Ο Ολυμπιακός υποδέχτηκε την εβδομάδα που μας πέρασε, 2 φορές τη Fenerbahce, αλλά δεν κατάφερε να διαφυλάξει την έδρα του γνωρίζοντας την πικρή γεύση της ήττας, για πρώτη φορά φέτος από τα παιδιά του Ιτούδη, στο 2o παιχνίδι.
vs Fenerbahce Game 1 by Navaho
Στο 1ο κείμενο όμως θα ασχοληθούμε με το πρώτο και νικηφόρο. Αυτό που καθορίστηκε σε τεράστιο βαθμό από το κρεσέντο από το τρίποντο του Canaan, ο οποίος, πιθανώς άθελα του, μπορεί να έκρυψε τα σημάδια που προμήνυαν το σενάριο του δεύτερου παιχνιδιού.
Ο Ολυμπιακός στο διήμερο πραγματικά καλός έχει υπάρξει για 2 δεκάλεπτα. Το τρίτο του 1ου παιχνιδιού και το 1ο του δεύτερου.Όχι στο τέταρτο δεκάλεπτο της Τετάρτης, καθώς μπορεί ο Mckissic να πήρε την σκυτάλη από τον Canaan και να έπαθε Curry, αλλά η ομάδα καλά δεν ήταν.
Ο Ιτούδης όλη τη χρονιά ζει και αναπνέει από την early offense και στην άμυνα προσπαθούσε να κάνει λειτουργική την hedge out προσέγγιση του στα screens στην μπάλα. Είναι πολύ έμπειρος και εξαιρετικός προπονητής για να επιμείνει σε αυτή τη συνταγή απέναντι σε αυτόν τον Ολυμπιακό.
Έτσι λοιπόν προσέγγισε το ματς της Τετάρτης με εμφανή διάθεση να ελέγξει το ρυθμό να επιτεθεί όσο περισσότερο γίνεται στο πλεονέκτημα μεγέθους που διαθέτει στο πλάι και κυρίως να απαγορεύσει στον Ολυμπιακό να βρει ροή και ρυθμό μέσα από την κίνηση του. Οι κυριότεροι από τις επίλογές του ήταν στο κομμάτι της άμυνας να μην στείλει πουθενά βοήθειες. Τα screens στη μπάλα θα ήταν μια υπόθεση 2 εναντίον 2 αποκλειστικά, όποιο coverage και αν χρησιμοποιούσε.
Στο 1ο δεκάλεπτο το δίδυμο Jekiri–Pierre , ανέλαβε τη μερίδα του λέοντος στις τελικές αποφάσεις. Μπορεί ο Καλάθης να έτρεξε αρκετά HIGH PNR ντριμπάρωντας μέχρι βαθειά στο post για να αναγκάσει τον Fall να βγει πάνω του, μπορεί ο Dorsey να πήρε 4-5 προσπάθειες σε early offense, επίσης μέσα από high PnR αλλά να είχε κακές εκτελέσεις, όμως ο Καναδός και ο Νιγηριανός ήταν αυτοί που δημιούργησαν τα πραγματικά ρήγματα. Ο Jekiri, από το mid post, είτε με short roll (σπάνια), είτε μένοντας εκεί περιμένοντας τον Καλάθη να τραβήξει το θηρίο πάνω του, βρήκε και σκορ αλλά και πάσες στην αδύνατη πλευρά. Από την άλλη ο Pierre αποτέλεσε τον πολιορκητικό κριό του Ιτούδη, όταν το σχέδιο με τον Καλάθη έδειξε πως δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα, αφού ο Canaan μαζί με το Fall δεν έδειχναν διατεθειμένοι να τον αφήσουν να παράξει, παρά μόνο να εκτελέσει και η αστοχία του Dorsey υπό την ασφυκτική παρακολούθηση του Walkup δεν είχε αποτέλεσμα.
Ο Ιτούδης λοιπόν έδειξε το “1-3” και ο Καναδός άρχισε να γίνεται ο screener του Νικ και να επιζητά την αλλαγή του Canaan πάνω του. Όταν αυτό συνέβαινε, δεν είχε κανένα θέμα να επιτεθεί προς το post, να περιμένει την αναμενόμενη βοήθεια και να την τιμωρεί. Κάπως έτσι σκόραρε 5 πόντους και δημιούργησε πρωτογενώς ή δευτερεύοντος ακόμα 7-8.
Στην άμυνα τώρα ο Jekiri άρχισε το παιχνίδι με ένα κλέψιμο πάνω στον Fall, όταν αυτός δοκίμασε να βάλει την μπάλα στο παρκέ και γενικά πίεσε πάρα, μα πάρα, πολύ τις εισαγωγικές πάσες προς τον κροκόδειλο. Αντίμετρο στη δική του παρουσία σε συνδυασμό με τις μη βοήθειες αλλά και την πίεση που έβαζε η Fener, στα όρια του deny, σε απόσταση μίας πάσας ήταν τα side PnR, η μεγαλύτερη αμεσότητα στην εισαγωγή στο spread PnR και μάλιστα αρκετά ψηλότερα στο παρκέ, γιατί το drop και το under της Fener απαιτούσαν χώρο για τα rescreens.
Όμως σε αυτό το σημείο ο Ολυμπιακός βρήκε σκορ, κυρίως από transition καταστάσεις. Coast to coast Walkup, τρίποντο Canaan, δίποντο Σασα έδωσαν 7/16 πόντους.
Γενικά το transition, είτε σε πρώτο είτε σε δεύτερο χρόνο, έδωσε πολλές λύσεις στον Ολυμπιακό και ήταν και το εφαλτήριο της έκρηξης στην 3η περίοδο.
Προχωρώντας το παιχνίδι και με το δεύτερο rotation του Ολυμπιακού στο παρκέ, έγινε εμφανές πως ο Ιτούδης θα ανεβάσει την άμυνα του μόνο πάνω στο Σλούκα, μάλιστα είδαμε σε αυτό να αλλάζει, αλλά σε όλους τους υπόλοιπους η εντολή ήταν under και όλοι μέσα από τη γραμμή του τριπόντου. Ειδικά απέναντι στον Mckissic ο Guduric αμυνόταν στα 3 μέτρα, ουσιαστικά παίρνοντας από τον Shaquille το μεγάλο του όπλο, την έκρηξη.
Στη δεύτερη περίοδο βλέπουμε και για πρώτη φορά εκτεταμένη χρήση σχήματος χωρίς τον Καλάθη με την 5αδα Guduric – Dorsey – Pierre – Hayes – Motley να μικραίνει πολύ το γήπεδο. Ειδικά ο τελευταίος έβαζε πάρα πολύ πίεση στο επιθετικό rebound και ήταν ο κύριος λόγος που η, κατά τα υπόλοιπα, αποδοτική switch all προσέγγιση του Ολυμπιακού με την είσοδο του Black, δεν πήρε άριστα. ΟK, ίσως μαζί με την αδιανόητα εκτός τόπου και χρόνου πρώτη εμφάνιση του Peters στο παρκέ.
Παρόλα αυτά όμως ο Ολυμπιακός μεταφέροντας την μπάλα στο πλάι και συνδυάζοντας HOs μαζί με screens ανάγκαζε 3 αμυντικούς να ασχολούνται με την μπάλα και κατάφερε να βρει σουτ μέσα από τη δημιουργία του. Επίσης ο Σάσα σαν screener, ειδικά όταν γλιστράει στο screen, αποτέλεσε γρίφο.
Η επάνοδος του Καλάθη στο παρκέ ήταν και η αιτία που η άμυνα του Ολυμπιακού βρήκε defensive stops και έκλεισε το ημίχρονο προηγούμενος χωρίς πραγματικά να ελέγχει το παιχνίδι.
Μετά την ανάπαυλα Ολυμπιακός και Fener μπήκαν αποφασισμένοι να παίξουν ακόμα πιο δυνατά στην άμυνα.Ο Μπαρτζώκας άλλαζε τους πάντες στην άμυνα, πλην Fall, θέλοντας μάλιστα να γίνονται αρκετά επιθετικά αυτές οι αλλαγές, βγάζοντας τους Τούρκους από το δικό τους πλαίσιο. Jump to the ball στα close outs, X outs στην αδύνατη πλευρά για να βγει η περιστροφή και πάλι όμως έπαιξε το ρόλο της η παρουσία του Kαλάθη, που δίνει μια σταθερά στην άμυνα του Ολυπιακού.
Σε αυτό το σημείο η μπάλα ξαναπήγε στα forwards από τον Ιτούδη. Πέραν του Pierre, που ξεκινώντας σαν screener όπως και στο πρώτο ημίχρονο ήταν ένα μόνιμο πρόβλημα, στην εξίσωση μπήκε και ο Hayes – Davies. To 40 φάουλ του Jekiri έφερε νωρίτερα δίπλα τους το Motley, που υπήρξε ο παραλήπτης αρκετών από των δημιουργιών τόσο του ίδιου του Pierre, αλλά και των υπολοίπων. Η αντιμετώπιση στα guard to guard screens ανάμεσα σε Pierre και Καλάθη έμοιαζε άλυτο πρόβλημα, είτε γίνονταν switch είτε όταν παίζονταν staight up. Κάπου εδώ ήρθε η ώρα να κάνω και το παράπονό μου για τις αργές αντιδράσεις του Fall, που μοιάζει να σκεφτεί παραπάνω αν πρέπει να κάνει aggresive show στο mid post όταν έρχεται σε βοήθεια ή να μείνει στη θέση του.
Όπως και να έχει αυτή η περίοδος ανήκει αποκλειστικά στον Cannan, αν και πρέπει να γίνει αναφορά στα post τελειώματα του Σάσα.
Ο Hσαίας λοιπόν ξεκινάει το κρεσέντο του με ένα pull up 3pt μετά από high PNR με το Σάσα ,και καθόλου τυχαία δεν το αναφέρω αυτό. Συνέχισε με ένα corner 3 από επαναφορά με το Σάσα σαν δόλωμα να τραβάει τους πάντες, συνεχίστηκε με το Σάσα σαν facilitator πάλι μέσα από horns να δημιουργεί το χώρο για το baseline cut του Παπ, που οδήγησε στην ast, ένα σε δευτερεύοντα αιφνιδιασμό και έκλεισε με έξτρα πάσα του Σάσα μετά από τον πανικό που προκάλεσε ο Walkup, πηγαίνοντας αντίθετα από το Spain PnR. Θα τα απολαύσετε όλα στο παρακάτω βίντεο.
Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός έβαλε το κόσμο στην εξίσωση, πήρε διψήφια διαφορά και έμοιαζε να κλειδώνει το παιχνίδι. Όμως κάπου εκεί εμφανίζεται ο Guduric και το bully ball που έστησαν με το Motley εκμεταλλευόμενοι εν μέρει την απουσία του Fall. Όμως και πάλι η άμυνα του Ολυμπιακού βρήκε τις λύσεις και έδωσε την ευκαιρία αρχικά στο Σλούκα να δώσει πάλι αέρα στην ομάδα και τον Mckissic να πυροβολεί από παντού.
Βέβαια σε αυτό το 4ο δεκάλεπτο πρέπει να κρατήσουμε κάποια άλλα πράγματα.
Αρχικά πως ο Ιτούδης για πρώτη φορά επιλέγει να αλλάξει σε όλα τα screens τα μαρκαρίσματα, ακόμα και πάνω στον Walkup. Επίσης για πρώτη φορά δοκιμάζει να βάλει Carsen μαζί με Guduric και να κλείνει το παιχνίδι χωρίς τον Καλάθη. Ίσως να είναι ιδέα μου, ίσως να έπαιζε ρόλο ότι κυνηγούσε το σκορ, αλλά φάνηκε να στέλνει περισσότερο κόσμο στο επιθετικό rebound.
Όμως για μένα το κυριότερο είναι πως το παιχνίδι ο Μπαρτζώκας το κλείνει με τον Παπανικολάου παρόντα και 2 εκ των Σλούκα, Mckissic, Walkup δίπλα του και με τον Peters να καθαρίζει αρκετά rebounds στο τέλος.
Επειδή όλοι ξέρουμε τι έγινε στο δεύτερο παιχνίδι και θα σας τα αναλύσει υπέροχα ο P3nny, σε αυτό το πρώτο ματς είδαμε και τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουμε με το αμυντικό πλάνο του Ιτούδη, αλλά ταυτόχρονα είδαμε και τις λύσεις τουλάχιστον στα δικά μου μάτια.
vs Fenerbahce Game 2 by P3nny Hardaway
Δυστυχώς η ομάδα μας δεν κατάφερε να κάνει το 2-0 απέναντι στη Fenerbahce το βράδυ της Παρασκευής, καθώς μετά από ένα κλειστό παιχνίδι, οι Τούρκοι κατάφεραν στις λεπτομέρειες να ισοφαρίσουν τη σειρά.
Πάμε να δούμε πως φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα και τι συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε για την άκρως ενδιαφέρουσα συνέχεια της σειράς.
Α’ ΗΜΙΧΡΟΝΟ
Ο coach ξεκίνησε κλασικά με τους Walkup – Canaan – Παπανικολάου – Vezenkov – Fall και η Fener με τους Καλάθη – Dorsey – Pierre – Hayes – Jekiri. Αρχικά και ελλείψει Guduric από το αρχικό σχήμα, οι Τούρκοι ήταν προβλέψιμοι και χωρίς ιδιαίτερο πλάνο στην επίθεση, πηγαίνοντας σε βιαστικές αποφάσεις χωρίς να μεταφέρουν ιδιαίτερα τη μπάλα. Ο Dorsey είχε κολλήσει και προσπαθούσε να πάρει τραβηγμένες προσπάθειες ώστε να νιώσει ζεστός από την αρχή, χωρίς επιτυχία, ενώ η packline άμυνα που χρησιμοποιούσαμε δεν είχε προβλήματα να αντιμετωπίσει είτε το 2vs2 παιχνίδι των Τούρκων με τον Καλάθη σε ρόλο χειριστή είτε οποιαδήποτε προσπάθεια δημιουργίας των Jekiri-Pierre. Έτσι προηγηθήκαμε με 10-1 μετά από μόλις δυόμισι λεπτά, με τον Canaan να συνεχίζει ακάθεκτος με 2/2 τρίποντα. Ο Ιτούδης κάλεσε άμεσα timeout και έβαλε τις φωνές στους παίκτες του για το overhelp που έδωσε ανοιχτό τρίποντο στον Canaan. Αυτή η οδηγία του Ιτούδη για να σταματήσουν να δίνουν αχρείαστες βοήθειες είτε στο pick n roll μας είτε στο low post αποδείχθηκε σημαντική για τη συνέχεια όπως θα δούμε παρακάτω.
Ο Ιτούδης έβαλε στο παιχνίδι τους Guduric–Motley μετά από μόλις 4.30’ καθώς έλλειπε η απειλή κοντά στο καλάθι όπως επίσης και ένας χειριστής (Guduric) που θα μπορούσε να γίνει πιο απειλητικός με τη μπάλα στα χέρια από τον Καλάθη. Το όχι ιδιαίτερα αποτελεσματικό πλάνο της Fener στην επίθεση, όπως θα φανεί και από το παρακάτω βίντεο, ήταν κλασικά το post up παιχνίδι των Pierre–Hayes και η άμεση PnR επίθεση στην drop άμυνα του Fall, τα οποία εξολοθρεύσαμε.
Το πρώτο δεκάλεπτο έληξε στο 24-10, καθώς στην επίθεσή μας υπήρξαμε αρκετά αποτελεσματικοί κυρίως μέσω των post ups για Fall–Vezenkov (early ή μετά από αλλαγές) και της καλής περιφερειακής μας εκτέλεσης και τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα ακολουθούσε.
Στο δεύτερο δεκάλεπτο πέρασαν στο παρκέ οι Σλούκας–Λαρεντζάκης–Mckissic–Bolomboy μαζί με τον Sasha και πολύ σύντομα άρχισαν τα προβλήματα σε άμυνα και επίθεση. Οι Τούρκοι άρχισαν να ψάχνουν περισσότερο την αδύνατη πλευρά και όχι την επίθεση στον άξονα στο drop του Bolomboy (2 επίπεδα κάτω από Fall σε αυτή την κάλυψη) και αυτό μετουσιώθηκε σε 2 απανωτά τρίποντα από τον x factor τους, τον Carsen Edwards. Με τον Guduric στον πάγκο με φάουλ, ο Ιτούδης τάισε κυνικά τους forwards του και τον Motley στο low post καθώς έβλεπε ότι παίζαμε με undersized πεντάδα (αυτό πρέπει να το δει ο coach, δεν είναι καθόλου καλό ταίριασμα) και από εκεί οι Τούρκοι βρήκαν πόντους που έριξαν τη διαφορά στους 6 πόντους (31-25 στο 16’). Ταυτόχρονα η Fener άλλαζε συχνότερα από ότι συνήθως στα screens στη μπάλα και παρότι ο Motley είχε ήδη 2 φάουλ, κανείς εκ των Σλούκα–Mckissic δεν ήταν aggressive απέναντί του (όχι ιδιαίτερα ικανός στο switch), αλλά χωρίς λόγο προτιμούσαν να πάρουν τραβηγμένα σουτ από την περιφέρεια. Σε συνέχεια των πιο πάνω, ο Ιτούδης έριχνε τον Pierre στο μαρκάρισμα του Σλούκα και τον Hayes πάνω στον Black για να τον αλλάξει πάνω στον Σλούκα, με τον Κώστα συχνά να δείχνει διστακτικός πάνω στην άμυνα των forwards της Fener, ενώ όσες φορές προσπαθήσαμε να ακουμπήσουμε τη μπάλα στο low post σε Black–Bolomboy υπήρχε ψηλότερος παίχτης (π.χ. Pierre) που δυσκόλευε την εισαγωγική πάσα. Έτσι, με οδηγό την άμυνα τους οι Τούρκοι ήλεγξαν το 2ο δεκάλεπτο και μάζεψαν για τα καλά τη μέγιστη διαφορά των 16 πόντων (26-10), καθώς το ημίχρονο έκλεισε στο 37-34.
Β’ ΗΜΙΧΡΟΝΟ
Η αρχική πεντάδα επέστρεψε και ο Fall σε 1 λεπτό απέδειξε πόσο πολύτιμος είναι στο low post ειδικά από τη στιγμή που η Fener θέλει να αλλάζει στα screens. Η διαχείριση των centers μας θα είναι σημαντική για τη συνέχεια της σειράς, σε αυτό το 2ο παιχνίδι η switch άμυνα της Fener άφησε εκτός παιχνιδιού τους Bolomboy–Black. Συνεχίζοντας, η Fener έβγαλε μεγάλη ένταση στην περιφερειακή της άμυνα και το παιχνίδι συνέχιζε να είναι ντέρμπι (45-43 στο 25’). Εμείς χάσαμε το μυαλό μας και με δεδομένο ότι οι Τούρκοι είχαν σταματήσει το overhelping και δεν κατέρρεαν εύκολα σε πρώτο χρόνο, δεν επιλέγαμε να συνεχίσουμε τη μεταφορά της μπάλας αλλά κολλούσαμε πολύ περισσότερο από το σύνηθες σε 2vs2 καταστάσεις, συχνά χωρίς κίνηση μακριά από τη μπάλα. Με λίγα λόγια παίξαμε αρκετά μακριά από τις αρχές μας και αυτό είναι κάτι που δεδομένα θα διορθώσει το τεχνικό team. Το τρομερό είναι ότι ακόμη και με αυτή την εικόνα καταφέραμε να προηγούμαστε με 8 πόντους, 51-43 στο 27’ και με 56-51στο τέλος του 3ου δεκαλέπτου!
Και πάμε στο ζουμί του αγώνα και στο τρικ του Ιτούδη για το οποίο δεν είχαμε απάντηση και μας πλήγωσε, φυσικά μαζί με τα τεράστια σουτ του άνιωθου Hayes στον οποίο η Fener οφείλει την ύπαρξή της αυτή τη στιγμή. Πριν δούμε λοιπόν ποια ήταν αυτή η οδηγία του Ιτούδη, να πούμε ότι στα 2 πρώτα λεπτά του 4ου δεκαλέπτου η Fener πήρε 3 επιθετικά rebs και στις από τις 3 κατοχές που ανανέωσε έβαλε απανωτά τρίποντα (56-59 στο 32΄) !!. Οι πεντάδες εκείνη τη στιγμή στο παρκέ; Σλούκας–Walkup–Mckissic–Vezenkov–Black εναντίον Dorsey–Guduric–Pierre–Hayes–Motley. Νομίζω ότι ο coach δεν πρέπει να υποτιμήσει ξανά το πρόβλημα που δημιουργούν οι undersized πεντάδες είτε συνολικά είτε αν μιλάμε μόνο για την περιφέρεια, ειδικά από τη στιγμή που στη Fener πηγαίνουν μόνιμα 3 ακόμη και 4 άτομα στη διεκδίκηση του επιθετικού reb. Είναι απαράδεκτο σε αυτό το επίπεδο να ανανεώνει ο αντίπαλός σου 17 φορές (!!!!!!!) την κατοχή του, σε αυτό το πλαίσιο είναι πραγματικά θαύμα ότι αυτό το παιχνίδι κρίθηκε στο σουτ.
Πάμε λοιπόν σε αυτό που αναφέραμε νωρίτερα ως “τρικ” του Ιτούδη. Με 6 περίπου λεπτά να απομένουν και με το σκορ στο 64-63 ο Ιτούδης καλεί time out και δίνει σαφή οδηγία να εμπλέκουν τον Vezenkov στο pick n roll που τρέχει ο Guduric, ώστε να απεμπλακεί ο Σέρβος από τον Walkup και να παίξει isolation πάνω στον Σάσα μετά την αλλαγή στο screen. Εδώ να πούμε ότι ο Vezenkov πήγαινε συχνά σε hedge n recover όταν εμπλεκόταν σε screen όλη τη χρονιά και αυτό πρέπει να γίνεται συχνότερα, γιατί είναι δεδομένο ότι θα τον σημαδεύουν με τον Guduric. Σε περίπτωση βοήθειας από τη δυνατή πλευρά, ο Guduric είχε την επιλογή να πασάρει στην περιφέρεια για τρίποντο ή επίθεση στην close out και φυσικά αν πέρναγε τον Sasha στα πόδια, ο Motley περίμενε στο dunker spot αν έβγαινε στον Guduric o Fall. Πολύ κομβικό σημείο αυτό για το παιχνίδι, πάμε να το δούμε σε βίντεο και να δούμε και ποια είναι η σωστή αντιμετώπιση που βγάλαμε μόνο 1 φορά.
Δυστυχώς στο κλείσιμο του αγώνα οι δύο άστοχες βολές του Mckissic (πολύ κακό παιχνίδι ίσως έπρεπε να μπει ο Παπανικολάου κάποια στιγμή στο 4ο) σε συνδυασμό με το προτελευταίο play μας με την τραβηγμένη εκτέλεση του Vezenkov από την περιφέρεια, μας πλήγωσαν και έτσι καταλήξαμε στην ήττα. Το σκορ είναι 1-1 τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο, είναι στο χέρι του coach και των παιχτών να φανούν αισθητά βελτιωμένοι στο game 3. Never too high never too low, πάμε γερά για τη νίκη στο επόμενο.
Black (5.5) Κακή εμφάνιση, βοήθησε ελάχιστα.
Bolomboy (5.5) Κακή εμφάνιση, βοήθησε ελάχιστα.
Λαρεντζάκης (5) Σκιά του εαυτού του, χρωστάει ένα καλό παιχνίδι.
Σλούκας (8) Έπαιζε μόνος του τη Fener στην 4η περίοδο, πρέπει να γίνει ακόμη πιο επιθετικός και να ξεκαθαρίσει στο κεφάλι του εναλλακτικούς τρόπους εκτέλεσης ανάλογα την PnR άμυνα.
Walkup (7.5) Πολύ καλός στην άμυνα, έχει θέμα στην εκτέλεση από την περιφέρεια, επίσης πρέπει να γίνει πιο επιθετικός.
Canaan (6.5) Τίμιος αμυντικά, βρήκε 2 εύστοχα σουτ, ταλαιπωρήθηκε με τα φάουλ, τον χρειαζόμαστε για τη συνέχεια.
Fall (7.5) Πολύ σοβαρός ξανά, κομβικός στο low post, μάλλον θα αφήσει τα κοκαλάκια του στο γήπεδο.
Παπανικολάου (7.5) Μπορούσε να παίξει περισσότερο (20 λεπτά), τον έχουμε ανάγκη για πολλή περισσότερη ώρα στο παρκέ ειδικά με Pierre και Hayes να βαράνε υπερωρίες.
Mckissic (5.5) Επιεικώς κακός μετά από πολύ καιρό. Δεν ξέρω γιατί τον άφησε τόσο πολύ μέσα ο coach μιας και η άμυνα της Fener του έκλεινε τους διαδρόμους και δεν έπαιρνε καλές αποφάσεις.
Vezenkov (8) Τρώει πολύ ξύλο, αλλά είναι όαση, πρέπει να του ακουμπάμε τη μπάλα πολύ περισσότερο στην 4η περίοδο.
Peters (5.5) Πολύ λίγα πράγματα, αδιάφορος αμυντικά.
