Καλησπέρα σε όλους. Πριν από λίγες ώρες επισημοποιήθηκε η, λίγο πολύ γνωστή εδώ και καιρό, απόφαση του Βασίλη Σπανούλη να επιστρέψει στην Εθνική Ελλάδος. Μαζί με την ανακοίνωση της επιστροφής άρχισε και ένα γαϊτανάκι για το εάν πρόδωσε τον Ολυμπιακό με αυτήν την απόφαση και πολλά ακόμα ανέκδοτα.
Καταρχάς, πριν μπω στη ουσία του θέματος, θέλω να ξέρετε πως είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως, φέτος ειδικά, ο Kill Bill δεν ήταν σε καλή αγωνιστική κατάσταση και πως έπαιζε παραπάνω απ’ ό’τι θα έπρεπε. Οπότε μην θεωρήσετε πως διαβάζετε ένα κείμενο κάποιου πύρινου υποστηρικτή του Σπανούλη.
Αλήθεια δεν μπορώ να καταλάβω προς τι όλος αυτός ο χαμός. Ο Βασίλης βαδίζει στο τέλος μιας ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ καριέρας και, όχι μόνο μπορεί αλλά, επιβάλλεται να την κλείσει με τον τρόπο που θέλει ο ίδιος. Ο ίδιος και κανένας άλλος. Τι πιο ωραίο,λοιπόν, από το να διεκδικήσει την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες με την ομάδα της χώρας του; Αυτό να σκέφτεστε και τίποτε άλλο. Στην εθνική ο Σπανούλης δεν πάει για κανένα διοικητικό παράγοντα, για κανένα σύστημα και για καμία δημόσια σχέση. Πάει για την δική του ευχαρίστηση και την δική του επιθυμία και φιλοδοξία. Να είστε σίγουροι πως στο μυαλό του δεν έχει τίποτα πέρα από την δίψα να πετύχει με την χώρα στην οποία πέτυχε τα πάντα. Αυτό το δικαίωμα δεν μπορεί να του το στερήσει κανείς. Όχι μόνο στον Βασίλη αλλά σε κανέναν παίκτη που έχει αυτήν την επιθυμία.
Ναι, καλά καταλάβατε. Για τους υπόλοιπους Έλληνες παίκτες μας μιλάω. Για τον Παπ, τον Γιώργαρο, τον Λαρετζάκη και τον Σλούκα. Να είστε βέβαιοι πως και αυτοί επιθυμούν πάρα πολύ να αγωνιστούν με το εθνόσημο στο στήθος. Εννοείται πως είχαν δίκιο στην ιστορία πέρυσι με τον Pitino. Εννοείται πως στο όνομα της Εθνικής έχουν γίνει σημεία και τέρατα, από ένα διεφθαρμένο σύστημα. Αλλά προσέξτε. Στο όνομα της Εθνικής. Η ίδια η ομάδα δεν φταίει σε τίποτα. Ξέρω ότι αρκετοί συνοπαδοί μου μπορεί και να τρέφουν συναισθήματα αντιπάθειας για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Μην τα βάζετε με την ομάδα, αλλά με τους παράγοντες. Η ομάδα γίνεται πολλές φορές έρμαιο, αλλά στην ουσία είναι μια χούφτα άνθρωποι που προσπαθούν με μηδενική στήριξη να πετύχουν κάτι. Και αυτό μην το απαξιώνεται.
Επιπλέον, όπως εμείς ξεχωρίζουμε την πολύ σωστή απόφαση της διοίκησης μας να αποχωρήσει από την Α1 με την κακή αγωνιστική εικόνα της ομάδας, έτσι πρέπει και να ξεχωρίζουμε τους λόγους για τους οποίους ένας παίκτης θέλει να παίζει στην εθνική του ομάδα. Κανέναν δεν πρόδωσε ο Βασίλης και είναι ντροπή για όσους ισχυρίζονται κάτι τέτοιο. Είναι ντροπή μπροστά σε όλα αυτά που έχει προσφέρει στην ομάδα μας. Δεν μπορείς να κατηγορείς κάποιον επειδή κάνει αγωνιστική κριτική στον Βασίλη και μετά εσύ ο ίδιος να στρέφεσαι εναντίον του επειδή θέλει να παίξει με τα χρώματα της χώρας του. Ένα όριο παιδιά.
Εγώ, λοιπόν, θα στηρίξω με όλη μου την καρδιά την προσπάθεια της Εθνικής μας ομάδας. Θα την στηρίξω για τις χαρές που μας έχει δώσει, θα την στηρίξω γιατί αυτή είναι η κληρονομία του Γκάλη και του Γιαννάκη, που χάρη σε αυτούς μιλάμε και ασχολούμαστε με το basketball. Βασίλη, Γιώργο, Κώστα, Νικ, Ιωάννη, Γιαννούλη μαζί σας και μετά ας γυρίσουμε στα συνηθισμένα.
Και δύο λόγια για αυτούς που πάνε να εκμεταλλευτούν καταστάσεις. Τα ίδια που γράφω παραπάνω, ισχύουν και για αυτούς. Καμία νίκη δεν πήρε η άλλη πλευρά και καμιά ήττα. Ο κάθε παίκτης έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να παίζει στην εθνική του ομάδα και ο Βασίλης θέλει να κλείσει την καριέρα του με μια από τις μεγαλύτερες διακρίσεις. Να είναι αρχηγός μιας ολυμπιακής ομάδας. Αυτό και τέλος.
