Το νέο εγχείρημα του Red Point Guard οι Red Legends είναι φιλόδοξο αλλά συνάμα και πολύ ευχάριστο για μας. Κάνουμε μια προσπάθεια να καταγράψουμε την παρουσία, όσο το δυνατόν περισσότερων, παικτών που έχουν φορέσει στο παρελθόν τη φανέλα του Ολυμπιακού, και θέλουμε να λειτουργήσει αυτό ως ένα είδος ημερολογίου για εμάς τους μεγαλύτερους και εγκυκλοπαίδειας για τους νεώτερους, οι οποίοι δεν έχουν ζήσει τα χρόνια των early 90s και της ένδοξης πορείας των ερυθρόλευκων προς την καταξίωση.
Ξεκίνημα λοιπόν σε αυτή τη νέα στήλη, με τον αγαπημένο μου ξένο παίκτη του Ολυμπιακού όλων των εποχών, τον Walter Berry, με την απαράμιλλη ικανότητα στο σκοράρισμα, με το δικό του μοναδικό τρόπο και τη μόνιμη έκφραση απάθειας και ταυτόχρονα σιγουριάς στο πρόσωπο του. Ένα από τα μεγαλύτερα Κολλεγιακά ταλέντα των ΗΠΑ, με παρουσία στο φημισμένο St. John, με το οποίο έφθασε μέχρι το F4 του 1985, ο Berry κέρδισε πλήθος ατομικών διακρίσεων και έγινε early entrant στο Draft του 1986, όπου επιλέχθηκε στο νούμερο 14 από το Portland!
Μπορεί στο ΝΒΑ να έμεινε μόνο 3 σεζόν, όντας γυρολόγος σε Portland, San Antonio, New Jersey και Houston, ωστόσο οι μ.ο. καριέρας του σε 205 συνολικά παιχνίδια κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητοι είναι, καθώς «μέτρησε» 14.1 πόντους (με 53.9% στα σουτ εντός παιδιάς), 4.7 ριμπάουντ, 1.4 ασίστ, 0.6 κλεψίματα και 0.7 κοψίματα ανά αγώνα. Η συνέχεια της καριέρας του, από το 1989, τον βρήκε στην Ευρώπη, στη Νάπολι, και την επόμενη χρονιά στην Ισπανική Βιγιάλμπα (σύλλογος – κομήτης, την προεδρία του οποίου ασκούσε τότε ο Χέσους Χιλ). Στην Ελλάδα τον πρωτοείδαμε στον «προβληματικό» Άρη της περιόδου 1991-92, όπου έφυγε μεσούσης της σεζόν… απλήρωτος. Γνωρίζοντας πλέον τον χαρακτήρα του και την εμμονή που είχε με το (ανεκδοτολογικό πια) μαύρο τσαντάκι του, ξέρουμε ότι ήταν κάτι που δεν μπορούσε να ανεχθεί.
Στον Ολυμπιακό ήρθε την επόμενη σεζόν (1992-93) ως επιλογή του Ιωαννίδη αντί του Rod Higgins, από τον οποίο υπήρχαν παράπονα για την απόδοσή του. Η πρεμιέρα του, με την Estudiantes, ήταν κυριολεκτικά επική, με τον ίδιο να αγωνίζεται λίγες ώρες μετά την άφιξή του και να κάνει σμπαράλια την άμυνα των “Φοιτητών”! Είναι γνωστές οι ιστορίες ότι έβαζε πετρέλαιο κίνησης ή την φθηνότερη “super” βενζίνη αντί για αμόλυβδη στη Mercedes του (έτσι που κάθε εξάμηνο… κόλλαγε ο κινητήρας) για οικονομία, αλλά κυρίως θα τον θυμόμαστε όλοι για το ράθυμο στυλ του και το αριστερό hook shot του, το οποίο δεν μπορούσε να σταματήσει κανείς, ούτε ο Vrankovic ακόμη… Ο Berry αγωνίστηκε δύο σεζόν με τα χρώματα του Ολυμπιακού σε συνολικά 76 παιχνίδια της Α1 και του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, με 17.5 πόντους μ.ο. και δύο τίτλους πρωταθλήματος στο παλμαρέ του.
Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ
Λίγα δευτερόλεπτα έχουν απομείνει για τη λήξη του παιχνιδιού της φάσης των ομίλων του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, απέναντι στην Orthez στο Πο και ο Ολυμπιακός είναι πίσω με 1 πόντο, έχοντας την επίθεση. Ο Τόμιτς επιλέγει να πασάρει στον Berry, ο οποίος έχει πάρει καλή θέση μέσα στη ρακέτα, με αντίπαλο τον Orlando Phillips. Ο Αμερικάνος θα κάνει τα γνωστά του «χορευτικά» και με το ακόμη πιο γνωστό hook… κάτι σαν σουτ, θα σκοράρει και θα δώσει μια πολύτιμη νίκη στον Ολυμπιακό, στην πορεία του προς την 8αδα, προτού σε ένα άλλο Γαλλικό γήπεδο, στο Μπο Μπλαν της Limoges, ηττηθεί με παρόμοιο τρόπο (καλάθι στο φινάλε από τον Zdovc) και πληρώσει το «μοιραίο» πάτημα γραμμής από τον Paspalj.
Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ
Η 2η θητεία του στον Ολυμπιακό, την περίοδο 1995-96, μετά τη σεζόν καριέρας που είχε κάνει στον Ηρακλή, συνοδεύτηκε ξανά με την κατάκτηση του Ελληνικού πρωταθλήματος, ωστόσο σημαδεύτηκε και από ένα άσχημο περιστατικό, καθώς ο Berry διαγνώστηκε με ηπατίτιδα, χάνοντας πολλά παιχνίδια αυτής της χρονιάς και μη θυμίζοντας τον καλό του εαυτό, όταν επέστρεψε.
Από την δεύτερη χρονιά χρονιά του στον Ολυμπιακό μας, σας αφήνουμε με ένα βίντεο από το εμβριθές αρχείο του ιστοριοδίφη της ομάδας του Red Point Guard Kon Basket, με τους 39 πόντους του “the Truth” ενάντια στην Ülker (μετέπειτα Fenerbahçe).
