Ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης αγωνίστηκε με τον Ολυμπιακό 3 χρόνια. Κατέκτησε με την ομάδα 2 κύπελλα, 1 πρωτάθλημα και φυσικά το Ευρωπαϊκό της Πόλης. Όλοι γνωρίζετε το βιογραφικό του οπότε θα σταθούμε στην προσωπικότητα του Ανδρέα Γλυνιαδάκη.
Είναι ένας αθλητής που πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις για να αγωνιστεί στο ΝΒΑ. Το κατάφερε με τον δικό του τρόπο, αυτόν της σκληρής δουλειάς. Έφυγε από την ΑΕΚ το 2005 και πήγε στην Αμερική με έναν σκοπό, να κερδίσει συμβόλαιο και χρόνο στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Μετά από 1,5 χρόνο το κατάφερε. Αγωνίστηκε στους ιστορικούς Seattle Supersonics. Όπως μας αναφέρει σε αυτήν την συνέντευξη, θα ήθελε να ξαναζήσει την εμπειρία του ΝΒΑ.
Για εμας το όνομα Ανδρέας Γλυνιαδάκης, χωρίς κανένα σκοπό για καλοπιάσματα, σημαίνει τον αθλητή υπόδειγμα συνδυασμού επαγγελματισμού και σκληρής δουλειάς στην καριέρα του. Του ευχόμαστε όλοι στη σελίδα και εγώ προσωπικά υγεία και να καταφέρει μέσω Συνδέσμου να βοηθήσει όλους τους καλαθοσφαιριστές. Τέλος, τον ευχαριστούμε πολύ για την τιμή που μας έκανε να μας παραχωρήσει αυτή την συνέντευξη.
Ανδρέα έχεις πολύ μεγάλη καριέρα αγωνιζόμενος στο υψηλότερο επίπεδο σε Ευρώπη και Αμερική. Ποιες είναι οι διαφορές που εντόπιζες όταν αγωνιζόσουν;
Καλησπέρα Γιώργο. Υπάρχουν πολύ μεγάλες διαφορές. Καταρχήν στο NBA η κανονική διάρκεια του αγώνα είναι 48 λεπτά, έχουμε τέσσερα 12λεπτά, υπάρχουν τα αμυντικά τρία δευτερόλεπτα που απαγορεύουν στην ουσία την επαφή και επιτρέπουν πάρα πολλά καλάθια. Υπάρχει το goaltending πάνω από τη στεφάνι και όλα αυτά κάνουν το παιχνίδι πιο γρήγορο, με μεγαλύτερο σκοράρισμα και καλύτερο θέαμα για το κοινό. Επίσης υπάρχουν ρόλοι σε αθλητές που στην Ευρώπη δεν θα μπορούσαν να τους έχουν, γιατί χρειάζονται πραγματικά γνώσεις του μπάσκετ και δεν βασίζεται τόσο στην αθλητικότητα. Επίσης είναι ασφαλές το να πας στο γήπεδο, είναι για οικογένειες, το χαίρονται όλοι και είναι εντελώς διαφορετικό από ότι στην Ελλάδα τουλάχιστον. Εκεί είναι πραγματικά ένα σόου και μία ευχαρίστηση να δεις έναν αγώνα ΝΒΑ.
Ποιά είναι κατά την γνώμη σου η εξέλιξη της θέσης του σέντερ στην πάροδο του χρόνου; Τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ένας σύγχρονος ψηλός;
Η θέση του σέντερ όπως ήταν η δική μου για παράδειγμα έχει καταργηθεί πλέον. Οι Center όσο ψηλοί και να είναι, πρέπει να έχουν ένα σουτ τουλάχιστον από τα τέσσερα μέτρα και πρέπει να μπορούν να βάζουν την μπάλα κάτω με πρόσωπο τουλάχιστον για μία με δύο ντρίμπλες. Επίσης θα πρέπει να έχουν την ικανότητα της πάσας όπως και της επαφής για ένα μακρινό hook. Φυσικά η αθλητικότητα είναι μέσα στα στοιχεία που έχουν αλλάξει και πρέπει να έχει ένας σύγχρονος ψηλός
Έχουμε δει πως εν έτει 2020 ο ψηλός βάζει το σουτ στο ρεπερτόριο του. Τι άποψη έχεις για αυτό;
Ο ψηλός πρέπει να βάζει το σουτ. Είναι κάτι που δεν μας το δίδασκαν, τουλάχιστον όταν εγώ ξεκίνησα τη δεκαετία του ‘90. Τώρα όλο και περισσότεροι προπονητές το βάζουνε στο ασκησιολόγιο τους και οι αθλητές είναι ισάξιοι. Βλέπουμε ότι έχουν καταργηθεί οι θέσεις, όλοι μπορούν να παίξουν στο 4 ή στο 5, μπορεί να βγούνε έξω αν χρειαστεί για κάποια λεπτά… αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχεις σουτ. Το θεωρώ απαραίτητο και ένα τεράστιο ατού, ειδικά αν έχεις παίκτες all-star. Ας πούμε αν μπορούν οι ψηλοί να σουτάρουν, αυτό δίνει μεγάλη ευελιξία στον προπονητή και στους συμπαίκτες τους γιατί η άμυνα δεν μπορεί να μείνει μέσα, και ανοίγουν οι διάδρομοι.
Έχεις αγωνιστεί σε πολλά πρωταθλήματα. Ελβετία, Λιθουανία, Καζακστάν, Ελλάδα, Αμερική. Τι πλεονεκτήματα έχουμε εδώ αλλά και τι μειονεκτήματα μπορείς να εντοπίσεις σε σχέση με τις διοργανώσεις στις παραπάνω χώρες;
Τα πλεονεκτήματα που έχουμε σαν χώρα στην Ελλάδα είναι ότι υπάρχουν αρκετοί προπονητές με τεχνογνωσία, τα παιδιά διδάσκονται τα βασικά και έτσι παίζεται μπάσκετ υψηλού επιπέδου. Όπως και το πρωτάθλημα μας είναι ένα καλό πρωτάθλημα. Επίσης οι διαιτητές, όσο παράξενο και αν ακούγεται, είναι καταρτισμένοι και είναι εξαιρετικοί στις γνώσεις που έχουνε σε σύγκριση άλλα πρωταθλήματα. Τα μειονεκτήματα είναι πως, δυστυχώς σαν αθλητές και σαν ομάδες δεν έχουμε κοινωνική εταιρική ευθύνη, δεν φέρνουμε τον κόσμο στα γήπεδα, δεν κάνουμε πράγματα για τα μικρά παιδιά. Δεν δημιουργούμε νέους φιλάθλους και δεν μπορούμε με ασφάλεια να παρακολουθήσουμε έναν αγώνα. Τουλάχιστον σε αρκετά γήπεδα ή σε μεγάλα ντέρμπι. Ζήτημα σημαντικά είναι επίσης και οι ανέσεις ενός γηπέδου. Αυτά που παίρνει πίσω κάποιος που πληρώνει εισιτήριο δεν είναι αυτά που θα έπρεπε ή αυτά που παίρνει ένας άνθρωπος που θα παρακολουθήσει αγώνα σε άλλο πρωτάθλημα.
Ποιες είναι οι διαφορές προπόνησης ανάμεσα σε Ευρώπη και NBA;
Οι προπονήσεις στην Ευρώπη είναι σαν ένας αγώνας. Έχουν τεράστια ένταση στο μεγαλύτερο μέρος τους και απίστευτη τεχνική-τακτική. Ενώ η προπόνηση στην Αμερική, επειδή μιλάμε και για τρία με τέσσερα ματς τη βδομάδα, πολλές φορές είναι μικρής διάρκειας, όχι πάνω από μία ώρα, όχι κάθε μέρα. Δεν υπάρχουν πρωινές και έγκειται στον κάθε αθλητή το πόσο θέλει να μείνει παραπάνω ή να βελτιώσει τις αδυναμίες του ανάλογα με το χρόνο συμμετοχής που έχει. Κυρίως η μεγαλύτερη διαφορά είναι η ένταση. Βέβαια τώρα, επειδή έχει γίνει πολύ πιο γρήγορο το πρωτάθλημα και στην Ευρώπη και στην Ευρωλίγκα, οι προπονητές έχουν καταλάβει και μειώνουν και τον όγκο προπόνησης και την ένταση, στα πρότυπα του NBA, σε μεγάλο βαθμό προς όφελος των αθλητών γιατί έτσι γλυτώνουν τραυματισμούς.
Ποιες είναι οι διαφορές της Ευρωλίγκας με το Eurocup και το BCL, δεδομένου ότι έχεις αγωνιστεί και στα 3 πρωταθλήματα;
Οι διαφορές είναι το επίπεδο των αθλητών όπως και οι προδιαγραφές ενός γηπέδου ή των παροχών προς τους φιλάθλους, που κάνουνε το παιχνίδι πιο ελκυστικό. Φυσικά επίσης τα μπάτζετ ομάδων και η ποιότητα των προπονητών. Όλα αυτά είναι ξεκάθαρα θέμα μπάτζετ και οργάνωσης της Ευρωλίγκας. Παρ’όλα αυτά το Eurocup και το bcl, επειδή έχω αγωνιστεί και στα δύο, είναι φοβερά πρωταθλήματα. Αξίζει να παίζει ο κάθε αθλητής και, αν δεν καταφέρει να είναι στην Ευρωλίγκα, είναι πρωταθλήματα όπου θα πάρει εμπειρίες. Αλλά φυσικά η Ευρωλίγκα είναι η απόλυτη ευρωπαϊκή διοργάνωση αυτή τη στιγμή.
Έχουμε δει τα τελευταία χρόνια η μόδα είναι οι undersized ψηλοί. Όμως οι seven footer αποδεικνύονται εξίσου σημαντικοί. Πιστεύεις θα επανέλθουν οι seven footer;
Οι seven footer είναι πάντα σημαντικοί, ιδιαίτερα όταν μπορούνε και πετυχαίνουν καλάθια ή ακόμα αν είναι αθλητικοί. Παρόλα αυτά ο μόνος τρόπος που θα επανέλθουν στο βαθμό που τον ξέραμε είναι όπως είπαμε παραπάνω να έχουν το σουτ ή τα στοιχεία που βάζουν οι νέες απαιτήσεις κάθε φορά στο παιχνίδι, ώστε να ταιριάζουν στο μπάσκετ που έχει αλλάξει για πάντα. Το μπάσκετ των 24 δευτερολέπτων, της ταχύτητας, των τριών-τεσσάρων επιθέσεων ανά λεπτό. Αυτοί οι ψηλοί που έχουν το σουτ και μπορούν να προσφέρουν αμυντικά και επιθετικά είναι αυτοί που, αν βελτιώσουν την ταχύτητα τους, θα μπορούν να σταθούν
Ως πρόεδρος του ΠΣΑΚ τι θα ήθελες να αλλάξεις γενικότερα στο ελληνικό μπάσκετ;
Ως πρόεδρος του ΠΣΑΚ θα ήθελα να αλλάξω πάρα πολλά πράγματα. Όμως για να μπούμε σε λεπτομέρειες υπάρχουν κάποιοι κανόνες, και νομικοί και στα συμβόλαια, για τον τρόπο που πληρώνονται οι αθλητές και για τη φερεγγυότητα των ομάδων, που θα θελα να ξεκάθαροι για όλους τους αθλητές της Α1. Οι αθλητές θα έπρεπε να έχουν μεγαλύτερη προβολή στην κοινωνία και να προσφέρουν πολύ περισσότερα πράγματα σε συνεργασία με τον ΕΣΑΚΕ. Και φυσικά στις μικρές κατηγορίες, κανονισμοί όπως ελεύθερες μεταγραφές, όταν ομάδες διαλύονται οι αθλητές να μπορούν να πηγαίνουν οπουδήποτε και όλα αυτά είναι προτάσεις που θα φέρουμε στο τραπέζι τις επόμενες μέρες και θεωρώ ότι θα κάνουν το μπάσκετ πιο ελκυστικό. Πραγματικά όμως είναι μία ερώτηση που δεν μπορούμε να εξαντλήσουμε σε μερικές προτάσεις
Ήσουν στην ομάδα που κατέκτησε την Ευρωλίγκα το 2012. Ποιο ματς θεωρείς άλλαξε την ιστορία;
Το ματς που άλλαξε την ιστορία ήταν το τελευταίο ματς με την ΤΣΣΚΑ. Γιατί η ομάδα άξιζε να βρίσκεται σε ένα τελικό. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για μία ομάδα να φτάνει σε ένα τελικό. Είναι το απόλυτο, μόνο και μόνο να συμμετέχεις σε ένα final four. Tόσες ομάδες προσπαθούν και δεν τα καταφέρνουν και πολύ καλές ομάδες μάλιστα. Πλέον το timing των τραυματισμών αλλά και της αποδόσης μπορεί να σε βάλει ή να σε βγάλει από την πορεία για ένα φάιναλ φορ, άσχετα πόσο καλά έχεις πάει. Το ματς που άλλαξε την ιστορία ήταν το ματς με την ΤΣΣΚΑ. Γιατί δικαιώθηκε η επένδυση της διοίκησης και του προπονητή εκείνη την σεζόν σε νέους ταλαντούχους Έλληνες αλλά και ταλαντούχους ξένους που κυνηγάνε κάθε ματς και κάθε λεπτό. Αυτοί γύρισαν ένα ματς που θεωρούταν χαμένο. Και φυσικά με το αξέχαστο σου του Γιώργου Πρίντεζη γράφτηκε ιστορία για τον Ολυμπιακό
Ποιο παιχνίδι θα ήθελες να παίξεις ξανά;
Θα ‘θελα να ξαναπαίξω στο ΝΒΑ και θέλω να ξανάπαιζα σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Αναμνήσεις που δεν θα φύγουν ποτέ και ήταν από τις πιο σημαντικές μέχρι τώρα.
Με την εθνική Ελλάδος κατέκτησες ένα μετάλλιο, το τελευταίο που πήραμε. Τι θεωρείς ότι κάνουμε λάθος ή κάνουν οι άλλοι σωστά, και είμαστε μακριά από επιτυχίες.
Ναι, μιλάμε για το χάλκινο μετάλλιο το 2009 στην Πολωνία στο Ευρωμπάσκετ. Δεν είναι ότι κάνουμε κάτι λάθος και οι άλλοι κάνουν σωστά. Όμως πρέπει οι ίδιοι αθλητές με τον ίδιο προπονητή την ίδια στρατηγική να είναι για χρόνια μαζί κάτω από τα ίδια συστήματα ώστε να μπορούν τα καλοκαίρια να υπάρχουν αυτοματισμοί και οι εθνικές να λειτουργούν σαν κανονικές ομάδες. Είναι πολύ δύσκολο όταν αλλάζουν συχνά οι προπονητές, αλλάζουν οι ομάδες, υπάρχουν άλλα ρόστερ το χειμώνα με τα παράθυρα άλλο ρόστερ το καλοκαίρι. Φυσικά, ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια είναι πώς θέλουμε σαν χώρα να παίζεται το μπάσκετ στις μικρές ηλικίες; Ποιοι είναι οι κανόνες για παράδειγμα. Γιατί να υπάρχει ζώνη σε ένα παιδικό τμήμα; Γιατί μία ομάδα σε τέτοια ηλικία να έχει 20 συστήματα; Γιατί να παίζει full court press μηδενίζοντας το ταλέντο και το ένας-ένας;
Με δεδομένο το μειωμένο budget σε σύγκριση με τους κύριους ανταγωνιστές του τι θα πρέπει ο Ολυμπιακός να προσέξει στην στελέχωση της ομάδας του 20/21;
Υπάρχουν ομάδες που έχουν το budget του Ολυμπιακού. Υπάρχουν ομάδες, τρεις τέσσερις ομάδες που τις ξέρουμε και έχουν ξεφύγει σε μπάτζετ απ’όλους. Αυτό είναι θέμα της Ευρωλίγκας να έχει ένα salary cap. O Ολυμπιακός βασιζόταν πάντα σε πολύ καλούς Έλληνες, ταλαντούχους, Έλληνες εθνικής Ομάδας, κορυφαίους Έλληνες που θα μπορούσαν να αγωνιστούν σε οποιαδήποτε ομάδα Ευρωλίγκας. Σε συνδυασμό με τους καλούς ξένους και ένα πολύ καλό προπονητή, τον Μπαρτζώκα που ήδη έχει, νομίζω ότι θα διεκδικεί και πάλι τους στόχους του πάρα πολύ ανταγωνιστικά. Έχει αρκετούς Έλληνες που είναι ταλαντούχοι και νομίζω ότι ο Ολυμπιακός του χρόνου δεν θα έχει καμία σχέση με αυτό που είδαμε στην αρχή της χρονιάς φέτος και αυτό φάνηκε κατευθείαν με την έλευση του Γιώργου Μπαρτζώκα, που του πιστώνεται η διαφορά της φιλοσοφίας.
Τι συμβουλή θα έδινες στα νέα παιδιά;
Θα τους έλεγα ότι αν κάτι το θέλουν πολύ, πραγματικά να δουλεύουν πολύ για αυτό. Nα μην επιτρέπουν σε κανέναν να βάζει ταβάνι στον τρόπο που σκέφτονται και στα όνειρά τους, ούτε στον ίδιο τους τον εαυτό. Φυσικά ό,τι επιλέξουν να κάνουν να το κάνουν καλά, γιατί αυτό έχει να κάνει και με το μπάσκετ αλλά και με στάση ζωής. Ό,τι επιλέγουν να κάνουν να το κάνουν τόσο καλά που θα έχουν πιθανότητες να πετύχουν σε αυτό και να φτάσουνε εκεί που θέλουν. Ακόμα και αν δεν τα καταφέρουν, να έχουν ξεπεράσει τον εαυτό τους, που είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα μπορεί να πετύχει κάποιος.
Είσαι από τους παίκτες που πάλεψαν όσο λίγοι, ώστε να αγωνιστούν στο ΝΒΑ. Τα κατάφερες ενώ πολλοί Ευρωπαίοι δεν είχαν την υπομονή. Τι άλλαξε και βλέπουμε πια τόσους Ευρωπαιους στο ΝΒΑ;
Έχει αλλάξει ξεκάθαρα η στάση των ομάδων του NBA όπου, ενώ βασιζόταν κυρίως σε αποφοίτους κολλεγίων για να στελεχώσουν ομάδες NBA, κατάλαβαν ότι ένας Ευρωπαίος παίκτης μπορεί να είναι πιο καταρτισμένος, με μεγαλύτερο ταλέντο και ικανότητα να αποτελέσει ακόμα franchise παίκτης συγκριτικά με έναν Αμερικάνο ή τελειόφοιτο του αμερικανικού κολεγίου. Με αποτέλεσμα και να επενδύουν πάνω του και να παίρνουν πρωτάθλημα με ένα τέτοιο παίκτη και να διακρίνονται οι Ευρωπαίοι σε στατιστικές κατηγορίες. Οπότε οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες προτιμάνε σε μεγάλο βαθμό Ευρωπαίους γιατί ξέρουν ξεκάθαρα ότι το μπάσκετ της Ευρώπης είναι πιο καταρτισμένο τεχνικά και αυτοί αθλητές μπορούν να σταθούν πιο άμεσα, αφού παίζουν σε υψηλότερο επίπεδο από το κολλεγιακό σε πολύ μικρή ηλικία στην Ευρώπη.
Τι ρόλο έχει ένας προπονητής στην εξέλιξη ενός αθλητή;
Ένας προπονητής έχει τεράστιο ρόλο στην εξέλιξη του αθλητή. Γιατί εκτός από προπονητής είναι δάσκαλος, είναι πατέρας, είναι ψυχολόγος. Θα πρέπει ο ίδιος να είναι απόλυτα συνειδητοποιημένος για αυτό που κάνει, για να μπορέσει να μεταδώσει τις οποίες γνώσεις που έχει σε αδιαμόρφωτους χαρακτήρες, σε νέους αθλητές, σε παιδιά που περιμένουν από αυτόν να τους διδάξει πράγματα. Από κει και πέρα όμως τη μεγάλη διαφορά την κάνει πάντα το μυαλό, το μυαλό ενός αθλητή το οποίο έχει μάθει να δέχεται πληροφορίες. Όσες περισσότερες μπορεί να δεχτεί και όσο μπορεί να σκεφτεί διαφορετικά από το μέσο όρο, μαζί με το ταλέντο είναι αυτά που θα κάνουν τη διαφορά και το πόσο καλός θα γίνει ένας αθλητής.
Είχες την τύχη να έχεις προπονητές δύο μύθους του παγκόσμιου μπάσκετ. Ντούσαν Ίβκοβιτς, Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Θα ήθελες να μας πεις δύο λόγια για αυτό;
Είχα την τύχη να έχω αυτούς τους δύο προπονητές. Όμως ταυτόχρονα δούλευα και απίστευτα πολύ ώστε να βρίσκομαι, και να διεκδικώ θέση σε ομάδες με υψηλούς στόχους. Ομάδες με στόχους της Ευρωλίγκας. Είναι και οι δύο από τους καλύτερους που έχω δει. Η φιλοσοφία τους για τη ζωή, τον αθλητισμό αλλά και για το μπάσκετ τεχνικά, είναι από τις καλύτερες και τις πιο σημαντικές. Περνάνε πράγματα σε αθλητές, απαιτούν πράγματα, είναι τελειομανείς, είναι άνθρωποι οι οποίοι ζουν για το μπάσκετ και φυσικά μαθαίνεις πράγματα καθόλη τη διάρκεια της σεζόν και σε κάθε προπόνηση. Γιατί πραγματικά είναι άνθρωποι που έχουν πράγματα να δώσουν και να πουν και έχω κερδίσει αρκετά πράγματα και από τους δύο.
