Οι υγιείς – άρρωστοι του Red Point Guard μαζεύτηκαν για μια ακόμα ομαδική συνεδρία αποφόρτισης. Κράξαμε, δικάσαμε και αποδώσαμε ευθύνες σε όποιον έπεσε στο διάβα μας. Όχι ότι θα αλλάξει κάτι αλλά εμείς τα είπαμε όπως τα νιώθουμε και τα καταλαβαίνουμε. Λες και θα γίνει κάτι αν τα διαβάσει κάποιος εκεί στην Arcadia… σε κάθε περίπτωση μιλήσαμε για τα πάντα hola ή τίποτα. O Red Emerald σε σύγχιση έλεγε το επεισόδιο 12 συνέχεια 11. Είχαμε παρέμβαση από την Κούβα από τον Νάβα που ήταν σαν τυφώνας της Καραϊβικής (Kestutis ψηλά και αγνάντευε λένε στο Βαραδέρο), τον Πέννυ να ελπίζει για 8άδα (αυτό θα το διαβάσει ο 8a_nice και θα τον περιποιηθεί όμως) τον Μανώλο εντελώς απογοητευμένο και τον Κάρολο να ψάχνει ποια ατάκα θα μελοποιήσει στο επόμενο Hit του RPG Jukebox ή αν ο κύβος είναι η λύση για όλα τα προβλήματα. Στο τέλος δεν βρίσκαμε κάτι θετικό να πιαστούμε και απαγγείλαμε ποίηση με Παπαρρηγόπουλο
«Ελπίζω εις το μέλλον»
Το παρελθόν είν’ όνειρον, πόθων σπασμοί, ελπίδες,
και το παρόν μαστίζουσιν εισέτι καταιγίδες
μας πλήττει πρώτον ο Θεός την ευτυχίαν στέλλων,
ελπίζω εις το μέλλον.
