Την προτελευταία αγωνιστική εβδομάδα, της κανονικής διάρκειας της εφετινής Euroleague, ο Ολυμπιακός κλήθηκε να ταξιδέψει στη Γαλλία και να «τρέξει» ένα τελευταίο διπλό étape (για να δανειστώ ένα όρο από την αγαπημένη των Γάλλων ποδηλασία) για να παίξει τα 2 από τα 3 matchball για την κατάκτηση του πλεονεκτήματος έδρας για να επικείμενα playoffs.
Η ομάδα του coach Μπαρτζώκα, επιστρέφει από την διπλή εξόρμηση σε γαλλικές μεσογειακές ακτές και στις όχθες του Ροδανού, έχοντας ολοκληρώσει μια τεράστια υπέρβαση και γνωρίζοντας πως θα έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει το εισιτήριο για το Final 4 του Βελιγραδίου παίζοντας τρία παιχνίδια (αν χρειαστούν) μπροστά στο κοινό της, που έχει παίξει τεράστιο ρόλο στη φετινή επιτυχία.
Όμως η γαλλική εκστρατεία δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Την Τετάρτη στο πριγκιπάτο του Μονακό οι Ερυθρόλευκοι έζησαν μια αιχμαλωσία από το 2ο δεκάλεπτο της αναμέτρησης και μετά. Η παρέα του James επέβαλε τους κανόνες της, το ρυθμό της και ανάγκασε τον Ολυμπιακό να κυνηγάει τον ίσκιο του.
Οι Μονεγάσκοι διαθέτουν περίσσια αθλητικότητα, υψηλό απόθεμα μεγέθους παντρεμένου με ενέργεια σε κάθε θέση και στα πρόσωπα των James & Bacon ένα δίπολο που μπορεί να παράξει πρωτογενώς σκορ, αλλά και δευτερογενώς ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα, γεννώντας ευκαιρίες για τους υπόλοιπους που απλώνονται γύρω τους.
Όταν σε αυτούς τους δυο προστίθεται και ο Hall δίνοντας την επιλογή του παιχνιδιού πάνω από το στεφάνι, η Monaco γίνεται σχεδόν απολαυστική.
Μπορεί ο Mike James να έκανε ένα τυπικό για τα δεδομένα του παιχνίδι από άποψη σκορ και δημιουργίας , μπορεί να ταλαιπώρησε μέσα από τις <spread PnR> διατάξεις κάθε αμυντικό που έπεσε πάνω του, μπορεί ο Bacon να κράτησε μακριά από τον James τον Παπανικολάου, που στο παιχνίδι του ΣΕΦ ήταν κλειδί στην αντιμετώπισή του, μπορεί να ανάγκασε την άμυνα του Ολυμπιακού να είναι διαρκώς έτοιμη να ρίξει πάνω του παίχτη όταν πόσταρε κοντύτερο (Λάρε και McKissic πάλεψαν στο post αλλά δεν έβγαζαν σιγουριά πως τον έχουν χωρίς βοήθεια), μπορεί σαν άλλος Clyburn μετά από guard to guard screens να μάζευε κόσμο γύρω του, αλλά αυτός που τελικά μπορεί να προσωποποιήσει την βασική αιτία επικράτησης της ομάδας του Πριγκιπάτου είναι ο Lee.
Ο ρασταφάρι guard ήταν το κύριο εργαλείο πίεσης στην μπάλα, ακόμα και σε όλο το γήπεδο στις αρχές των περιόδων και μετά από τάιμ άουτ που ακολουθούσαν σερί του Ολυμπιακού, έβγαλε από τη ροή του ματς το Σλούκα κι ανάγκασε τον Ολυμπιακό να ζήσει και να πεθάνει με το μοναδικό πράγμα που του επέτρεψε ο coach Obradovic, την τροφοδοσία του Fall.
Ο «κροκόδειλος» ήταν εξαιρετικός, τελείωσε σχεδόν κάθε φάση που του δόθηκε στο ζωγραφιστό, κυρίως απέναντι σε Boutsiele και Motiejunas, αλλά ήταν απελπιστικά μόνος.
Ο Σέρβος coach ζήτησε από τους παίχτες τους να πιέσουν ασφυκτικά Σλούκα και Dorsey όταν έχουν την μπάλα, ανέβασε την άμυνα του στο τρίποντο με σκοπό να μη δώσει τα σουτ και ρίσκαρε με το post.
<Hedge out>, <over n’ flat> αλλά με τους ψηλούς του σε μικρή απόσταση από τα ερυθρόλευκα guards και τους Diallo, Westerman, Lee να βγάζουν τρομερή ενέργεια και να έχουν τα κορμιά τους μόνιμα ανάμεσα σε χειριστή και screen, δεν επέτρεψε στον Ολυμπιακό ούτε να εκτελέσει αλλά ούτε να μοιράσει γρήγορα μπάλα. Bacon & Thomas έδιναν καίριες καλύψεις κυρίως σε close out άμυνες, ενώ η επιλογή να πάρει την πλειονότητα του χρόνου στο “5” ο Hall έδωσε έξτρα κάλυψη στην πίσω γραμμή και έκρυψε το καλάθι.
Ο Ολυμπιακός αδυνατώντας να επιτεθεί με συνέπεια μετά την εναρκτήρια περίοδο έχασε και την αμυντική του συγκέντρωση που τον διατήρησε στο παιχνίδι στην αρχή του. Εξαίρεση η έναρξη της 3ης περιόδου.
Με λίγα λόγια, οι γηπεδούχοι επικράτησαν σωματικά και πνευματικά και για ένα ακόμη παιχνίδι, απέναντι σε ομάδα που μπόρεσε να αυξήσει τις αποστάσεις της άμυνας του και που δεν χρειάζεται να κυκλοφορήσει πολύ την μπάλα, ο Ολυμπιακός δεν βρήκε λύσεις.
Λύσεις άργησε να βρει κι απέναντι στην Villeurbanne, δυο μέρες μετά. Μπορεί τον Okobo να τον περιόρισε αρκετά, μπορεί να μην επέτρεψε στον Jones να βρει δημιουργία, όμως ο Ολυμπιακός απέναντι στην αδιάφορη ομάδα του Parker προτίμησε να κερδίσει μέσα από την επίθεση. Ο Dorsey μέσα από <early side PnR> καταστάσεις βρήκε σκορ, ο Παπανικολάου, σε αντίθεση με το Monaco, έβαλε τα σουτ που του δόθηκαν, οι Fall και Livio έδωσαν πράγματα στο post και κάπως έτσι ο Ολυμπιακός δεν πόνεσε από την βραδιά καριέρας του Strazel από το τρίποντο, αλλά και από την αδυναμία να βρει λύσεις στο short roll του Morgan και στο ξέσπασμα του Osetkovski, ειδικά όταν βρέθηκε απέναντι στον Πρίντεζη.
Ήταν ένα ακόμα παιχνίδι που ανέδειξε το πόσο σημαντικός είναι ο Sasha στην λειτουργία αυτής της ομάδας. Σας παραθέτω ένα βίντεο με φάσεις που λειτουργεί σαν cutter και είτε τελειώνει ο ίδιος είτε γεννά προϋποθέσεις για τους συμπαίκτες του. Ο Sasha και να μην υπήρχε θα έπρεπε ο coach B να τον εφεύρει.
Ειδική μνεία στο δεύτερο ημίχρονο του Σλούκα που διάβασε κάθε διάδρομο που του έδωσαν οι Γάλλοι, εκτελώντας άριστα.
Όμως προσωπικά θα σταθώ στο αμυντικό κομμάτι. Η άμυνα θα είναι το αναγκαίο συστατικό που θα φέρει την επιβίωση στον πόλεμο των playoffs. Η αμυντική προσέγγιση του Ολυμπιακούαπαιτεί από τους παίχτες, πέρα από τον παίχτη τους, να μαρκάρουν και να επιβλέπουν και το χώρο γύρω τους, ακόμα και όταν αλλάζουν στα screens. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό της είναι πως πρώτα, και πριν από όλα αυτό που, ζητά είναι να περιχαρακώσει τον χώρο γύρω από την μπάλα. Αν αυτός που μαρκάρει την μπάλα πάψει να έχει το στήθος του μπροστά της πρέπει αμέσως να καλυφθεί, ιδανικά από τον παίχτη μου επιτηρεί την πιο μακρινή επιλογή πάσας. Το τελευταίο ζητούμενο από τον coach είναι πως κανένα guard δεν κάνει drive χωρίς να δοθεί <help n recover> από τον πλησιέστερο στο διάδρομο περιφερειακό αμυντικό. Το βάθος και η διάρκεια του <help n recover> εξαρτάται από τα στοιχεία του επιθετικού που μαρκάρει (αν μαρκάρεις σουτέρ στιγμιαία δίνεις βοήθεια και επιστρέφεις άμεσα).
Όλα τα παραπάνω απαιτούν πρώτα από όλα συγκέντρωση και δευτερευόντως ενέργεια και ένταση. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι ο Ολυμπιακός το έκανε επιτυχημένα, όπως στο βίντεο, που ακολουθεί αλλά χρειάζεται να επαναφέρει τη διάρκεια που επιδείκνυε στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης.
Ο coach B έφτιαξε μια ομάδα που δίκαια θα έχει τα λευκά στην σκακιέρα των POs, δεν του χαρίστηκε κάτι αλλά το κέρδισε. Αν βρει πάλι την αμυντική του διάρκεια θα γευτεί την χαρά της επιστροφής σε ένα final 4, 5 χρόνια μετά, όποιος και αν είναι ο αντίπαλος.
