Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης πέρασε ιατρικά τέστ στο ΣΕΦ και, όπως όλα δείχνουν, θα ανήκει στο δυναμικό του Ολυμπιακού. Ουσιαστικά επιβεβαιώθηκε μια συμφωνία που ήταν λίγο πολύ γνωστή από το περασμένο φθινόπωρο.
Ο πρώην παίχτης του Ίκαρου Χαλκίδας, του Άρη, του Κολοσσού, της ΑΕΚ, μετά από το πέρασμα του από τη UCAM Murcia, εκπληρώνει το όνειρό του και θα συμμετάσχει στην Euroleague, έχοντας την ευκαιρία να αποδείξει ότι όντως είναι έτοιμος για το παραπάνω βήμα στην καριέρα του.
Έτσι λοιπόν κι εμείς εδώ στο Red Point Guard θα τον καλωσορίσουμε, κάνοντας μια προσπάθεια να παρουσιάσουμε τι μπορεί να δώσει στην ομάδα μας, αν και είμαι σίγουρος πως οι περισσότεροι τον γνωρίζετε.
Για να μην σας κουράζω λοιπόν με την άσκοπη φλυαρία μου, προχωράω στην παράθεση των συμπερασμάτων που έβγαλα παρακολουθώντας 6 παιχνίδια (ελπίζω να αρκούν για να έχω το δικαίωμα να εκφέρω άποψη) του Έλληνα διεθνούς guard.
Τι θέση παίζει;
Πολλοί επαγγελματίες του χώρου έχουν εκφράσει την άποψη πως οι θέσεις στο μπάσκετ είναι κάτι θολό πλέον. Περισσότερη σημασία έχουν τα χαρακτηριστικά ενός αθλητή και λιγότερο η θέση που θα τον κατατάξει κάποιος. Δε γίνεται όμως να σταματήσει η κουβέντα, ανάμεσα σε όλους εμάς του απλούς λάτρεις του αθλήματος, για το “τι θέση παίζει ο τάδε”. Ο Λαρεντζάκης λοιπόν κατά την ταπεινή μου άποψη είναι ένα καθαρό SG. Για να δώσω συνέχεια στην προσπάθεια μου να αποκτήσω κάποιο κύρος στην μπασκετική μπλογκόσφαιρα, θα προσθέσω πως είναι ένας wing Pick n Roll player.
Τι σημαίνει όλο αυτό;
Ότι είναι ένας αθλητής που κινείται περισσότερο στο πλάι, νιώθει άνετα εκεί και μπορεί να εκτελέσει PnR συνεργασίες, κυρίως από τις 45 μοίρες.
Είναι αρκετά αθλητικός;
Ο Γιαννούλης έχει μέγεθος για τη θέση του. Ο κορμός του είναι αρκετά δυνατός και ξέρει πως να τον χρησιμοποιεί. Όμως δε διαθέτει έκρηξη και ταχύτητα.
Είναι εμφανέστερο και με την μπάλα στα χέρια, κάτι που τον περιορίζει αρκετά και στο επιθετικό και στο αμυντικό κομμάτι του παιχνιδιού του. Ενώ μία άλλη αδυναμία του είναι πως δεν είναι ιδιαίτερα αλτικός.
Τι μπορεί να προσφέρει στην επίθεση;
Στην πορεία του στην ΑΕΚ, είχε συνήθως το ρόλο του offguard, δηλαδή του παίκτη που κινείται συνήθως χωρίς την μπάλα και που θα αποτελέσει στήριγμα στον κύριο χειριστή της ομάδας του.
Ο χειρισμός του δεν είναι κακός, χωρίς βέβαια να είναι και κάτι πολύ εντυπωσιακό. Ντριμπλάρει και με τα δύο χέρια με σχετική άνεση, αλλά σε συνθήκες πίεσης, αρκετές φορές, η μπάλα στην επαναφορά της φτάνει αρκετά ψηλά και σου δίνει την εντύπωση πως δεν έχει τον απόλυτο έλεγχο της. Δεν έχει μεγάλη ποικιλία στις κινήσεις του, αλλά δεν τρέμει και το φυλλοκάρδι σου όταν έχει την μπάλα στα χέρια.
Το μέγεθός του, δίνει πλεονέκτημα όταν ντριμπλάρει, ιδιαίτερα απέναντι σε κοντύτερους ή λιγότερο δυνατούς αντιπάλους. Αυτός είναι και ο λόγος που τελειώνει αρκετά συμπαθητικά φάσεις μετά από διείσδυση.
Μπορεί να μην είναι ο γρηγορότερος και εκρηκτικότερος guard, αλλά μπορεί να φτάσει μέχρι το καλάθι τοποθετώντας καλά τον κορμό του πάνω στον αντίπαλο. Ειδικά απέναντι σε κοντύτερους αντιπάλους είναι αρκετά αποτελεσματικός, απλά αρκετές φορές επειδή δεν έχει την έκρηξη που απαιτείται, κυνηγάει περισσότερο από όσο χρειάζεται την επαφή και το φάουλ.
Για να το κάνει όμως αυτό χρειάζεται πάντα κάποιο screen ή κάποια χέρι με χέρι συνεργασία (handoff).
Δε διαθέτει ούτε τα τεχνικά χαρακτηριστικά ούτε το αθλητικό πακέτο για να μπορεί να ξεπεράσει αντίπαλο σε 1 εναντίον 1 καταστάσεις, και δεν αναφέρομαι μόνο σε ισοϋψείς ή κοντύτερους αντιπάλους. Ακόμα και απέναντι σε ψηλούς, όταν υπάρχουν αλλαγές μπορεί κανείς να διαπιστώσει ένα δισταγμό στο να δοκιμάσει να τους χτυπήσει στα πόδια και προτιμά το σουτ.
Στη UCAM Murcia, που είχε περισσότερες αρμοδιότητες με την μπάλα στα χέρια, προσπάθησε να εισάγει στο παιχνίδι και το σουτ μετά από ντρίμπλα, χωρίς να είναι πάντα αποτελεσματικός. Υπήρξε όμως μία σχετική βελτίωση.
Στο κομμάτι του σουτ, παρότι η μηχανική του δεν είναι άσχημη, έχω την εντύπωση πως δεν έχει βρει τρόπο να τοποθετεί σωστά τα πόδια του κατά την εκτέλεση. Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό όταν καλείται να εκτελέσει σε κίνηση, αλλά κάποιες φορές ακόμα και όταν σουτάρει από θέση. Δεν μπορώ να πω ότι είναι κλασικός σουτέρ, αλλά δεν μπορείς να ρισκάρεις και με το σουτ του. Είναι περισσότερο σουτέρ ημέρας και ψυχολογίας. Αν ξεκινήσει καλά μπορεί να σε σκοτώσει, αν όμως συμβεί το αντίθετο μπορεί όλο το βράδυ να αναλώνεται σε σουτ, σχεδόν εκτός λογικής, αναζητώντας ρυθμό. Προτιμά τη δεξιά πλευρά του παρκέ, και κυρίως τις 45 και τη γωνία για τα σουτ του.
Όπως ανέφερα και στην εισαγωγή, ο Γιαννούλης αρέσκεται να στήνει και να εκτελεί PnR από τις πλευρές. Πασάρει ικανοποιητικά σε τέτοιες καταστάσεις τόσο προς τον ψηλό, που ρολάρει, όσο και προς τα έξω.
Η ικανότητα να πασάρει σε κίνηση αποτελεί δυνατό σημείο του, ακόμα και μετά από άλμα. Το πρόβλημα είναι πως δεν το κάνει στη συχνότητα που θα έπρεπε, αφού πάντα σαν πρώτη του επιλογή έχει την εκτέλεση.
Επίσης κάποιες φορές τον βλέπουμε να παίρνει αποφάσεις για το τι θα κάνει με την μπάλα ευρισκόμενος σε ανισορροπία, κάνοντας λάθη.
Ένας άλλος τρόπος επίθεσης με την μπάλα είναι μέσα από screens επιλογής, κυρίως horns, όπου επιλέγει τον διάδρομο που κρίνει ευνοϊκότερο γι αυτόν.
Όπως όλοι οι Έλληνες guards έχει την ικανότητα να διαβάσει, μέχρι ένα σημείο, το παιχνίδι, αλλά μέσα σε πολύ συγκεκριμένα όρια και σίγουρα δεν πρέπει να του ζητηθεί να καθοδηγήσει μια ομάδα. Όμως, μπορεί να αποτελέσει μια έξτρα βοήθεια στην κίνηση της μπάλας και ένα πόλο δημιουργίας.
Βέβαια, αν και περνά αρκετό χρόνο μακριά από την μπάλα και σημαντικό στην αδύναμη πλευρά, δεν κατάφερα να διακρίνω διάθεση να επιτεθεί στο close out. Έτσι μένει πολλές φορές απλά να περιμένει την μπάλα για κάποιο σουτ. Και αν αυτό δε βγει επιστρέφει πάλι σε set κατάσταση περιμένοντας κάποιο screen.
Δεν έχει πρόβλημα να ακολουθήσει υψηλό ρυθμό παιχνιδιού, όμως δεν τρέχει ιδιαίτερα γρήγορα το γήπεδο και δεν σπρώχνει ικανοποιητικά την ομάδα στο ανοικτό γήπεδο.
Αν και στην Ευρώπη δεν το βλέπουμε πλέον αρκετά συχνά, ο Λαρεντζάκης αν και αρκετοί προπονητές του προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το μέγεθός του στο post – μέσα στα παιχνίδια, δεν κατάφερε να γίνει αποδοτικός.
Είναι καλός αμυντικός;
Στην χώρα μας έχουμε μια λίγο περίεργη αίσθηση της φράσης “καλός αμυντικός”. Αυτό συμβαίνει γιατί συγχέουμε συνήθως την καλή ομαδική άμυνα με την ατομική. Όπως όλοι λοιπόν οι Έλληνες συνάδελφοί του, έτσι και ο Λαρεντζάκης, είναι ένας καλός αμυντικός σε ομαδικό πλαίσιο, αλλά δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και ελίτ στον τομέα.
Είναι μαχητικός, έχει διάθεση, μένει συγκεντρωμένος στο πλάνο, δίνει τις βοήθειες που πρέπει, κάνει τα φάουλ που πρέπει όταν πρέπει, αλλά ατομικά αντιμετωπίζει προβλήματα.
Δυσκολεύεται πάρα πολύ να ακολουθήσει γρηγορότερους αντιπάλους, κάτι που φάινεται πολλές φορές από την επιλογή του να διατηρεί μια απόσταση από τον παίχτη που μαρκάρει όταν έχει την μπάλα.
Δεν μπορεί να βάλει πίεση στον αντίπαλο χειριστή για πάρα πολλή ώρα, και αργεί να ακολουθήσει τις αλλαγές κατεύθυνσης. π.χ. αρχικά περνάει κάτω από το screen, μετά κολλάει στο rescreen και δεν μπορεί να ακολουθήσει.
Δυσκολεύεται να σπάσει screens και μάλιστα κολλάει αρκετά συχνά σε αυτά, είτε αφορούν καταστάσεις πάνω στην μπάλα ή μακριά από αυτήν
Δίνει εύκολα την αλλαγή και είναι ευάλωτος απέναντι σε αθλητές που διαθέτουν καλή pull up εκτέλεση.
Το μέγεθος και η δύναμή του δίνουν τη δυνατότητα να μπορεί να ανταπεξέλθει στα σπρωξίματα με ψηλότερους αντιπάλους μέσα στη ρακέτα και χρησιμοποιεί ικανοποιητικά τα χέρια του, για να αλλοιώσει πάσες ή ακόμα και να κλέψει μπάλες.
Σύνοψη
Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης ήταν ένας καλός και σημαντικός ρολίστας, τόσο στην ΑΕΚ όσο και στη Murcia. Ο ίδιος, σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Basketball Guru, δήλωσε έτοιμος για το υψηλότερο επίπεδο. Με ρόλο ανάλογο με αυτό που είχε στην ΑΕΚ, προσαρμοσμένο στα δεδομένα της Euroleague, μπορεί να βρει χρόνο και να προσφέρει στο σύνολο. Η εμπειρία του στη Ισπανία ίσως τον βοηθήσει να ελέγξει καλύτερα τις αντιδράσεις του και να τον κάνει να κατανοήσει ποιες είναι πραγματικά οι δυνατότητες του, χωρίς να προσπαθεί να πραγματοποιήσει πράγματα πέρα από αυτές.
Επειδή προσωπική άποψη εκφράζω, θεωρώ πως ο Ολυμπιακός στο πρόσωπο του Γιαννούλη βρήκε ένα τίμιο γέμισμα του ρόστερ, με αρκετή εμπειρία και διάθεση να προσφέρει. Έναν ρολίστα που σε κάποια παιχνίδια θα παίζει 15 λεπτά και σε άλλα δε θα παίζει καθόλου.
Επειδή είναι εργατικός και επίμονος θα πάρει τις ευκαιρίες του από έναν δίκαιο προπονητή, όπως ο Μπαρτζώκας, αλλά θα πρέπει να αποδείξει ότι τις αξίζει. Δεν είμαι βέβαιος ότι μπορεί να χαρακτηριστεί παίχτης Μπαρτζώκα, αλλά είμαι σίγουρος πως για να τον διατηρεί στο ρόστερ ο coach, ξέρει και τι θα ζητήσει από αυτόν αλλά και τι να περιμένει.
Ο καθρέφτης για κάθε αθλητή είναι το γήπεδο και, ό,τι και να λέμε εμείς οι απλοί οπαδοί / φίλαθλοι ή οι αυτόκλητοι διαφημιστές – μεγαλο δημοσιογράφοι, μικρή σημασία έχει.
Η μπάλα είναι στα χέρια του αθλητή και του coach και μόνο το μέλλον θα δείξει.
Γιαννούλη καλωσόρισες στον Ολυμπιακό.
(Σημείωση: Τα κομμάτια από τα βίντεο που χρησιμοποίησα για το κείμενο πρόερχονται από τα Youtube channels: aekos eikosiena, BadBasket)
