Spain Scouting (Winter 2020)

Έφθασε, λοιπόν, η ώρα για το τελευταίο επεισόδιο της 1^ης έκδοσης του RPG Radar, μιας ιδέας του Red Emerald, η οποία υλοποιήθηκε χάρη στη δική του τεχνογνωσία και “μανία” για τους αριθμούς και τη δική μου “τρέλα” να γράφω για παίκτες από κάθε γωνιά του πλανήτη!

Μέχρι σήμερα, σε διάστημα περίπου 6 μηνών, αναλύσαμε διεξοδικά 34 παίκτες εκτός Euroleague, με potential, εκ των οποίων ήδη αρκετούς από αυτούς θα τους δούμε τη νέα σεζόν στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση. Άρα το scouting έπιασε έναν από τους στόχους του, που ήταν η εξεύρεση ταλαντούχων παικτών, λίγο πριν το step up. Τώρα, μένει να δούμε πως θα ανταποκριθούν στο υψηλότερο επίπεδο και ποια θα είναι η συνέχεια στην καριέρα τους (θέμα που θα μας απασχολήσει σε άρθρο από το φθινόπωρο).

Αφού, λοιπόν, σας ευχηθώ καλό καλοκαίρι, και ανανεώσω το ραντεβού μας μερικές εβδομάδες αργότερα, για το φινάλε άφησα 2 παίκτες από το Πρωτάθλημα της Ισπανίας, το οποίο δίκαια θεωρείται το καλύτερο στην Ευρώπη. Το Radar της … ιβηρικής χερσονήσου πέρασε από χίλια μύρια κύματα, καθώς έμεινε τελευταίο στη λίστα, με αποτέλεσμα κάποιοι παίκτες, για τους οποίους είχα σκοπό να γράψω (Lammers και Eddie) να έχουν ήδη βρει θέση στην Euroleague της νέας περιόδου! Συνεπώς θα δούμε κάποιους άλλους, που τράβηξαν την προσοχή μου, τη χρονιά που πέρασε. Ας ξεκινήσουμε.

JAYLON BROWN: USA (25y, 183cm) (Bilbao) |Point Guard|

Η πρώτη μου επιλογή είναι ένας παίκτης της Bilbao, η οποία τη φετινή χρονιά ήταν από τις εκπλήξεις της Liga Endesa με παίκτες όπως οι Bouteille, Kulboka και Lammers, που έκαναν το ξεπέταγμα. Λιγότερο διαφημισμένος, αλλά εξίσου σημαντικός για τη βάσκικη ομάδα, υπήρξε όμως ο βραχύσωμος PG Jaylon Brown, τον οποίο προτίμησα στο νήμα αντί του πιο γνωστού Askia Booker της Murcia! Μπορείτε να δείτε λεπτομέρειες για τη ζωή του, στο βίντεο που επιμελήθηκε η ACB στα πλαίσια του Final 8 του Copa del Rey:

Γεννημένος στις 11/9/1994 στην κωμόπολη Fishers της “μπασκετομάνας” Indiana, ο Brown ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα στο τοπικό γυμνάσιο, έχοντας για είδωλο τον Allen Iverson. Μετά τις τρεις πρώτες του χρονιές (και αφού το καλοκαίρι του 2012 πέρασε μια δύσκολη εμπειρία λόγω μονοπυρήνωσης), είχε εδραιωθεί ως ένα πολυεργαλείο για το High School, ολοκληρώνοντας τη senior season με 17 πόντους, 4 rebounds και 4 assists μ.ο., κερδίζοντας τον τίτλο του καλύτερου παίκτη της Περιφέρειας!

Ως 3-star recruiter από το Rivals.com, είχε να επιλέξει ανάμεσα στα γνωστά προγράμματα των Wichita State, Ohio και St. Bonaventure, αλλά και από τα πιο άσημα Miami (Ohio) και Evansville. Τελικά διάλεξε το τελευταίο, επειδή ήταν κοντά στο πατρικό του, ενώ θεωρούσε ότι με τον προπονητή Marty Simmons θα βελτιωνόταν σημαντικά και θα είχε πιο ενεργό ρόλο στο rotation.

Και πράγματι από τη freshman season του, βρήκε αρκετό χρόνο στο παρκέ, αγωνιζόμενος κατά 18’ μ.ο. σε 32 παιχνίδια (2 ως βασικός) κυρίως ως facilitator point guard, έχοντας 3.9 πόντους (με 51.7% στα δίποντα, αλλά και μόλις 20% στα τρίποντα και 52,9% στις βολές), 2 rebounds, 0.6 κλεψίματα και 1.6 assist για 1.1 λάθη ανά αγώνα.

Στη sophomore χρονιά του, παρά το ότι ο ρόλος του δεν άλλαξε ιδιαίτερα και παρέμεινε ο back up PG των Purple Aces, εμφάνισε βελτίωση σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες. Έκλεισε τη σεζόν 2014 – 15 με 5.3 πόντους (49.6% στα δίποντα, 36% στα τρίποντα και 76.7% στις βολές), 1.9 rebound, 0.7 κλεψίματα και 2.4 assists για 1.3 λάθη μ.ο.

Το μεγάλο αγωνιστικό “μπαμ” θα γινόταν, ωστόσο, στην Junior season, όπου, ως βασικός πλέον PG, είχε αυξημένες αρμοδιότητες, οι οποίες απεικονίζονταν τόσο στο παιχνίδι όσο και στα στατιστικά του. Το τέλος της χρονιάς τον βρήκε ως μέλος της Most Improved 5άδας της περιφέρειας, έχοντας καθιερωθεί, “αθόρυβα”, ως ένας από τους κορυφαίους guards της MVC, παρά τις χαμηλές πτήσεις του Evansville! Τα νούμερα του, στην 3^η χρονιά του στο NCAA, ήταν 10.8 πόντοι (55.9% στα δίποντα – 2^ος πιο εύστοχος στην περιφέρεια, 30.8% στα τρίποντα και 72.4% στις βολές), 2.5 rebounds, 1.1 κλέψιμο και 2.5 assists για 1.9 λάθη ανά παιχνίδι.

Ως senior, με τα άλλα “αστέρια” του Κολεγίου, τους Mockevicius και Balentine, να έχουν αποφοιτήσει, ο Brown θα ήταν το σημείο αναφοράς στην επίθεση για τους Purple Aces, σε ένα roster που δεν … ξεχείλιζε από ταλέντο! Παρά το γεγονός ότι το Evansville δεν έφθασε πιο μακριά από τους προημιτελικούς του Missouri Valley Tournament, ο ίδιος έκανε την πιο παραγωγική του χρονιά, κατορθώνοντας να είναι 1^ος σκόρερ της MVC. Τα νούμερα του ήταν 20.9 πόντοι (47.2% στα δίποντα, 42.7% στα τρίποντα, 85.8% στις βολές – career high και στα δύο), 4.4 rebounds, 1 κλέψιμο και 3.1 assists για 2.5 λάθη μ.ο.

Η συνέχεια της καριέρας του, όμως, δε θα ήταν όπως την περίμενε. Χωρίς το μέγεθος και τα απαραίτητα play making skills (στο βαθμό τουλάχιστον που θα του επέτρεπαν να “ανοίξει” την πόρτα του NBA), ο Brown θεωρήθηκε τυπικός combo guard με έφεση στο σκοράρισμα και με πλούσια αθλητικά προσόντα, όπως εκατοντάδες στις ΗΠΑ.

Δεν επιλέχθηκε στο draft του 2017, ούτε κατάφερε να βρει ένα εγγυημένο συμβόλαιο. Σε αντίθεση, λοιπόν, με αρκετούς συμπατριώτες του, αντί να προτιμήσει τη λύση της G League, διάλεξε το δύσκολο δρόμο, αυτόν της ευρωπαϊκής καταξίωσης, ξεκινώντας από … άγονες γραμμές του μπασκετικού χάρτη!

Την περίοδο 2017 – 18 ξεκίνησε από την Karpos Sokoli στα Σκόπια, με την οποία έπαιξε σε 6 παιχνίδια για το Πρωτάθλημα και 5 για το FIBA Europe Cup, προτού συνεχίσει στους Vilpas Vikings, μια ομάδα που εδρεύει στην πόλη Salo της Φινλανδίας! Τα νούμερα του σε 13 παιχνίδια με τους Vikings ήταν 14.3 πόντοι (51% στα σουτ εντός παιδιάς, 36.7% στα τρίποντα και 70.6% στις βολές), 2.7 rebounds, 3.8 assists και 0.8 κλεψίματα.

Το καλοκαίρι του 2018 θα μετακόμιζε σε πιο … μεσογειακά κλίματα με την Bilbao, η οποία αγωνιζόταν στη LEB Oro (2^η κατηγορία) να είναι ο επόμενος σταθμός του! Σε 34 αγώνες είχε 11.6 πόντους (41.4% στα σουτ εντός παιδιάς, 28.4% στα τρίποντα και 77.2% στις βολές), 1.7 rebounds, 2.3 assists και 1 κλέψιμο μ.ο., βοηθώντας την ομάδα του να κατακτήσει την άνοδο στη Liga Endesa!

Την περασμένη σεζόν, ο Brown υπήρξε καταλυτικός στην αξιόλογη πορεία της Bilbao στο πρωτάθλημα και θα τον δούμε την επόμενη σεζόν στο BCL, καθώς κέρδισε πριν λίγες ημέρες την ανανέωση του συμβολαίου του με τους Βάσκους. Σε 19 παιχνίδια της ACB είχε 12.1 πόντους (41.3% στα σουτ εντός παιδιάς, 26.1% στα τρίποντα και 81.8% στις βολές), 1.2 rebound, 2.3 assists και 0.7 κλεψίματα μ.ο.

Αφού αναλύσαμε τη μέχρι τώρα καριέρα του Brown, ας προχωρήσουμε στη σκιαγράφηση των αγωνιστικών του στοιχείων και του προφίλ.

Ξεκινάμε με το φυσικό / αθλητικό πακέτο, όπου θα χαρακτήριζα τον Brown ως Wanamaker τσέπης, στο πιο light! Πρόκειται για δυνατό και “σκληροτράχηλο” guard με μπόλικη δόση αθλητικότητας, ο οποίος δεν έχει το μέγεθος του Brad, αλλά είναι αρκετά πιο ευλύγιστος. Με ύψος 1.83 m και βάρος 85 kg, για τα δεδομένα του ΝΒΑ, θα έπρεπε να διαθέτει elite χαρακτηριστικά σε κάποιο συγκεκριμένο τομέα, για να μπορέσει να σταδιοδρομήσει.

Ωστόσο, στην Ευρώπη τα physical tools του θεωρούνται πάνω από το μ.ο., καθώς είναι ταχύς και με εκρηκτικό πρώτο βήμα, με αποτέλεσμα να αποτελεί απειλή στο transition ή και σε set παιχνίδι, όταν βρει διάδρομο. Επίσης, το επιτόπιο άλμα του είναι ιδιαίτερα υψηλό και τον βοηθάει να τελειώνει φάσεις με θεαματικά καρφώματα, παρά το ύψος του. Διαθέτει και ικανοποιητικό δείκτη ευλυγισίας, κυρίως με την ικανότητα του να αλλάζει κατεύθυνση γρήγορα, ενώ είναι παίκτης που δε φοβάται την επαφή.

Όσον αφορά τον τομέα της τακτικής, ο Brown, παρόλο που δεν είναι ο ορισμός του pass firs point guard, ούτε ο κλασικός “άσος”, διαθέτει playmaking instincts σε καλό βαθμό, για να μπορεί να “τρέξει” το Playbook της ομάδας του στην επίθεση. Σπάνια θα τον δούμε σε εξεζητημένες ενέργειες, ενώ, παρά το ότι προτιμά να αγωνίζεται με την μπάλα στα χέρια παίρνοντας τις αποφάσεις, λειτουργεί και σαν off guard, σε ένα ρόλο αντίστοιχο του Dixon στη Fenerbahce.

Στην Bilbao αγωνιζόταν και δίπλα στο Γάλλο Rouselle ως SG, αλλά και ως βασικός χειριστής. Γενικά, παρόλο που είναι παίκτης με έφεση στο σκοράρισμα, δεν είναι ball hogger, ούτε επιδιώκει να μονοπωλεί το επιθετικό παιχνίδι. Στη Bilbao τον είδαμε, σε αρκετές περιπτώσεις, να παίρνει με επιτυχία κρίσιμες επιθέσεις, συνεπώς τα ηγετικά του χαρακτηριστικά είναι στο μ.ο. για τα επίπεδα της Euroleague, ενώ παρά το αγωνιστικό του στυλ (slashing combo guard), θεωρείται αρκετά κοντρολαρισμένος παίκτης.

Στο κομμάτι της επίθεσης, ο Brown είναι ολοκληρωμένος guard, ο οποίος κάνει πολλά πράγματα σε ικανοποιητικό βαθμό, έχοντας για μεγάλο όπλο του το δεξί (κυρίως) drive. Αν βρει διάδρομο δύσκολα ανακόπτεται χωρίς foul, καθώς ο συνδυασμός ταχύτητας / άλματος του δίνει πλεονέκτημα σε τέτοιες συνθήκες. Χωρίς να είναι κάτι το εξαιρετικό ως χειριστής, κινείται με άνεση με την μπάλα στα χέρια και είναι αποτελεσματικός σε pull up και step back jumpers. Γενικά είναι καλύτερος σουτέρ μετά από ντρίπλα απ’ ό,τι εν στάση.

Με την πάροδο των ετών, επίσης, έχει σταθεροποιήσει τα ποσοστά του από τη γραμμή των βολών, γεγονός που τον βοηθάει, καθώς κερδίζει αρκετά foul. Ωστόσο, αν και δοκιμάζει συχνά από τη γραμμή των 6.75 m, παραμένει streaky, όπως έδειξε και την περασμένη σεζόν στην Ισπανία, με παιχνίδια όπου ήταν είτε “καυτός” (4/4 απέναντι στην Tenerife, 2/3 με Gran Canaria, 4/8 με Estudiantes) είτε άστοχος (0/4 απέναντι σε Valencia και Murcia, 0/3 με Zaragoza και Betis).

Αλλά και δημιουργικά, παρόλο που δεν είναι ο κλασικός floor general, είναι σε θέση να αποτελέσει το βασικό οργανωτή μιας ομάδας, όπως φάνηκε φέτος, καθώς “βλέπει” την πάσα και “ψάχνει” την καλύτερη δυνατή επιλογή, ενώ ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι μπορεί να προσφέρει είναι η άψογη συνεργασία που είχε με τον Lammers, σε pick ‘n’ roll καταστάσεις.

Κλείνουμε με την άμυνα, όπου ο Brown έδειξε και φέτος ότι καταθέτει effort και μπορεί να ανταποκριθεί στο υψηλό επίπεδο. Είναι καλός on ball defender με έφεση στα κλεψίματα και γενικά πιέζει τον προσωπικό του αντίπαλο, προσπαθώντας να τον κάνει να υποπέσει σε λάθος. Δεν “κολλάει” στα screen και σε γενικές γραμμές δε “χάνεται” στην άμυνα, καθώς διαθέτει το μπασκετικό IQ και το footwork, έτσι ώστε να καλύπτει όποια ανισορροπία πάει να δημιουργηθεί.

Με την 3ετή εμπειρία που έχει αποκτήσει στην Ευρώπη, γνωρίζει πλέον πότε να υποπίπτει σε έξυπνα foul, προτού δημιουργηθούν δύσκολες συνθήκες για την ομάδα του και έχει μάθει να διαβάζει τις φάσεις, ανταποκρινόμενος αποτελεσματικά και στα μετόπισθεν, γεγονός που τον καθιστά 2-way guard.

Είναι hustle player και προσπαθεί μέσω της καλής του άμυνας να “σπρώξει” την ομάδα σε fast break, όπου, αρκετές φορές με την ταχύτητα του, τελειώνει ο ίδιος με coast to coast, μετά από κλέψιμο! Συνεπώς, η συμπεριφορά του στο πίσω μισό του παρκέ του δίνει σημαντικό credit, καθώς καλύπτει την υψομετρική του διαφορά με ένα πολυσύνθετο αγωνιστικό profile.

Και κάπου εδώ μπαίνει στην κουβέντα μας και ο Ολυμπιακός. Στα podcast που έγιναν τις προηγούμενες ημέρες, αλλά και σε κείμενα, τόνισα ως σημαντικότερο κενό στο (κατά τα άλλα πλήρες) φετινό roster της ομάδας, την έλλειψη ενός back up χειριστή με έφεση στην προσωπική φάση και καλό off dribble σουτ, καθώς και συνεπή αμυντική συμπεριφορά.

O Brown, παρά το ύψος του, είναι αθλητικός, ενώ εκτιμώ ότι μπορεί να αγωνιστεί σε σχήματα και με Σλούκα, αλλά και ως point guard της 2^nd unit, αποδεχόμενος ένα πιο περιορισμένο ρόλο, ακόμη και όταν ο Σπανούλης θα είναι στο 100%, μετά από τον τραυματισμό του.

Rating: 62.6% |VERDICT: Recommended|

MIKE DAUM: USA (24y, 206cm) (Obradoiro) |POWER FORWARD|

Για το κλείσιμο της αυλαίας του φετινού RPG Radar, άφησα έναν παίκτη – αποκάλυψη, ο οποίος ξεκινώντας από μια φάρμα σε ένα χωριό της Nebraska, ξεπέρασε κάθε προσδοκία, κατορθώνοντας να ολοκληρώσει την κολεγιακή του θητεία ως 7^ος σκόρερ στην ιστορία της Division I του NCAA (όπου στην κορυφή δεσπόζει ο Pistol Pete Maravich και στο νούμερο 5 βρίσκεται ο … συγχωρεμένος Alphonso Ford)!

https://www.sports-reference.com/cbb/leaders/pts-player-career.html

Στη φετινή Obradoiro λοιπόν, εκτός του γνωστού Fletcher Magee, του κορυφαίου σε εύστοχα τρίποντα στην ιστορία του NCAA (για αυτόν καλώς εχόντων των πραγμάτων θα μιλήσουμε τη νέα σεζόν) και του “δικού μας” Κώστα Βασιλειάδη, είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε άλλο ένα μεγάλο όνομα του κολεγιακού μπάσκετ, τον Mike Daum.

Γεννημένος στις 30/10/1995 στο Kimball της Nebraska, και χωρίς ιδιαίτερη ροπή προς τον αθλητισμό, τίποτα δεν προμήνυε στην παιδική του ηλικία αυτά που θα ακολουθούσαν μετά. Ο πατέρας του ήταν αγρότης, παραγωγός καλαμποκιών, η μητέρα του, Michelle Hoppes, είχε ασχοληθεί στο παρελθόν με το μπάσκετ (Wyoming), κουβαλώντας “τρέλα” με την πορτοκαλί θεά, ενώ η αδελφή του Danika, προτιμούσε να παίζει βόλει!

Το “μικρόβιο” του μπάσκετ μεταδόθηκε στον … Dauminator (όπως είναι το ψευδώνυμο του από τα κολεγιακά του χρόνια) από τη μητέρα του, η οποία τον είχε “γράψει” στο τοπικό γυμνάσιο, το γυμναστήριο του οποίου ήταν λίγα λεπτά από το σπίτι τους. Έτσι, είχε την ευκαιρία να του κάνει extra προπόνηση η ίδια κάθε βράδυ, μαθαίνοντας του τεχνικές στο σουτ (ο ίδιος είχε ως είδωλο το Nowitzki) και προσφέροντας του πολύπλευρη εκπαίδευση σε όλους τους τομείς.

Μάλιστα το 2012, διαβλέποντας ότι ο γιος της ήταν αργός και δεν είχε αναπτύξει το footwork του, τον ξεκίνησε σε ένα speed program, με την ονομασία Action X, με σκοπό να γίνει πιο ταχύς σε όλα τα επίπεδα. Σε αυτό το πρόγραμμα χρησιμοποιούταν για τις ασκήσεις μια ζώνη στήριξης και παρόλο που κατά τη διάρκεια αυτών ο Daum ένιωθε ενοχλήσεις στο στομάχι συνέχιζε χωρίς παράπονα.

Μέχρι που ένα πρωινό, κι ενώ βρισκόταν σε φιλικό σπίτι (η μητέρα του είχε επισκεφθεί τον άρρωστο παππού του και ο πατέρας του δούλευε στο χωράφι), ξαφνικά λιποθύμησε! Η μητέρα του φίλου του τον πήγε άμεσα στο Ιατρικό Κέντρο, όπου διαγνώστηκε με εσωτερική αιμορραγία λόγω ρήξης σπλήνας. Η κατάσταση του για 2 εβδομάδες ήταν κρίσιμη, αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά! Στη συνέχεια ο Daum, αντί να το “βάλει” κάτω, λες και δυνάμωσε από αυτή την περιπέτεια του, επανήλθε δριμύτερος!

Ζήτησε από τη μητέρα του να εγγραφεί σε πρόγραμμα AAU (Amateur Athletic Union), έτσι ώστε να αρχίσει να συμμετέχει σε circuits, όπου θα τον έβλεπαν οι scouters των Κολεγίων. Πλέον είχε πάρει απόφαση ότι ήθελε να ασχοληθεί σοβαρά με το μπάσκετ.

Πράγματι, ξεκίνησε με το Fort Collins στο Colorado (1.5 ώρα από το σπίτι τους) και παρόλο που θα άρχιζε να τραβάει το ενδιαφέρον του Oregon, οι κακές εμφανίσεις του στο τουρνουά του Anaheim, αποθάρρυναν το εν λόγω Πανεπιστήμιο. Τα πάντα θα άλλαζαν όμως, λίγες ημέρες μετά.

Είναι τα παιχνίδια της μοίρας και οι συγκυρίες τελικά αυτές που καθορίζουν σε ένα βαθμό τη ζωή μας; Μπορεί να μην υπάρχει μια ξεκάθαρη απάντηση σε αυτό το ερώτημα, αλλά στην περίπτωση του Daum αναμφισβήτητα η απάντηση είναι “vαι”! Συμμετέχοντας με την ομάδα του στο Las Vegas Classic, στον πρώτο αγώνα θα ερχόταν αντιμέτωπος με τον Tacko Fall, για χάρη του οποίου είχαν συρρεύσει πολλοί scouters!

Και ήταν αυτός ο αγώνας που θα άλλαζε τα πάντα για τον Daum! Σε μια μοναδική παράσταση, όπου ευστόχησε σε 12 τρίποντα, θα άφηνε όλους τους θεατές με το “στόμα ανοιχτό”! Και δε θα αργούσε η πρώτη πρόταση για υποτροφία από το South Dakota State, με τον τότε assistant Rob Klinkefus να μένει εντυπωσιασμένος μαζί του και να εισηγείται θερμά για αυτόν.

Όμως στην πορεία αποδείχθηκε πως ο Daum δεν ήταν ακόμα έτοιμος. Πέραν των “φτωχών” αθλητικών προσόντων του, φαινόταν ότι δεν μπορούσε να κατανοήσει το πιο πολύπλοκο παιχνίδι του NCAA, κυρίως όσον αφορά στην τακτική. Με τα ερωτηματικά για την ικανότητα του να πληθαίνουν, και πολλοί να αναρωτιούνται αν άξιζε τον ντόρο ή η εμφάνισή του στο LV Classic ήταν τυχαία, ο τότε προπονητής του Nagy, σε συνεννόηση μαζί του, τον προέτρεψε να δηλώσει red shirt την περίοδο 2014 – 15, προκειμένου να δουλέψει σκληρά 1 χρόνο και να εμφανιστεί βελτιωμένος σε όλους τους τομείς.

Πράγματι, αυτό το διάστημα θα έχανε 14 κιλά σε λίπος, αλλά θα έπαιρνε 7 σε μύες, ξεκινώντας σταδιακά να “χτίζει” το κορμί του σε ένα βαθμό! Για να αυξήσει μάλιστα τη σκληράδα του και τις αντιδράσεις του, θα επιστρατευόταν ο senior forward, Cody Larson, που τον ανέλαβε προσωπικά και κυριολεκτικά τον “χτυπούσε” ανελέητα.

Κάπως έτσι, θα έμπαινε στη freshman season του “αθόρυβα” ως παγκίτης, για να εξελιχθεί τελικά σε ένα σημαντικότατο παίκτη για τους Jackrabbits, κερδίζοντας στο τέλος της χρονιάς τον τίτλο του καλύτερου 6^ου παίκτη της περιφέρειας, και μαζί μια θέση στην 5άδα της Summit League. Για να καταλάβετε το impact του, ερχόμενος από τον πάγκο με χρόνο συμμετοχής 20.8’ μ.ο., είχε 15.2 πόντους (82.4% στις βολές, 58.1% στα δίποντα και 44.6% στα τρίποντα), 6.1 rebounds, 0.3 κοψίματα, 0.5 κλεψίματα, αλλά και μόλις 0.8 assist για 1.6 λάθη ανά αγώνα.

Η επόμενη περίοδος θα σηματοδοτούσε μια μεγάλη αλλαγή για το South Dakota State (με την απομάκρυνση του Nagy και την πρόσληψη του Otzelberger στον προπονητικό θώκο) και αντίστοιχα για τον Daum. Ο νέος προπονητής, με θητεία ως assistant στο Iowa State του Fred Hoiberg, με τη φιλοσοφία του positionless basketball είχε ως πυρήνα στα επιθετικά σχέδια του Κολεγίου τον ταλαντούχο PF και τελικά θα του απογείωνε την καριέρα!

Ο Daum ως red shirt sophomore αγωνίστηκε σε 35 παιχνίδια (όλα βασικός) με 32.7’ χρόνο συμμετοχής κατά μ.ο., “μετρώντας” 25.1 πόντους (86.9% στις βολές, 56.7% στα δίποντα και 41.8% στα τρίποντα), 8.1 rebounds, 0.6 κλεψίματα, 0.4 κοψίματα και 1.4 assist για 2.8 λάθη ανά αγώνα. Ήταν τότε που “βγήκε” το παρατσούκλι Dauminator, λόγω της ικανότητας του να σκοράρει, τόσο κοντά όσο και μακριά από το καλάθι, με τις αντίπαλες άμυνες να αδυνατούν να τον σταματήσουν! Ανακηρύχθηκε ΡΟΥ για την περιφέρεια και ήδη είχε αρχίσει να χτίζεται ο μύθος του.

Και στη red shirt junior season του θα συνέχιζε με “σπασμένα τα φρένα”, ξεπερνώντας το φράγμα των 2.000 πόντων, κερδίζοντας τον τίτλο του καλύτερου παίκτη της περιφέρειας και παράλληλα τη 2^η θέση στο Karl Malone Award, για τον κορυφαίο PF της χρονιάς (νικητής ήταν ο Deandre Ayton). Παρόλο που δήλωσε συμμετοχή στο draft του 2018 γρήγορα την απέσυρε και θα επέστρεφε για την τελευταία του κολεγιακή χρονιά. Τα νούμερα του την περίοδο 2017 – 18 ήταν 23.9 πόντοι (85.1% στις βολές, 48.5% στα δίποντα και 42.5% στα τρίποντα), 10.3 rebounds, 0.5 κλεψίματα, 0.7 κοψίματα και 1.3 assist για 2.1 λάθη μ.ο.

Στη senior season του ο Daum κατέρριψε πολλά ρεκόρ, καθώς έγινε ο 1^ος σκόρερ όλων των εποχών της περιφέρειας Summit League και παράλληλα κορυφαίος rebounder (αφήνοντας πίσω του το γνωστό μας από τις θητείες του σε Malaga, Galatasaray και Avellino Caleb Green).

Ανακηρύχθηκε ξανά καλύτερος παίκτης της περιφέρειας, καθώς και μέλος της 3^ης πεντάδας του NCAA, σύμφωνα με ψηφοφορία των προπονητών, για να ολοκληρώσει τη σεζόν ως 7^ος σκόρερ στην ιστορία της Division I του NCAA! Τα νούμερα του την περίοδο 2018 – 19 ήταν 25.3 πόντοι – career high (83.8% στις βολές, 57.9% στα δίποντα και 37% στα τρίποντα), 11.7 rebounds – career high, 0.7 κλεψίματα, 1 μπλοκ και 1.8 assist για 2.2 λάθη μ.ο. Ολοκλήρωσε την 4ετή κολεγιακή του θητεία με μ.ο. καριέρας 22.4 πόντους, 9 rebounds και ποσοστό 41% στα σουτ 3 πόντων!

Παρά το hype που υπήρχε γύρω από το όνομα του, η αδυναμία του στο αμυντικό κομμάτι και η έλλειψη elite αθλητικών προσόντων, που θα του επέτρεπαν στα σταθεί ως 4αρι στο ΝΒΑ, απέτρεψαν τις ομάδες από το να τον επιλέξουν στο draft. Παρά το ότι συμμετείχε στο SL με τους Blazers, τελικά κατέληξε την περασμένη σεζόν στην Ισπανία και στην Obradoiro, με τη φανέλα της οποίας είχε 9 πόντους (74.4% στις βολές, 51.4% στα δίποντα και 44.9% στα τρίποντα), 3.7 rebounds, 0.4 assist, 0.7 κλεψίματα, 0.3 κοψίματα και 1.2 λάθη μ.ο.

Ο Daum πριν μερικές εβδομάδες συμμετείχε και στο ΤΒΤ Tournament με την ομάδα House of Paign, με την οποία έφθασε μέχρι τα προημιτελικά! Οι μ.ο. του σε 3 αγώνες ήταν 18.7 πόντοι, 8.7 rebounds και 1.3 assist, βοηθώντας τα μέγιστα στις νίκες απέναντι στους War Tampa (21 πόντοι – 13 rebounds) και στο φαβορί Carmen Crew (23 πόντοι – 8 rebounds).

Μετά την περιήγηση στην πλούσια κολεγιακή (και όχι μόνο) καριέρα του, ας προχωρήσουμε στην ανάλυση των αγωνιστικών χαρακτηριστικών του Daum. Με ύψος 2.06m και βάρος 107 kg (έχοντας βάλει όγκο τα τελευταία χρόνια), μπορούμε να πούμε ότι, για τα δεδομένα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, διαθέτει ένα above average φυσικό πακέτο για το ρόλο του stretch PF, το οποίο έρχεται να ενισχύσει το wingspan των 2.24 m, που του προσδίδει μεγαλύτερο length! Συγκρινόμενος, λοιπόν, με παίκτες όπως ο Peters ή ο Vezenkov, ο Daum διαθέτει καλύτερη πρώτη ύλη, όσον αφορά τα σωματικά προσόντα.

Στα συν, επίσης, είναι το γεγονός ότι έχει βελτιώσει σημαντικά την ταχύτητα του με/χωρίς την μπάλα στα χέρια, κάτι που σημαίνει ότι αποτελεί παράγοντα στο transition. Επίσης είναι πολύ ευλύγιστος, με αποτέλεσμα το επιθετικό του ρεπερτόριο, όπως θα δούμε στη συνέχεια, να είναι αρκετά πλούσιο. Παρόλα αυτά, δε διαθέτει την απαιτούμενη εκρηκτικότητα, ούτε γενικότερα γρήγορες αντιδράσεις, κυρίως στην άμυνα, με αποτέλεσμα να αποτελεί liability στα μετόπισθεν.

Όσον αφορά την πνευματική του ετοιμότητα, ο Daum, πλησιάζοντας στα 25 του χρόνια και έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στο Κολέγιο, μπορεί να θεωρηθεί Euroleague ready στην επίθεση. Με ηγετικά στοιχεία στο παιχνίδι του και την ικανότητα να αγωνίζεται με την μπάλα στα χέρια εξίσου αποτελεσματικά, είναι παίκτης με φιλοδοξίες, ο οποίος αγωνίζεται για να κερδίζει (όπως έδειξε και στο ΤΒΤ). Είναι εργατικός και σε όλη τη διάρκεια της ζωής του έχει μάθει να λειτουργεί ως overachiever, διαψεύδοντας τις προσδοκίες και υπερβάλλοντας εαυτόν!

Στον αντίποδα, ειδικά στον τομέα της άμυνας, παρουσιάζει σημαντικό έλλειμμα στην τακτική, χωρίς το συνολικό awareness για να σταθεί έστω αξιοπρεπώς σε ορισμένες φάσεις. Και καταλαβαίνετε αν αυτό συνέβαινε στο NCAA, σε τι βαθμό μπορεί να εκτεθεί σε μια διοργάνωση όπως η Euroleague. Αυτό είναι και το βασικό του μειονέκτημα, που ουσιαστικά τον κρατάει μακριά από το ΝΒΑ, γιατί κατά τα άλλα είναι ένας πολυσύνθετος PF, ο οποίος μετέχει και σε άλλους τομείς του παιχνιδιού της ομάδας του (rebound).

Προχωράμε στο κομμάτι της επίθεσης όπου εκτιμώ ότι, για τα δεδομένα της Ευρώπης, ο Daum μπορεί να είναι πιο επιδραστικός σε σχέση με τον Happ. Με παρόμοια physical tools με τον απόφοιτο του Wisconsin και πρώην πια παίκτη του Ολυμπιακού, ο Daum μπορεί να είναι οριακά χειρότερος χειριστής (αν και αξιοπρεπής για τη θέση και με τα δυο του χέρια), αλλά διαθέτει για μεγάλο του όπλο το range στο σουτ και γενικά την ικανότητα του έξω από τη γραμμή του τριπόντου.

Με μηχανική που θυμίζει τον αγαπημένο του Nowitzki, σουτάροντας από ψηλά και με quick release, τελειοποίησε το στυλ του σε μικρή ηλικία, όταν τον προπονούσε η μητέρα του και ουσιαστικά του έμαθε ένα αποτελεσματικό flick wrist (τίναγμα καρπού). Γενικά οι κινήσεις του, όταν είναι με την μπάλα στα χέρια του και σουτάρει, θυμίζουν το Γερμανό PF, καθώς και ο Daum χρησιμοποιεί fade away jumpers με ισορροπία στο ένα πόδι, ενώ έχει και αρκετά ανεπτυγμένο παιχνίδι στο post, αποτελώντας κατά μια έννοια … πολλαπλή απειλή στην επίθεση (εξ ου και το παρατσούκλι του)!

Αν τον παρομοίαζα με παίκτες που αγωνίζονται στην Ευρώπη, θα έλεγα ότι είναι ένα υβρίδιο Davide Pascolo και Mike Tobey (στο πιο αθλητικό και πολύ πιο ταλαντούχο). Πρόκειται για εξαιρετικό μακρινό σουτέρ 3 πόντων, με career low το 37% στη senior season του στο Κολέγιο, ο οποίος δεν επηρεάστηκε στο ελάχιστο από τη μετάβαση του στο υψηλότερο επίπεδο σε αυτό το κομμάτι (π.χ. ο συμπαίκτης του στην Obradoiro Fletcher Magee είδε το ποσοστό του να μειώνεται ως rookie στην Ευρώπη). Θα τον χαρακτήριζα ως μετρ στο pick ‘n’ pop, καθώς και σε τέτοιες καταστάσεις είναι αποτελεσματικός. Συνολικά το spot shooting του από κάθε σημείο του γηπέδου είναι εξαιρετικό.

Στο post μπορεί να μη διαθέτει τις κινήσεις του Happ, ωστόσο και μέσα στη ρακέτα έχει scoring instincts και απειλεί με διάφορους τρόπους. Όπως είπαμε και νωρίτερα το skillset του περιλαμβάνει fade away shots, ακόμη και hook shots, τα οποία λόγω του μεγάλου wingspan του, δεν είναι εύκολο να αντιμετωπιστούν. Τα μεγάλα άκρα του τον βοηθάνε αρκετά και στα επιθετικά rebounds, όπου προσφέρει και εκεί σημαντική βοήθεια. Τέλος, δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην ευστοχία του από τη γραμμή των βολών (παίκτης >80% με εξαίρεση την περασμένη σεζόν), πράγμα πολύ σημαντικό, αν αναλογιστούμε τα πολλά κερδισμένα foul του.

Κλείνουμε με τον τομέα της άμυνας, που αναμφισβήτητα είναι η “αχίλλειος πτέρνα” του Daum. Εκτιμώ ότι η αδυναμία του πηγάζει περισσότερο από το πνευματικό του “κενό”, αν επιτρέπεται η έκφραση και κυρίως από τη (μη) διάθεση του να αμυνθεί αποτελεσματικά.

Ίσως είναι και αυτό κατάλοιπο από τη νεαρή ηλικία του, καθώς η ίδια η μητέρα του είχε στο παρελθόν δηλώσει ότι τον εκπαίδευε έχοντας focus στην επίθεση, καθώς πίστευε ότι μέσω αυτής μπορεί να γίνει κάποιος διάσημος και επιτυχημένος παίκτης (θα συμπλήρωνα βέβαια την cliché έκφραση ότι η άμυνα φέρνει τους τίτλους)!

Ο Daum, λοιπόν, παρόλο που έχει “μάκρος” δε συνεισφέρει ιδιαίτερα στην άμυνα ψηλά, με τους μ.ο. κοψιμάτων του να είναι χαμηλός διαχρονικά, αν και το timing του είναι ιδανικό. Τα μακριά του άκρα τον βοηθάνε κυρίως στα κλεψίματα, τα οποία αποτελούν την κύρια πηγή αμυντικού effort εκ μέρους του.

Γενικά στην άμυνα προσπαθεί να μην πάρει την μπάλα ο αντίπαλος του, είτε στο post, είτε με πρόσωπο, προκειμένου να αποφύγει το 1vs1, καθώς ούτε το footwork του είναι ιδανικό να αμυνθεί αποτελεσματικά χαμηλά, ούτε ο ίδιος είναι παίκτης που του αρέσει η “επαφή”. Συνεπώς και στα αμυντικά rebounds στηρίζεται πιο πολύ στα μακριά χέρια και στο άλμα του στις διεκδικήσεις, παρά στο να πάρει καλή θέση με σπρώξιμο και με ένα καλό box out.

Συμπερασματικά, ο Daum είναι ένας παίκτης με μεγάλο potential επιθετικά, ένα “φονικό όπλο”, που μπορεί να εκτελέσει με πολλούς τρόπους, ο ορισμός του μοντέρνου stretch PF, ο οποίος “ανοίγει” το γήπεδο με τα υψηλά ποσοστά ευστοχίας από μακριά, ενώ παράλληλα απειλεί και στο post σε set παιχνίδι και στο fast break.

Το versatility του στο μπροστινό μέρος του παρκέ τον καθιστά ως μια εξαιρετική περίπτωση για ομάδες με καλή αμυντική λειτουργία, βάζοντας τον σε σχήματα με παίκτες δυνατούς και αθλητικούς, οι οποίοι μπορούν να “μακιγιάρουν” τις δικές του αδυναμίες!

Εφόσον λοιπόν, στην αρχή του καλοκαιριού, ένα θέμα συζήτησης που απασχολούσε πολλούς από εμάς, ήταν το αν χωράει ο Happ στην ομάδα, γιατί ένας παίκτης όπως ο Daum, με bonus στο skillset του, το καλό μακρινό σουτ να μην έχει θέση;

Και μπορεί η παραμονή του Vezenkov για μια ακόμη διετία να κάνει πιθανή μεταγραφή του Αμερικάνου super scorer απαγορευτική τουλάχιστον για φέτος, με την ταυτόχρονη παρουσία του Πρίντεζη, ωστόσο αν ο Daum με άλλη μία χρονιά στο απαιτητικό πρωτάθλημα της ACB κατορθώσει να βελτιώσει τις αμυντικές του αδυναμίες, φρονώ ότι είναι ένας PF, που μπορεί να εξελιχθεί σε μήλον της έριδος για πολλές ομάδες Euroleague μελλοντικά.