Μεγάλη Παρασκευή τελικά ήταν για όλους μας. Η εύκολη ήττα από τη Monaco χάλασε την διάθεση μας, αλλά όχι την πίστη μας στην ομάδα. Αυτό φάνηκε και στο χειροκρότημα του κόσμου. Ο coach Obradovic, με διαφορετική σκέψη, κλείδωσε το flow της επίθεσης του Ολυμπιακού -κακά τα ψέμματα δεν υπήρχε plan B- τουλάχιστον επιθετικά. Φέτος, είμαστε μία ομάδα που βρίσκει ρυθμό από την άμυνα και στην επίθεση, με το καλύτερο ποσοστό σε δίποντα στην διοργάνωση, αποδεικνύεται πως είμαστε μία ομάδα που σαφέστατα γυρνάει αρκετά την μπάλα, χωρίς overdribbling. Κάτι τέτοιο δεν το είδαμε στο παιχνίδι της Μ. Παρασκευής.
Το πιο δύσκολο στο να αναλύσεις ένα παιχνίδι είναι όταν πρέπει να δεις ξανά παιχνίδι που έχεις υποφέρει. Όταν έχεις δεχθεί 7 καλάθια στα τελευταία δευτερόλεπτα της επίθεσης υποφέρει η άμυνα και ”παίρνει” φτερά η επίθεση. Όταν κάποιος κάνει πάσα και καταλήγει τρίποντο με ταμπλό είναι οιωνός ήττας. Μπακαλίστικη σκέψη, αλλά και αληθινή.
ΑΜΥΝΑ
Η διαφορά όμως, είναι πως, για να μπουν τα σουτ στο τέλος, έχεις φτιάξει ιδανική συνθήκη ώστε ο αντίπαλος σου να έχει την χειρότερη επιλογή στον παίκτη της μπάλας. Αυτό κυνηγούσε ο Obradovic σε κάθε φάση στην 2η περίοδο. Ανέβασε τον Bacon στο “4” με 3 guards και στο “5” τον Hall.
O James, όντας ο πιο επικίνδυνος παίκτης της Monaco, θέλει την αλλαγή του Vezenkov, όχι για δικό του πλεονέκτημα, όπως είχαμε θεωρήσει στην αρχή, αλλά για τον Bacon. Ο Bacon εκμεταλλεύτηκε πλήρως κάθε αλλαγή, είτε χτυπούσε στην close out άμυνα (σε Vezenkov και Πρίντεζη). Οι 9 pts στην 2η περίοδο είναι προϊόν τέτοιας κατάστασης. Πάμε να δούμε κι ένα παράδειγμα. Τα 3 guard της Monaco και ο Bacon σε ρόλο power forward, με τον Ολυμπιακό να χρησιμοποιεί την άμυνα με αλλαγές σε πολύ απλές καταστάσεις μην προσπαθώντας καν να αλλάξει πλευρά την άμυνα ή οδηγώντας την στις γωνίες, Κατευθείαν ο Mike James διάβασε την κατάσταση και μοίρασε σωστά το παιχνίδι. Ο λόγος που το έκανε είναι πως με το switch to all του Ολυμπιακού θα έβρισκε τις καταστάσεις που ήθελε, σε 1v1. Είναι ξεκάθαρο πως αυτή ήταν η εντολή. Switch στον James με τον Vezenkov πάνω του, miss match o Bacon με Shaq, διαφορετικά πρόσωπο στο καλάθι και 1v1 ο Bacon με Sasha ή Πρίντεζη. Σερί 0-20 σε παιχνίδι play offs δεν έρχεται τυχαία, και από τις 2 πλευρές.
Το κύριο μέλημά του ήταν να πάρει την μπάλα εν κινήσει, ώστε κατευθείαν να έχει πλεονέκτημα έναντι του αμυντικού και να δημιουργήσει κατάσταση. Εφόσον ο Vezenkov ήταν σε κακή αμυντική στάση, ο Bacon χτύπησε το close out και πέτυχε ένα εύκολο καλάθι. Στην επόμενη φάση, 1v1 με τον Πρίντεζη πάλι καλάθι. Οι εύκολες αλλαγές σε οποιοδήποτε screen αυξάνουν τις επιλογές σε πολλούς παίκτες. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Bacon είναι ο παίκτης που χρειάζεται την περισσότερη προσοχή. Ο σκληρός Shaq δεν μπορεί να τον μαρκάρει, χάνοντας στο ύψος, μήπως όμως πρέπει να τον μαρκάρει ο Παπανικολάου; Αν παίζει στη θέση “4” να παίξει και ο Κώστας στη θέση “4”. Προσαρμόζεσαι στις καταστάσεις που απαιτείται μία σειρά Po.
Όταν δε, ο Fall έπαιζε Flat άμυνα και γινόταν switch στα Guard, ο παίκτης της αδύνατης πλευράς, σωστά κάλυπτε τον ψηλό. Σε αυτό το ίδιο play η Monaco πήρε το maximum, 2/2 τρίποντα από τον Quattara. Ο Κώστας φοβόταν τον ψηλό στο cut που έκανε, όμως δεν το έχουμε δει και συχνά να γίνεται πάσα εκεί, από τους παίκτες της Monaco.
Ο Ρόλος του Lee
O βραχύσωμος guard αγωνίστηκε αρκετό διάστημα μαζί με τους James και Westermann (λιγότερο) ή Andjusic (περισσότερο). Ο κυριότερος ρόλος του ήταν η πίεση στην μπάλα και δη στους Σλούκα/Dorsey και να καθυστερεί το Play του Ολυμπιακού, μετά το full court press.
Βέβαια η ομάδα μας έδειξε να πνίγεται από την –επιτρέψτε μου- μέτρια πίεση της Monaco. Γιατί λέω πως πνίγηκε;
Ο Jean Charles σε αυτή τη φάση προφανέστατα κάνει λάθος, διότι δεν έχει την απαραίτητη ηρεμία να περάσει την μπάλα σε guard, αντ’ αυτού κουτουλάει και κάνει λάθος.
Στην αμέσως επόμενη φάση, χωρίς καμία σοβαρή πίεση, ο Shaq κάνει λάθος παιδικού τμήματος, προσπαθώντας να περάσει ανάμεσα από 2 αμυντικούς. Λάθος και δίποντο ο Hall.
Χωρίς να μας έχει γίνει μάθημα ξανά κάνουμε λάθος, αφού ο Shaq χάνει εύκολο καλάθι. Γιατί επιλέγει ένας προπονητής να πιέσει σε full court; Πολλοί θεωρούν για να κλέψει μπάλες, όμως δεν γίνεται γι’ αυτό.
- Προσπαθείς να σπάσεις το Play της επιθετικής ομάδας και να καθυστερήσεις την επίθεση
- Οι παίκτες της επιθετικής ομάδας αργούν να πάρουν θέση για το play, οπότε αναγκάζονται σε βιαστική επίθεση
- Μία βιαστική επίθεση ρίχνει το ποσοστό ευστοχίας, οπότε ανεβαίνουν οι πιθανότητες της αμυντικής ομάδας.
Όταν, ειδικά, δείχνεις τέτοια αδυναμία και μέσω του full court σπάει το Plan A της ομάδας θα το ξανακάνει ο Obradovic. Αν και δεν ανέβαζε σε full court πίεση, είτε man to man press είτε zone press είτε 1-3-1 πίεση, ανέβαζε τον Lee στα 3/4 ή 4/4 να πιέζει τον Σλούκα, ώστε να τον φθείρει με τις επαφές αλλά κυρίως να καθυστερήσει την επίθεση. Η επιλογή αυτή έκανε τους Dorsey – Shaq να είναι αρκετά βιαστικοί και δεν υπήρχε flow στην επίθεση. Η καθυστέρηση δημιουργεί εκνευρισμό και λάθος θέσεις σε μία ομάδα που έχει σταθερές θέσεις στην αρχή της επίθεσής της. Επιπλέον, όσο υπάρχουν τα ψηλά και δυναμικά hedge out στον Σλούκα πρέπει να υπάρχει αναγκαστικά 2ος χειριστής. Ένα σχήμα Σλούκας – Walkup θα ήταν χρήσιμο και για τις 2 πλευρές του γηπέδου. Το δυναμικό, αλλά και στα 7 μέτρα hedge out, σπάει με 2 επιλογές.
- Ο cutter έχει παιχνίδι με το καλάθι
- Ο παίκτης της αδύνατης και της δυνατής πλευράς σουτάρουν
Αυτά βέβαια τα αναφέρω επειδή έχεις στον άσσο τον Σλούκα, που θα ελέγξει το παιχνίδι σωστά και ξέρει που να πασάρει. Αρκεί να υπάρχουν παίκτες στις σωστές αποστάσεις.
Γι αυτό είναι σημαντική η παρουσία του Παπανικολάου!!! Η ομάδα μας, λόγω νευρικότητας, πνίγηκε στο full court press και θεωρώ όλοι στην ομάδα θα το έχουν βελτιώσει μέχρι το επόμενο ματς. Οι κακές επιλογές των, Shaq – Livio ήρθε λόγω βιασύνης. Η βιασύνη στο μπάσκετ είναι το αντίθετο του γρήγορου. Θες γρήγορο μπάσκετ και γρήγορη μεταφορά μπάλας. Όχι βιαστικό μπάσκετ. Εμείς, πάνω στον πανικό που μας δημιούργησε η Monaco, προσπαθήσαμε με βιαστικές κινήσεις να γυρίσουμε στο παιχνίδι.
Τι πρέπει να κάνουμε
Η επίθεση επηρεάζεται από την άμυνα, και αντίστροφα αρκετές φορές. Όταν δεν προσπαθείς να περάσεις την μπάλα χαμηλά ή δεν έχεις τον τρόπο, επιβάλλεται να τον βρεις. Ο Fall δεν έχει αντίπαλο με τους Hall – Motejunas και πρέπει να το εκμεταλλευτούμε, όσες περισσότερες φορές μπορούμε. Αν δεν τον βρεις από τον Fall ας προσπαθήσει η ομάδα να τον βρει από Walkup ή Sasha. Η υπομονή και τα miss match θα παίξουν τον ρόλο τους και στα επόμενα τουλάχιστον 2 παιχνίδια.
Όσον αφορά το 1v1, που μας διέλυσε την Μεγάλη Παρασκευή, πρέπει να αναγκάσουμε τις αποφάσεις να μην τις πάρει ο Bacon, αλλά ο Westermann και ο Lee. Με τις παγίδες, για παράδειγμα, θα αναγκάσεις την μπάλα να μεταφερθεί στον ελεύθερο παίκτη. Με συγχωρείτε αλλά αν είναι να χάσουμε απ’ αυτούς θα έχεις δείξει προσαρμοστικότητα.
Όσον αφορά την επίθεση, που κανείς δεν σχολιάζει αρκετά, θα ήθελα να μου επιτρέψετε 2 μικρά σχόλια.
- Ο Ολυμπιακός είναι αρκετά κάτω από τους Μ.Ο. Η άμυνα της Monaco στοχεύει σε 2 πράγματα. Στην βιασύνη και στα shot από Walkup – Shaq. Αν περάσουμε την μπάλα μέσα θα οδηγηθούν σε αυτό που θέλουμε. Στις περιστροφές, όσες φορές οδηγήθηκαν σε αυτές, δεν πήραν και καλό βαθμό.
- Για να κερδίσουμε αυτή την ομάδα πρέπει να σκοράρουμε και στο ανοιχτό γήπεδο, ώστε να βρούμε εύκολους πόντους. Η πίεση στην άμυνα και ο έλεγχος του rebounding, που σαφέστατα είναι στο χέρι μας, πρέπει να είναι ο οδηγός μας. Η προβληματική επίθεση μας λύνεται από την άμυνα. Ούτως ή άλλως στην επίθεση έχουμε συγκεκριμένη λογική και πολιτική. Το overdribbling είναι εχθρός και όχι σύμμαχος αγαπητέ Dorsey….
Εν κατακλείδι η νίκη της Monaco ήταν επιβλητική την Παρασκευή. Η πίεση και τα 3 guards με 1 forward μας μπέρδεψε και δεν βρήκαμε ποτέ λύση. Η ομάδα είμαι σίγουρος θα βρει τις λύσεις και θα παρουσιαστεί έτοιμη, για το τουλάχιστον ένα διπλό. Τα 20 λάθη έναντι 12 του αντιπάλου δεν είναι μόνο λιγότερες κατοχές αλλά δημιουργεί και extra πίεση, όταν δεν βγαίνει το πλάνο που έχεις θέσει.
Πάμε ΘΡΥΛΕ! Πάμε ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ!
