Η Euroleague, μετά από μία εβδομάδα off που δοκίμασε τις αντοχές μας, επιστρέφει για την τελική της ευθεία, η οποία προμηνύεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον!
Με το νέο format των 18 ομάδων αυξήθηκε τελικά η ανταγωνιστικότητα, καθώς αρκετές από αυτές που βρίσκονται κάτω από τη μέση της βαθμολογίας έχουν κάνει πολλές ζημιές και συνεχίζουν στο κυνήγι της πρόκρισης (όσες βρίσκονται μέχρι τη 14η θέση διατηρούν βάσιμες ελπίδες ακόμη).
Κάπου εκεί, στη 12η θέση, είναι και ο Ολυμπιακός. Οι ερυθρόλευκοι ισοβαθμούν με τον Ερ. Αστέρα και την Khimki με ρεκόρ 10 – 14, μόλις 1 νίκη πίσω από την 8η θέση, που μοιράζονται οι Fenerbahce και Armani. Όσο συνεχίζονται οι απώλειες από αυτές τις ομάδες, τόσο θα διατηρείται ζωντανό το όνειρο της 8άδας για τους Πειραιώτες, παρά το δύσκολο πρόγραμμα και παρά τις πολλές αντιξοότητες που έχουν αντιμετωπίσει φέτος.
Στην παρούσα φάση η πρόκριση «κλειδώνει» στις ν – 1 νίκες, δηλαδή τελικό ρεκόρ 16 – 18, ωστόσο το pace, σε συνδυασμό με το πρόγραμμα των ομάδων που κυνηγάνε τα τελευταία εισιτήρια, δεν αποκλείεται να οδηγήσει στις 17 νίκες για να διασφαλιστεί η είσοδος στα Ρ/Ο.
Ανεξάρτητα από αυτά, ο Ολυμπιακός οφείλει στα υπόλοιπα 10 παιχνίδια να παρουσιαστεί full motivated, να χτίσει momentum και ενόψει της νέας σεζόν και να διεκδικήσει τις όποιες μαθηματικές ελπίδες έχει!
Ενώ λοιπόν η αγωνία χτυπάει «κόκκινο», περιμένοντας την επανέναρξη της αγωνιστικής δράσης, ας ρίξουμε μια ματιά στο τι έχουν κάνει μέχρι τώρα οι 18 ομάδες και τι επιφυλάσσει το υπόλοιπο της Regular Season. Για την «οικονομία» της ανάλυσης, είναι χωρισμένες σε 4 κατηγορίες, ανάλογα με την πορεία τους και τις πιθανότητες τελικής τους κατάταξης, ως εξής:
The contenders (5 ομάδες), Play off favorites (4 ομάδες), Qualification underdogs (5 ομάδες) και The outcasts (4 ομάδες).
THE CONTENDERS
Στην πρώτη 5άδα βρίσκουμε την απόλυτη ομάδα της φετινής διοργάνωσης, το τρένο της Efes και τις υπόλοιπες 4 υποψήφιες για το πλεονέκτημα έδρας, Real, Barcelona, Maccabi και CSKA!
Στην πρώτη θέση της βαθμολογίας και αναμφισβήτητο φαβορί για την κορυφή είναι η ομάδα του Ataman, ο οποίος διατηρώντας αναλλοίωτο τον περσινό κορμό και προσθέτοντας μικρές πινελιές, κυρίως στη front line με τους Singleton και Peters, έβαλε αυτό που έλειψε πέρυσι στο τέλος της σεζόν, βάθος στο roster του.
Πλέον, με 12 ετοιμοπόλεμους παίκτες όπου μέχρι και ο Sanli έχει ενεργό ρόλο, η Efes είναι στιγμές που φαίνεται ότι παίζει «σβηστά», μέχρι να αναλάβει δράση ο Larkin, ο ηγέτης της. Εφόσον συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό και δεν αντιμετωπίσει απρόοπτα, μια συγκομιδή 28 – 29 νικών ακούγεται νορμάλ. Σε αυτό το πλαίσιο, η πρωτιά δεν της ξεφεύγει και ο στόχος της θα είναι να παρουσιαστεί έτοιμη στα Ρ/Ο.
Πίσω από την τουρκική ομάδα συναντάμε τις αιώνιες αντιπάλους από την Ισπανία, οι οποίες δίνουν τη δική τους μάχη για τη 2η θέση και πιθανότατα μια (;) καλύτερη διασταύρωση, όπου π.χ. η Valencia θα είναι πιο επιθυμητή σε σχέση με την Fenerbahce για πολλούς λόγους!
Η Barcelona έχει επανέλθει δριμύτερη φέτος, συνεχίζοντας από εκεί που έμεινε πέρυσι, αλλά πλέον δείχνει ικανή να πετύχει αυτό που άφησε ανολοκλήρωτο και να προκριθεί μετά από 6 χρόνια στο Final 4. Το ιδανικό κούμπωμα του Higgins στο back court και η άμεση ένταξη του Delaney, δεν άφησαν να φανούν τα κενά των Heurtel και Pangos, ενώ η παρουσία του Mirotic είναι καταλυτική, καθώς αποτελεί τον ηγέτη των Blaugrana!
Μετά τα επερχόμενα 3 σερί εκτός έδρας παιχνίδια, όπου θα τεστάρει τις αντοχές της, η Barca κρατάει την τύχη στα χέρια της, με 5 από τους 7 τελευταίους αγώνες να είναι στο γήπεδο της. Φέτος η ομάδα από την Καταλονία δείχνει αξιοθαύμαστη σταθερότητα και έχει να παρουσιάσει μεγάλη υπεροπλία στις θέσεις 2 – 4 με πολυσύνθετους παίκτες, γεγονός που την κάνει από τις πιο 2-way ομάδες της φετινής διοργάνωσης, με μεγάλη γκάμα σε σχήματα.
Από την άλλη η Real, για μια ακόμη σεζόν, αποτελεί από τα βαριά χαρτιά και μεγάλο φαβορί, ακόμα και για την κατάκτηση του τροπαίου! Η χημεία του συνόλου είναι, ίσως, η κορυφαία στην Euroleague, με τον κορμό των 7 – 8 παικτών να είναι για πολλά χρόνια μαζί. Ο Laso έχει χτίσει ένα σύνολο έμπειρο, με μεγάλη ποιότητα επιθετικά, που ταυτόχρονα δεν είναι ευάλωτο στα μετόπισθεν.
Μοναδικό ερωτηματικό παραμένει η θέση του PG, όπου πίσω από τον Campazzo, ο οποίος μην ξεχνάτε παίζει σε full ρυθμούς εδώ και καιρό, είναι ο άοσμος μέχρι στιγμής Λαπροβίτολα και ο ντεφορμέ/ανέτοιμος Γιουλ. Ωστόσο η Βασίλισσα δε δείχνει ότι μπορεί να χάσει το τρένο για το final 4, ακόμα και αν χρειαστεί να αντιμετωπίσει τη Φενέρ στα Ρ/Ο, καθώς μιλάμε για την πιο μπαρουτοκαπνισμένη ομάδα της Euroleague! Θα μας δώσει ραντεβού στο final 4, όπου όμως εκεί το έργο της θα είναι αρκετά δύσκολο.
Κλείνουμε τον κύκλο των Contenders με τις δύο ομάδες που, κατά τα φαινόμενα, θα δώσουν τη δική τους μάχη για την 4η θέση και το πλεονέκτημα, αφήνοντας κατά πάσα πιθανότητα ανοιχτούς λογαριασμούς στα Ρ/Ο, όπου μια μεταξύ τους διασταύρωση μοιάζει αναπόφευκτη με τα τωρινά δεδομένα!
Η Maccabi έχοντας εμπλουτίσει το οπλοστάσιο της με… τόνους αθλητικότητας και ενέργειας, δεν πτοείται από τους πολλούς τραυματισμούς και συνεχίζει το κυνήγι για το πλεονέκτημα έδρας. Παράλληλα, ειδικά στην περιφέρεια, βγάζει άσους από το μανίκι του Σφαιρόπουλου, με τους Bryant και Dorsey να ανταποκρίνονται πλήρως στο απαιτητικό περιβάλλον της Euroleague,
Με ένα αρκετά βατό πρόγραμμα στη συνέχεια, δείχνει ικανή να φθάσει στις 22 – 23 νίκες και, ανάλογα με το αποτέλεσμα της στη Μόσχα (ίσως να της αρκεί ήττα μέχρι 9 πόντους), να γίνει το φαβορί για την 4η θέση. Ο Έλληνας προπονητής έχει φτιάξει ένα σύνολο στα δικά του θέλω, ενώ παράλληλα βγάζει νέους πρωταγωνιστές, όπως ο Avdija, χτίζοντας και για το μέλλον. Η ομάδα του Λαού, ειδικά αν οι Casspi και Black προλάβουν να είναι έτοιμοι στα Ρ/Ο, ίσως να είναι το dark horse της διοργάνωσης!
Η ΤΣΣΚΑ διάγει βίους αντίθετους καθώς, μετά από πολλά χρόνια, βρίσκεται αντιμέτωπη με την ταμπέλα του outsider πάνω από το κεφάλι της! Η μεταβατική, όπως χαρακτηριζόταν, χρονιά τείνει να καταλήξει σε εφιαλτική, καθώς το ρόστερ που έφτιαξε ο Ιτούδης, διαθέτει κενά, τόσο στην περιφέρεια, όσο και στη front line.
Οι επιλογές των Baker και Κουφού αποδείχθηκαν επιεικώς μέτριες, με τους δύο παίκτες να προσφέρουν λίγα πράγματα. Οι James και Voigtmann, μαζί με τις “παλιοσειρές” Hackett, Hines κρατάνε ζωντανή τη φλόγα στην CKSA, ενώ ο Hilliard εμφανίζει σκαμπανεβάσματα, δίχως να έχει καταφέρει να μπει στα παπούτσια του Higgins. Ο τραυματισμός του Clyburn θεωρώ ότι ήταν το σημείο που έκρινε τη σεζόν για τη ρωσική ομάδα. Ακόμα και αν καταφέρει να πάρει τελικά την 4η θέση, δε φαίνεται να έχει την απαιτούμενη πνευματική, κυρίως, σκληράδα για να προκριθεί στο final 4. Να δούμε, θα με διαψεύσει η Αρκούδα;
PLAY OFF FAVORITES
Συνεχίζουμε το recap στη φετινή Euroleague με τις 4 ομάδες οι οποίες, σύμφωνα με την τωρινή τους θέση, αλλά και σε συνδυασμό με το υπόλοιπο πρόγραμμα και τη δυναμική τους, φαίνεται να είναι λίγο πιο μπροστά στην κούρσα για την 8άδα.
Στην 6η θέση βρίσκεται ο ΠΑΟ με ρεκόρ 14 – 10 ο οποίος εκτιμώ ότι, με το 0/2 στα εκτός έδρας παιχνίδια σε Βαλένθια κυρίως και σε Βελιγράδι, έχασε την ευκαιρία να κοιτάξει λίγο υψηλότερα. Πλέον, με δύσκολο πρόγραμμα (4 εντός σε σύνολο 10 αγώνων) και εμφανείς αδυναμίες στο ρόστερ του, θα πρέπει να προσπαθήσει να διατηρήσει τα κεκτημένα.
Με τη δύναμη της έδρας και ένα δύο σημαντικά διπλά, λογικά θα φθάσει τις 18 – 19 νίκες, που θα του δώσουν αναμενόμενα την 6η θέση και θα τον στείλουν πάνω σε μία από τις δύο κορυφαίες Ισπανικές ομάδες στα Ρ/Ο.
Λίγο πιο πίσω, αλλά με ίδιο συντελεστή +/- (εκτός έδρας νίκες – εντός έδρας ήττες), με τους πράσινους στο +1, είναι η Valencia, η οποία συνεχίζει με αμείωτο ρυθμό την προσπάθεια της να πετύχει την έκπληξη! Μετά από ένα κακό ξεκίνημα, οι Νυχτερίδες βρήκαν ρυθμό και χημεία και χάρις σε μερικές μεγάλες νίκες (διπλό επί της Fener) απέκτησαν ψυχολογία.
Το πρόγραμμα, αν και φαινομενικά είναι βατό (6 εντός), έχει παγίδες. Η Valencia θα χρειαστεί 50% ποσοστό νικών στους υπόλοιπους αγώνες για να μπορέσει να φθάσει το μαγικό αριθμό των 17 νικών. Ματς – κλειδιά αναμφίβολα είναι τα 2 εντός έδρας με Armani και Fener, όπου ένα πιθανό 2×2 θα τη βάλει “καβάλα στο άλογο” για την πρόκριση!
Μια από τις αρνητικές εκπλήξεις της φετινής Euroleague είναι η Fenerbahce η οποία, παρά το γεγονός ότι έχει “σώσει την παρτίδα” για την ώρα, δυσκολεύεται να την κερδίσει κιόλας, μετουσιώνοντας την αγωνιστική της άνοδο και βαθμολογικά. Με ρεκόρ 11 – 13, θέλει να διατηρήσει αήττητη την έδρα της (ειδικά σε παιχνίδια με ανταγωνιστές όπως ο ΠΑΟ) και να πετύχει μερικά διπλά, που θα τη βάλουν σε θέση ισχύος, σε σχέση με τις ομάδες που βρίσκονται από κάτω της.
Η έλευση του De Colo δε δικαίωσε το hype, καθώς ο Γάλλος δείχνει να μην έχει χημεία με το Σλούκα, ενώ και η front line αποτελεί ερωτηματικό, όσο ο Lauvergne είναι εκτός και δεν υπάρχουν ποιοτικές λύσεις πίσω από Vesely, Thomas και Williams. Ο Datome βρίσκεται σε καθοδική πορεία, ο Nannally είναι ακόμα εκτός ρυθμού και δεν ξέρω κατά πόσο το μαγικό ραβδάκι του Obradovic μπορεί να μεταμορφώσει αυτό το σύνολο στα Ρ/Ο. Πάντως σίγουρα δε θα είναι επιθυμητή αντίπαλος για καμία ομάδα, εφόσον καταφέρει να μπει στην 8άδα.
Άλλη μια ομάδα, η οποία δεν κατάφερε να δικαιώσει τις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν στην αρχή της σεζόν, είναι η κλασική underachiever Armani Milano! Παρά το πλούσιο ρόστερ που έφτιαξε ο Messina, η προσπάθεια να διορθωθούν οι ανορθογραφίες της off season (Mack και White), με απόκτηση των Sykes και Crawford, μάλλον δε στέφθηκαν με επιτυχία.
Η ιταλική ομάδα βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος και πλέον κάθε “κακή” ήττα θα της στοιχίσει, καθώς δεν έχει περιθώρια για άλλες απώλειες. Εκτός από το αήττητο στο Forum, θα χρειαστεί και μεγάλες νίκες εκτός έδρας για να μπει ξανά δυναμικά στο παιχνίδι της πρόκρισης. Το πρόγραμμα είναι σύμμαχος της, αλλά θα πρέπει να κεφαλαιοποιήσει τη δεδομένη ποιότητα της και να πάρει τα must win παιχνίδια (απαγορεύεται να χάσει εκτός έδρας από Ερυθρό Αστέρα και Zenit και εντός έδρας από Ολυμπιακό και Villeurbanne), αν θέλει να παραμείνει σε τροχιά 8άδας!
QUALIFICATION UNDERDOGS
Κατεβαίνοντας τη βαθμολογία, προς τα χαμηλότερα στρώματα, συναντάμε ομάδες, οι οποίες έχουν μια τελευταία ζαριά, καθώς τα περιθώρια πρόκρισης για αυτές στενεύουν!
Κάπως έτσι έχουν εξελιχθεί τα πράγματα για την Khimki, η οποία παρά το καλό της ξεκίνημα, με μόλις 2 νίκες στα τελευταία 9 παιχνίδια, θα πρέπει να υπερβάλλει εαυτόν στο φινάλε, αν θέλει να διατηρήσει ελπίδες πρόκρισης. Ο τραυματισμός του Evans ήρθε σε κακό timing και προστέθηκε σε μια αλυσίδα ατυχιών με απουσίες (Jovic, Gill, Timma, Bertans), που έπληξαν τη ρωσική ομάδα.
Η απόκτηση του Robinson θα δώσει ποιότητα και δύναμη στη front line, όπου ο Booker μοιάζει απελπιστικά μόνος, ωστόσο δεν αποτελεί από μόνη της λύση στα προβλήματα. Η Khimki ζει και πεθαίνει, όχι με το ξίφος αλλά, με τις ορέξεις του Shved! Όσο ο Timma συνεχίζει, μετά το πρώτο καλό δίμηνο, τις χαμηλές πτήσεις τόσο οι πιθανότητες θα λιγοστεύουν.
Ο Ολυμπιακός έχει εξελιχθεί στην ομάδα – τρενάκι του τρόμου, με απότομα ανεβάσματα στο φετινό ταξίδι του και θριάμβους, που διαδέχονται γρήγορες και μεγαλύτερης διάρκειας πτώσεις… στο κενό με ανέλπιστες ήττες!
Σα να μην έφθαναν όλα τα προβλήματα με τις αλλαγές παικτών, την αστάθεια στην απόδοση και την έλλειψη ποιότητας σε κάποιες θέσεις, ήρθαν να προστεθούν και οι τραυματισμοί των Rochestie, Σπανούλη, που ελαχιστοποιούν το περιφερειακό firepower της ομάδας. Η νίκη με την CSKA ήταν κατάθεση ψυχής και ίσως μια εικόνα από το μέλλον, με hustling στην άμυνα, που οδήγησε σε 14 κλεψίματα και πολλούς αιφνιδιασμούς, σε μια κακή επιθετικά βραδιά της ομάδας σε set παιχνίδι, που απέδειξε ότι η φιλοσοφία γίνεται προσπάθεια να αλλάξει.
Η έλευση Μπαρτζώκα έχει δημιουργήσει αισιοδοξία, ενώ η αναμενόμενη άρση του ban και οι προσθήκες McKissic και Buycks, θα δώσουν ένα ακόμα «κανονάκι» και ελπίδα στους ερυθρόλευκους. Το πρόγραμμα όμως, είναι πια ανηφορικό και ο Ολυμπιακός των 10 νικών, θα χρειαστεί μίνιμουμ 6/10 πλέον, για να μείνει κοντά στην 8άδα. Δύσκολη αποστολή αλλά μένει να αποδειχθεί αν έχει μείνει κάτι από το χαρακτήρα refuse to lose της ομάδας, που στο πρόσφατο παρελθόν μας άφησε με ανοιχτό το στόμα με την αυταπάρνηση και τις ανατροπές της!
Ο Ερυθρός Αστέρας, μπορεί να είναι ισόβαθμος στη 10η θέση με ρεκόρ 10 – 14, μόλις μία νίκη από την 8η προνομιούχο θέση, ωστόσο έχει πλέον να ανέβει ένα … Γολγοθά! Μόλις 4 αγώνες στο γήπεδο του, με υψηλό βαθμό δυσκολίας και 6 εκτός έδρας, θα χρειαστεί μια υπέρβαση, για να πετύχει το θαύμα…
Η προσθήκη του Punter στην αρχή ήρθε την κατάλληλη στιγμή να δώσει scoring και σουτ στο back court, το οποίο μαζί με Jenkins, Baron, Brown, καθώς και με την έλευση του Kalin Lucas είναι από τα πιο ολοκληρωμένα της διοργάνωσης! Η συνέχεια, κάθε άλλο παρά εύκολη προμηνύεται, αλλά ο Αστέρας θα παλέψει για όσο το δυνατόν περισσότερες νίκες και ό,τι ήθελε προκύψει. Στην παρούσα φάση όμως, το τιμητικό πλασάρισμα φαίνεται να είναι ο ρεαλιστικός στόχος για την ομάδα από το Βελιγράδι…
Παρά το γεγονός ότι έχουν ρεκόρ 9 – 15, και κυρίως μαθηματικές ελπίδες πρόκρισης, θεωρώ ότι άλλες δύο ομάδες, μπορούν να έρθουν από πίσω και, υπό προϋποθέσεις, να διεκδικήσουν (με λίγες πιθανότητες) την 8η θέση.
Η μία είναι η Baskonia, η οποία περνάει μία καταστροφική σεζόν, με αλλαγές προπονητή και παικτών, αλλά και πολλούς σοβαρούς τραυματισμούς. Από το καλοκαίρι είχε διαφανεί ότι τα κενά των Poirier, Voigtmann και Hilliard δύσκολα θα αναπληρώνονταν, ωστόσο οι πολύμηνες απουσίες κομβικών παικτών ήρθαν να εντείνουν τα προβλήματα. Η βάσκικη ομάδα είναι από τις ουραγούς στην ευστοχία στα σουτ 3 πόντων, με λίγους παίκτες να απειλούν από μακριά, ενώ και ο sharpshooter Stauskas αποδεσμεύτηκε πριν ακόμα προλάβει να προσαρμοστεί στα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Ο βασικός λόγος, που φαίνεται να είναι ακόμα μέσα στο παιχνίδι της 8άδας, είναι το εύκολο πρόγραμμα της καθώς, θεωρητικά, έχει τα φόντα για το 6/6 στο γήπεδο της και ισως μπορέσει να κλέψει ένα διπλό (παρά τη φτωχή της συγκομιδή εκτός έδρας μέχρι τώρα), φθάνοντας τις 16 νίκες και ευελπιστώντας να κάτσει εκεί η μπίλια της πρόκρισης, έστω σε πολλαπλή ισοβαθμία! Σε κάθε περίπτωση πάντως, η Baskonia δεν έχει εικόνα ομάδας, που μπορεί να κάνει τέτοιο finish στη Regular Season και προφανώς, αν καταφέρει μέχρι τελευταίες αγωνιστικές να διατηρεί ελπίδες πρόκρισης, θα συνιστά ένα μικρό θαύμα!
Η άλλη ομάδα, που επιδιώκει να επαναλάβει το περσινό της κατόρθωμα είναι η Zalgiris! Όλοι θυμόμαστε το περσινό της ντεμαράζ που, με το διπλό στο ΣΕΦ και ένα σερί 8 νικών, άφησε εκτός Ρ/Ο τον Ολυμπιακό. Φέτος τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, καθώς η ποιότητα της λιθουανικής ομάδας είναι χαμηλότερη, ενώ και το πρόγραμμα φαντάζει βουνό.
Ωστόσο, φάνηκε και από τον αγώνα με την Efes ότι, η Zalgiris δε θα παραδοθεί. Όσο ο Walkup θα αποκτά αυτοπεποίθηση και θα συνθέτει με το Lekavicius ένα παράξενο, αλλά αποτελεσματικότατο, δίδυμο στον άσο, όσο ο Rivers θα μπαίνει σταδιακά σε ρυθμούς Euroleague ξανά και όσο η front line θα μπορέσει, εκτός από τη συνεισφορά στο επιθετικό κομμάτι, να στήσει ένα αμυντικό τείχος στη ρακέτα, τόσο κανείς δε θα μπορεί να ξεγράψει την ομάδα του Jasikevicius!
THE OUTCASTS
Ολοκληρώνουμε τη μίνι ανασκόπηση για την πορεία των 18 ομάδων της Euroleague, με τις 4, που κατά πως φαίνεται έχουν μείνει πιο πίσω στο κυνήγι της πρόκρισης και αναμένεται να έχουν πιο πολύ ρόλο ρυθμιστή πλέον.
Μια από τις εκπλήξεις της φετινής Euroleague είναι η Alba η οποία, αποδίδοντας σε όλα τα παιχνίδια της μπάσκετ κατευθείαν μέσα από τη φιλοσοφία του Reneses, χωρίς σκοπιμότητες, έχει να υπερηφανεύεται για τις μεγάλες νίκες που πέτυχε!
Με ένα από τα πιο χαμηλά μπάτζετ της διοργάνωσης και χωρίς ποιότητα στο βάθος του πάγκου της, απέδειξε ότι είναι ομάδα Euroleague… Αποκαλύψεις ήταν οι Hermannsson και Sikma, που αποτέλεσαν τους πιο σταθερούς παικτες της Alba και τα σημεία αναφοράς σε περιφέρεια και ρακέτα. Αν οι Eriksson και Siva δεν είχαν απουσιάσει για μεγάλο διάστημα, στερώντας πολύτιμες λύσεις από το οπλοστάσιο του Ισπανού προπονητή, πολύ πιθανόν η Alba να ήταν υψηλότερα στη βαθμολογία.
Η Villeurbanne από την άλλη, ενώ ξεκίνησε δυναμικά, έχει ξεφουσκώσει τις τελευταίες αγωνιστικές και, σε συνδυασμό με το δύσκολο πρόγραμμα της, μάλλον έχει ως στόχο να αποφύγει τις τελευταίες θέσεις.
Η αδυναμία του Jackson να μπει στη λογική της ομάδας και η έλλειψη ποιοτικών εναλλακτικών λύσεων, κυρίως στην περιφέρεια, στοίχισαν. Πάντως, μιλάμε για μια ομάδα με όλο το μέλλον μπροστά της, αν υπολογίσουμε ότι στο ρόστερ της υπάρχουν παικτες όπως ο Lomazs, ο Srtazel, ο Maledon και ο Bako.
Η Zenit, παρα τις φιλοδοξίες που είχε στο ξεκίνημα της διοργάνωσης, δε δικαίωσε τις προσδοκίες, με αποτέλεσμα ο Plaza να πληρώσει το μάρμαρο της μέτριας πορείας. Η απουσία ενός top guard ήταν εμφανής, καθώς με ένα ποιοτικό point guard σε αυτό το ρόστερ, με την υψηλού επιπέδου γραμμή των forwards και τη front line, ίσως η χρονιά να ήταν διαφορετική. Ο Pascual έρχεται σα Μεσσίας να αναλάβει ένα σύνολο, που ταιριάζει στα θέλω του και περιμένουμε να δούμε την επίδραση του πάνω σε αυτό.
Κλείνουμε με τη μεγάλη απογοήτευση, την Bayern, η οποία ίσως είχε τη χειρότερη στελέχωση φέτος και τα αποτελέσματα είναι εμφανή. Η ανισορροπία ανάμεσα σε γραμμή ψηλών και περιφέρεια ήταν χαώδης. Σα να μην έφθασε αυτό, η απόκτηση του Monroe δε συνδυάστηκε με ένα αθλητικό 4αρι να καλύπτει τις αδυναμίες του. Το δίδυμο με Barthel, αν και το καλύτερο σε όρους ποιότητας, κάπως κουτούλαγε μεταξύ του, ενώ ο Lessort δε βρήκε ποτέ ρόλο στην ομάδα.
Για την περιφέρεια η επιλογή του Nelson αποδείχθηκε καταστροφική και έτσι το δημιουργικό βάρος έπεσε πάνω στο rookie Bray, που ωστόσο έχασε λόγω τραυματισμού το πρώτο μισό της σεζόν! Κάπως έτσι, με μόνο 1 νίκη εκτος έδρας, οι Βαυαροί έμειναν πίσω με μόνο στόχο το βλέμμα στην επόμενη σεζόν.
