Αν έπρεπε κάπως να περιγράφει η περιρρέουσα ερυθρόλευκη μπασκετική φίλαθλη ατμόσφαιρα θα ήταν κάτι ανάμεσα σε ανησυχία, βουβαμάρα και εκνευρισμό. Και καθώς μιλάμε καθημερινά με πολλούς φίλους με τους οποίους μοιραζόμαστε το «κοινό μας πάθος» έχουμε και ένα σημαντικό δείγμα ώστε να αξιολογήσουμε την μπασκετογαυρική μας συναισθηματική κατάσταση. Αρχικά και βγάζοντας από την συζήτηση τα troll account που κάνουν τα δικά τους στα social media αλλά και τους ακραίους αντι-έτσι ή υπέρ-αλλιώς διαπιστώνω ότι το μεγαλύτερο μέρος τους κόσμου, αν και απογοητευμένο, στεναχωρημένο και αρκετές νύχτες άυπνο από όσα παρακολουθεί, στέκεται ψύχραιμα απέναντι στο πρόβλημα – δηλαδή την αγωνιστική εικόνα της ομάδας. Δεν διαβάζω παραλογισμούς, ούτε φαντασιώσεις, ούτε αναζητούνται θύματα για να ριχθούν στην πυρά. Γίνεται σοβαρή κριτική και αναγνωρίζονται οι συνθήκες που μας οδήγησαν μέχρι εδώ. Και αυτό μου δείχνει ότι έχει επέλθει μια ωριμότητα στην σχέση του ερυθρόλευκου κόσμου με το άθλημα, αλλά και με την ομάδα. Σε αυτό βοήθησε η τελευταία 3ετία, αλλά και η βαθύτερη κατανόηση του αθλήματος από τις ευρύτερες μάζες. Θέλω να πιστεύω βάλαμε και εμείς ως Red Point Guard το λιθαράκι μας προς αυτή την κατεύθυνση, μαζί με κάποιες ακόμη σελίδες και ανεξάρτητες φωνές. Γιατί μπορείς να μας κατηγορήσεις για πολλά, αλλά όχι γιατί δεν ενδιαφερόμαστε και δεν προσπαθούμε να εμβαθύνουμε στο παιχνίδι.
Σε αντίθεση όμως με εμάς πολύ φοβάμαι ότι η ευρύτερη δημοσιογραφική κοινότητα έχει ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, καθώς συντηρεί την τοξικότητα αλλά και τρέφεται από αυτήν. Αυτό το σύστημα δεν ασχολείται με το παιχνίδι, δεν το νοιάζει τι γίνεται μέσα στο γήπεδο και δεν μπορεί καν να εξηγήσει τι βλέπει. Αντιθέτως, πουλάει ίντριγκα και μίσος και ωραιοποιεί τα όποια λάθη στον βωμό των προσωπικών και οπαδικών δημοσίων σχέσεων. Ενώ τα τελευταία χρόνια έχει αναλάβει και τον ρόλο του εκτελεστή προσωπικοτήτων. Μια σιχαμένη κατάσταση, που βρωμάει από όπου και αν την πιάσεις. Η πλάκα είναι αυτά τα άτομα κατηγορούν εμάς για οπαδισμό, που πονάμε για τις ομάδες μας και αφιερώνουμε ερασιτεχνικά χρόνο και προσωπικό χρήμα για να κάνουμε όσα εκείνοι δεν μπορούν. Στο πλαίσιο αυτό καταλήγω ότι μην περιμένετε από κανέναν από δαύτους να σας εξηγήσει τι συμβαίνει, γιατί ούτε θέλει αλλά και ούτε μπορεί.
Πάμε τώρα στο παρασύνθημα.
Είμαστε όντως τόσο χάλια όσο πολλοί θέλουν να παρουσιάζουν;
Η δική μου η άποψη είναι πως όχι.
Υπάρχουν προβλήματα; Προφανώς και ναι.
Είναι η χρονιά τελειωμένη υπόθεση; Και πάλι όχι.
Υπάρχει τρόπος να γυρίσει η μπιφτέκα; Προφανώς και υπάρχει.
Αντί λοιπόν να ασχολείστε με το πόσο doomed και αποτυχημένες ήταν οι καλοκαιρινές επιλογές, και τι θα γινόταν αν ερχόταν ο ένας και δεν έφευγε ο άλλος και δεν είχαμε τραυματισμούς και δεν χάναμε 2 ματς στο καλάθι, ασχοληθείτε και προβληματιστείτε με το πως μπορεί αυτή η ομάδα, με αυτό το υλικό, να γίνει διεκδικητής. Εγώ τουλάχιστον αυτό κάνω (ανεξάρτητα αν και εγώ συμμετέχω με πικρόχολα σχόλια σε προσωπικές κουβέντες με φίλους στο Discord η δια ζώσης για να διασκεδάσω τον εκνευρισμό μου). Και περνάω στο προκείμενο.
Η ομάδα μας έχει πλέον ένα γεμάτο ρόστερ και με την ένταξη και του Naz Mitrou-Long σε λίγες ημέρες στο roster της Euroleague θα έχει 14 ετοιμοπόλεμους παίκτες.
PG: Walkup, Goss, Long, Lountzis
SG: Canaan, Brazdeikis, Larentzakis
SF: Papanikolaou, McKissik
PF: Peters, Petrusev
C: Fall, Milutinov, Sikma
Με αυτό το δεδομένο πρέπει να μπορέσει να πάρει ότι περισσότερο μπορεί από το υλικό που έχει. Τι σημαίνει αυτό; Ότι με την προσθήκη των 2 τελευταίων μεταγραφών (Petrusev, Long) αλλά και την επανένταξη των Goss και McKissic, που έχουν χάσει πολλούς αγώνες λόγω τραυματισμών:
1) Θα απαιτηθεί νέα αναδιανομή ρόλων.
2) Αλλαγή στα σχήματα
3) Aλλαγή στο τρόπο που θα αγωνίζεται το 1st unit με τα 2nd τόσο σε στόχευση όσο και σε style παιχνιδιού.
Επειδή το 1st Unit (Walkup, Canaan, Παπανικολάου, Peters, Fall) είναι ψιλό ξεκάθαρο, και σαν σχήμα αλλά και σαν τρόπο παιχνιδιού και με το δεδομένο ότι είναι αυτό που ξέρουμε ήδη καλά να κάνουμε ως συνέχεια των προηγουμένων ετών. Το παρκάρω και αποδέχομαι ότι θα είναι αυτό που είναι και εστιάζω στο τι και πως οραματίζομαι τους υπόλοιπους 7 της δωδεκάδας μας.
Ιδού λοιπόν ορισμένες σκέψεις για το 2nd unit που ίσως να αξίζουν τον χρόνο σας και τον σχολιασμό σας:
1. Ο Nigel Williams Goss θα τρέξει το 2nd unit μαζί με Milutinov. (Αν υποθέσουμε ότι θα κινηθούν σε λογική 2 vs 2 / PnR) θα χρειαστεί μια τουλάχιστον απειλή από την weak side. Ένα καλό / αξιόπιστο σουτ που θα φτιάξει το spacing. Ένας λοιπόν εκ των Long και Λαρεντζάκη θα πρέπει να πάρει χρόνο μαζί τους στην θέση 2; Αν ο Long ενσωματωθεί καλά θα δώσει ίσως και κάτι από pull up, άρα θα τον έβλεπα να παίρνει περισσότερο χρόνο δίπλα στον Goss από τον Λάρυ.
2. Θα πρέπει να βρεθεί το κατάλληλο δίδυμο ψηλών για να αξιοποιηθεί ο Petrusev. Στα μάτια μου μοιάζει να ταιριάζει καλύτερα με τον Milutinov για την ώρα. Ο Goss θα έχει μια επιπλέον επιλογή πάσας στο PnR αν τον αξιοποιήσει η ομάδα ως cutter αλλά και θα δώσει και PnR / PnP option ο ίδιος από το 4. Στα μάτια μου ο Petrusev δεν μπορεί να είναι σταθερά καλή απειλή από το 3π, άρα θα πρέπει να μας βοηθήσει με άλλους τρόπους. (Cut, above ther rim, post up).
3. Στο σχήμα αυτό ο McKissic θα έχει μεγαλύτερη χρησιμότητα ως slasher από θέση 3, όταν και εφόσον δεν βγει το αρχικό Play – με το δεδομένο ότι ο Brazdeikis ακόμα κουτουλάει και είναι προβληματικός στο αμυντικό σκέλος. Ενώ ο Goss δεν μπορεί να παίρνει τόσες ευθύνες (και με το floater να τα καταφέρει που έλεγε και ένα παλιό άσμα του Κου Charles Bronson).
4. Αμυντικά αυτό το σχήμα (Goss, Long, McKissik, Petrusev, Milutinov) αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα με τις αλλαγές (λόγω του αργού στα βήματα Σέρβου) αλλά μπορεί να πιέσει καλά την μπάλα και να διασφαλίσει καλύτερα το αμυντικό από το 1st unit. Διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις για το πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι σε άμυνα στο αντίπαλο PnR (αλλά τόσα ξέρω τόσα λέω)
5. Και καταλήγουμε στους ρόλους των Brazdeikis και Sikma. Που είναι μάλλον κάποιος σκόρπιος χρόνος στο 3 για τον Λιθουανό πίσω από τον McKissic (με λογική iso και drive first) και στο 5 για τον Αμερικανό, που φαίνεται ότι θα δώσει στην άμυνα και την επιλογή του hedge (που είχαμε να την δούμε από πέρυσι με τον Bolomboy) και στην επίθεση να αξιοποιήσει με τις πάσες του τους συμπαίκτες του.
6. Τέλος αυτή η 5άδα είναι και αυτή που θα πρέπει να πατήσει το γκάζι καθώς με 2 χειριστές και McKissic & Petrusev στα wings μπορεί να τρέξει πολύ καλά το γήπεδο και να βρει σκορ στο transition.
Θεωρώ ότι κάποιες, αν όχι όλες από αυτές τις ιδέες, θα τις δούμε σύντομα στο γήπεδο και είναι σημαντικό να «δέσει» και να προσφέρει το 2nd Unit, ώστε να υπάρχει ποικιλομορφία στο τρόπο που κάνουμε επίθεση και να μην είναι η ομάδα τόσο προβλέψιμη. Τα ενδιάμεσα σχήματα δεν είναι ανάξια λόγου, αλλά με την προϊστορία του coach B δεν θα πρέπει να περιμένουμε να πάρουν εύκολα και πολύ χρόνο. Αυτά λοιπόν τα ολίγα για να ξεφύγουμε από την μίρλα του «ωχ τι πάθαμε…» «ωχ πως χάσαμε πάλι…» «ωχ πως κέρδισαν πάλι αυτοί οι απέναντι..» κτλ.
Σε αντίθετη περίπτωση αν διαφωνείτε μπορείτε πάντοτε να με πετσοκόψετε με τα δυνατά σας επιχειρήματα στα μηνύματα κάτω από αυτό το κείμενο είτε στο Discord server του Red Point Guard που τα λέμε με τους υπόλοιπους μπασκετόγαυρους.
Από αύριο και μέχρι την επόμενη επίσκεψη του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ στις 20 ή 21/1/2024 μεσολαβούν 12 αγώνες (7 για την Euroleague και 5 για την Basket League) και κατά την γνώμη μου θα είναι η πιο κρίσιμη περίοδος για την ομάδα για να αλλάξει τον τρόπο του παιχνιδιού της και να παραμείνει στο κόλπο της πρόκρισης στα Play Off. Σε κάθε περίπτωση τίποτε δεν έχει κριθεί ακόμα και είναι άσκοπο να παίζουμε το παιχνίδι των what if. Η φάση είναι It is what it is and that is that. Και πάμε να το φτιάξουμε αρχής γενομένης από την αυριανή μας έξοδο στην νέα γηπεδάρα της ASVEL, που πρέπει να δούμε αντίδραση από όλους. Πρωτίστως από τον πάγκο που δίνει και τις κατευθύνσεις.
Μέχρι το επόμενο RPG Daily Καλά Χριστούγεννα και να περνάτε καλά.
