Ο Red Philosopher ακόμα σαστισμένος, γράφει για τον Ολυμπιακό ο οποίος δεδομένα κατέχει την τεχνογνωσία και το know how της επιτυχίας, ενώ κατόπιν μεγάλης σκέψης καταλήγει ποιος ήταν, είναι και πρέπει να είναι ο ρεαλιστικός στόχος της ομάδας.
Προσωπικά δεν είμαι έτοιμος να γράψω για την ήττα στον τελικό. Βασικά δεν θα γράψω ποτέ. Δεν θα ξαναδώ ποτέ τα highlights. Δεν θα διαβάσω ποτέ κάποιο θέμα για το τι συνέβη “τακτικά” σε αυτόν τον αγώνα. Θα αρκεστώ στο να πω, ότι οι ερυθρόλευκοι ήταν η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης, έπαιξαν το καλύτερο μπάσκετ, άξιζαν να πάρουν αυτή την κούπα, ΞΕΚΑΘΑΡΑ. Χιλιοειπωμένα όλα αυτά ναι, αλλά πέρα για πέρα αληθινά. Ακόμα και στον τελικό ο Ολυμπιακός ήταν σαφώς-εμφανώς-αρκετά καλύτερος από τη Real. Η ευκαιρία που χάθηκε προχθές ήταν λοιπόν τουλάχιστον ιστορική. Θα καταφέρω να την βάλω στην πίσω άκρη του μυαλού μου (ελπίζω), μαζί με το Tel Aviv ή την περσινή αποφράδα στιγμή του Micic και θα προσποιούμαι στο υπόλοιπο της οπαδικής ζωής μου, ότι δεν συνέβη ποτέ.
Με βάση τα επτά stages της θλίψης, τα οποία ανέφεραν οι συν-οπαδοί και συνοδοιπόροι του RedPointGuard, εγώ θα μείνω κολλημένος στο stage 2, το denial, δηλαδή την άρνηση.
Πάει λοιπόν! Χάθηκε η ευκαιρία! Το θέμα είναι ότι ο Ολυμπιακός, η ομάδα αυτή, η ιδέα, την οποία λατρεύουμε παθολογικά, είναι υποχρεωμένος να συνεχίσει. Να προχωρήσει μπροστά. Η τελευταία διετία (η οποία θα έχει σούμα δύο buzzer beater ήττες σε F4 και πιθανώς δύο γηγενή νταμπλ) μας δίδαξε το εξής. Οι ερυθρόλευκοι έχουν το know how, την συνταγή της επιτυχίας. Έχουν την τεχνογνωσία να βρίσκονται συστηματικά στην ευρωπαϊκή elite. Το πλάνο λοιπόν κι ας μας μένει μια πικρία, είναι επιτυχημένο. Τι πρέπει να γίνει λοιπόν στο μέλλον; Αυτό το πλάνο πρέπει να προφυλαχθεί σαν κόρη οφθαλμού. Το πλάνο αυτό πρέπει να συνεχιστεί. Ο κορμός αυτών των παιχτών πρέπει υποχρεωτικά να παραμείνει. Ναι, το μπάσκετ κάθε χρόνο προχωρά. Με τον coach B στον πάγκο, δεν χωρά καμία αμφιβολία πως η ομάδα θα εναρμονιστεί στις όποιες νέες συνθήκες και θα κάνει τις απαραίτητες ΜΙΚΡΕΣ προσαρμογές στο project της. Με λογικό budget λοιπόν, με ΚΟΡΜΟ στρατιωτών, με σωστούς χαρακτήρες, με ένα προπονητικό και επιστημονικό επιτελείο από τα κορυφαία της Ευρώπης, με προσεκτικό scouting, η ομάδα αυτή πρέπει να συνεχίσει στην ίδια ακριβώς πετυχημένη “λογική” και στο μέλλον.
Άλλωστε ρεαλιστικά ο στόχος αυτής της ομάδας πρέπει να είναι ένας. Η μονιμοποίηση στα play offs. Δεν νοείται Ολυμπιακός εκτός 8αδας. Το ίδιο κάνει η Real, ή η Barca ή έκανε η CSKA. Ανεξαρτήτως τελικού αποτελέσματος. Το ίδιο έκανε μια 4ετία η Efes του Ataman ή η Fener του Ζοτς. Βρίσκονται ή βρίσκονταν συστηματικά ψηλά. Ομάδες πυρoτεχνήματα υπήρξαν πολλές. Η Baskonia κι η Kuban του 2016. Η Zalgiris το 2018. Η Bayern (βρέθηκε στα p/o πέρυσι και πρόπερσι) ή ακόμα κι η Monaco της τελευταίας διετίας ίσως αποδειχθεί. Ο Ολυμπιακός λοιπόν πρέπει να στοχεύει εμμονικά και ξεκάθαρα στην είσοδο του στην 8αδα. Κάθε χρόνο. Αυτό θα αποτελεί και το διαβατήριο του για πιθανές επιτυχίες και το πολυπόθητο 4ο αστέρι. Ο Ολυμπιακός πρέπει να καθιερωθεί ΞΑΝΑ στην 8αδα και μετά… θα βλέπει τι και πώς.
Ήδη το project που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2020, αποδίδει καρπούς. Ο Ολυμπιακός επέστρεψε ΓΑΜΩΤΟ. Είναι και πάλι εδώ. Στην elite. Κι εκεί θα παραμείνει. DΝΑ έχει, εμπειρία έχει, φανέλα έχει, έδρα έχει (ελπίζω σε συμφωνία -κι ανακατασκευή- για το ΣΕΦ, σε σύντομο χρονικό διάστημα!), ομάδα (το βασικότερο!) έχει (και θα έχει). Αν βρίσκεται συστηματικά στα p/o, θα έρθουν και τα F4 και μετά είναι και θέμα momentum και θέμα τύχης. Φέτος είμασταν φοβερά άτυχοι γαμώτο, ναι. Αλλά και το 2012 για παράδειγμα κλέψαμε έναν τίτλο από την CSKA. Φτάσε στα play offs και μετά είναι πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν. Ένα σουτ πχ φέτος μπήκε (Πόλη), ένα όχι (Κάουνας). Αυτό είναι το μπάσκετ. Για αυτό στο κάτω κάτω μας έχει τρελάνει έτσι, μας έχει μαγέψει.
Πάμε παρακάτω λοιπόν. Ό,τι έγινε έγινε στο Κάουνας. Η ομάδα μας είναι εδώ. Είναι στην elite και θα εξακολουθήσει να είναι. Πίστη και συνέχεια στο συγκεκριμένο πλάνο (εδώ όπου τα εύσημα πρέπει να πάνε στους προέδρους και στον coach B), απεριόριστη και τυφλή στήριξη σε αυτή την αγέλη παιχτών και το μέλλον μας ανήκει. Πριν τον τελικό είχα γράψει το εξής στο twitter: “Όχι μόνο τπτ δεν έχει τελειώσει, αλλά παίδες τα πάντα ΤΩΡΑ ξεκινούν“. Τα πάντα τώρα ξεκινούν λοιπόν! Χάθηκε μια μάχη (με πολύ άσχημο τρόπο ναι), αλλά ο πόλεμος μόλις ξεκίνησε. Ο πόλεμος της καθιέρωσης πρέπει να κερδηθεί!
Κλείνω με το εξής. Η ομάδα όσο άδεια κι αν νιώθει αυτή τη στιγμή, πρέπει να πάρει τον τίτλο. Διάβασα από κάποιο παλικάρι στο twitter ότι μετά το χαμένο τελικό της Euroleague, το να παίξεις με αυτόν τον… Παναθηναϊκό τελικούς…Basket League, είναι σαν να σου κλέβουν το ακριβό αμάξι και να σου το αντικαθιστούν με ηλεκτρικό πατίνι! Ναι έτσι ακριβώς είναι! Αλλά ο τίτλος αυτός πρέπει να έρθει. Θα χαρεί ο κόσμος, θα χαρούν οι παίχτες, θα αποθεωθούν, θα ξεχαστούμε όλοι μας και θα γεμίσουμε τις μπαταρίες ελπίδας μας. Και στο κάτω κάτω δεν παύει να είναι το πρωτάθλημα Ελλάδος, το οποίο τόσα χρόνια μας στερούσαν.
Υ.Γ.: Πραγματική έμπνευση όλα τα παιδιά του RPG και όχι μόνο, τα οποία πήγαν στο Κάουνας. Γενικά αγαπάνε τόσο πολύ και άνευ όρων την ομάδα, γεγονός που με κάνει να νιώθω πλήρη ταύτιση. Τελικά είμαστε αρκετοί μάγκες! Είτε μπορούμε να ακολουθούμε στο εξωτερικό, είτε όχι, το αποτέλεσμα είναι πως αυτή η ομάδα έχει αποκτήσει μια πολύ σωστή οπαδική βάση. Μια βάση η οποία βοηθά την ομάδα. Το είδαμε και φέτος στο ΣΕΦ, που σε όλα τα ματς ανεξάρτητα αν είχε 8.000, ή 12.000 ή… 15.000, υπήρχε μια εξαιρετική ενέργεια που έδινε ΩΘΗΣΗ στην αγέλη. Όσοι πήγατε παίδες, να ξέρετε ήθελα και για εσάς να το σηκώσουμε και ξενέρωσα και για εσάς που το χάσαμε! Δεν σκύβουμε ποτέ το κεφάλι!
