Tέλειωσε το αγωνιστικό μέρος της Euroleague, ο θρόνος έχει νέα κάτοχο και πλέον ήρθε και η δική μου ώρα να εκφράσω την άποψή μου για το φλέγον ζήτημα της αποχώρησης του Ολυμπιακού από το πρωτάθλημα της Basket League. H τελευταία πρόταση της παραπάνω παραγράφου βέβαια έχει κάποιους προβληματικούς ορισμούς.
Οι λέξεις Basket League και πρωτάθλημα δεν πηγαίνουν μαζί.
Ότι και να λένε οι ισόβιοι προύχοντες και ο «Πατερούλης» του Ελληνικού μπάσκετ, όσο και αν προσπαθούν τα εγχώρια media να πλασάρουν μια παραποιημένη εικόνα της πραγματικότητας γύρω από την Ελληνική καλαθοσφαίριση, πρωτάθλημα μπάσκετ στη χώρα μας δεν υπάρχει.
Μηδαμινός ανταγωνισμός, μηδαμινές επενδύσεις σε υποδομές, ομάδες που ανεβαίνουν αγωνιστικά αλλά αρνούνται να αγωνιστούν, ομάδες που αλλάζουν έδρες και ΑΦΜ, ομάδες που με το που εξασφαλίσουν τη σωτηρία τους διώχνουν τους ξένους τους για να γλιτώσουν κανένα μηνιάτικο, ομάδες που δηλώνουν τραυματίες παίχτες επειδή αυτοί αρνούνται να αγωνιστούν γιατί είναι απλήρωτοι, περίεργα αποτελέσματα που γίνονται θέμα συζήτησης, ομάδες που κατεβαίνουν στα Play Off με μόλις 6 επαγγελματίες.
Ένα πρωτάθλημα όπου χρόνο παρά χρόνο, κάποια ή ακόμα και κάποιες ομάδες δεν καταφέρνουν να ολοκληρώσουν τις αγωνιστικές υποχρεώσεις γιατί δεν έχουν μαντήλι να κλάψουν.
Μιλάμε για μια διοργάνωση που διοικείται τύποις από έναν ανεξάρτητο συνεταιρισμό που όμως ελέγχεται απόλυτα από το Διοικητήριο της ΕΟΚ. Ένα διοικητήριο που στεγάζεται στον ίδιο χώρο με τα γραφεία και την έδρα ενός εκ των δύο μόνιμων διεκδικητών του πρωταθλήματος.
Αλήθεια, επειδή στους λάτρεις των ίσων αποστάσεων αρέσει η σύγκριση με το ποδόσφαιρο, πως θα τους φαινόταν αν η ΕΠΟ έδρευε στο Καραϊσκάκη, στην Τούμπα, ή στη Λεωφόρο;
Ρητορική η ερώτηση…
Το Ελληνικό πρωτάθλημα μπάσκετ είναι η χαρά της κατά συνθήκη εφαρμογής των κανόνων και αρχών που το ίδιο έχει ορίσει. Η ΚΕΔ που θα έπρεπε να αποτελείται από 5 μέλη, αλλά είναι 3 και τελικά αποφασίζουν οι 2.
Κοινώς έκαναν τα τρία δύο που έλεγε και το Ματινάκι, η συγχωρεμένη η γιαγιά μου.
Μια επιτροπή που εμφάνισε ετεροχρονισμένα μια χαμένη υπογραφή.
Μια επιτροπή που δε δίνει λόγο σε κανέναν και που ετσιθελικά αφήνει εκτός κληρώσεων τους διεθνείς διατητές, τους λοιδορεί, αλλά όταν αυτοί κινούνται νομικά εναντίον της και τη φέρνει αντιμέτωπη με τις Αρχές, τότε πηδάει από τα παράθυρα.
Τώρα που το σκέφτομαι, μιλάμε για ένα πρωτάθλημα που η διοργανώτρια αρχή του δεν έχει κανένα ουσιαστικό έλεγχο πάνω του.
Αυτό το πρωτάθλημα λοιπόν πολλοί κονδυλοφόροι και ειδικοί του μπασκετικού χώρου, θέλουν να μας πείσουν ότι το καταστρέφει με την στάση του ο ανεύθυνος και κακομαθημένος Ολυμπιακός.
Φτάσαμε λοιπόν στο κύριο θέμα αυτού του κειμένου, στην προσπάθεια που κάνουν τα αδέλφια για να πείσουν πως το οικοδόμημα πρέπει να γκρεμιστεί εκ θεμελίων και να χτιστεί σε νέες, στέρεες και κοινά αποδεκτές βάσεις.
Η προσπάθεια αυτή φέρει την κωδική ονομασία #mexritelous.
Το #mexritelous είναι η σωστή απόφαση στη λάθος στιγμή.
Όσα έχουν πράξει οι Αφοί είναι απόλυτα συμβατά με την όλη στάση τους όλα αυτά τα χρόνια που ζουν σε ένα ξεκάθαρα εχθρικό περιβάλλον. Πάντα κινήθηκαν με βάση τα όσα προβλέπει ο κανονισμός και ο νόμος. Ακόμα και τώρα δεν έκαναν κάποια παρατυπία.
Απλά τους ταράζουν στη νομιμότητα. Δεν είναι και τόσο δύσκολο άλλωστε, αφορμές υπάρχουν πάμπολλες. Ακόμα και η Πολιτεία που βολεύεται με την περιορισμένη, σε σχέση με το ποδόσφαιρο, δημοφιλία και εμπορικότητα της καλαθοσφαίρισης και αδιαφορεί να παρέμβει, δε νομίζω ότι μετά από όσα έχουν βγει στο φως θα συνεχίσει να ποιεί τη νήσσα.
Αλλά είπαμε λάθος στιγμή. Βασικά είναι κακό timing συνδυασμένο με too little too late που λέμε και στην Κουνουπίτσα.
Οι Αφοί άργησαν να προβούν σε ακραίες μεθόδους. Ναι ποτέ δεν είναι αργά, ή κάλλιο αργά παρά ποτέ, αλλά ακόμα και τώρα άργησαν. Όλες οι κινήσεις τους και οι προτάσεις τους έγιναν στην τούρλα του Σαββάτου και χωρίς καμιά φοβερή προεργασία.
Ας μην εθελοτυφλούμε και ας μην κρυβόμαστε:
- H διοίκηση του Ολυμπιακού για χρόνια μέσα στην γενική έπαρση του «our way» αδιαφόρησε για τον Ελληνικό περίγυρό της
- Δε φρόντισαν να έχουν έτοιμες για παρουσίαση προτάσεις και να πείσουν τους υπόλοιπους συνδαιτυμόνες να τους ακολουθήσουν.
- Ασκούσαν μια καθαρά εγωκεντρική αντιπολίτευση χωρίς να δείχνουν διάθεση να ηγηθούν και να παλέψουν να φέρουν την αλλαγή σε όλο το οικοδόμημα.
- Έμειναν κολλημένοι στο διαιτητικό κομμάτι και μάλιστα μόνο όταν αυτό εμφανιζόταν στα ντέρμπι.
Τα υπόλοιπα προβλήματα τα ανέφεραν παρεπιμπτόντως για να ενισχύσουν την εικόνα της εν γένει σήψης που ταλανίζει το μπάσκετ στη χώρα μας τα τελευταία τουλάχιστον 15 χρόνια.
Οι μικρομεσαίοι πρέπει να δουν έναν ισχυρό να βγαίνει μπροστά και να συνταχθούν πίσω του. Οι Αφοί αυτό το έκαναν μόλις πριν μερικές μέρες.
Ναι, έφεραν τη μόνη ολοκληρωμένη πρόταση, ναι όλοι θα τη δέχονταν αν την πρότεινε κάποιος άλλος, αλλά ποιος μπορεί να κατηγορήσει τους 11+1 όταν τόσο καιρό δεν είχαν πάρει ένα έστω δείγμα ενδιαφέροντος για τα κοινά από τους Αφούς;
Η κακή επιλογή της χρονικής συγκυρίας ενισχύεται επίσης από το πρόβλημα ρευστότητας της ΚΑΕ και την εικόνα διάλυσης εντός και εκτός παρκέ. Να δεχτώ πως τα δύο θέματα δεν συνδεονται, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει όμως όλους όσους προβάλουν τις κινήσεις των Ερυθρόλευκων διοικητικών ηγετών σαν μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού του κόσμου από την κακή χρονιά της ομάδας.
Όταν δεν έχεις πάρει την ομάδα να φύγεις σε τελικό κυπέλλου που κροτίδα χτυπάει αθλητή σου.
Όταν στους περσινούς τελικούς δίστασες να πάρεις την ομάδα και να φύγεις όπως είχες εξαγγείλει, όταν συνεχίζεις να συγχρωτίζεσαι με ανθρώπους που βρίζουν και καταριούνται αθλητή σου, ε πως να το κάνουμε, χτυπάει άσχημα να καλείς την ομάδα να φύγει στο ημίχρονο.
Επειδή η πιο γνωστή τριάδα μετά την Αγία, είχε μια ακόμη μέρα στο γραφείο και σφύριξε 3 φάουλ σε 30” και στην άλλη μεριά επέτρεπε στον Ίαν να δοκιμάσει όλες τις τεχνικές για Ιππόν πάνω στον Μιλουτίνοφ.
Θα με ρωτήσετε φυσιολογικά τώρα τι θα έκανα αν ήμουν στη θέση τους, αφού το παίζω υψηλός κριτής.
Θα σας απαντήσω λοιπόν.
Δε θα έφευγα. Θα το έπαιζα #mexritelous και αυτό το παιχνίδι.
Θα φρόντιζα βέβαια να έβγαινε στο παρκέ μια ομάδα που δαγκώνει και παλεύει. Αλλά πως να συμβεί αυτό όταν όλα αυτά τα χρόνια έχεις αφήσει την αρρώστια από την όλη κατάσταση να χαλάσει το μυαλό των αθλητών σου και να έχουν σε κάθε ματς των εγχώριων διοργανώσεων με τον ΠΑΟ έτοιμη τη δικαιολογία της διαιτησίας;
Ένα πράγμα δεν μπορώ να κατανοήσω.
Πως γίνεται να σε αδικούν, πολλές φορές κατάφωρα, άλλες με χειρουργική ακρίβεια και εσύ σαν αθλητής αντί να βγάλεις νεύρο, οργή, αντίδραση απλά να εγκαταλείπεις;
Ναι ρε μάγκες δε γίνεται να βλέπω τον κάθε τυχάρπαστο να παίζει με τον ιδρώτα μου και γω απλά να γελάω ειρωνικά.
Αφού το έπαιζα λοιπόν το παιχνίδι, θα έδινα μια συνέντευξη τύπου και θα μιλούσα ανοικτά για όλα. Βασικά θα έλεγα πολύ ξεκάθαρα: «Κύριοι δε θα ανεχτούμε άλλο τη φαρσοκωμωδία που παίζεται σε βάρος της επένδυσής μας και των αθλητών μας, η πρόταση μας είναι αυτή, είμαστε στη διάθεσή σας να συζητήσουμε από αύριο κιόλας και άλλες προτάσεις, αν όμως δεν γίνουν οι βασικές αλλαγές, εμείς αποχωρούμε με το πέρας των αγωνιστικών υποχρεώσεων γιατί σεβόμαστε τους συνεταίρους μας.»
Φυσικά θα φρόντιζα να έχω φέρει προ των ευθυνών του και τον κόσμο της ομάδας, που όλο στηρίζει αλλά είναι άφαντος από το γήπεδο. Για αυτό το λόγο θα τους έδινα την ευκαιρία να δείξουν τι σημαίνει κόσμος του Ολυμπιακού με στήριξη μόνο με τη φωνή τους μέσα στο γήπεδο.
Καμιά φορά το λιοντάρι δεν αρκεί μόνο να περπατά στη σαβάνα, για να το σεβαστούν πρέπει να βρυχηθεί.
Γιατί δεν είναι μόνο η Θύρα 7 αυτός ο κόσμος. Δεν είναι μόνο όσοι πήγαν μια επίσκεψη στο σπίτι του Αναστόπουλου. Δεν είναι μόνο τα 16χρονα που θέλουν να παρουσιάσουν κάποιοι, ούτε οι φίλοι του κύριου Μάκη.
Όμως αρκετά ασχολήθηκα με το αρνητικό σκέλος της όλης υπόθεσης.
Οι Αφοί καλώς φεύγουν από ένα συνεταιρισμό που δεν έχει καμιά πραγματική αξία, που δεν ελέγχει τίποτα, που δεν έχει κανένα βραχυπρόθεσμο, πολλώ δε μάλλον, μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για την βελτίωση της εμπορικής και αγωνιστικής του αξίας του πρωταθλήματος. Δεν γίνεται να συνυπάρχεις με ανθρώπους που απλά βολεύονται να επιβιώνουν χωρίς να ενοχλούν και δεν έχουν καμιά αντίρρηση να εφαρμόζονται οι νόμοι κατά το δοκούν.
Ορθώς εγκαταλείπουν ένα περιβάλλον που διοικείται από ένα άνθρωπο και τον περίγυρο από αυλοκόλακες που αυτός έχει επιλέξει και εκπαιδεύσει και που το σέρνουν μαζί τους στο παρελθόν. Ένα μπάσκετ που μέρα με τη μέρα αργοπεθαίνει όχι μόνο λόγο της σαπίλας της ΚΕΔ, αλλά λόγο της ανυπαρξίας πλάνου και παντελούς αδιαφορίας για την εξέλιξη του αθλήματος.
Ένα άθλημα που έχει αφεθεί να ελέγχεται από ένα σύνολο ανθρώπων με ιδέες και αντιλήψεις που ανήκουν στον προηγούμενο αιώνα και που δεν αφήνουν χώρο σε κανένα νέο να μπει ακόμα και αν έχει την τρέλα να το κάνει.
Αλλά αλήθεια, ποιοι νέοι έχουν εκφράσει ενδιαφέρον να εμπλακούν στη λασπομαχεία;
Ο «πατερούλης» και ο μηχανισμός του έχει καταφέρει να αποδομήσει προσωπικότητες –θρύλους σαν τον Γιαννάκη, έχει τρομάξει όποιον νεότερο σκέφτεται να βγει μπροστά με τα ποσοστά Κιμ Γιονγκ Ουν. Βέβαια υπάρχουν και άλλοι που δεν εμπλέκονται γιατί πολύ απλά τους συνδέει ένα παρελθόν γεμάτο με επαγγελματικές σχέσεις με τον κύριο Γιαννακόπουλο και έχουν πανηγυρίσει και τίτλους με το υπάρχον σύστημα.
Πως να παραμείνεις, όταν ένα μιντιακό σύστημα που χτίστηκε με κόπο και δε θέλει να χάσει τα τσάρτερ της χαράς κάνει αγώνα, μέσα από τη ρητορική των ίσων αποστάσεων που υιοθετεί, να μας βγάλει όλους τρελούς ότι δε συμβαίνει τίποτα;
Όλες οι ενέργειες του Δ. Γιαννακόπουλου καταδεικνύουν τι ακριβώς συμβαίνει αλλά κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο.
Τα ντου στις συνεδριάσεις της ΚΕΔ, ο ορισμός διαιτητών κατά απαίτηση, η εξαίρεση κάποιων άλλων επίσης κατά απαίτηση είναι μόνο τα πιο πρόσφατα. Βασικά η όλη συμπεριφορά και αντίδραση του παρορμητικού διοικητικού ηγέτη (ή μήπως για να είμαι πολιτικά ορθός να τον αποκαλέσω προβεβλημένο οπαδό αφού δε φέρει το αξίωμα του προέδρου) τράβηξε την κουρτίνα και ίσως να έσωσε τους Αφούς από μία πιθανή παγίδα.
Αν ο κύριος Γιαννακόπουλος δε βιαζόταν, θα μπορούσε κάλλιστα να αποδεχθεί το αίτημα των Ερυθρόλευκων για ξένους διαιτητές. Η αγωνιστική διαφορά των δύο ομάδων είναι τέτοια που το πιθανότερο θα ήταν να πετύχει μια μεγαλειώδη επικράτηση και να έχει το δικαίωμα να πει «ορίστε και με ξένους διαιτητές σας νίκησα, αφήστε την κλάψα και βελτιωθείτε».
Αυτός όμως έδρασε με βάση το θυμικό και το μόνο που κατάφερε είναι να πάρει την ευθύνη και να διατηρήσει στο απυρόβλητο, το γνωστό σύστημα το οποίο παραμένει βουβό για τα όσα συμβαίνουν.
Βασικά πλέον δηλώνει παρουσία μόνο όταν το κράζει ο Μπερτομέου.
Δεν πιστεύω πως το Ελληνικό μπάσκετ αξίζει τη θυσία του Ολυμπιακού για να επαναπροσδιοριστεί. Άλλωστε δε το θέλει, αφού ακόμα και πρόσωπα να αλλάξουν η λειτουργία του θα παραμείνει η ίδια, αφού επί 40 χρόνια η υπάρχουσα κουλτούρα της ΕΟΚ έχει διαβρώσει κάθε κύτταρο του πορτοκαλί οργανισμού σε όλα τα επίπεδα.
Δεν αξίζει να ασχολείσαι με κάτι που είναι μη βιώσιμο.
Το εγκαταλείπεις αναλαμβάνοντας τις συνέπειες.
Επειδή όλοι γνωρίζουν πως χωρίς Ολυμπιακό πρωτάθλημα δεν υπήρχε και δεν θα υπάρχει, πολύ φοβάμαι πως θα βρεθεί τρόπος να μην εφαρμοστεί η ποινή του υποβιβασμού την οποία εμείς επιλέξαμε.
Δε θέλω καμιά χάρη από την Πολιτεία και τον οργανισμό που συστηματικά με αγνοεί εδώ και 15 σχεδόν χρόνια.
Έστω και αν αργήσαμε, έστω και αν το κάναμε τσαπατσούλικα και βιαστικά, έστω και αν επιλέξαμε λάθος στιγμή, πράξαμε το σωστό.
Αντίο, αντίο, λοιπόν από όλους εμάς τους 30+ με ψυχή 16χρονου που αγαπάμε το μπάσκετ και το Θρύλο μας και αρνούμαστε να συμμετέχουμε έστω και σαν τηλεθεατές στο βούρκο του Ελληνικού μπάσκετ.
Να το χαίρεστε.
