Πάνε περίπου 10 αγωνιστικές season που η Basket League βαδίζει σε ρηχά νερά, όσον αφορά την ανταγωνιστικότητά της και το ενδιαφέρον που προκαλεί στους φίλους του μπάσκετ.
Σίγουρα είναι ένα πολυδιάστατο θέμα και δε μπορούμε να πούμε μονοδιάστατα «φταίει αυτό», γιατί πολύ απλά φταίνε αρκετά πράγματα. Και μόνο το γεγονός ότι, μέχρι την αποχώρηση του Ολυμπιακού, οι τελικοί πρωταθλήματος και οι περισσότεροι ημιτελικοί – τελικοί κυπέλλου, ήταν μόνο ανάμεσα στους αιωνίους αντιπάλους, για πολλές συνεχόμενες. δείχνει πτώση επιπέδου. Λόγω του ότι δυο αυτές ομάδες είναι οι μόνες που έχουν εγγυημένα έσοδα, ελέω Euroleague, έχουν σαφώς μεγαλύτερη ευκολία στην προσέγγιση καλών, ξένων και Ελλήνων, παικτών με μεγάλα συμβόλαια.
Εδώ και 14-15 χρονιές η απόσταση μεταξύ Ολυμπιακού – ΠΑΟ και των άλλων ομάδων έχει μεγαλώσει τόσο πολύ που έπρεπε να φτάσουμε 2018 για να γίνει η έκπληξη, και να κατακτήσει η ΑΕΚ το κύπελλο κόντρα στον Ολυμπιακό.
Άλλα προβλήματα είναι ότι δε συμμετέχουν όσο πρέπει νεαροί Έλληνες παίκτες, βγαλμένοι από τις υποδομές των ομάδων, ή επίσης ότι το καθεστώς των ξένων αλλάζει κάθε τόσο, με αποτέλεσμα η ανταγωνιστικότητα, ακόμα και στο πιο χαμηλό επίπεδο να αλλάζει ανάλογα τη season. Ακόμα ένα θέμα που αποτελεί τροχοπέδη για την ανάπτυξη της Α1 είναι τα γενικότερα οικονομικά δεδομένα της Λίγκας, καθώς είναι εμφανές ότι δεν έχει βρεθεί εκείνο το μοντέλο το οποίο θα απαντήσει στα εγγυημένα έσοδα της Euroleague διατηρώντας ψηλά την ανταγωνιστικότητα των μικρών ομάδων.
Πόσα χρόνια ακούμε, χαρακτηριστικά, ομάδες να μη μπορούν να ανταπεξέλθουν στις αγωνιστικές και οικονομικές τους υποχρεώσεις και αποχωρούν εν μέσω αγωνιστικών υποχρεώσεων; Ακόμα, πόσα χρόνια ακούμε ότι «όποιος επενδυτής μπαίνει στο μπάσκετ, είναι σαν να μπαίνει για να χάσει χρήματα οικειοθελώς»;
Επίσης ένα άλλο ζήτημα που ταλανίζει την Α1 είναι η απουσία κεντρικής διαχείρισης στα τηλεοπτικά της, καθώς επίσης και η σύναψη μιας μεγάλης και σταθερής πολυετούς χορηγικής συμφωνίας που θα αποφέρει έσοδα, κυρίως στις μικρότερες ομάδες που τα έχουν ανάγκη.
Τέλος, ένα από τα πιο μεγάλα θέματα στο επαγγελματικό μπάσκετ είναι η μεγάλη πτώση του οικονομικού και αγωνιστικού status ιστορικών ομάδων, όπως ο Άρης, ο ΠΑΟΚ, ο Πανιώνιος και άλλες. Μέχρι και η ΑΕΚ χρειάστηκε να υποβιβαστεί στη Β’ Εθνική μπάσκετ προκειμένου να αναγεννηθεί ολοκληρωτικά.
Μέχρι στιγμής απέναντι σε όλα αυτά, και η ΕΟΚ και η Basket League απαντάνε με κυρώσεις σε όποιον δε μπορεί να ολοκληρώσει τη season, και πέραν τούτου ουδέν. Ούτε τις υποδομές του αθλήματος στις νεαρές ηλικίες έχουν φροντίσει.
Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω την Α1 ταλαιπωρεί πάρα πολύ το θέμα της διαιτησίας, καθώς χρόνια τώρα οι διαιτητές υποστηρίζουν βασικά τον ΠΑΟ αλλά και όσες ομάδες ανήκουν στο άρμα του. Έχουμε δει ομάδες (όχι μόνο τον Ολυμπιακό) να σφαγιάζονται διαιτητικά, επειδή κάνανε το λάθος να έχουν προπονητή τον Παναγιώτη Γιαννάκη ο οποίος διώκεται απηνώς από το «σύστημα ΕΟΚ» – «σύστημα ΠΑΟ».
Ας μη γελιόμαστε, παλιά τα λεγόμενα κόζια τα είχε ο Ολυμπιακός και έχουν γίνει διαιτητικά «λάθη» υπέρ του.
Όποιος, αλήθεια δε μπορεί να δει ότι το επαγγελματικό πρωτάθλημα είναι μεταξύ άλλων, μια διαπάλη αντίθετων οικονομικών συμφερόντων μεταξύ ΚΑΕ, ειδικά των μεγάλων, μάλλον εθελοτυφλεί, ίσως επειδή σε άλλες χώρες υπάρχει μια πιο ομαλή κατάσταση. Στην Ελλάδα έχει παρατραβήξει πλέον η κατάσταση, φτάνοντας σε ένα σημείο που δύσκολα μπορεί να σωθεί το πρωτάθλημα, αν δε γίνουν ριζικές αλλαγές.
Ολυμπιακός: Τομή ή φυγομαχία;
Όλοι ξέρουμε τι έχει γίνει με την αποχώρηση του Ολυμπιακού από την Α1, δε θα επεκταθώ στα γεγονότα καθώς έχω ξαναγράψει ότι ο Ολυμπιακός πριν και μετά έκανε πολλούς λανθασμένους χειρισμούς, αλλά η σοκαριστική εκείνη κίνηση ήταν επιβεβλημένη, ως μια αφορμή να αλλάξουν τα πράγματα και μόνο ως καταλύτης αλλαγών μπορεί να επιδράσει. Επειδή έχανε στο λεπτό που αποχώρησε, πολλοί πίστεψαν ότι ήταν φυγομαχία, αλλά αν ήταν έτσι δε θα έκανε το παν για να μην τιμωρηθεί; Δε θα αγόραζε ένα άλλο ΑΦΜ προκειμένου να είναι παρών στην Α1 τώρα που αυτή η κίνηση είναι της μόδας; Αντίθετα, παρά τις πολλές ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν ο Ολυμπιακός επιλέγει σταθερά την Α2.
Αλλαγές θέλει ο Ολυμπιακός και ξαναμοίρασμα του παιχνιδιού, προκειμένου να μπορέσει να «παίζει» στην κατάκτηση του πρωταθλήματος επί ίσοις όροις, γι’ αυτό άλλωστε κατέθεσε και αντίστοιχες προτάσεις, τις οποίες μπορείτε να θυμηθείτε εδώ ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΓΙΑ ΝΕΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ .
Ασχέτως συμφωνίας ή διαφωνίας με αυτές τις προτάσεις το πιο εξωφρενικό είναι ότι οι ομάδες που έχουν το πρόβλημα κώφευσαν και, με πλειοψηφία 13-1, αρνήθηκαν τη διακοπή του πρωταθλήματος και τη συζήτηση αυτών των προτάσεων. Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον η θέση τους και οι συνέπειες που βιώνουν φέτος, που όμως είναι απότοκο αυτής τους της στάσης.
Το φετινό θερινό ξήλωμα της Α1, ως χειμωνιάτικο πουλόβερ, μας δείχνει ότι η κατάσταση πλέον έχει ξεφύγει και ότι κανείς δε μπορεί να συγκρατήσει τις εξελίξεις. Ας μη θεωρήσουμε καθόλου τυχαίο ότι το Περιστέρι και ο Προμηθέας, μαζί με την ΑΕΚ, που έχουν ευρωπαϊκά έσοδα είναι μέχρι στιγμής οι μόνες σίγουρες, που θα συμπληρώσουν το πάζλ της φετινής Α1 μαζί με τον ΠΑΟ.
Η παραπάνω έκθεση της κατάστασης μας δείχνει ότι ο Ολυμπιακός, αλλά και κάθε άλλη ομάδα, δικαιούται να ζητά τομές και ριζικές αλλαγές. Η παρούσα κατάσταση συμφέρει μόνο όσους ανήκουν στο «σύστημα», που και αυτοί θα διαμαρτύρονται για ριζικές αλλαγές, αφού προηγουμένως έχουν φροντίσει με τη στάση τους να μείνουν μόνοι τους χωρίς κανέναν ουσιαστικό ανταγωνισμό.
Υπάρχει λύση άραγε σε όλα τα παραπάνω προβλήματα;
Αρχικά, νομίζω ότι, καλό θα ήταν, η ΕΟΚ να σταματήσει να ποδηγετεί τη διαιτησία με διάτρητες επιτροπές.
Επίσης, στο οικονομικό ζήτημα σίγουρα η σύναψη μιας κεντρικής πολυετούς και υψηλής χορηγικής συμφωνίας, όπως και ένα κεντρικό τηλεοπτικό συμβόλαιο, ίσως μπορούσαν να προσφέρουν μια ανάσα στις μικρότερες ομάδες.
Οι 6 ξένοι παίχτες νομίζω ότι είναι λίγο υπερβολικός αριθμός και εμποδίζει, και οικονομικά, τις ομάδες να εμφανιστούν ανταγωνιστικές. Ακόμα, νομίζω ότι θα ήταν επωφελές, σε πολλούς τομείς, να υπάρχουν υποχρεωτικά στην 12αδα κάθε ομάδας της Α1 δυο παίχτες κάτω των 24 ετών.
Η κίνηση #Mexritelous και η πανδημία επέδρασαν ως καταλύτης, και ανέδειξαν όλα τα μεγάλα προβλήματα. Έσπασε το “σπυρί”. Το θέμα είναι κατά πόσο τα αντιτιθέμενα συμφέροντα μπορούν να αφήσουν το πρωτάθλημα να αναγεννηθεί ή θα το χαντακώσουν ακόμα περισσότερο.
Δε διατηρώ και τόσο μεγάλη αισιοδοξία ότι θα επιτευχθεί κάτι θετικό, αλλά ήρθε η ώρα να ξεριζωθεί εκ βάθρων το σάπιο και καλά ριζωμένο «σύστημα» και να βοηθήσουμε την Α1 να αναπνεύσει ξανά, βαδίζοντας σε νέα μονοπάτια.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
