RPG Radar: John Jenkins Scouting Report |

Τελευταία ανάρτηση για το μήνα Ιούνιο στο RPG Radar, η οποία συμπίπτει με τον τελευταίο παίκτη που θα δούμε από την Ισπανία, πριν ολοκληρώσουμε τη φετινή ενότητα της στήλης με μια βόλτα σε Τουρκία, Αυστραλία και ΗΠΑ τον Ιούλιο, για να κλείσουμε με ένα κείμενο – έκπληξη με μερικούς «κομμένους» παίκτες από την αρχική μας λίστα, ανά τον κόσμο…

Αφού, λοιπόν, περάσαμε ένα σερί αναρτήσεων με σέντερ (μια θέση που έχει «κλείσει» για τον Ολυμπιακό, πλην της περίπτωσης του Κώστα Αντετοκούνμπο ως 3ος, όπως ακούγεται), σήμερα στο μικροσκόπιο μας είναι ένας scoring guard, ένας παίκτης με φονικό μακρινό σουτ, που φαίνεται ότι λείπει από το ρόστερ της ομάδας. Ο λόγος για τον John Jenkins, για τον οποίο είχα γράψει και πριν 2 χρόνια στην προσωπική μου σελίδα και συνεχίζει να αποτελεί «αδυναμία μου».

(https://nothingbutred.blogspot.com/2019/06/scouting-analysis-john-jenkins.html).

Το παρελθόν

O John Logan Jenkins III, όπως είναι το πλήρες όνομα του, γεννήθηκε το Μάρτιο του 1991 στο Hendersonville του Tennessee. Γιος του John Jenkins Jr. και της Melodye Jenkins, έχει μια μικρότερη αδελφή, την Adrianne, ενώ το μότο του είναι “να κυνηγάς πάντα τα όνειρα σου, μένοντας ταπεινός, «καθαρός» και «πεινασμένος»”! Πάνω σε αυτή τη φιλοσοφία ζωής βάσισε και την καριέρα του στο μπάσκετ, καταφέρνοντας να αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του σε Γυμνάσιο και Κολέγιο!

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά… Από την πρώτη στιγμή που ο Jenkins πάτησε το παρκέ του γυμναστηρίου του Station Camp High School, στο Gallatin του Tennessee, όλοι κατάλαβαν ότι ήταν ξεχωριστός. Ένας γεννημένος σκόρερ με φονικό σουτ, που μέρα με τη μέρα θα γινόταν όλο και καλύτερος, θα «έχτιζε» το μύθο του και θα έφθανε να κάνει όλο τον μπασκετικό κόσμο στις ΗΠΑ να μιλάει για αυτόν! Τα κατορθώματα του έχουν μείνει στην ιστορία, με τον ίδιο να έχει στη senior season του 42.3 pts μ.ο., τον υψηλότερο μεταξύ όλων των γυμνασίων εκείνη τη χρονιά και τον 2ο καλύτερο όλων των εποχών για την πολιτεία του Tennessee. Όπως έχει δηλώσει ο Jenkins, οι απαιτήσεις προς το πρόσωπο του ήταν τόσο μεγάλες, που υπήρχαν βραδιές που σκόραρε 40 pts και ο προπονητής δεν ήταν ευχαριστημένος μαζί του… Ο ίδιος ένιωθε καλά συνήθως όταν είχε βάλει 50 πόντους και η ομάδα του κέρδιζε!

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ο Jenkins έφθασε να μονοπωλεί τα βραβεία, αποτελώντας τον 15ο καλύτερο παίκτη από όλα τα γυμνάσια των ΗΠΑ το 2008. Τη σεζόν 2008 – 09 ανακηρύχθηκε γυμνασιακός παίκτης της χρονιάς για το Tennessee, ενώ ήταν ο πρώτος παίκτης από το Station Camp που θα γινόταν All American επιλογή! Την περίοδο 2008 – 09 είχε ατομικό ρεκόρ 60 πόντων, ενώ σούταρε με 60% εντός παιδιάς και περίπου 50% στα τρίποντα. Αφού έλαβε μέρος σε δύο φημισμένα post season All Star Games, το Capital Classic και το Reebok All-American στη Washington DC, όπου μάλιστα ήταν 1ος σκόρερ με 27 pts ανά αγώνα, το μέλλον του Jenkins ήταν προδιαγεγγραμένο, με πλήθος Κολεγίων της Division I να τον πολιορκούν.

Η επιλογή του ήταν το Vanderbilt, του Kevin Stallings, όπου θα έβρισκε τους sophomores Jeffery Taylor (Real Madrid) και Festus Ezeli. Aπό τη freshman season του, ο Jenkins θα έκανε αυτό που ξέρει καλά, να σουτάρει! Αγωνίστηκε σε 31 παιχνίδια (7 ως βασικός), με ποσοστό 48.3% στα τρίποντα, το οποίο ήταν το 3ο καλύτερο ποσοστό όλων των εποχών για τους Commodores, ενώ οι 340 πόντοι που πέτυχε συνολικά (10.9 μ.ο.) ήταν το 7ο καλύτερο ρεκόρ στην ιστορία του Vanderbilt για freshmen. Από την πρώτη στιγμή ο Jenkins έκανε αισθητή την παρουσία του στην περιφέρεια, κερδίζοντας 3 φορές τον τίτλο του freshman της εβδομάδας και του καλύτερου 6ου παίκτη για την SEC στο τέλος της χρονιάς, ενώ σε 14 παιχνίδια θα είχε παραπάνω από 3 τρίποντα, όντας ένας από τους πιο αποτελεσματικούς σουτέρ 3 πόντων σε όλο το NCAA! Μάλιστα έδειξε και την ηγετική του στόφα, με season high 25 πόντων, στη νίκη επί του Georgia στα προημιτελικά του SEC Tournament!

To hype γύρω από το όνομα του ήταν μεγάλο, καθώς αρκετοί παρομοίαζαν την ικανότητα του στο σουτ, με αυτή του Ray Allen. Στη sophomore season του (2010 – 11), ο Jenkins θα συνέχιζε με τους ίδιους ρυθμούς να φορτώνει τα αντίπαλα καλάθια και να «γράφει ιστορία» για τους Commodores. Ολοκλήρωσε τη χρονιά ως 1ος σκόρερ του Κολεγίου με 19.5 pts μ.ο. (η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών για sophomores του Vanderbilt) και παρόλο που το ποσοστό του στα τρίποντα έπεσε στο 40.8%, παρέμενε ένας από τους κορυφαίους σουτέρ στο NCAA. Ωστόσο, με τη Jimmer-mania τότε στο φόρτε της, θα έμενε στη σκιά του πρώην παίκτη του ΠΑΟ. Ήταν μέλος της 5ης All American πεντάδας στο NCAA, ενώ είχε τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα στην περιφέρεια (100) και είχε το 2ο καλύτερο ποσοστό από τη γραμμή του φάουλ (90.8%).

Η Junior season του (2011 – 12) θα ήταν εκείνη της καταξίωσης, με τον Jenkins να συνδυάζει την ατομική βελτίωση με την επιτυχία του Κολεγίου! Οδήγησε τους Commodores στην κατάκτηση του τίτλου της περιφέρειας SEC, μετά το 1951, νικώντας στον τελικό το Kentucky του AD με 71 – 64, σε ένα παιχνίδι όπου ο Taylor είχε 18 pts. Στους 2 προηγούμενους γύρους, στις νίκες απέναντι σε Georgia και Ole Miss, ο Jenkins είχε 15 και 23 pts. Εκεί, όμως, που έκανε τη διαφορά, ήταν στην 1η φάση του NCAA Tournament, όπου με 27 pts ήταν ο ηγέτης στη νίκη επί του Harvard και στην πρόκριση. Παρόλα αυτά, στον επόμενο γύρο το εμπόδιο του Wisconsin θα ήταν ανυπέρβλητο, με το Vanderbilt να ηττάται με 57 – 60 και να μένει εκτός συνέχειας.

Ωστόσο, ο Jenkins θα ολοκλήρωνε τη χρονιά ως μέλος της καλύτερης 5αδας της SEC και της 3ης καλύτερης 5αδας του NCAA, 1ος σκόρερ της περιφέρειας με 19.9 pts μ.ο. για 2η σερί περίοδο (ο πρώτος που θα κατάφερνε κάτι τέτοιο, μετά τον Ronnie Henderson, του LSU, το 1995 και 1996) και με τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα σε όλο το NCAA (134)! Μάλιστα αυτή η επίδοση θα γινόταν η κορυφαία για την SEC σε όλη την ιστορία της. Μέσα σε 3 μόλις σεζόν ο Jenkins θα έμπαινε στο Top 10 των σκόρερ όλων των εποχών για το Vanderbilt (5ος σε μ.ο.), ενώ θα ήταν 2ος στα περισσότερα εύστοχα τρίποντα σε σύνολο (306). Εκείνη τη σεζόν σούταρε με 43.9% έξω από τη γραμμή του τριπόντου, ενώ ο μ.ο. καριέρας του (44%) είναι ο 3ος καλύτερος στην ιστορία των Commodores! Οι περισσότεροι τον αναγνώριζαν ως τον καλύτερο σουτέρ εκείνης της draft class και μάλλον είχαν δίκιο.

Η σύγκριση πλέον με τον Steph Curry ήταν αναπόφευκτη, καθώς ο Jenkins είχε τρομερή ικανότητα στα σουτ 3 πόντων και στο iso game, αποτελώντας ένα από τα «καυτά ονόματα» του NBA Draft, παρόλο που δεν είχε συμπληρώσει 4 έτη στο Κολέγιο. Οι «σειρήνες» του ΝΒΑ ηχούσαν πιο έντονα από ποτέ στα αυτιά του και έτσι αποφάσισε να δηλώσει συμμετοχή, γνωρίζοντας ότι είχε πολλές πιθανότητες να επιλεγεί στον 1ο γύρο. Και πράγματι το όνομα του ακούστηκε στο νούμερο 23 από τους Atlanta Hawks, σε ένα draft όπου στην κορυφή ήταν ο Anthony Davis, ενώ κάτω από τον Jenkins υπήρχαν παίκτες όπως οι Jae Crowder, Draymond Green, Khris Middleton, αλλά και ο δικός μας Κώστας Παπανικολάου! Οι Hawks, που είχαν ήδη στο ρόστερ τους τον Joe Johnson στο “2” και έναν κορυφαίο σουτέρ, όπως ο Kyle Korver, έβλεπαν στο πρόσωπο του rookie, έναν ελπιδοφόρο παίκτη που θα έρχεται από τον πάγκο και θα βοηθάει και αυτός στο spacing, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν εξίσου δυνατός και καλός αμυντικός όπως ο Korver.

Παρόλα αυτά, η περιπέτεια του στο ΝΒΑ δεν ξεκίνησε ιδανικά, καθώς η Atlanta είχε ένα πλάνο αξιοποίησης του, που συμπεριλάμβανε και ένα πέρασμα από την Development League… Έτσι ο Jenkins έγινε assigned στη θυγατρική των Hawks, την Bakersfield Jam για λίγο διάστημα. Ωστόσο, η αδιαμφισβήτητη του ποιότητα τον έφερε σύντομα στην πρώτη ομάδα, όπου βρήκε ρόλο αγωνιζόμενος κατά 15’ μ.ο. σε 61 παιχνίδια (2 ως βασικός). Τα νούμερα του ήταν πολύ καλά, για rookie, καθώς είχε 6.1 pts με 84.3% στις βολές, 44.6% στα σουτ εντός παιδιάς και 38.4% στα τρίποντα. Εκείνη την περίοδο θα είχε και την πρώτη του επαφή με Ρ/Ο, καθώς πάτησε παρκέ σε 4 παιχνίδια στον 1ο γύρο, με την Atlanta να αποκλείεται με 4 – 2 από την Indiana.

Αν και την επόμενη σεζόν αναμενόταν το step up του Jenkins, ένας τραυματισμός και μια εγχείριση στη μέση τον άφησε αρκετό καιρό εκτός δράσης. Έτσι την περίοδο 2013 – 14 αγωνίστηκε μόλις σε 13 αγώνες στο ΝΒΑ με 3.1 pts μ.ο. Την επόμενη σεζόν, έχοντας επανέλθει πλήρως, ο Jenkins ξεκίνησε από την D League και σταδιακά θα έβρισκε ξανά θέση και ρόλο στο ρόστερ της Atlanta. Με 18 pts μ.ο. στο αναπτυξιακό πρωτάθλημα «ζεστάθηκε» για τα καλά και η μετάβαση του στα Γεράκια ήταν ομαλή. Στο ΝΒΑ, την περίοδο 2014 – 15, αγωνίστηκε σε 24 παιχνίδια της RS, έχοντας 5.6 pts μ.ο. (84.2% στις βολές, 49.5% στα σουτ εντός παιδιάς και 40.4% στα τρίποντα).

Αυτό, όμως, θα ήταν και το κύκνειο άσμα του στην Atlanta, καθώς ο Larry Drew δεν του έδωσε άλλη ευκαιρία και ο Jenkins το καλοκαίρι του 2015 έμεινε ελεύθερος. Φυσικά ένας παίκτης με την ικανότητα του στο σουτ, δεν άργησε να βρει εγγυημένο συμβόλαιο και έτσι ο επόμενος σταθμός του, ήταν το Dallas. Παρόλο που το ξεκίνημα του ήταν εντυπωσιακό, μάλιστα μόλις στο 2ο παιχνίδι του, σε μια ήττα από τους Clippers, είχε 17 pts, 3 asts και 6 rebs, σιγά σιγά θα έχανε τη θέση του στο rotation των Mavericks, σε ένα ούτως ή άλλως «υπερφορτωμένο» back court με Deron Williams, JJ Barea, Wesley Mathews, Justin Anderson και Devin Harris. Μέχρι το Φεβρουάριο του 2016, όταν και έμεινε ελέυθερος, αγωνίστηκε σε 21 παιχνίδια έχοντας μόλις 3.3 pts μ.ο.

Πάντως δεν έμεινε για αρκετό καιρό χωρίς ομάδα, καθώς οι Suns, με πρόβλημα στο περιφερειακό σουτ και με guards όπως ο Bledsoe στο ρόστερ έψαχναν για ένα καλό σουτέρ να έρχεται από τον πάγκο. Ο Jenkins δικαίωσε τον Earl Watson για την επιλογή του, καθώς σε 22 παιχνίδια με το το Phoenix είχε 5 pts (80% στις βολές, 46.7% στα σουτ εντός παιδιάς και 40.6% στα τρίποντα), 1.6 rebs και 1.2 ast μ.ο., κερδίζοντας μια θέση στην ομάδα και της επόμενης περιόδου.

Η 3ετής παρουσία του στο ΝΒΑ μπορεί μέχρι εκείνη τη χρονιά να μην είχε την εξέλιξη, που όλοι περίμεναν, καθώς κάτι οι αλλαγές ομάδων, κάτι το περιορισμένο αθλητικό προφίλ του και το μονοδιάστατο στυλ παιχνιδιού του, ήταν σοβαροί παράγοντες που δεν επέτρεπαν το «μπαμ», ωστόσο η αποτελεσματικότητα του από το τρίποντο (με ποσοστό κοντά στο 40% σε όλες τις σεζόν) και η ικανότητα του στο σκοράρισμα, του επέτρεπαν να βρίσκει καλά συμβόλαια.

Η επόμενη περίοδος 2016 – 17 μπορεί να ήταν η χειρότερη, μέχρι τότε, σε αγωνιστικό επίπεδο, με τον Jenkins να περνάει τον περισσότερο χρόνο του στην G League, με τους Westchester Knicks και να αγωνίζεται σε μόλις 4 παιχνίδια στο ΝΒΑ με τους Suns, ωστόσο συνοδεύτηκε από ένα χαρμόσυνο γεγονός, τη γέννηση της κορούλας του! Έχοντας, ωστόσο, κουραστεί από τις μετακινήσεις και θέλοντας να είναι κοντά στην οικογένεια του, αποφάσισε να βρει κάτι πιο μόνιμο και με εγγυημένα χρήματα, έστω και αν θα έπρεπε να καταφύγει στη λύση της Ευρώπης.

Έτσι, την περίοδο 2017 – 18 βρέθηκε στην Ισπανία, στην Burgos, που τότε έκανε τα πρώτα βήματα προς την καταξίωση και στο πρόσωπο του Jenkins και του Λιθουανού Gailius (θα τον θυμάστε από τις αναμετρήσεις του Ολυμπιακού με τη Neptunas), έβλεπε τους παίκτες που θα την οδηγούσαν σε μια καλή χρονιά! Η πρώτη του σεζόν στην Ευρώπη μπορεί να μην ήταν τόσο εντυπωσιακή σε θέμα αριθμών, αλλά τον έκανε να κατανοήσει ότι θα έπρεπε να εμπλουτίσει ακόμη περισσότερο το παιχνίδι του για να σταθεί στο υψηλότερο επίπεδο… Σε 22 παιχνίδια για τη Liga Endesa είχε 12.7 pts (με 95.7% στις βολές, 48.1% στα σουτ εντός παιδιάς και 35% στα τρίποντα), 1.9 rebs, 1.3 asts, 0.6 κλεψίματα και 1.4 λάθη μ.ο.

Την επόμενη χρονιά αποφάσισε να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη για να κυνηγήσει το όνειρο του, την επάνοδο στο ΝΒΑ. Ήταν αποφασισμένος να πετύχει και για το λόγο αυτό, δε δίστασε να ξεκινήσει από την G League. Με τα χρώματα των Westchester Knicks, ο Jenkins θα έκανε ονειρικό πρώτο μισό της σεζόν, έχοντας 24.8 pts (92.8% στις βολές, 47% στα σουτ εντός παιδιάς και 42.5% στα τρίποντα), 3.8 rebs, 3.9 asts, 1.1 κλέψιμο και 2.6 λάθη μ.ο. Οι εμφανίσεις του αυτές του «άνοιξαν την πόρτα» του ΝΒΑ ξανά, αρχικά με τους Washington Wizards, με 10ήμερο συμβόλαιο και στη συνέχεια με μόνιμο, στους NY Knicks! Στο Μεγάλο Μήλο, σε μια κακή ομάδα, ο Jenkins θα γινόταν “οδηγός” για τους νεότερους και μια ηγετική μορφή στα αποδυτήρια. Αγωνίστηκε συνολικά σε 22 παιχνίδια έχοντας 5.2 pts (83.3% στις βολές, 38.8% στα σουτ εντός παιδιάς και 35.7% στα τρίποντα), 1 ast και 1.6 rebs μ.ο.

Αυτή ήταν η τελευταία επαφή με το ΝΒΑ, για έναν παίκτη που δεν πήρε πολλές ευκαιρίες, αλλά παρόλα αυτά έβρισκε ρόλο και ήταν επιδραστικός. Δεν είναι εύκολο για έναν παίκτη τέτοιου στυλ, που θέλει χρόνο και προσπάθειες για να βρει ρυθμό, να έχει μ.ο. καριέρας 37% στο κορυφαίο επίπεδο, με 12’ χρόνο συμμετοχής μ.ο. σε 171 αγώνες. Αλλά η αποτελεσματικότητα του είναι κάτι που δεν αμφισβητείται όλα αυτά τα χρόνια! Όπως λέει η γνωστή ρήση, “shooters gonna shoot” και αυτό είναι που ξέρει να κάνει καλά ο Jenkins!

Πέρυσι (2019 – 20) ήταν μια αμφιλεγόμενη περίοδος για εκείνον, καθώς ξεκίνησε στην Κίνα, χωρίς όμως να παραμείνει παραπάνω από μερικές εβδομάδες, όντας παίκτης με φιλοδοξίες, ενώ στη συνέχεια και πριν το ξέσπασμα του κορωνοϊού, αγωνίστηκε για λίγο με τη Hapoel Eilat. Φέτος ήταν ελεύθερος ως τα τέλη του 2020 και τα μόνα επίσημα παιχνίδια που έδωσε ήταν με την USA Team, για τα προκριματικά του FIBA AmeriCup 2022 (στις νίκες απέναντι σε Μπαχάμες και Μεξικό), στα οποία είχε 14 pts (με 8/12 τρίποντα), 2.5 rebs και 1.5 asts μ.ο. Ενώ «ακούστηκε» για ομάδες όπως η Baskonia, κατέληξε στη Χώρα των Βάσκων, στη Bilbao, η οποία έψαχνε απεγνωσμένα ένα σκόρερ, στην προσπάθεια της να αποφύγει τον υποβιβασμό.

Ο Jenkins έχει καλό όνομα στην Ισπανία και δικαίωσε τον Mumbru που τον επέλεξε! Μπορεί να ήταν μόλις 4ος στο σύστημα αξιολόγησης, πίσω από Brown (περσινό RPG Radar), Ruselle και Kulboka, αλλά ήταν 2ος σκόρερ της ομάδας, μια μόνιμη απειλή από το τρίποντο και ο ηγέτης στα κρίσιμα παιχνίδια που έδωσε η Bilbao! Σε 23 αγώνες για την ACB είχε 12.6 pts (77.4% στις βολές, 51.3% στα δίποντα και 41.6% στα τρίποντα), 1.7 rebs, 1.2 asts και 0.7 κλεψίματα μ.ο.

Ωστόσο, η μεγαλύτερη συμβολή του ήταν στις μάχες του υποβιβασμού, στα do-or-die παιχνίδια, με την Betis, όπου είχε 28 πόντους, στη νίκη επί της Fuenlabrada, όπου ενώ σε 30’ είχε 8 pts με 2/8 σουτ, σάλπισε το σύνθημα της αντεπίθεσης με 11 pts και 3/4 τρίποντα, στα τελευταία λεπτά! Και φυσικά στο τελευταίο παιχνίδι με την Badalona, όπου εξασφαλίστηκε η παραμονή, ο Jenkins δήλωσε «παρών», με το ταλέντο του και τα ηγετικά χαρακτηριστικά του!

Πλέον ενώ η σεζόν τελείωσε, η βάσκικη ομάδα κάνει προσπάθεια να τον υπογράψει και για του χρόνου. Εκτιμώ ότι και το επόμενο κεφάλαιο της καριέρας του Jenkins θα είναι στην Ευρώπη, γιατί πλέον στα 30 του και μακριά από το επίπεδο αθλητικότητας που επικρατεί στο ΝΒΑ, στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού, μπορεί να είναι επιδραστικός, ακόμη και στην Euroleague, ερχόμενος από τον πάγκο κυρίως.

Το προφίλ

Με ύψος 1.93 μ. και άνοιγμα χεριών 2.04 μ., ο Jenkins διαθέτει φυσικό πακέτο κοντά στον μ.ο. της διοργάνωσης, αν και λόγω τραυματισμών έχει χάσει κομμάτι της αθλητικότητάς του. Ωστόσο, είναι εξίσου ικανός να απειλήσει από μέση και μακρινή απόσταση, είτε με την μπάλα στα χέρια, είτε σε καταστάσεις catch ‘n’ shoot. Η μηχανική του είναι εξαιρετική και μπορεί να εκτελέσει αστραπιαία βγαίνοντας από τα screen. Πρόκειται για τον ορισμό του σουτέρ στο σύγχρονο μπάσκετ, κάτι το οποίο λείπει από την ομάδα μας, όπως έχει δομηθεί μέχρι στιγμής.

Στον αντίποδα, ο Jenkins παραμένει μονοδιάστατος παίκτης, χωρίς ένστικτα δημιουργίας και με μέτριο αμυντικό φίλτρο, ωστόσο στο κατάλληλο πλαίσιο, όπου υπάρχουν αθλητικοί περιφερειακοί να τον συμπληρώνουν (Walkup, Lighty, McKissic π.χ.), θεωρώ ότι μπορεί να αποτελέσει τον ιδανικό sharpshooter, εκείνον στον οποίο θα καταλήγουν αρκετές επιθέσεις όπως κάνει η Real με τον Jaycee Carroll σε έναν αντίστοιχο ρόλο. Συζητώντας, λοιπόν, την περίπτωση του για τους ερυθρόλευκους, εκτιμώ ότι αν τελικά ο Dorsey δεν αποκτηθεί, τότε η ομάδα δεν πρέπει να μείνει χωρίς καλό σουτέρ στο ρόστερ της και θα πρέπει έστω να εξεταστεί μια λύση από το χαμηλότερο επίπεδο.

Υπό αυτό το πρίσμα, ένας scoring guard, όπως ο Jenkins, με τα αγωνιστικά στοιχεία που θα δούμε αναλυτικά στο ακόλουθο video, είναι μάλλον μια από τις πιο safe kai value for money επιλογές, συνδυάζοντας το καλό μακρινό σουτ, την ικανότητα στο 1on1 και μεγάλη εμπειρία τόσο στο ΝΒΑ, όσο και στην Ευρώπη.

Σίγουρα, υπάρχουν ερωτηματικά όσον αφορά την προσαρμογή του ως ρολίστας (κάτι που όμως έκανε με επιτυχία στο ΝΒΑ) και για το αν θα μπορέσει να αντέξει στο physical game της Euroleague, ωστόσο, όπως είπαμε, σε ένα ρόστερ με δυνατούς και “σκληρούς” περιφερειακούς, ο Jenkins μπορεί να αποτελέσει το ιδανικό συμπλήρωμα σε παίκτες όπως ο Lighty και ο McKissic, αλλά και μια αποτελεσματική περιφερειακή απειλή, σε σταθερή βάση, πέραν των Σλούκα και Vezenkov, είτε μετά από πάσα, είτε μετά από τρίπλα. Είναι κρίμα εφόσον έχουν αποκτηθεί πρωτοκλασάτοι παίκτες όπως ο Walkup και ο Fall, να μην ολοκληρωθεί με έναν τέτοιου τύπου παίκτη η φετινή στελέχωση.

Με αυτό ως επίλογο και προτού δείτε το αναλυτικό video report, διαβάστε τι έχουν πει για τον Jenkins μερικοί πρώην προπονητές του.

Έχουν πει γι αυτόν

Kevin Stallings (Former Vanderbilt Head Coach): “Ο Jenkins μπορεί να γίνει τόσο καλός, όση θα είναι και η επιθυμία του για διάκριση και βελτίωση. Σίγουρα αξίζει να είναι υποψήφιος για το βραβείο του παίκτη της χρονιάς στην περιφέρεια.”

Larry Drew (Former Atlanta Hawks Head Coach): “O Jenkins είναι ένα παιδί που δουλεύει σκληρά για να γίνει κορυφαίος. Και αν δεν είναι ήδη ο καλύτερος σουτέρ στο draft, τότε είναι σίγουρα ο 2ος καλύτερος!”

Larry Drew (Former Atlanta Hawks Head Coach): “O Jenkins μου έχει δείξει τι μπορεί να κάνει. Είναι σίγουρα ταλέντο επιπέδου ΝΒΑ και πρέπει να βρω λεπτά για εκείνον, είναι θέμα χρόνου να μπει στο rotation.”

Earl Watson (Former Phoenix Suns Head Coach): “O Jenkins είναι πολύ καλός παίκτης. Μας δίνει κάτι ξεχωριστό στη θέση και είναι ένας guard, που μπορεί να συμπληρώσει τον Booker.”

Rick Carlisle (Former Dallas Mavericks Head Coach): “O Jenkins έχει όλα τα προσόντα για να γίνει ένας μεγάλος scorer. Εύχομαι κάποτε να τον δούμε ξανά στην ομάδα μας, γιατί υπάρχει σεβασμός προς το πρόσωπο του στα αποδυτήρια.”

Alex Mumbru (Bilbao Head Coach): ”O Jenkins είναι σπουδαίος scorer, αλλά μπορεί να κάνει και άλλα πράγματα στους αγώνες, είναι πολυσύνθετος παίκτης. Στα επόμενα παιχνίδια θα τον χρησιμοποιήσω στη θέση 3 λόγω της απουσίας του Jaroslaw Zyskowski.”