Scouting CBA (Winter 2020)

Επιστροφή στο RPG Radar με την 9^η αισίως ανάρτηση, κι ενώ η Off Season στην Euroleague έχει “πάρει φωτιά”! Το ταξίδι μας συνεχίζεται αυτή τη φορά με στάση σε ένα πρωτάθλημα, το οποίο ανέκαθεν αποτελεί δεξαμενή για πολλές ευρωπαϊκές ομάδες.

Ο λόγος για την κινέζικη CBA, στην οποία κυκλοφορεί η αφρόκρεμα των Αμερικάνων που δε βρίσκουν συμβόλαιο στο ΝΒΑ. Τα πρόσφατα παραδείγματα των Jeremy Lin, Lance Stephenson, Kenneth Faried, Shabazz Muhammad αλλά και των νεότερων Antonio Blakeney και Ian Clark (οι δύο τελευταίοι αγωνίστηκαν ωστόσο ελάχιστα στο φετινό Πρωτάθλημα), ήρθαν να προστεθούν στην αλυσίδα σπουδαίων NBAers, οι οποίοι τα προηγούμενα χρόνια ακολούθησαν το “δρόμο του μεταξιού”!

Επίσης στην Κίνα ευδοκιμούν και αρκετοί παίκτες, που μετά την επιτυχημένη καριέρα τους στα ευρωπαϊκά παρκέ, εξαργύρωσαν τις καλές εμφανίσεις τους με πολλά μηδενικά στον τραπεζικό τους λογαριασμό, αγωνιζόμενοι στη συνέχεια εκεί. Γνωστές οι περιπτώσεις των Darius Adams, Justin Hamilton και Marshon Brooks, οι οποίοι έχουν “ρίξει άγκυρα” στην CBA, αλλά και οι πρόσφατες των δευτεροκλασάτων Marcus Denmon και Sylven Landesberg, που προτίμησαν το χρήμα από τη δόξα!

Και μπορεί η Κίνα, ως προορισμός, να χάνει πλέον αρκετή από τη δυναμική της, λόγω των νέων κανονισμών για τους ξένους παίκτες καθώς και τα … απόνερα του κορωνοϊού που βάζουν σε δεύτερες σκέψεις αρκετούς από αυτούς, όμως δε θα σταματήσει να αποτελεί καταφύγιο για όσους κυνηγάνε το … easy living, σε ένα πρωτάθλημα όπου αμείβονται πλουσιοπάροχα για να “γράφουν” καλά νούμερα σχεδόν “σβηστά”!

Συνεπώς, σε αντίθεση με ό,τι έχουμε δει σε αυτή τη στήλη μέχρι τώρα, τα κασέ των παικτών είναι υψηλότερα, καθώς είναι γνωστό ότι οι κινέζικες ομάδες δελεάζουν με αυτόν τον τρόπο τους Αμερικάνους (και όχι μόνο). Χωρίς, όμως, να παρεκκλίνουμε από την πάγια τακτική μας, θα εξετάσουμε παίκτες σε καλή ηλικία, με σχετικά προσιτές οικονομικές απολαβές παρά το status τους και οι οποίοι μοιάζουν έτοιμοι για να κάνουν το βήμα στην Ευρώπη τη δεδομένη χρονική στιγμή. Οι περιπτώσεις, λοιπόν, που έχω ξεχωρίσει από τη φετινή CBA και πληρούν αυτά τα κριτήρια είναι οι ακόλουθες.

JOE YOUNG: USA (27y, 188cm) (NANJING MONKEY KING) |COMBO|

(STATS)

Ο πρώτος στη λίστα μας είναι ο ταλαντούχος, combo guard, Joseph (Joe) Young. Ένας baller με παρόμοιο στυλ παιχνιδιού με αυτό του Darius Adams και μεγάλη έφεση στο σκοράρισμα. Για λεπτομέρειες της πλούσιας καριέρας του μπορείτε να διαβάσετε την περσινή ανάρτηση στο προσωπικό μου blog.

SCOUTING ANALYSIS: JOSEPH (JOE) YOUNG

Επιγραμματικά να αναφέρουμε ότι η πορεία του στο NCAA πέρασε από χίλια μύρια κύματα, αλλάζοντας τυπικά τρία Κολέγια (Providence, Houston και Oregon). Γιος του “θρύλου” της Limoges, Michael Young, ο ίδιος προσπάθησε να ακολουθήσει διαφορετικό δρόμο, αλλά οι συγκυρίες τον έφεραν για μια διετία στους Cougars, όπου general manager ήταν ο πατέρας του!

Το όνομα του, ωστόσο, το έφτιαξε στο Oregon, όπου υπό την καθοδήγηση του Altman, έκανε τις πιο παραγωγικές χρονιές του, όντας ένας από τους κορυφαίους performers στο NCAA. Μάλιστα ως senior ανακηρύχθηκε και καλύτερος παίκτης για την περιφέρεια Pac-12, αφήνοντας πίσω του το φαβορί Delon Wright!

Ολοκλήρωσε την τετραετή κολεγιακή θητεία του με εντυπωσιακά νούμερα (17.5 πόντοι μ.ο. με 50.1% στα δίποντα και 39% στα τρίποντα, 4.4 rebounds, 1.1 κλέψιμο και 3.8 assists για 2.4 λάθη ανά παιχνίδι), τα οποία αποτέλεσαν το καλύτερο διαβατήριο για τη νύχτα του draft.

Πράγματι επελέγη στο 2^ο γύρο της διαδικασίας το 2015, και συγκεκριμένα στο νούμερο 43 από τους Pacers! Όμως σε μια ομάδα με φιλοδοξίες και υπερφορτωμένο back court, δεν πήρε πολλές ευκαιρίες με αποτέλεσμα να είναι μονίμως πίσω στο rotation της Indiana. Στην τριετία του στο NBA αγωνίστηκε συνολικά σε 127 παιχνίδια, με μόλις 8,5’ μ.ο. συμμετοχής, έχοντας 3,4 πόντους (43.8% στα δίποντα και 29.6% στα τρίποντα), 1.2 rebound, 0.3 κλεψίματα και 0.7 assist για 0.5 λάθη ανά αγώνα.

Το καλοκαίρι του 2018 υπέγραψε στην CBA για λογαριασμό της Nanjing Monkey King (βάσει δημοσιευμάτων για την περίοδο 2018 – 19 το ύψος της αμοιβής του ήταν $1,3 εκατ.), όπου έμεινε για δύο seasons. Η παρουσία του εκεί αναμενόμενα ήταν εντυπωσιακή, λαμβάνοντας υπόψιν το επίπεδο ανταγωνισμού και τις χαλαρές άμυνες που επικρατούν.

Φέτος, μέχρι τη λήξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων λόγω της έξαρσης του κορωνοϊού, ήταν 2^ος σκόρερ του πρωταθλήματος με 36 πόντους μ.ο. (51.6% στα σουτ εντός παιδιάς και 38.4% στα τρίποντα), μετρώντας τον εξωπραγματικό αριθμό των 34 προσπαθειών ανά παιχνίδι! Παράλληλα είχε 4.2 rebounds, 2 κλεψίματα και 7.1 assists για 4 λάθη μ.ο.

Το περασμένο καλοκαίρι δοκίμασε την τύχη του στο Summer League με τους Lakers, δίχως να καταφέρει να κερδίσει συμβόλαιο και πλέον περιμένουμε να δούμε ποια είναι τα πλάνα του για το μέλλον. Σε 6 παιχνίδια με τη φανέλα των Λιμανθρώπων, στο περσινό SL, είχε 6.3 πόντους (με μόλις 23.6% στα σουτ εντός παιδιάς), 2 rebounds, 3.3 assists και 1 κλέψιμο μ.ο.

Αυτό ήταν ένα σύντομο flash back στο παρελθόν του Joe Young, οπότε ας περάσουμε τώρα στη σκιαγράφηση των φυσικών και αγωνιστικών χαρακτηριστικών του. Με ύψος 1.88 m και βάρος 84 kg, είναι προφανές ότι για τα δεδομένα του NBA υπήρξε ένας score first point guard, ο οποίος είχε έλλειμμα σε μέγεθος και δύναμη. Παρά το αποδεκτό wingspan (1.96 m), το standing reach του είχε μετρηθεί στα 2.30 m το 2015 και κρίνεται χαμηλό.

Αντίθετα, πρόκειται για έναν αθλητικό guard με επιτόπιο άλμα στα 0.85 m και ιδιαίτερα ταχύ, με χρόνο 3.25” σε sprint στα ¾ του γηπέδου ενώ αναμφίβολα ένα άλλο μεγάλο του προτέρημα είναι η ευλυγισία, καθώς και ο εξαιρετικός έλεγχος του σώματος του (όπως αναφέρεται σε όλα τα scouting reports), με τη δυνατότητα να αλλάζει κατεύθυνση με ευκολία, “ζαλίζοντας” τους αντίπαλους αμυντικούς!

Περνώντας στον τομέα του mentality, ο Young θεωρείται guard με ηγετικά χαρακτηριστικά, κάτι που το έχει αποδείξει στο Κολέγιο και στην Κίνα, καθώς είναι παίκτης ο οποίος θέλει την μπάλα στα χέρια του για να παίρνει τις αποφάσεις. Ενώ το αγωνιστικό profile του θυμίζει έντονα ball hogger, ο ίδιος σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του έχει καταφέρει να ανταποκριθεί και ως δημιουργός, παρόλο που η πρώτη σκέψη του είναι να σκοράρει.

Το κομμάτι στο οποίο διατηρώ επιφυλάξεις είναι το decision making, ειδικά όσον αφορά τον ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού. Παρά το ότι η ροπή προς το λάθος κινείται σε αποδεκτά, για τη θέση και το ρόλο του, επίπεδα, ο Young δεν παύει να αποτελεί έναν αμφιλεγόμενο guard οργανωτικά, με εξεζητημένες επιλογές στην επίθεση και χαμηλό δείκτη ομαδικότητας σε αρκετές περιστάσεις. Η αλήθεια είναι ότι η αγωνιστική φιλοσοφία των ομάδων στην Κίνα ευνοούν παίκτες αυτού του είδους, και δεν ξέρω κατά πόσο ο Young θα μπορεί να μπει σε “καλούπι”.

Ωστόσο, με έναν τέτοιο παίκτη, “αγοράζεις” το έμφυτο χάρισμα στο σκοράρισμα, το ταλέντο να εκτελεί με κάθε τρόπο και ουσιαστικά “τζογάρεις” στην ομαλή του ένταξη στο περιβάλλον της ομάδας και φροντίζεις να τον πλαισιώσεις με τα κατάλληλα υλικά. Με αυτή τη σημείωση, περνάμε στο επιθετικό κομμάτι, στο οποίο ο Joe Young είναι μαέστρος, ένας βιρτουόζος περιφερειακός.

Εξαιρετικός χειριστής και με τα δύο χέρια, διαθέτει ένα πλούσιο ρεπερτόριο από κάθε είδους τρίπλες, ικανές να “γονατίσουν” ακόμη και τον καλύτερο αμυντικό. Ειδικά, ένα spin move, το οποίο συνήθως καταλήγει σε step back jumper, αποτελεί σήμα κατατεθέν του και δύσκολα αντιμετωπίζεται. Γενικά είναι πολύ αποτελεσματικός σε off dribble σουτ και αγαπημένη του κίνηση είναι τα pull up jumpers μετά από screen.

Δε θα διστάσει να εκτελέσει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και μπορεί να λειτουργήσει εξίσου καλά σαν off guard, καθώς είναι εξαιρετικός spot shooter. Με εξαίρεση την εμπειρία του στο ΝΒΑ, όπου είχε λίγο χρόνο συμμετοχής, στο Κολέγιο και στην Κίνα, με full αγωνιστικό ρυθμό, τα ποσοστά του, τόσο από μέση όσο και από μακρινή απόσταση, ήταν ικανοποιητικά.

Παρόλα αυτά ερωτηματικό αποτελεί η σταθερότητα του, καθώς υπάρχουν βραδιές στις οποίες εγκλωβίζεται επιθετικά, αδυνατώντας να βοηθήσει σε άλλους τομείς. Δεν είναι λίγες οι φορές που είναι αρνητικός για την ομάδα του, εκβιάζοντας προσπάθειες έως ότου βρει ρυθμό.

Με την μπάλα στα χέρια μπορεί να απειλήσει σε καταστάσεις 1on1 με drive, να χτυπήσει στα close out και να φθάσει μέχρι το lay up, τελειώνοντας ακόμα και μετά από επαφή. Γενικά, παρόλο που δεν είναι ο ultra αθλητικός guard, έχει σε μεγάλο βαθμό ανεπτυγμένα slashing abilities και δε διστάζει να πηγαίνει μέχρι βαθιά μέσα στη ρακέτα. Και φυσικά δεν πρέπει να λησμονούμε ότι είναι πολύ καλός από τη γραμμή των ελευθέρων βολών, με αποτέλεσμα να εκμεταλλεύεται τα foul που κερδίζει.

Συμπερασματικά, στην επίθεση ο Young είναι ένας ολοκληρωμένος scorer, ένας παίκτης που, με όπλο το χειρισμό και το καλό σουτ του, μπορεί να απειλήσει με πολλούς τρόπους και να αποτελέσει τον go to guy ομάδων, ακόμα και στο επίπεδο της Euroleague! Ωστόσο, εκτιμώ ότι χρειάζεται κάποιο χαλινάρι δίπλα του, έναν κοντρολαρισμένο guard με μέγεθος και συνεπή αμυντική συμπεριφορά (τύπου Hackett), ο οποίος θα τον “τιθασεύει” στο set παιχνίδι στην επίθεση (ενώ θα τον αφήνει … λάσκα στο transition και σε ειδικές συνθήκες), καλύπτοντάς τον ταυτόχρονα στα μετόπισθεν!

Και με αυτή την απαραίτητη επισήμανση περνάμε στον αμυντικό τομέα, ο οποίος ανέκαθεν αποτελούσε το μεγάλο μειονέκτημα του Young και προφανώς η διετή του παρουσία στην Κίνα δε βοήθησε προς τη σωστή κατεύθυνση.

Χωρίς την απαραίτητη διάθεση να μαρκάρει αποτελεσματικά τους αντιπάλους του, ο Young προτιμάει είτε να αμύνεται από απόσταση, απέναντι σε εκρηκτικά guard με έφεση στο iso game δίνοντας το σουτ, είτε να επιλέγει την πίεση πάνω στην τρίπλα με σκοπό ένα κλέψιμο.

Επίσης, δεν είναι παίκτης ο οποίος θα προσπαθήσει να “σπάσει” επιτυχώς το screen, ενώ μπορεί να γίνει και εύκολα στόχος καθώς, παρά την ταχύτητα του, υπάρχουν φορές που αδυνατεί να ακολουθήσει τον προσωπικό του αντίπαλο.

Και σε off ball συνθήκες παρουσιάζει σημαντικά κενά, επιδεικνύοντας αργές αντιδράσεις στις βοήθειες και στις αλληλοκαλύψεις. Με λίγα λόγια ο Young δεν είναι “φανατικός” της άμυνας και το effort του περιορίζεται σε απόπειρες για κλεψίματα, ή στο να οδηγήσει το παιχνίδι του χειριστή σε βολικές για τον ίδιο καταστάσεις χωρίς να “βγάζει” ένταση και προσήλωση σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού.

Συνεπώς η αδυναμία του στην άμυνα δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της απουσίας μεγέθους και φυσικών προσόντων, αλλά και της διάθεσης και κινήτρου που (δεν) επιδεικνύει, έχοντας στο “μυαλό” του περισσότερο την επίθεση, γεγονός που τον οδηγεί να “φυλάει” δυνάμεις σε ένα βαθμό στα μετόπισθεν.

Κλείνοντας, έφθασε η ώρα να δούμε κατά πόσο ο Young διαθέτει το πακέτο για να αγωνιστεί στο νέο Ολυμπιακό. Όπως προείπαμε, για να πάρει μια ομάδα το 100% των δυνατοτήτων του πρέπει να δημιουργήσει το κατάλληλο πλαίσιο γύρω του, να τον έχει ως σημείο αναφοράς. Όπως φαίνεται ο Σλούκας είναι η τελική επιλογή για το leading guard, με τον Jenkins να αποτελεί την 2^η μεταγραφή (σύμφωνα με τα πρόσφατα δημοσιεύματα) ως ρολίστας defensive stopper, ο οποίος θα παίρνει λίγες προσπάθειες επιθετικά.

Από ό,τι φαίνεται η ομάδα ψάχνει για ένα ακόμη combo guard, που θα δίνει instant scoring, θα έχει καλό σουτ, εξαιρετικό χειρισμό και ικανοποιητική δημιουργία, αποτελώντας τον ηγέτη της 2^nd unit (με τον Σπανούλη σε ρόλο closer), με το όνομα του Lloyd να ακούγεται ως το ιδανικότερο, συν το bonus της ευρωπαϊκής εμπειρίας, αλλά και άλλα λιγότερα θελκτικά στο ευρύ κοινό, όπως εκείνο του Marcus Denmon, ενώ “παίζει” και της παραμονής του Buycks!

Ανεξάρτητα, πάντως, από την ονοματολογία, ο Young είναι ένας παίκτης με εντυπωσιακά scoring skills, τα οποία αν καταφέρει να εκμεταλλευτεί ένας προπονητής, θα μιλάμε για μια value for money επιλογή (λογικά το κασέ του θα είναι κοντά στο $1 εκατ.), έναν παίκτη με potential, ο οποίος μπορεί να εξελιχθεί σε offensive weapon και να αποτελέσει elite scorer και στην Euroleague. Αν ήταν κάποτε η σωστή στιγμή για μια τέτοια κίνηση, θα ήταν τώρα με προπονητή τον Μπαρτζώκα, που και στο παρελθόν έχει συνεργαστεί με τέτοιους παίκτες (Delaney, Shved) και ξέρει πως να τους κουμαντάρει!

Rating: 71% |VERDICT: Recommend|

JAMAAL FRANKLIN: USA (28y, 196cm) (SHANXI ZHONGYU) |SG|

(STATS)

Συνεχίζουμε με άλλο ένα μεγάλο ταλέντο του NCAA το οποίο, παρά τις υψηλές προσδοκίες προς το πρόσωπο του, δεν είχε ανάλογη επαγγελματική καριέρα και τα τελευταία χρόνια έχει βρει καταφύγιο στην Κίνα. Ο λόγος για τον Jamaal Franklin, τον εκρηκτικό SG από το Moreno Valley της California!

Γεννημένος στις 21/7/1991, ο Franklin ξεκίνησε στο Serano High Scool τα πρώτα του βήματα στο μπάσκετ, ενώ παράλληλα ασχολούταν με το στίβο (άλμα εις ύψος) και το American football. Στο γυμνάσιο της περιοχής Phelan στην California σταδιακά θα ανέτειλλε το άστρο του, καθώς χρόνο με το χρόνο εμφανιζόταν βελτιωμένος σε όλα τα επίπεδα, έχοντας στη senior season του 31.7 πόντους μ.ο.

Ωστόσο, πριν μεταπηδήσει στην Division I του NCAA θα έπρεπε πρώτα να περάσει από ένα προπαρασκευαστικό πρόγραμμα, το Westwind Prep. του Phoenix, όπου την περίοδο 2009 – 10 είχε 18.5 πόντους και 6.3 rebounds μ.ο. Παρά το γεγονός ότι το 2009 ο Franklin ήταν μεταξύ των κορυφαίων SG στις ΗΠΑ, το ενδιαφέρον για την περίπτωση του δεν υπήρξε ζωηρό, με μόλις δύο Κολέγια της Δυτικής Ακτής να τον “κοιτάνε”, το Long Beach State και το San Diego State, του Kawhi Leonard (αλλά και του Malcolm Thomas), στο οποίο κατέληξε τελικά.

Στη freshman season του, ο Franklin μπορεί να μην αγωνίστηκε πολύ, όμως ήταν μέλος μιας από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών των Aztecs, φθάνοντας μέχρι το Sweet 16 του NCAA Tournament, όπου αποκλείστηκαν από τους μετέπειτα πρωταθλητές Connecticut Huskies του Kemba Walker, γνωρίζοντας την ήττα με 67 – 74.

Στο παιχνίδι αυτό, από όπου και τα στιγμιότυπα, ο Franklin μπορεί να μην αγωνίστηκε πολύ (μόλις 6’ με 2 πόντους), αλλά υπήρξε πρωταγωνιστής σε μια κοκορομαχία με τον Walker (στο 6’15” του video περίπου), με αποτέλεσμα να χρεωθεί με τεχνική ποινή. Τελείωσε την περίοδο 2010 – 11, έχοντας παρουσία σε 21 παιχνίδια με 8.1’ χρόνο συμμετοχής μ.ο. και 3 πόντους (63% στα δίποντα, 33.3% στα τρίποντα και 52.9% στις βολές), 1.9 rebound και 0.5 assist ανά αγώνα.

Η sophomore season θα ήταν μια αποκάλυψη για τον ίδιο καθώς, μετά την αποχώρηση του Leonard, θα γινόταν ο επόμενος ηγέτης των Aztecs! Με μόνη… σοβαρή προσθήκη για την περίοδο 2011 – 12 το γνωστό μας JJ O’Brien (Astana, Monaco), o Franklin θα “έβγαινε” μπροστά και όσο ιερόσυλο και αν ακούγεται αυτό, θα έκανε το μελλοντικό super star του ΝΒΑ να αποτελεί ανάμνηση για το Κολέγιο!

Ο προπονητής του Steve Fisher είχε δηλώσει ότι δεν είχε δει ποτέ στην προπονητική του καριέρα άλλο παίκτη να γυμνάζεται τόσο σκληρά, έχοντας παράλληλα τόσο υψηλό δείκτη ανταγωνιστικότητας και θέλησης για τη νίκη. Ο Franklin ολοκλήρωσε τη junior season του με τον τίτλο του παίκτη της χρονιάς για την περιφέρεια Mountain West, καταφέρνοντας να είναι clutch σε καθοριστικά παιχνίδια (buzzer beater στη νίκη με 65 – 62 επί του Boise State για τα προημιτελικά της περιφέρειας) και να πραγματοποιήσει μια εμφάνιση 28 πόντων απέναντι στους rivals UCLA Bruins!

Τα νούμερα του ως sophomore ήταν εντυπωσιακά, “μετρώντας” 17.4 πόντους (50.2% στα δίποντα, 32.5% στα τρίποντα και 80% στις βολές), 7.9 rebounds, 1.5 assist, 1 κλέψιμο, αλλά και 3 λάθη κατά μ.ο. Ήταν η δική του χρονιά εκτόξευσης, παρόλο που σταδιακά θα άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια προβλήματα συμπεριφοράς, καθώς χρεωνόταν με τεχνικές ποινές εύκολα, ενώ στον τελικό της Περιφέρειας Mountain West, απέναντι στο New Mexico State, με τα νεύρα “στο κόκκινο”, έκανε χειρονομίες σε αντίπαλο φίλαθλο.

Παρόλα αυτά η φήμη του είχε πλέον αρχίσει να ξεπερνάει τα όρια του NCAA, καθώς από πολλούς θεωρούταν ήδη παίκτης επιπέδου All American, ενώ και πολλοί scouters ομάδων του ΝΒΑ τον είχαν ψηλά στη λίστα τους! Ο Franklin, ωστόσο, γύρισε για την Junior season του, όπου τα ποσοστά ευστοχίας του ήταν κάπως πεσμένα, αλλά ο ίδιος είχε εξελιχθεί σε έναν πολυσύνθετο guard, προσφέροντας σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού των Aztecs. Θα έκλεινε την (όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια) τελευταία του κολεγιακή χρονιά, έχοντας 16.9 πόντους (με 49.2% στα δίποντα, 27.2% στα τρίποντα και 78.1% στις βολές), 9.5 (!) rebounds, 1.6 κλεψίματα, 0.8 κοψίματα και 3.3 assists για 3.4 λάθη μ.ο.

Αυτή τη φορά, αναμενόμενα, ο Franklin δήλωσε συμμετοχή στο draft του 2013, αλλά παρά το γεγονός ότι τα mock drafts τον έφερναν ακόμα και στον πρώτο γύρο, οι περισσότερες ομάδες φοβήθηκαν το θερμό του ταμπεραμέντο και τις συχνές εκρήξεις του εντός αγώνων, με αποτέλεσμα να πέσει στο νούμερο 41, ως επιλογή των Memphis Grizzlies. Ως rookie δε θα έπαιρνε πολλές ευκαρίες αγωνιζόμενος μόλις σε 20 παιχνίδια του ΝΒΑ με 2 πόντους (41% στα σουτ εντός παιδιάς και 45.5% στα τρίποντα) και 1.2 rebound μ.ο.

Την περίοδο 2013 – 14 πέρασε και αρκετό χρόνο στην τότε Development League, με τους Fort Wayne Mad Ants, με τους οποίους σε 16 αγώνες είχε 15.8 πόντους (43.3% στα δίποντα, 36.9% στα τρίποντα και 88% στις βολές), 5.6 rebounds, 4.3 assists και 1.8 κλεψίματα μ.ο. Ο ίδιος σε συνέντευξη του είχε δηλώσει κάπως απογοητευμένος από τα συχνά assignments του στο Αναπτυξιακό Πρωτάθλημα, ωστόσο δεν το έβαλε κάτω και το καλοκαίρι πέραν της συμμετοχής του στο Summer League, δούλεψε πολύ με το γνωστό μας … Shawn Respert (assistant τότε στο Memphis).

Παρόλα αυτά η συνέχεια της καριέρας του θα ήταν δυστυχώς διαφορετική, και δυσανάλογη των προσδοκιών που είχαν καλλιεργηθεί για αυτόν. Πριν την έναρξη της season 2014 – 15, ο Franklin έμεινε ελεύθερος και ήταν τότε που αποφάσισε ότι θα προτιμούσε να είναι πρώτος σε ένα χαμηλότερου επιπέδου πρωτάθλημα, παρά να προσπαθήσει να εδραιωθεί σιγά σιγά στο ΝΒΑ.

Τον Οκτώβριο του 2014 μετακόμισε στην Κίνα και στους Zhejiang Lions, όπου είχε 28.5 πόντους μ.ο. στα 26 παιχνίδια που αγωνίστηκε και μια επική εμφάνιση με συγκομιδή 53 πόντων! Τον Ιανουάριο του 2015, γεμάτος αυτοπεποίθηση επέστρεψε στην D League για λογαριασμό των Los Angeles D-Fenders με τους οποίους “μέτρησε” 19.2 πόντους (48.3% στα δίποντα και 33.9% στα τρίποντα), 8.9 rebounds, 6.5 assists και 1.5 κλεψίματα μ.ο. Οι εμφανίσεις του, του έδωσαν ευκαιρία να επιστρέψει για λίγο στο ΝΒΑ με τους Nuggets (2 μόλις παιχνίδια).

Αυτή θα ήταν η τελευταία του παρουσία στο ΝΒΑ. Ο Franklin θα ξεκινούσε έκτοτε το μακρύ οδοιπορικό του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ακολουθώντας το δικό του δρόμο. Με εξαίρεση την περίοδο 2015 – 16, όπου πέρασε για μικρά διαστήματα από την G League και το Πρωτάθλημα του Πουέρτο Ρίκο, η καριέρα του θα ήταν πλέον συνυφασμένη με την CBA. Το μόνο που έχει απομείνει πια να θυμίζει τον Franklin των πρώτων χρόνων είναι ένα Open Run Tournament, το οποίο διεξάγεται από τον ίδιο στην περιοχή Serano, από όπου πρωτοξεκίνησε και σε αυτό έχουν συμμετάσχει τα τελευταία χρόνια γνωστοί παίκτες του NBA, που αγωνίζονται σε ομάδες από την California, όπως ο Kyle Kuzma!

Στις 6 seasons που έχει βρεθεί στην Κίνα, ο Franklin έχει αγωνιστεί για λογαριασμό τεσσάρων διαφορετικών ομάδων, σε 169 συνολικά αγώνες με μ.ο. καριέρας 31.8 (!) πόντους (59.5% στα δίποντα, 34.3% στα τρίποντα και 83.1% στις βολές), 9.4 rebounds, 2.6 κλεψίματα, 1.4 κοψίματα και 7.9 assists για 4 λάθη μ.ο.

Στα 28 του πλέον, και με το φανταχτερό παρελθόν του NCAA να μοιάζει τόσο μακρινό, ο Franklin φαίνεται ότι δύσκολα θα φύγει από την Κίνα, όπου έχει αγκυροβολήσει. Όμως, είναι κρίμα ένας παίκτης με το δικό του ταλέντο και τα φυσικά προσόντα να μη δοκιμάσει για μια τελευταία, ίσως, φορά την τύχη του σε πιο υψηλό ανταγωνισμό.

Αφού, λοιπόν, σκαλίσαμε το παρελθόν του Franklin, ας προχωρήσουμε και στην ανάλυση του αγωνιστικού profile του. Με ύψος 1.96 m, βάρος 90 kg, καθώς και εντυπωσιακό wingspan στα 2.12 m, o Franklin έχει αυτό που οι Αμερικάνοι αποκαλούν “prototypical body” για SG στο NBA. Αν σε αυτά προσθέσουμε την αθλητικότητα, με max vertical leap στο 1 m (όπως είχε μετρηθεί το 2013) και την ταχύτητα του, μιλάμε για έναν παίκτη με πλούσια αθλητικά / φυσικά προσόντα, ο οποίος μπορεί να επιβληθεί των αντιπάλων του ειδικά στην Ευρώπη, όσο και αν σίγουρ, την τελευταία διετία έχει απωλέσει μέρος της εκρηκτικότητας του.

Σε ό,τι αφορά το πνευματικό κομμάτι ο Franklin, όσο και αν φαίνεται ότι έχει χάσει το κίνητρο του τόσα χρόνια στην Κίνα, είναι παίκτης – ηγέτης, που παίρνει ευθύνες και θέλει να έχει τον έλεγχο των αποφάσεων της ομάδας. Βγάζει πολλή ενέργεια σε επίθεση και άμυνα, συνεπώς παρουσιάζει υψηλό δείκτη aggressiveness και, τουλάχιστον στη θητεία του στους Aztecs, μπορούσε να θεωρηθεί hustle player.

Στον αντίποδα, εμφανίζει ροπή προς το λάθος και δεν είναι τυχαίο ότι, με εξαίρεση την παρουσία του στην Κίνα (όπου περισσότερο αγωνίζεται ως point guard πάντως), αρκετές από τις υπόλοιπες seasons της καριέρας του το ast/to ratio ήταν αρνητικό. Γενικά, ενώ έχει ευχέρεια με την μπάλα στα χέρια και διαθέτει καλό χειρισμό, υποπίπτει σε λάθη κυρίως ως αποτέλεσμα του μέτριου decision making του σε στιγμές αγώνων. Ενδεικτικά θα τον δούμε να επιχειρεί πάσες ενώ βρίσκεται στον αέρα, ενώ όταν πάρει τα βήματα σε drive σπάνια θα δει την πάσα και προτιμάει να ολοκληρώνει μόνος του την προσπάθεια, έστω και αν δεν είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή.

Στην επίθεση ο Franklin είναι ένας πολυσύνθετος guard, ο οποίος μπορεί να σκοράρει με πολλούς τρόπους, αλλά και σε ένα βαθμό να δημιουργήσει για τους συμπάικτες του. Να ξεκινήσουμε λέγοντας ότι έχει ανεπτυγμένα slashing abilities και αυτό είναι το αγαπημένο στυλ παιχνιδιού του, όταν βρει διάδρομο να πηγαίνει με drive μέχρι το καλάθι. Είναι πολύ αποτελεσματικός σε iso καταστάσεις, καθώς μπορεί να απελευθερωθεί από τον αντίπαλο του, χάρις στο καλό ball handling του, είτε μετά από screen και να εκτελέσει κυρίως με pull up jumpers από μέση απόσταση.

Επίσης είναι και εξαιρετικός από τη γραμμή των ελευθέρων βολών, αξιοποιώντας έτσι στο έπακρο τα foul που κερδίζει. Ο συνδυασμός ταχύτητας / αθλητικότητας / χειρισμού και το γεγονός ότι πρόκειται για “μακρύ” guard, καθιστούν το μαρκάρισμα του δύσκολη υπόθεση για κάθε αντίπαλο. Ωστόσο, ακόμη και σήμερα ο Franklin παραμένει ένας μέτριος σουτέρ από μακρινή απόσταση και κυρίως σε catch ‘n’ shoot συνθήκες. Συνεπώς, δε διαθέτει την ικανότητα να ανταποκριθεί σε ρόλο off guard και λίγες είναι οι φορές που θα απειλήσει με spot shooting.

Κλείνοντας με την άμυνα αξίζει να αναφέρουμε ότι, παρόλο που στα Κολεγιακά του χρόνια, ο Franklin υπήρξε εξαιρετικός αμυντικός με πίεση στην μπάλα και θετική συμπεριφορά στα μετόπισθεν συνολικά, η πολυετής παραμονή του στην Κίνα, προφανώς τον έχει αφήσει πίσω στον τομέα αυτό, όπου φανερά δε “βγάζει” την ίδια διάθεση και ένταση σε σχέση με το παρελθόν.

Παρόλα αυτά παραμένει ένας καλός on ball defender με σημαντικό μ.ο. κλεψιμάτων και σχετική συνέπεια στην προσωπική άμυνα, ενώ δεν πρέπει να λησμονούμε ότι είναι και πολύ αποτελεσματικός στα αμυντικά rebounds, βοηθώντας και σε αυτό το κομμάτι.

Συμπερασματικά, ο Franklin θα αποτελούσε μια εξαιρετική λύση για το back court μιας ευρωπαϊκής ομάδας, η οποία ψάχνει ένα wing με scoring instincts, ο οποίος υπό συνθήκες θα μπορούσε να αποτελέσει τον έξτρα χειριστή ή ακόμα και να αγωνιστεί ως point guard. Ωστόσο, για τα δεδομένα του Ολυμπιακού και με την παρουσία του McKissic στο roster (παρόμοια χαρακτηριστικά και μέτριο μακρινό σουτ) συν τους αστερίσκους για το χαρακτήρα του, τη φιλοδοξία του και το κατά πόσον θα μπορεί να αποδεχθεί ένα πιο δευτερεύοντα ρόλο, η ετυμηγορία μου για τον Franklin είναι…

Rating: 73.3% |VERDICT: To be re-evaluated|

ERIC MIKA: USA (25y, 208cm) |CENTER|

(Stats)

Ο τελευταίος παίκτης, που θα αναλύσουμε, είναι μια διαφορετική περίπτωση σε σχέση με όλους όσους έχουμε δει μέχρι σήμερα. Και ο λόγος δεν έχει να κάνει με τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά ή το ταλέντο του, αλλά ξεκάθαρα με την ιστορία ζωής του, καθώς το μονοπάτι που ακολούθησε είναι τόσο ξεχωριστό από αυτό του τυπικού μέσου Αμερικάνου αθλητή.

Γεννημένος στις 5/1/1995 στο Salt Lake City, ο Mika ξεκίνησε την ενασχόληση του με τον αθλητισμό με το lacrosse, καθώς ο μεγαλύτερος αδελφός του ήταν γνωστός παίκτης και τον “έβαλε” από νωρίς στα μυστικά αυτού του περίεργου αθλήματος. Όμως, όταν στο γυμνάσιο ο Eric θα ξεκινούσε να παίρνει απότομα ύψος, ήταν αναπόφευκτο να στραφεί στο μπάσκετ!

Ξεκίνησε από το Waterford High School προτού μεταπηδήσει, για τις δύο τελευταίες χρονιές του στο Lone Peak, στην περιοχή Highland της Utah, όπου άφησε το στίγμα του. Στη senior season του οδήγησε το γυμνάσιο σε ρεκόρ 26 – 1, και μαζί στον τίτλο του 5Α Περιφερειακού Πρωταθλήματος! Η διετής παρουσία του εκεί αποτέλεσε το καλύτερο διαβατήριο για το περίφημο BYU, δηλαδή το Κολέγιο των Μορμόνων, από το οποίο έχει αποφοιτήσει, μεταξύ άλλων, ο Jimmer Fredette.

Από την freshman κιόλας χρονιά, ο Mika βρήκε σημαντικό ρόλο στο rotation του Brigham Young, αποτελώντας το βασικό center του Κολεγίου και καταφέρνοντας στο φινάλε της season να ανακηρυχθεί μέλος της καλύτερης freshman 5άδας για την Περιφέρεια WCC. Τα νούμερα του σε 33 αγώνες (28 ως βασικός) ήταν 11.8 πόντοι (με 52.7% στα δίποντα και 61.7% στις βολές), 6.4 rebounds, 1 assist, 0.7 block, 0.5 κλεψίματα και 1.5 λάθη μ.ο.

Και ενώ φαινόταν ότι ένα λαμπρό μπασκετικό μέλλον προδιαγραφόταν για αυτόν, ο Mika πήρε την απόφαση που υπαγόρευε η καρδιά και η πίστη του. Για μια διετία θα ταξίδευε μακριά από την πατρίδα του, συγκεκριμένα στη Ρώμη, στα πλαίσια μιας θρησκευτικής αποστολής. Εκεί θα κήρυττε τα πιστεύω της Εκκλησίας των Μορμόνων, αφήνοντας όλα τα άλλα σε δεύτερη μοίρα. Όπως και ό ίδιος δήλωσε αργότερα σε συνέντευξη του, η μόνη του επαφή με τον αθλητισμό εκείνη την περίοδο, ήταν η καθημερινή άσκηση 30’ κάθε πρωί, μόλις ξυπνούσε.

Μετά το πέρας της αποστολής, ο Mika γύρισε στο Brigham Young, έχοντας 3 χρόνια ακόμη για να ολοκληρώσει τη θητεία του στο NCAA. Σα να μην είχε περάσει μια μέρα, μπήκε ξανά δυναμικά στο μπάσκετ και συνέχισε από εκεί που είχε μείνει. Την περίοδο 2016 – 17, στα 21 του χρόνια (ως sophomore όμως), αγωνίστηκε σε 34 παιχνίδια (όλα ως βασικός), έχοντας 20.3 πόντους (με 53% στα δίποντα και 76.3% στις βολές), 9.2 rebounds, 1.6 assists, 1,9 κοψίματα, 0.6 κλεψίματα και 2.5 λάθη μ.ο.

Ήταν τότε που, μαζί με το συμπαίκτη του και γνωστό μας από τη θητεία του σε Hapoel Eilat και Maccabi Tel Aviv Elijah Bryant, πήρε την απόφαση να δηλώσει πρόωρη συμμετοχή στο draft. Πρόωρη γιατί, ναι μεν ήταν στα 22 του σε μια ηλικία δηλαδή ενός “έτοιμου” παίκτη, είχε δε μόλις 2 έτη εμπειρία σε επίπεδο ανταγωνιστικού μπάσκετ.

Και παρόλο που, βραχυπρόθεσμα, φάνηκε να δικαιώνεται ο προπονητής του, Dave Rose, ο οποίος είχε δηλώσει ότι του έκανε κακό το γεγονός ότι άφησε νωρίς το Κολέγιο, με την πορεία του ο Mika έδειξε ότι είχε πάρει τη σωστή απόφαση, καθώς αν αποφοιτούσε στα 24, το ενδιαφέρον για αυτόν, ίσως να εξασθενούσε σημαντικά από σοβαρές ομάδες, που θα αποθαρρύνονταν από την ηλικία του και κυρίως ως προς τα περιθώρια εξέλιξης του.

Ωστόσο, ο δρόμος του δεν ήταν εξ αρχής στρωμένος με ροδοπέταλα. Δίχως να επιλεγεί στο draft του 2017, ο Mika αποφάσισε να ξεκινήσει την επαγγελματική καριέρα του από ένα γνωστό για τον ίδιο μέρος, την Ιταλία! Τον επέλεξε η Pesaro για να ενισχύσει τη front line της και δεν το μετάνιωσε. Ο rookie Mika δεν ήταν καθόλου “ψαρωμένος” και σε 29 παιχνίδια για το Ιταλικό Πρωτάθλημα “μέτρησε” 14.3 πόντους (με 54.4% στα δίποντα, 25% στα τρίποντα σε ελάχιστες προσπάθειες και 74.4% στις βολές), 7.3 rebounds, 1.1 assist, 0.7 block και 1.2 κλεψίματα μ.ο.

Εντυπωσιασμένη από τις εμφανίσεις του η Brescia τον επέλεξε για τη θέση του βασικού της center την περίοδο 2018 – 19. Ωστόσο, ο Mika δεν “έδεσε” με την ομάδα της Β. Ιταλίας και αποχώρησε νωρίς, μετά από μόλις 13 αγώνες και μέτρια νούμερα (5.5 πόντοι με 50% στα σουτ εντός παιδιάς και 55% στις βολές, 2.8 rebounds, 0.4 assist και 0.2 κοψίματα μ.ο.).

Ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του θα ήταν η γερμανική Bayreuth, η οποία έψαχνε το ιδανικό συμπλήρωμα του… Hassan Martin! Εκεί ο Mika έκανε το “μπαμ” κατορθώνοντας να προσαρμοστεί άμεσα και να αποτελέσει έναν από τους καλύτερους παίκτες της Bayreuth σε BBL και Basketball Champions League!

Σε 15 παιχνίδια για την BBL είχε 12 πόντους (με 66.4% στα σουτ εντός παιδιάς και 81% στις βολές), 5 rebounds, 1 assist, 0.7 κοψίματα και 0.5 κλεψίματα μ.ο., ενώ τα αντίστοιχα του νούμερα σε 4 αγώνες του BCL ήταν 12 πόντοι (με 66.7% στα δίποντα και 76.2% στις βολές), 6.3 rebounds, 0.8 assist, 1 block, 0/8 κλεψίματα και 2 λάθη μ.ο.

Το περασμένο καλοκαίρι ο Mika είχε αποφασίσει ότι ήρθε η ώρα να δοκιμάσει την τύχη του στο NBA. Όμως, παρόλο που το Sacramento του προσέφερε ένα 10ήμερο exhibit contract δε βρήκε θέση στο τελικό ρόστερ των Kings. Ξεκίνησε τη season στην G League με τη θυγατρική τους, Stockton Kings, πριν οι σειρήνες των Xinjiang Flying Tigers… τον καλέσουν! Στην CBA, πάντως, δεν έμεινε πολύ, αγωνιζόμενος μόλις σε 7 παιχνίδια, έχοντας 19.9 πόντους (56.1% στα δίποντα και 56.9% στις βολές), 11.7 rebounds, 1.6 assist, 0.6 block και 1.4 κλεψίματα μ.ο.

Στη συνέχεια κατόρθωσε να κάνει πραγματικότητα το όνειρο του ΝΒΑ, κερδίζοντας ένα 10ήμερο συμβόλαιο με τους Kings, με τους οποίους αγωνίστηκε σε ένα παιχνίδι, όπου είχε 6 πόντους και 7 rebounds, για να κλείσει την “κουτσουρεμένη” season, λόγω κορωνοϊού, ξανά στην G League. Τα νούμερα του σε 23 αγώνες του Αναπτυξιακού Πρωταθλήματος των ΗΠΑ ήταν 18.8 πόντοι (με 61% στα σουτ εντός παιδιάς και 63% στις βολές), 12 rebounds, 1.8 assist, 0.9 κοψίματα και 0.6 κλεψίματα μ.ο.

Μετά, λοιπόν, το ταξίδι στην καριέρα του … ξεχωριστού κύριου Mika, ας δούμε αναλυτικά τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του. Ξεκινώντας από το κομμάτι αθλητικότητας / φυσικών προσόντων, να πούμε ότι πρόκειται για έναν κλασικό center ύψους 2.09 m και βάρους 106 kg, ο οποίος είναι πολύ δυνατός και του αρέσουν οι επαφές, στηρίζοντας σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι του, στο σκληροτράχηλο profile του.

Και παρόλο που το wingspan (2.09) είναι μέτριο, για τα δεδομενα της θέσης και του ύψους του, με συνολικό standing reach στα 2.70 m πρόκειται για ιδιαίτερα αθλητικό ψηλό, με max vertical leap στα 0.80 m και πρόσθετα πλεονεκτήματα την ταχύτητα (sprint court στα ¾ του γηπέδου: 3.38”, δηλαδή μεταξύ των πιο γρήγορων από τους center του Draft Combine το 2017) και την ευλυγισία του (lane agility: 11.71”). Άρα ο Mika, για τα ευρωπαϊκά standards μπορεί να θεωρηθεί ένας center με overall αθλητικότητα άνω του μετρίου, η οποία έρχεται να “δέσει” και με το δυναμικό στυλ παιχνιδιού του.

Όσον αφορά τον τομέα της τακτικής, ο Mika παρόλο που αγωνίστηκε μόλις 2 χρόνια στο NCAA, είναι ένας quick learner, ο οποίος προσαρμόζεται σε νέες συνθήκες και καταστάσεις και κατανοεί το ρόλο του, “βγάζοντας” στο γήπεδο αυτό που του ζητάει ο προπονητής. Διαθέτει υψηλό βαθμό ομαδικότητας, ενώ όπως είπαμε πριν είναι ένας κατεξοχήν hustle player, που δε θα φοβηθεί να βάλει δυνατά το σώμα τους στις διεκδικήσεις.

Είναι φιλόδοξος και δε διστάζει να “βγει μπροστά” σε απαιτητικές στιγμές αγώνων, ενώ δεν επηρεάζεται από άτυχες στιγμές που μπορεί να έχει, μην αφήνοντας τες να επηρεάσουν την απόδοση του αρνητικά. Επιθετικά, παρόλο που δεν έχει ανεπτυγμένο face up game και γενικά δε νιώθει άνετα με την μπάλα στα χέρια τριπλάροντας, έχει καλή κίνηση μακριά από αυτή, παίρνοντας καλές θέσεις μέσα στη ρακέτα. Οι τοποθετήσεις του τον βοηθάνε και στα επιθετικά rebounds, όπου διαχρονικά εμφανίζει υψηλούς μ.ο.

Επιπρόσθετα είναι άριστος σε pick ‘n’ roll συνεργασίες, στήνοντας εξαιρετικά screens και κάνοντας στη συνέχεια το dive, το οποίο καταλήγει τις περισσότερες φορές σε καλάθι ή foul ή και τα δύο, αν πάρει την μπάλα σε σωστό σημείο! Γενικά, τον βοηθάει το ποσοστό καριέρας του από τη γραμμή των βολών, στο να θεωρείται ένας ψηλός, ο οποίος αξιοποιεί τα πολλά κερδισμένα foul. Ένα ακόμη σημαντικό πλεονέκτημα του, είναι ότι πρόκειται για παίκτη εξαιρετικό στο transition, που θα ακολουθήσει το fast break και θα τελειώσει με επιτυχία συνήθως ο ίδιος στον αιφνιδιασμό, μετά από πάσα συμπαίκτη.

Αν και απέχει από το να χαρακτηριστεί ως Play maker ρακέτας, τα τελευταία χρόνια έχει βελτιωθεί σημαντικά σε αυτό το κομμάτι με ικανοποιητικό μ.ο. assist την περασμένη season και “βλέποντας” αρκετά την πάσα. Επίσης είναι αποτελεσματικός στο post, και το έχει σε περίοπτη θέση στο επιθετικό του ρεπερτόριο, τελειώνοντας με υψηλά ποσοστά, ακόμη και μετά από επαφή. Γενικά έχει αναπτύξει αυτή την ικανότητα, προσθέτωντας στη φαρέτρα του και hook shots, τα οποία δύσκολα κόβονται / αλλοιώνονται από τους αντιπάλους του, καθώς με το σώμα του προστατεύει την μπάλα.

Στον αντίποδα, θα πρέπει να ενισχύσει το skillset του επιθετικά, για να λογίζεται ως ένας ολοκληρωμένος ψηλός. Πέρα από ένα αξιόπιστο σουτ μέσης απόστασης, το οποίο δοκιμάζει όταν βρει χώρο, δεν διαθέτει range και γενικά δεν είναι ο ψηλός, που θα τραβήξει έξω τον προσωπικό του αντίπαλο. Επίσης παραμένει μέτριος χειριστής και αυτός είναι ο βασικός λόγος που υποπίπτει σε λάθη, καθώς όταν πιέζεται δεν αποφεύγει το κλέψιμο ή την κακή – βιαστική πάσα σε συμπαίκτη.

Κλείνοντας με την άμυνα, να αναφέρουμε ότι ο Mika μπορεί να μην είναι elite defender, τόσο σε όρους rim protection όσο και στην άμυνα με αλλαγές, το footwork του όμως επιδέχεται ακόμη περιθώρια βελτίωσης και αποτελεί έναν αξιόπιστο και συνεπή αμυντικό στο post και στην προσωπική άμυνα, με την ευχέρεια να μαρκάρει κάθε τύπου ψηλού χάρη στη δύναμη και την ταχύτητα του.

Είναι παίκτης που δε σπρώχνεται εύκολα, ενώ με το δυναμικό του παιχνίδι και τη συνεχή πίεση στην μπάλα, αποσυντονίζει τους αντιπάλους του, κατορθώνοντας σε κάθε σεζόν να έχει υψηλούς μ.ο. κλεψιμάτων για center. Όπως είπαμε, το hustling είναι το στοιχείο του, καθώς δεν αφήνει φάση που να μη διεκδικήσει μπαλιά. Δεν αφήνει τίποτα να πάει “χαμένο” και γενικά το effort που καταθέτει στα μετόπισθεν είναι αξιοζήλευτο. Τέλος, αυτό φαίνεται και με το παραπάνω από το μ.ο. rebounds του, ο οποίος από τα χρόνια του Κολεγίου μέχρι σήμερα, είναι ικανοποιητικότατος.

Αυτό ήταν, λοιπόν, το breakdown στο αγωνιστικό profile του Mika. Εκτιμώ ότι αν αυτός ο παίκτης διέθετε το επιθετικό ταλέντο του Happ (ή αντίθετα ο Αμερικάνος που φέτος έπαιξε στην Cremona είχε την blue collar attitude και αμυντική συμπεριφορά του Mika), τότε θα μιλάγαμε για ένα σπουδαίο project, που θα μπορούσε να σταδιοδρομήσει με επιτυχία στο επίπεδο της Euroleague άμεσα.

Ωστόσο, όσο το παιχνίδι του παρουσιάζει κάποιες ατέλειες που περιορίζουν το συνολικό skillset του και παράλληλα η front line του Ολυμπιακού, ειδικά τη φετινή σεζόν, φαίνεται να ψάχνει κυρίως για έναν αθλητικό tweener με κύριο χαρακτηριστικό το καλό μακρινό σουτ, θεωρώ ότι ο Mika πρέπει πρώτα να περάσει από το προηγούμενο επίπεδο της Ευρώπης με επιτυχία (Eurocup / BCL), τελειοποιώντας παράλληλα τις αδυναμίες του, προκειμένου να θεωρηθεί Euroleague ready!