Φίλοι και φίλες του RPG καλημέρα και καλή σεζόν να έχουμε. Δε θυμάμαι άλλη φορά στην ζωή μου να έχω τόση αδημονία για την έναρξη της σεζόν. Η αποχή από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις ήταν τεράστια, ο Απρίλης φαντάζει μακρινός κι από τότε μέχρι τώρα έχουν έρθει τα πάνω κάτω στον κόκκινο πλανήτη. Ειλικρινά προσπαθώ να θυμηθώ αντίστοιχη pre season που να συντελέστηκαν τόσο κοσμοϊστορικες αλλαγές στο τμήμα και δε μπορώ να βρω κάτι αντίστοιχο, ούτε καν στο ιστορικό καλοκαίρι του 2011. Συνοπτικά έχουμε και λέμε: επιστροφή στην Α1, αλλαγή ηγεσίας στην ΕΟΚ μετά από μισό αιώνα, επίσκεψη προέδρων στα γραφεία αυτής μετά από μια 10ετια, νέο τηλεοπτικό συμβόλαιο και επιστροφή σε ελεύθερο κανάλι, επίσης μετα από χρόνια, μεταγραφική περίοδος που θύμισε μετά από καιρό στοχευμένη προεργασία, απώλεια του κορυφαίου προπονητή στην ιστορία του τμηματος, του τεράστιου Dusan Ivkovic και φυσικά τελευταίο, αλλά με τη σπουδαιότερη βαρύτητα, το τέλος μιας εποχής που σημάδεψε το τμήμα και το επανέφερε μόνιμα στην ελίτ του μπασκετικού χάρτη, δηλαδή η αγωνιστική απόσυρση του κορυφαίου αθλητή του οργανισμού σε όλα τα σπορ, του Βασίλη Σπανούλη. Πείτε μου εσεις άλλο καλοκαίρι που συνέβησαν τόσα πολλά, σε τόσο μικρό διάστημα. Κι όμως η τελευταία επισημη εμφάνιση της ομαδας στο παγωμένο ΣΕΦ, τον περασμενο Απρίλη, μου φαντάζει πιο μακρινό κι από την πρωτη μέρα που πήγα στο σχολείο.
Εξ ου και η αδημονία που ανέφερα στην αρχή σχετικά με την έναρξη της πιο ανταγωνιστικής διοργάνωσης των τελευταίων ετών, στα χαρτιά πάντα και, σε συνάρτηση με την ενίσχυση των υπολοίπων ομάδων. Κανονικά θα έπρεπε να αναφερθώ ξεχωριστά σε καθένα από τα παραπάνω, αλλα λίγο πολύ η σελίδα, και τα παιδιά ξεχωριστά, έχει τοποθετηθεί σε όλα (αγωνιστικά και μη) και θα συνεχίσουμε να τοποθετούμαστε, αφού η σεζόν μολις ξεκίνησε και θα είναι πλούσια φετος. Παρόλα αυτά θέλω να κάνω μια σύντομη τοποθετηση, παρόλο που το κείμενο αφορά αγώνα EuroLeague, εντούτις όλα τα προηγούμενα δένουν μεταξύ τους και λίγο πολύ επηρεάζουν και τον αποψινό αγώνα με τους Βάσκους, που είναι και το προκείμενο.
Να ξεκινήσω λίγο με την ενίσχυση. Η στόχευση, που ανέφερα παραπάνω, δια στοματος του προπονητή μας, έλεγε για λίγες και προσεγμένες κινησεις με ένα και μόνο κριτήριο! Την προϋπηρεσία στη διοργάνωση. Η περσινή ανεπάρκεια στα 3/6 των ξένων αθλητών μας κατέδειξε πως στο σημερινό format της EuroLeague, αυτο που κάποτε ονομάζαμε αγωνιστικό στοίχημα έχει πλέον δυσκολέψει αφάνταστα, καθώς η μεγάλη διάρκεια της regular season και η σκληράδα της διοργανωσης απαιτούν έτοιμες πρώτες ύλες, δοκιμασμένες και οποιοσδήποτε δεν βασιστεί σε αυτό, αργά ή γρήγορα, θα εκτεθεί. Όπως δηλαδή συνέβη με εμάς πέρυσι.
Τι άλλαξε λοιπόν φετος; Τρεις μεταγραφες από ομαδες EuroLeague, ομάδες από τις οποίες τα προηγούμενα δυο χρόνια συνήθως έχανες και σου έπαιρναν αυτό που διεκδικείς με μεγαλύτερες αξιωσεις φέτος, δηλαδή την είσοδο στα playoffs. Walkup, Fall και Dorsey, μαζί με τον φέρελπι Λούντζη, φερνουν εμπειρία, μέγεθος, κλάση (αποτυπωμένη στα περσινά στατιστικά τους) και κυρίως αποδυνάμωσαν διεκδικητές του ίδιου στόχου με σένα. Δηλαδή ενός πλασαρίσματος στις θέσεις 7-8 (κακά τα ψέμματα αυτή είναι η ρεαλιστική προσέγγιση, σίγουρα όχι πιο πάνω, μακάρι όχι πιο κάτω). Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την αγωνιστική ενίσχυση των αγώνων των εγχώριων διοργανώσεων, θα λύσουν ακόμα ένα πρόβλημα, το οποίο ξεδιπλώθηκε ξεκάθαρα στα παρκέ την περασμένη 2ετία, αυτό δηλαδή της έλλειψης αγωνιστικού ρυθμού ή της επούλωσης αν θέλετε μετά από ένα στραβό αποτέλεσμα στην Ευρώπη, που συνηθως θεραπεύεται με μια επικράτηση το Σαββατοκύριακο εντος των τοιχών. Όλα τα παραπάνω λοιπόν μου (μας;) δίνουν κάποια ψήγματα αισιοδοξίας, πως αυτή η σεζόν θα πάει καλύτερα από τις προηγούμενες. Άλλωστε διεκδικείς πάλι τρία τρόπαια και όχι ένα, ενώ πλέον στην καρέκλα γράφει Λιόλιος και όχι Βασιλακόπουλος.
Επειδή ομως τα βαριέμαι τα διοικητικά, ας παραμείνουμε σε αγωνιστικό mood να πούμε δυο πράγματα και για τους Βάσκους του Dusko Ivanovic, που φιλοξενούμε απόψε στο Φάληρο. Ραντεβού νούμερο 43 το αποψινό για τις 2 ομάδες, πλούσια προϊστορία, με εμάς να προηγούμαστε 24-18 στο σύνολο, και επιμέρους 17-4 στο ΣΕΦ αν και πέρυσι το κοντέρ έγραψε 0/2 (να θυμίσω το ματς του πρωτου γυρου μας βρήκε αποδεκατισμένους λόγω covid). Περιττό να αναφέρω ότι η αποψινή νίκη επιβάλλεται, όχι μόνο γιατί η αρχή είναι το ήμισυ του παντός (να θυμίσω πέρυσι την πρεμιέρα με Zalgiris που τελικά στοίχισε σχεδόν μια πρόκριση), αλλά επειδή το περσινό τραγικο χαντικαπ των εντός έδρας δε θα πρέπει να επαναληφθεί, παρουσία κόσμου αυτή τη φορά, όσο και για γεγονος οτι δύο (Baldwin, Peters) ίσως και τρία (Giedraitis) βασικά γρανάζια δεν παίζουν απόψε ενώ και ο συγκεκριμένος αντιπαλος είναι από αυτους που πρεπει οπωσδήποτε και εξ αρχης να τον βγάλεις από τη διεκδικηση του κοινού στόχου.
Αγωνιστικα δεν έχω ξεκάθαρη εικόνα για τους Βασκους, μόλις χθες κάθισα και τους είδα στο YouTube, για την τριτη αγωνιστική της ACB με την Badalona. Η παρουσία του ίδιου προπονητή διατήρησε την ίδια αγωνιστική φιλοσοφία, θα δούμε πολύ early offense και πολύ τρίποντο. Στα χαρτιά, στα δικά μου τουλάχιστον, φαίνεται αποδυναμωμένη. Ο Baldwin δεν ξέρω αν καταφέρει να γινει τόσο επιδραστικος όσο ο Henry, ενώ και ο Vildoza είναι ξεκάθαρη απώλεια. Τη δεδομένη στιγμή το Α και το Ω είναι ο Granger ο οποiος παίζει εκπληκτικά και αυτή την εποχή, είναι ισως ο πιο φορμαρισμένος ατόφιος PG από όσες ομαδες έχω δει. Nkoko και Enoch ταΐζονται συχνά και έχουν μέγεθος και ευελιξία. Θα ήθελα να δω πως θα ανταποκριθει ο Fall στο pick n’ roll, αφού έχει αργά πόδια και ίσως δεν τον δούμε αρκετά απόψε. Επισης πιστεύω θα δούμε αρκετά τον Vezenkov στο “3”, αφού είναι το μόνο αντίδοτο, στην παρούσα φάση, στο μεγεθος των Ισπανών, όσο ο Παπ παραμένει πίσω σε ρυθμό. Τα υπόλοιπα απόψε στο παρκέ.
ΥΓ: Δε συζητώ οτιδήποτε άλλο πλην αυτονόητης νίκης.
ΥΓ 1: Ζηλεύω τα παιδιά που θα είναι απόψε γήπεδο και δεν μπορώ λόγω απόστασης.
ΥΓ 3: Όλοι ΣΕΦ!!! Αρκετά κάτσαμε στον καναπέ, 18 μηνες τώρα.
