RPG Radar: Aubrey Dawkins Scouting Report |

Συνεχίζεται το ταξίδι μας στη Γερμανία και μετά την Bamberg και τη Βαυαρία, βρισκόμαστε πιο βόρεια στο κέντρο της χώρας και συγκεκριμένα στο Gottingen! Μια ομάδα με βραχύβια ιστορία (ιδρύθηκε το 1974 και ανέβηκε στα σαλόνια της 1ης κατηγορίας μόλις το 2007), που έζησε τα καλύτερα της χρόνια στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, με την κατάκτηση του EuroChallenge το 2010 και την κατάληψη της 5ης θέσης στην BBL! Όταν υποβιβάστηκε στη 2η κατηγορία το 2012, επένδυσε σε έναν άγνωστο προπονητή, το Δανό Johan Roijakkers (συνδετικός κρίκος με την Bamberg, καθώς μετά από 8 συναπτά έτη στην Gottingen, από φέτος βρίσκεται στην Brose), ο οποίος την επανέφερε και τη διατήρησε έκτοτε στην BBL!

Από τη φετινή αγωνιστική περίοδο στο τιμόνι της βρίσκεται ο Βέλγος Roel Moors, που πέρυσι δεν κατάφερε να βάλει την Bamberg στο δρόμο των επιτυχιών (όπως παρατηρείτε υπήρξε μια άτυπη ανταλλαγή προπονητών μεταξύ των δύο ομάδων) και έχει πια επωμιστεί το δύσκολο έργο να φέρει ξανά την μπασκετική άνοιξη στο Gottingen! Και μπορεί στο πρωτάθλημα, τα πράγματα να μην πηγαίνουν τόσο καλά, καθώς η ομάδα βρίσκεται κάτω από τη μέση της βαθμολογίας με ρεκόρ 10 – 17, όμως σε λίγες ημέρες θα έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει το 2ο τρόπαιο της ιστορίας της, καθώς συμμετέχει στο Final 4 του γερμανικού Κυπέλλου!

Το ρόστερ της Gottingen είναι αρκετά ποιοτικό, καθώς διαθέτει παίκτες όπως ο Βρετανός διεθνής Luke Nelson, o Akeem Vargas, o Tai Odiase, ενώ σε αυτό πρόσφατα προστέθηκαν ο guard Deishuan Booker από την Anwil, καθώς και ο Λετονός Lomasz από τη Villeurbanne! Η Gottingen γενικά είναι ένας οργανισμός με καλό τμήμα scouting και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν εκείνη που επένδυσε πρώτη πέρυσι στον Dylan Osetkowski, φέρνοντάς τον από το NCAA, πριν τελικά καταλήξει στην Ulm. Προϊόν, κατά μία έννοια, του scouting της, είναι και ο σημερινός μας ήρωας, ο Aubrey Dawkins, τον οποίο είδαν οι ιθύνοντες του συλλόγου τον Ιανουάριο του 2020, σε κάποια φιλικά παιχνίδια της ομάδας στις ΗΠΑ, στο χειμερινό break και φέτος έσπευσαν να τον υπογράψουν… Ο Dawkins δικαιώνει την επιλογή μέχρι σήμερα, καθώς είναι ένας ομαδικός 3&D swingman, με ενδιαφέροντα στοιχεία στο παιχνίδι του (αθλητικότητα και σουτ), όπως θα δούμε παρακάτω. Φυσικά, παραμένει ακόμη ασταθής ως rookie στην Ευρώπη (π.χ. από τους μόλις 2 πόντους στην αναμέτρηση με τη Ludwigsburg, πήγε στους 22, δύο ημέρες μετά, απέναντι στην Giessen), ωστόσο διαθέτει ένα ελκυστικό πακέτο και καλή πρώτη ύλη. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά.

Το παρελθόν

Γεννημένος στο Durham της California το 1995, ο Aubrey ήταν ένα από τα τέσσερα παιδιά του γνωστού παίκτη του μπάσκετ, Johnny Dawkins, με σπουδαία κολεγιακή καριέρα στο Duke και θητεία στο ΝΒΑ, στους Spurs και κυρίως στους Sixers στα 90ς, ένας point guard, ο οποίος μπορεί να μην ήταν θεαματικός, αλλά είχε ουσία στο παιχνίδι του και στην 9ετή καριέρα του στο ΝΒΑ μέτρησε 11.1 pts και 5.5 asts μ.ο.! Ο Aubrey, λοιπόν, δε θα μπορούσε παρά να αγαπήσει από μικρός το μπάσκετ και να ακολουθεί τον πατέρα του σε κάθε του βήμα. Όταν μεγάλωσε λίγο, ήταν δίπλα στον Johnny, ο οποίος από το 1998 και για 10 έτη ήταν στο coaching staff του περίφημου Duke στο πλάι του Mike Krzyzewski! Μάλιστα ο διάσημος Αμερικάνος προπονητής έχει αναφέρει σε συνεντεύξεις του, ότι θυμάται το μικρό Aubrey ως μία «μασκότ» της ομάδας, να σουτάρει στα ημίχρονα αγώνων και στα διαλείμματα των προπονήσεων!

Ωστόσο, το 2008 ο Johnny Dawkins θα έπαιρνε προαγωγή, αναλαμβάνοντας τη θέση του πρώτου προπονητή στο Stanford, στην California, κοντά στη γενέτειρα του! Ο γιος του τότε θα ξεκινούσε να ασχολείται πιο σοβαρά με το μπάσκετ, στο γυμνάσιο St. Francis. Ωστόσο, ακόμη ήταν ένα λιγνό αγόρι με ύψος 1.73 μ. και χωρίς να ξεχωρίζει για το ταλέντο του… Εκεί θα έμενε 2 χρόνια πριν πάρει μεταγραφή για το Palo Alto High School όπου, ως junior πια, άρχιζε να κάνει αισθητή την παρουσία του! Μάλιστα σε ηλικία 17 ετών είχε αρχίσει να ψηλώνει, φθάνοντας στα 1.96 μ. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι ολοκλήρωσε την καριέρα του με 18.8 pts και 7 rebs μ.ο., δεν έλαβε κάποια προσφορά για υποτροφία από Κολέγια της Division I του NCAA.

Χωρίς πολλές επιλογές ο Aubrey, ακολουθώντας τη συμβουλή του πατέρα του, ο οποίος του είπε ότι θα πρέπει να δουλέψει ακόμη περισσότερο, δεν τα παράτησε και επέλεξε να συμμετέχει σε ένα post graduate πρόγραμμα, στο New Hampton του New Hampshire. Στα 18 του και ενώ άλλοι συνομηλικοί του ήταν ήδη στο NCAA, εκείνος θα έπρεπε να παλέψει για να βρει θέση εκεί… Ολοκλήρωσε τη σεζόν 2013 – 14 με 12.3 pts και 3.6 rebs μ.ο., κατορθώνοντας να κερδίσει μια υποτροφία στους Michigan Wolverines, αν και η 1η του επιλογή, ήταν το Stanford, που προπονούσε ο πατέρας του. Ωστόσο, οι βαθμοί του δεν ήταν τόσο καλοί, για να μπορέσει να πάει εκεί. Ως ένα μέτριο prospect (2-star recruit), o Dawkins δεν ξεκινούσε με τις καλύτερες προϋποθέσεις μεν, επέδειξε μεγάλη εργατικότητα και ωριμότητα δε!

Και πράγματι σε μια ομάδα, η οποία είχε χάσει 3 σημαντικά της γρανάζια, όπως οι Stauskas, McGary και Robinson III, ο Dawkins ξεκίνησε διστακτικά, όμως μετά το Δεκέμβρη και έναν αγώνα απέναντι στο Illinois, όπου σκόραρε 20 pts (με 5/5 τρίποντα), θα «έπαιρνε μπροστά»! Μάλιστα, μετά τον τραυματισμό του Caris LeVert, o Dawkins θα είχε σε αρκετά παιχνίδια θέση στη βασική 5αδα, κερδίζοντας ενεργό ρόλο στο rotation των Wolverines. Και το Μάρτιο εκείνης της σεζόν, με 31 pts , απέναντι στο Rutgers, με 8/8 τρίποντα, θα γινόταν ο 2ος freshman στην ιστορία του Michigan σε πόντους σε έναν αγώνα (μετά τον Trey Burke των 32 πόντων) και ο 1οs (σε ισοβαθμία με τον Glen Rice) με 8 εύστοχα τρίποντα! Ο Dawkins, λοιπόν, μέσα από τη σκληρή δουλειά και την επιμονή του, είχε αποδείξει πλέον ότι έχει θέση στο NCAA και το μέλλον του προδιαγραφόταν λαμπρό! Κατόρθωσε να είναι κορυφαίος σε όλη την περιφέρεια Big Ten σε TS% και eFG%. Ως freshman είχε 7 pts (87% στις βολές, 47.8% στα σουτ εντός παιδιάς και 43.8% στα τρίποντα), 2.1 rebs, αλλά πολύ χαμηλά νούμερα στις υπόλοιπες στατιστικές κατηγορίες. Έτσι, ο προπονητής του, John Beilein, ενώ δήλωνε ευχαριστημένος από τη βελτίωση του στο σουτ, τόνιζε ότι ήθελε ακόμη δουλειά στην άμυνα, στην πάσα και στο παιχνίδι 1on1, προκειμένου να κερδίζει περισσότερα φάουλ.

Παρόλο που οι συνθήκες έμοιαζαν ιδανικές για τη sophomore season του (2015 – 16), τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν καλά. Με τον LeVert να έχει επιστρέψει από τον τραυματισμό του και τον Duncan Robinson νέο απόκτημα στην περιφέρεια, ο Dawkins δε βρήκε αρκετό χρόνο και είδε το ρόλο του να περιορίζεται. Είχε κάποια καλά παιχνίδια σποραδικά, αλλά φαινόταν να είναι back up επιλογή για το back court. Έτσι, στα μισά της χρονιάς, πήρε την απόφαση να μεταγραφεί στο UCF, στο οποίο από τη νέα περίοδο, προπονητής θα ήταν ο πατέρας του! Ο John Beilein αποδέχθηκε αυτήν την επιλογή ψύχραιμα, κατανοώντας ότι δινόταν ευκαιρία στον παίκτη να είναι μαζί με τον Johnny Dawkins και έτσι συναίνεσε δίχως δεύτερη σκέψη. Τα νούμερα του Dawkins στη 2η του χρονιά στο NCAA ήταν 6.5 pts (72% στις βολές, 50% στα σουτ εντός παιδιάς και 44% στα τρίποντα), 2.5 rebs, 0.5 asts και 0.4 κλεψίματα. Το Michigan δεν κατόρθωσε να πάει μακριά, μένοντας έξω μόλις στο 2ο γύρο του NCAA Tournament από το Notre Dame και έτσι η θητεία του εκεί έληξε άδοξα.

Βάσει κανονισμών, ο Dawkins θα έπρεπε να μείνει 1 χρόνο εκτός παρκέ, λόγω μεταγραφής και έτσι πέρασε όλη την περίοδο 2016 – 17, δουλεύοντας σκληρά στο παιχνίδι του και βάζοντας κάποια κιλά στο σώμα του. Ωστόσο, η τύχη του γύρισε την πλάτη, καθώς λίγο πριν το ξεκίνημα της red shirt junior season, τραυματίστηκε σοβαρά και αναγκάστηκε να μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για άλλο 1 χρόνο, πάνω που έδειχνε έτοιμος για το μεγάλο come back. Παρόλα αυτά η αποθεραπεία πήγε καλά και ο Dawkins θα επέστρεφε για τη σεζόν 2018 – 19, με δύο έτη μακριά από τα παρκέ και έχοντας ήδη φθάσει στα 23 του χρόνια, την ίδια στιγμή που άλλοι παίκτες σε αυτήν την ηλικία είναι επαγγελματίες.

Με τον πατέρα του στο … τιμόνι του UCF, o Dawkins είχε εξασφαλισμένη θέση στη βασική 5αδα, όχι μόνο λόγω της σχέσης τους, αλλά κυρίως επειδή το άξιζε! Έχοντας αναπτύξει πια περισσότερους τομείς στο παιχνίδι του και με μεγάλη ωριμότητα, ο Dawkins ήταν καθόλη τη διάρκεια της σεζόν ο καλύτερος παίκτης των Knights. Στους περισσότερους αγώνες σκόραρε με διψήφιο αριθμό πόντων, ενώ είχε και αρκετά double double, παρουσιάζοντας σημαντική βελτίωση στα ριμπάουντ. Όσο η σεζόν πλησίαζε στο φινάλε της, τόσο ο Dawkins αποκτούσε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Κάπως έτσι, έφθασε η βραδιά της 24ης Μαρτίου του 2019. Αντιμέτωποι στη φάση των 32 του NCAA Tournament θα ήταν το UCF και οι Duke Blue Devils, με τον Johnny Dawkins να έρχεται αντιμέτωπος με το παρελθόν του, σε μια heartbreaking στιγμή, όπως δήλωσε τόσο ο ίδιος, όσο και ο Mike Krzyzewski. Σε αυτό το παιχνίδι ο Aubrey Dawkins έδειξε τη μεγάλη ποιότητα του, όντας ο καλύτερος παίκτης του παρκέ και εκείνος που κράταγε μέσα στη διεκδίκηση της νίκης το underdog UCF με τους 32 πόντους του.

Και η κορύφωση του δράματος έγινε στα τελευταία δευτερόλεπτα με τους Knights πίσω στο σκορ με 77 – 76. Ένα άστοχο σουτ από συμπαίκτη, αλλά ο Dawkins θα δήλωνε παρών στο επιθετικό rebound και με μια κλασική κίνηση του, ένα tip, είδε την μπάλα να καταλήγει για κλάσματα του δευτερολέπτου μέσα! Όμως η κακιά στιγμή, με ένα παιχνίδι της μπάλας στη στεφάνη και το UCF από τον «παράδεισο» βρέθηκε στην κόλαση. Η μπάλα τελικά βγήκε από το καλάθι και έτσι ο Dawkins, παρά την επική του εμφάνιση, από ήρωας θα γινόταν μοιραίος… Το φινάλε τον βρήκε να αγκαλιάζει τη βάση της μπασκέτας, αδυνατώντας να πιστέψει την εξέλιξη, αλλά τουλάχιστον κέρδισε την αναγνώριση από ένα μεγάλο αντίπαλο. Ολοκλήρωσε τη σεζόν, έχοντας για πρώτη φορά στην καριέρα του στο NCAA σημαντικό χρόνο συμμετοχής (33’ μ.ο.), με 15.6 pts (83.% στις βολές, 46.3% στα σουτ εντός παιδιάς και 40.3% στα τρίποντα), 5 rebs, 1.4 asts και 1 κλέψιμο ανά αγώνα.

Κανονικά ο Dawkins είχε άλλον 1 χρόνο eligibility να αγωνιστεί στο Κολέγιο, έχοντας όμως ήδη φθάσει στα 24, πήρε την πιο λογική επιλογή να μη συνεχίσει, αλλά να ξεκινήσει την επαγγελματική του καριέρα. Προφανώς καμία ομάδα του ΝΒΑ δεν επένδυσε τη βραδιά του draft σε έναν παίκτη αυτής της ηλικίας και με χτυπητές αδυναμίες στο παιχνίδι του και έτσι θα έπρεπε μέσω των Summer League να διεκδικήσει θέση στο πρωτάθλημα. Παρά τις καλές εμφανίσεις του με τους Pelicans (6 pts μ.ο. σε 5 παιχνίδια με 13’ συμμετοχής μ.ο.), δεν κατάφερε τελικά να κερδίσει κάτι παραπάνω, από μια θέση στο ρόστερ της θυγατρικής τους, Erie Bayhawks, για τη σεζόν 2019 – 20. Στην G League πέρυσι αγωνίστηκε σε 37 παιχνίδια, έχοντας 9.3 pts (86.7% στις βολές, 44.8% στα σουτ εντός παιδιάς και 35.7% στα τρίποντα), 3.5 rebs, 1 ast και 0.7 κλεψίματα μ.ο. Παρά το γεγονός ότι είναι ένας off ball player κυρίως, προσαρμόστηκε άμεσα στο διαφορετικό στυλ παιχνιδιού σε σχέση με το NCAA και αποτέλεσε σημαντικό εργαλείο για την ομάδα.

Από φέτος, λοιπόν, είναι στην Ευρώπη, σε ένα σύνολο, όπου έχει σημαντικό ρόλο και παρά τις μεταπτώσεις στην απόδοση του, διαθέτει κάποια εξαιρετικά στοιχεία, τα οποία μπορεί σταδιακά να μεταφραστούν καλά και στο υψηλότερο επίπεδο. Στο ρόλο του 3&D small forward, έχοντας ένα δημιουργικό point guard, όπως ο Nelson και εσχάτως ένα SG, που είναι καλός και με την μπάλα και χωρίς αυτή, τον Lomazs, o Dawkins είναι μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις της φετινής BBL και ένας παίκτης που αξίζει να ασχοληθούν μαζί του μεγαλύτερες ομάδες. Σε 29 παιχνίδια (26 για την BBL και 3 για το κύπελο) έχει 13.4 pts (85.4% στις βολές, 51.2% στα σουτ εντός παιδιάς, 41.7% στα τρίποντα, με ένα εντυπωσιακό 64% TS% για περιφερειακό), 3.3 rebs, 1.1 κλέψιμο και 1.1 ast για 1.7 λάθη μ.ο.

Το προφίλ

Αφού είδαμε αναλυτικά την πορεία της μέχρι τώρα καριέρας του, ας κάνουμε μία mini παρουσίαση του αγωνιστικού προφίλ του Dawkins. Προφανώς μιλάμε για ένα swingman με σπάνιο συνδυασμό αθλητικότητας – σουτ, ο οποίος αγωνίζεται κυρίως χωρίς την μπάλα στα χέρια, ως off ball wing. Μπορεί οι ατυχίες όταν ήταν στο Κολέγιο, με τον τραυματισμό του, αλλά και η μεταγραφή στο UCF να τον «πήγαν πίσω», μένοντας ουσιαστικά 2 χρόνια εκτός αγωνιστικής δράσης, με αποτέλεσμα μόλις στα 24 του να έγινε επαγγελματίας, ωστόσο δεν έπαψε σε κανένα σημείο να δουλεύει και να βελτιώνεται με την πάροδο του χρόνου, όπως έχουν αναφέρει πολλοί προπονητές του. Είναι χαρακτηριστικό ότι ως senior στο γυμνάσιο, δε θεωρούταν κάτι το εξαιρετικό (2-star recruit), όμως στη συνέχεια κατάφερε να βάλει νέα στοιχεία στο παιχνίδι του και να γίνει ένας guard / forward με προοπτική. Γενικά μπορεί να εξελιχθεί σε σύγχρονο 3&D small forward, ο οποίος θα κινείται στα φτερά, είτε ως cutter εκμεταλλευόμενος την αθλητικότητα του, είτε ως spot shooter στη weak side, χάρις στο αξιόπιστο και σταθερό μακρινό σουτ του (σουτάρει με >40% κάθε σεζόν πλην της περσινής).

Σίγουρα ακόμη δεν έχει παραστάσεις από υψηλό ανταγωνισμό, στα 26 του χρόνια, γεγονός που είναι στα μείον του, ενώ και τη φετινή σεζόν στην Gottingen δείχνει αστάθεια στην απόδοση του. Παρόλα αυτά, το φυσικό – αθλητικό πακέτο του, καθώς πρόκεται για έναν παίκτη, ο οποίος χαρίζει θεαματικές φάσεις σχεδόν σε κάθε παιχνίδι, σε συνδυασμό με την ικανότητα του στο μακρινό σουτ, τον καθιστούν ως μια ενδιαφέρουσα περίπτωση παίκτη για την Ευρώπη. Μπορεί να μην είναι ο πιο πολυσύνθετος πλάγιος, καθώς έχει αδυναμία με την μπάλα στα χέρια, να δημιουργήσει τόσο για τον ίδιο, όσο και για τους συμπαίκτες του, αλλά όπως δήλωσε και ο προπονητής του στην G League, Ryan Pannone, σε μία λίγκα όπου ευδοκιμούν παίκτες με έφεση στο 1vs1, o Dawkins κατάφερε να αναδειχθεί χάρις στην καλή κίνηση μακριά από την μπάλα και το ομαδικό του πνεύμα. Θα τον παρομοίαζα με τον Austin Hollins, έναν παρόμοιου στυλ παίκτη, που αγωνίζεται στο 2 – 3, πιο αθλητικός ο Dawkins, με καλύτερο ίσως σουτ και πιο αξιόπιστος αμυντικά ο swingman της Zenit.

Και εκεί έγκεινται οι αμφιβολίες μου για τη μετάβαση του στο υψηλότερο επίπεδο άμεσα. Αν και ο πρώην προπονητής του στους Erie Bayhawks, ανέφερε πολλάκις ότι ο Dawkins είχε σημαντικό αμυντικό ρόλο, οι μέχρι τώρα επιδόσεις του στο γερμανικό πρωτάθλημα δεν είναι οι καλύτερες δυνατές. Αυτό δε σημαίνει φυσικά ότι δεν έχει περιθώρια βελτίωσης και σε αυτόν τον τομέα, ειδικά σε επίπεδο τακτικής, καθώς η θέληση από την πλευρά του, για δουλειά, υπάρχει! Ίσως θα ήταν καλύτερα για την καριέρα του την επόμενη σεζόν να βρεθεί σε ένα περιβάλλον, που θα μπορούσε να «δουλέψει» πάνω στις αδυναμίες του και να τον βάλει σε συνθήκες μεγαλύτερης πίεσης. Μια ομάδα όπως η Brindisi ή η Sassari στην Ιταλία, με αγωνιστικό στυλ που βασίζεται στην καλή άμυνα και στο transition, που παράλληλα θα του δώσει τη δυνατότητα να αγωνιστεί σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, θα ήταν καλή επιλογή, ούτως ώστε να γίνει πιο έτοιμος για το επόμενο βήμα.

Θα καταλάβατε, λοιπόν, ότι δε θεωρώ ακόμη έτοιμο τον Dawkins, για μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός και ο λόγος δεν είναι το ταλέντο του, ούτε τα χαρακτηριστικά του, καθώς έχει το πακέτο που θεωρητικά ζητάει η ομάδα μας, αν προχωρήσει στην απόκτηση ενός back up small forward, που θα συμπληρώνει τους Παπανικολάου και McKissic. Ωστόσο, η αδυναμία των ερυθρόλευκων, ως οργανισμός, να «δουλέψει» και να στηρίξει rookie παίκτες σε πιο μακροπρόθεσμη βάση, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, ειδικά, όσοι off ball πλάγιοι ήρθαν στην ομάδα, «κάηκαν» αγωνιστικά, μάλλον κάνουν απαγορευτική ακόμη και τη σκέψη απόκτησης του. Αντίθετα κάποια ομάδα, σαν τη Zalgiris, θα μπορούσε να είναι μελλοντικά πιθανός σταθμός του, καθώς επενδύει σε περιπτώσεις παικτών από τη γερμανική αγορά (βλ. Vasturia, Walkup). Μάλιστα δεν είναι τυχαίο ότι η λιθουανική ομάδα, μαζί με τη Villeurbanne, σύμφωνα με φημολογία, κινούνται ήδη για τον 1ο σκόρερ της BBL, το Matt Mobley, για τον οποίο έχει γίνει scouting video εδώ και πολύ καιρό, ωστόσο δε θα διαβάσετε στο φετινό RPG Radar, καθώς μας πρόλαβαν οι εξελίξεις και πλέον βρίσκεται ένα βήμα πριν τη Euroleague. Κλείνοντας, πριν προχωρήσουμε στο video, ας δούμε τι έχουν πει για τον Dawkins δύο πρώην προπονητές του, αλλά και ένας σπουδαίος αντίπαλος.

Έχουν πει γι αυτόν

Ryan Pannone (Erie Bayhawks Head Coach): “Νομίζω ότι βελτιώθηκε πολύ αμυντικά. Ήταν κάτι σημαντικό για αυτόν, γιατί προφανώς βγαίνοντας από το Κολέγιο, ήταν ήδη ένας αθλητικός σουτέρ, όπως έδειξε και φέτος. Είχε και ένα τραυματισμό νωρίς, αλλά από τη στιγμή που επέστρεψε, συνέχισε τη διαδικασία βελτίωσης και πλέον μπορούμε να δούμε το ταλέντο του.”

John Beilein (Michigan Head Coach): “Το βλέπω καθημερινά στην προπόνηση ότι το παιχνίδι του βελτιώνεται διαρκώς. Όλη η δουλειά που κάνει στο χειρισμό, στο σουτ, στα ριμπάουντ, στην άμυνα, αρχίζει και φαίνεται.”

Mike Krzyzewski (Duke Head Coach – after Duke’s win against UCF at Round 32 in 2019 NCAA Tournament): “O Aubrey ήταν ο καλύτερος παίκτης στο παρκέ σήμερα, ήταν εκπληκτικός!

Johnny Dawkins (UCF Head Coach after Duke’s win against UCF at Round 32 in 2019 NCAA Tournament): “Ξέρω ότι αυτή η ήττα είναι σκληρή, αλλά είμαι περήφανος για σένα γιε μου.”