Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το pre game η αλήθεια είναι δεν είχα πολλή όρεξη. Βασικά πίστευα πως ό,τι και να γράψω μπορεί στο επόμενο πεντάλεπτο να αποδειχθεί ανεπίκαιρο. Περίμενα ευλαβικά μέχρι τελευταία στιγμή μήπως κάτι αλλάξει, ώστε να παραμένω εντός θέματος και να μην φανούν ανακόλουθα τα γραπτά μου με την επικαιρότητα.
Θα αρθεί το ban; θα παίξει ο McKissic; Προπονήθηκε ο Buycks; Θα κατεβάσουμε 8 ή 10; Κι αν κατεβάσουμε 9; Θα τιμωρηθούμε; Τι γίνεται με τους εμπύρετους Paul & Rubit; Θα πάρει χρόνο με τα πολλά ο Pokusevski; Τι να αναλύσεις και τι να παραθέσεις;
Υποτίθεται ότι απομένουν 10 αγωνιστικές για να δούμε πως θα ολοκληρωθεί αυτή η σεζόν, οι οποίες απέκτησαν τελευταία διττή σημασία, αφενός γιατί μέσω αυτών προοιωνίζεται η μελλοντική δόμηση του αγωνιστικού τμήματος. με τη σφραγίδα του coach B πλέον, αφετέρου η παραμικρή χαραμάδα ελπίδας που αχνοφαίνεται στο βάθος και ονομάζεται 8αδα – έστω και στο νήμα – αρχίζει πάλι να ξεθωριάζει.
Το πρόβλημα είναι ότι ακόμα αναζητείται ο Ίκαρος στον οργανισμό. Αν υπάρχει κάτι το οποίο με αφιονίζει περισσότερο είναι οι τρικλοποδιές που εμφανίζονται στα πόδια του coach, σε μια περίοδο που υποτίθεται θα έπρεπε να εργάζεται απρόσκοπτα και παραγωγικά. Όχι τίποτα άλλο αλλά τυχαίνει ο σημερινός αγώνας με την Villeur(ban)ne να είναι η ρεβάνς του αγώνα στον οποίο τελείωσε ο «ανεπαρκής» Ραββίνος. Το αναφέρω απλά επειδή είναι της μόδας τα εξιλαστήρια θύματα. Δεν ξέρω αν μαίνεται κάποιος πόλεμος νεύρων ανάμεσα στο club και τη διοργανώτρια αρχή και δε με νοιάζει. Ούτε θα επεκταθώ περαιτέρω στο ζήτημα γιατί πολύ απλά δεν είμαι μέσα στα δρώμενα. Αυτό που ξέρω είναι ότι σήμερα ήθελα να δω τα δυο νέα μεταγραφικά αποκτήματα, που είναι 100% επιλογές του προπονητή μας, και να πάρω μια γεύση από τα προσεχώς προσδοκούμενα. Το κλείνω εδώ γιατί πραγματικά φέτος δεν υπάρχει λόγος.
Περνώντας στη ρουτίνα του Pre Game τώρα: Η προϊστορία μας είναι σχετικά μικρή. Σήμερα είναι το 8ο συναπάντημα με το ισοζύγιο νικών ηττών να γέρνει οριακά υπέρ μας στο 4-3, ενώ στο ΣΕΦ είμαστε αήττητοι. Στη βαθμολογία, αν και ξεκίνησε κάποια στιγμή με φορά και τον ενθουσιασμό της πρωτάρας, υποχώρησε και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο 9-15 (μόλις μια νίκη κάτω από εμάς). Σούπερ σταρ της ομάδας παραμένει ο…πρόεδρος της, Tony Parker.
Η νεανική ομάδα του Μαυροβούνιου κοουτς Mitrovic στηρίζεται στον ενθουσιασμό των παιχτών, και κυρίως της frontcourt της. Jekiri, Payne δεσπόζουν στη ρακέτα, αφού οι δυο τους μαζί με τον Jean Charles μαζεύουν σχεδόν τα μισά από τα 32 rebounds που κατεβάζουν οι πρωταθλητές Γαλλίας. Ενδιαφέρον έχει το match up των Milutinov, Ellis επάνω στους προαναφερθέντες, αφού μην ξεχνάμε ότι η κηδεία που υποστήκαμε στην πρεμιέρα της φετινής EuroLeague ήταν απόρροια των πολλών μαχών που χάθηκαν στους αιθέρες εκείνο το βράδυ και τα πολλά χαμένα αμυντικά ριμπάουντ μας (ή τα κερδισμένα επιθετικά δικά τους αν προτιμάτε). Αξιοσημείωτο είναι και το τρίποντο του stretch 5 Αμερικάνου Payne, που φέτος σουτάρει με 40% πίσω από τα 6,75, οπότε δεν αποκλείεται να δούμε τον Rubit (αν τελικά αγωνιστεί) πάνω του σε σχήματα με το Vezenkov στο 4. Παρότι οι Γάλλοι δεν πολύ σουτάρουν από τα 6.75μ όπως φαίνεται και από το ακόλουθο γράφημα.
(πηγή http://www.overbasket.com)
Συνολικά βέβαια υστερούν σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες (ναι και στα rebounds μαζεύουμε περίπου 5 περισσότερα) αλλά είπαμε σήμερα οι εκτιμήσεις κρίνονται επισφαλείς. Στην περιφέρεια τους ξεχωρίζουν ο αιχμηρός Jordan Taylor, ο πάντα ικανός slasher Jackson και ο νεαρός Γάλλος που αποτελεί προσωπική αδυναμία, Theo Maledon, που διακρίνεται για το πλήρες πακέτο που διαθέτει. Ο νεοαποκτηθείς Αμερικανός, με πέρασμα από τον Πανιώνιο, Berry δεν ταξίδεψε με την αποστολή.
Κάτι που ακόμα αξίζει να σημειωθεί παρατηρώντας τα γραφήματα του LostGPS για το http://www.basketballguru.gr είναι ότι η ASVEL χρησιμοποιεί αρκετά το mid range από τις 45 μοίρες σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ομάδες της EL.
Story to tell
Μπορεί να μη το θυμούνται πολλοί αλλά η Villeurbanne ήταν παρούσα και στο πρώτο F4 του πρώτου ευρωπαϊκού της Ρώμης, μαζί Olimpija Ljubljana και Barcelona. Μπορεί να μη συναντηθήκαμε (την απέκλεισε η Barca στον έτερο ημιτελικό) αλλά νομίζω ότι έχει σημασία να αναφερθεί το γεγονός ότι τη δεκαετία του ’90 το Γαλλικό μπάσκετ είχε εκπροσώπηση και στο υψηλό επίπεδο (π.χ. Limoges το ’93).
Υ.Σ. Με όσους παίκτες και αν κατέβουμε σήμερα (μάλλον 7 ετοιμοπόλεμοι) είναι σίγουρο πως η ομάδα θα δώσει τον καλύτερο της εαυτό. Εμείς οι μπασκετόγαυροι οφείλουμε να είμαστε εκεί να στηρίξουμε με την φωνή μας.
