Εδώ και χρόνια ολόκληρα, η θέση 5 στον Ολυμπιακό μοιάζει στοιχειωμένη για τους περισσότερους που καλούνται να ηγηθούν της front line. Και τι δεν έχουμε δει, από κωμικοτραγικούς τύπους τύπου Gulyas, “NBAers” τύπου Bagaric, “Garnett των Βαλκανίων” τύπου Djikanovic παλαιότερα, μέχρι πιο πρόσφατα τον Μπουρούση του “λάδι πολύ και απο τηγανίτες τίποτα”, τον Σχορτσιανίτη να θέλει πιο πολύ ντάντεμα από τρίχρονο παιδί, τον Joey με τα ψυχολογικά του, τον πολύ Dunston να ανακοινώνει πάνω στα πανηγύρια ότι την κάνει για άλλες πολιτείες και πάει λέγοντας. Καταλαβαίνετε που το πάω ε; Αν ένας τον πίστεψε ακόμα και στα σκήνικα με τα κλάμματα στον πάγκο, ήμουν εγώ. Αργότερα είπα το “θηρίο” είναι εδώ, με τη βελτίωση που έδειχνε μέχρι και αποθεωτική παράγραφο του αφιέρωσα, αλλά τελικά είδα και απόειδα με την πάρτη σου ρε Patrick… Μάλλον έκανα λάθος. Μα να γίνεται έρμεο στις ορέξεις του Μαυροειδή;;; Σοβαρά μιλάμε;;; Το θηρίο ο Patrick, γατάκι; Τι έχει αυτό το παιδί μες στο μυαλό του; Πραγματική απογοήτευση ο Αμερικάνος που φαίνεται να ξαναγυρίζει στη φάση του “έχω τα ψυχολογικά μου” προκαλώντας παράλληλα μαζικά “face-palm” στις κερκίδες του ΣΕΦ.
Την απόφαση της διοίκησης να τον στηρίξει, την κρίνω σωστή 100-0. Η ομάδα είναι οικογένεια και ώς τέτοια έπραξε, στηρίζοντας ένα μέλος της. Πιστεύω όμως πως το καλοκαίρι, ανεξαρτήτως κατακτήσεων στόχων της ομάδας, πρέπει να πάνε τα αδέρφια στον Kyle ή τον Othello ή δεν ξέρω εγώ ποιόν και να του πουν “έλα εδώ αγόρι μου, πάρε τα 900 του θηρίου και έλα να τα πάρουμε όλα”. Απλά τα πράγματα!
Θα πιάσω λίγο και το θέμα Waters. O Dominic o Wayne o Waters λοιπόν, ακόμα δε γεμίζει το μάτι πολλών και λογικά, γιατί δεν είναι ούτε ο φαντεζί παίκτης, ούτε θα σου βγάλει την εκπληκτική ασσίστ να μείνεις με το στόμα ανοικτό. Με έναν μέσο όρο 6 πόντων και 2 ασσίστ στην Euroleague και παρόμοια στατιστικά στο πρωτάθλημα, είναι ένας τουλάχιστον τίμιος εργάτης, με το ωραίο του το σουτάκι από μέση απόσταση. Με δύο λέξεις : χρήσιμος και αξιόπιστος. Θα κάνει αυτά που κάνει καλά, δεν θα εκβιάσει προσπάθειες, δεν θα δημιουργήσει κανένα πρόβλημα και αυτό είναι.
Κάτι ακόμα που με απασχολεί εδώ και καιρό είναι η φόρμα του Erick Green. Άλλο Green βλέπουμε με τον αρχηγό μέσα και άλλο Green όταν ο Βασίλης λείπει. Ο Erick θέλει πιο πολύ τη μπάλα στα χέρια του και αυτό φαίνεται, δεν έχει μπει ακόμα στο πετσί του ρόλου του “πίσω από το Βασίλη”. Είναι ένα δύσκολο task για τον προπονητή να πάρει τα μέγιστα και από τους δύο παράλληλα αν θέλουμε το κάτι παραπάνω για φέτος στην Ευρώπη.
Καθώς όμως το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα ας μη μείνω άλλο στα πρόσωπα. Τη χρονιά που πολλοί έβλεπαν τις περσινές ασθένειες να συνεχίζουν να υπάρχουν, με σιγουριά εγώ έβλεπα το Θρύλο στο F4. Αυτή τη στιγμή φαίνεται πως με αυτοκτονία και μόνο μπορεί να χαθεί το πλεονέκτημα και ας είμαστε ειλικρινείς, με το πλεονέκτημα δικό μας δε μας φοβίζει κανείς από τις θέσεις 5-8, όσο βαρύ κι αν ακούγεται αυτό. Στο Final 4 βέβαια είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Εκεί πας για 2 ματς “όλα για όλα” και είναι πάντοτε δύσκολο να προβλεφθεί ο τελικός νικητής. Εντός των συνόρων από την άλλη, χάθηκε το κύπελλο σε μια κακή βραδιά με τον Παναθηναϊκό αλλά δείχνει να μην επηρέασε καθόλου, ενώ το πλεονέκτημα στο πρωτάθλημα κρατήθηκε μετά κόπων, βασάνων και μεταφορών στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ και μάλλον θα κρατηθεί εύκολα ή δύσκολα ως το τέλος.
Υ.Γ. Για τα επόμενα ματς : Επ’ουδενί επιλογή αντιπάλου! Πρώτον αυτά είναι για άλλους και δεύτερον αυτοί οι άλλοι που τα κάνουν, σχεδόν πάντα τους γυρίζει μπούμερανγκ. Παλεύουμε όλα τα ματς σαν να κρίνεται η οκτάδα!
Υ.Γ.2 Σοβαρότητα και πειθαρχία μέχρι το τέλος. Ο Σφαιρόπουλος πρέπει να το εγγυηθεί αυτό.
Υ.Γ.3 Πόσο ωραία θα ήταν τα πράγματα με Danielo και Παπ στην περιφέρει, με υγιή τον έναν και στην φόρμα που είναι τώρα τον άλλο;
Υ.Γ.4 Patrick και που το βλέπεις ότι μάλλον δεν μένεις το καλοκαίρι, κάνε κάτι βρε αγόρι μου… Δώσε κάτι! Ό,τι μπορείς, μέχρι το τέλος!
Red Believer
Twitter : @red_believer7
