Καλησπέρα καλησπέρα, ελπίζω να είστε όλοι καλά και να βλέπετε κάνα ματσάκι να ξεφεύγετε λίγο από τη μαυρίλα της καθημερινότητας μας. Έτσι λοιπόν, μ’ αυτή την αισιόδοξη εισαγωγή, πάμε να περάσουμε στο ζουμί της υπόθεσης και το προχθεσινό παιχνίδι του Κάουνας. Εκεί όπου ο Ολυμπιακός έφυγε με το διπλό, ένα διπλό που, αν δεν κάνω κάποιο λάθος, είχε να έρθει από το Δεκέμβρη του 2016, με διακριθέντες τότε τους Lojeski, Πρίντεζη και Παπανικολάου. Κοινός παρανομαστής λοιπόν, και πάλι ο Κώστας που χθες έκανε φοβερό παιχνίδι τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση.
Αρχικά και με τον Fall στο “5” απέναντι στον Nebo, είδαμε από την αρχή τον Γάλλο να μην πηγαίνει τόσο στο <drop>. Ωστόσο, με τον Nebo να μην απειλεί από μακριά, ο ψηλός μας έμενε αρκετά πίσω στο low post, περιμένοντας τα drive των κοντών, καλύπτοντας ουσιαστικά σαν λίμπερο τα κεντρικά picks. Παρόλα αυτά, τον είδαμε να βγαίνει στις αλλαγές στα <side pick n roll>, ακολουθώντας από αρκετά ψηλά τα drive από τις 45 μοίρες. Η επιλογή για αλλαγή του Fall συνέβαινε κυρίως με τα picks που έπαιρνε ο Lekavicius, πιθανά για να κοπεί σε πρώτο χρόνο η επιλογή του mid-range floater του Λιθουανού. Την ίδια ώρα οι υπόλοιποι θα έκλειναν στη ρακέτα με σκοπό να μειώσουν τους χώρους και να δυσκολέψουν την επιλογή για πάσα μέσα. Αν η πάσα έβγαινε και πάλι προς τα έξω, η άμυνα μας θα έπρεπε να προσαρμοστεί στο close-out, εκεί που ο Cavanaugh είχε αρκετές καλές επιλογές.
Κεφάλαιο Cavanaugh λοιπόν. Ο Αμερικάνος είναι πολύ ενεργός, τελευταία, στην επίθεση των Λιθουανών και φάνηκε και αρκετά στο παιχνίδι μας. Συχνά, θα πάει στα πρώτα δευτερόλεπτα της επίθεσης να κάνει ένα screen στο πλάι, με στόχο να πάρει την αλλαγή πάνω του και στη συνέχεια να ποστάρει χαμηλά και να ζητήσει την μπάλα. Κάτι που συνέβαινε επανειλημμένα χθες, με τον Ολυμπιακό να προσπαθεί να βάλει τους κοντούς της αλλαγής μπροστά του (overplay) για να μην καταφέρει να πάρει θέση ποστάροντάς τους. Ένας τομέας στον οποίο οι περισσότεροι κοντοί μας ανταποκρίθηκαν καλά (βλέπε Walkup, Mckissic, ακόμα και ο Dorsey σε κάποιες φάσεις). Να πούμε επίσης ότι ο Cavanaugh προσπάθησε αρκετά να πάρει θέση ακόμα και με τον Παπ ή τον Sasha ως αντίπαλο, και πάλι όμως η λογική ήταν η ίδια, δηλαδή να μην καταφέρει να τους βάλει στην πλάτη του.
Ο Zdovc επιχείρησε επίσης κάποια γρήγορα <guard to guard screens> για να επωφεληθεί από τις γρήγορες αλλαγές της άμυνάς μας, αφού με το ψηλό του σχήμα στην αρχή (Milaknis στο “2” ουσιαστικά), θέλησε να βρει το miss-match και να πάρει τον Walkup από πάνω του ο οποίος θα μπορούσε θεωρητικά να τον ακολουθήσει, αλλά και να τον ”σπρώξει”. Κάτι που βλέπουμε όλα αυτά τα χρόνια με τον Milaknis, είναι φυσικά τον ίδιο να ξεκινάει από τη baseline να παίρνει ένα cross και να βγαίνει στις 45ο. Εκεί αν βγει ένα βήμα μπροστά εκτελεί, αν όχι θα πάει σε <side pick n roll> με τον ψηλό του, σε μία συνθήκη που όπως είπαμε πριν, σχεδόν πάντα, ο Fall άλλαζε. Αυτό δεδομένα θα έφερνε μια ανισορροπία στη ρακέτα, μπορούμε να πούμε όμως ότι υπήρξε σχεδόν στις περισσότερες των περιπτώσεων καλή επικοινωνία και θέσεις των υπολοίπων στο <pack the paint>, ώστε να περιοριστούν οι εύκολες πάσες στο ζωγραφιστό μας. Όσο το ματς προχωρούσε δε, τόσο βλέπαμε τον Fall να αλλάζει σε περισσότερο και ευκολότερα, κάτι που ίσως να ήταν και ένα ρίσκο που πήρε ο B όσο έβλεπε ότι οι ψηλοί της Zalgiris δυσκολεύονταν να πάρουν θέση στο ζωγραφιστό, απέναντι σε κοντύτερο αντίπαλο (λέγε με Walkup ή Παπ). Επιπλέον, αν αυτή η πάσα τελικά βρισκόταν, ο κοντινότερος πλαϊνός θα έκλεινε για το double team και για να δυσκολέψει πάσες και τελείωμα, κάτι που ειδικά με αντίπαλο τον Nebo φάνηκε να αποδίδει καλά.
Ακόμα μία περίπτωση που είδαμε αυτό το double team ήταν όταν η Zalgiris έβγαζε close out επίθεση κοντά στην baseline. Εκεί ο Fall ως ”λίμπερο” θα έκλεινε και θα πηγαίναμε σε παγίδα, κάτι που φυσικά αν δε λειτουργήσει έχει ελεύθερη πάσα στην αδύνατη πλευρά, αλλά και χώρο για cut στο mid-post. Κάτι που φάνηκε να τονίζει και σ’ ένα time-out ο coach, λέγοντας ότι μετά από close out δεν θέλει την παγίδα δύο παικτών αλλά ένα <help and recover> στο low post, για να αποφύγουμε πάσα έξω σε ελεύθερο παίχτη.
Στο έτερο matchup μεταξύ Martin και Lauvergne, είχαμε φυσικά κάποιες διαφοροποιήσεις, τόσο στις επιλογές της Zalgiris όσο και στις οδηγίες που είχε ο Hassan. Αρχικά είδαμε αρκετά ένα πολύ συχνό φετινό play των Λιθουανών (το είδαμε και στον πρώτο γύρο στο ΣΕΦ), αυτό που ο Jankunas (συνήθως ή έστω το 4αρι) θα έδινε το εισαγωγικό pick και αμέσως θα προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί την αλλαγή, που δίνει σχεδόν πάντα ο Vezenkov για να βρεθεί με κοντύτερο παίχτη στη ρακέτα, ο Lauvergne (που βλέπει πάσα) θα ανέβαινε στην κορυφή για να πάρει την μπάλα και να ψάξει τη backdoor πάσα (σε overplay άμυνα). Εκεί φυσικά, αν η πάσα περνούσε, ήθελε πολύ γρήγορη αντίληψη από τον παίκτη της αδύνατης πλευράς, να βγει στην πλάτη και να κόψει το τελείωμα. Κάτι που έκανε με συνέπεια ο Παπανικολάου φυσικά.
Ακόμα ο Zdovc θέλησε να εκμεταλλευτεί τον όγκο του Γάλλου έναντι του Martin και συχνά άνοιγε το χώρο με 4 out και τον Γάλλο στη ρακέτα απλά να προσπαθεί να πάρει θέση για να τροφοδοτηθεί για το ένας μ’ έναν, εκεί ο Martin έδειξε συνέπεια αφού δυσκόλεψε αρκετά τον Lauvergne τόσο στη θέση όσο και στα τελειώματα, τα οποία φυσικά δυσκόλευαν με το <pack the paint> των υπολοίπων μετά την πάσα.
Aν τώρα, ένα γρήγορο pick είχε φέρει σε αλλαγή τον Martin, ο Παπανικολάου ήταν αυτός που θα έκανε τη ζωή δύσκολη στον Lauvergne μέχρι (και αν) να πάρει θέση χαμηλά.
Να σημειώσουμε τη γενικότερα καλή παρουσία του Martin στις αλλαγές και τη διάθεση του να βάλει πολλά χέρια στην μπάλα, χωρίς να χάνει τη θέση του όπως συχνά έχουμε δει στο παρελθόν.
Πάμε και λίγο στα της επίθεσης όπου, με τον Walkup στο παρκέ, στηνόταν ένα <pindown stagger> για τον Dorsey για να πάρει την μπάλα σε κίνηση στο πλάι κι εκεί είτε θα πήγαινε στο ένας μ’ έναν είτε στο side pick.
Επίσης κάτι που βλέπουμε όλο και πιο συχνά, είναι με αρχική τροφοδότηση του Fall στο post, τους Sasha – Παπ να κάνουν ένα <cross pick>, για να καταλήξει σε cut στην πλάτη του Fall ενός από τους δύο, για μία πάσα που έχει αρκετά ο Γάλλος. Επίσης, παράλληλα με το κεντρικό pick βλέπουμε συχνά τον Sasha να βγαίνει προς τα πάνω, για να έχει πιθανή πάσα έξω αν ο παίχτης του κάνει ένα βήμα μέσα για να διακόψει το dive του ψηλού, και ακόμα cut από την άλλη πλευρά στην baseline του Παπ, που εκεί αν βρεθεί η πάσα έρχεται εύκολο καλάθι. Δύο συνθήκες που θα πρέπει να ψάχνει όλο και περισσότερο ο Ολυμπιακός, αφού τέτοιου είδους δράσεις ”ανοίγουν” τις επιλογές, και φαίνεται ότι η συνεργασία στο <pick n roll> δεν αφορά μόνο τους δύο παίχτες που το δημιουργούν αλλά και τους υπόλοιπους τρεις (ιδανικά).
Με την είσοδο του Σλούκα στο παιχνίδι, είδαμε τα γνωστά πια <spain pick n rolls>, με έναν τρίτο παίχτη να συμμετέχει στην πλάτη του screener για έξτρα επιλογές ανάλογα με το τι θα επιλέξει να δώσει η άμυνα. Σε περίπτωση απλού <pick n roll> του Σλούκα ο Vezenkov θα έψαχνε ταυτόχρονα το <pindown> στον Dorsey, για την πάσα στο πλάι.
Με τον Martin τώρα ως center, και μετά τα αρχικά <hard hedge> του Lauvergne (μας θύμισε κάτι από πέρσι), είδαμε να στήνεται το pick αρκετά πιο ψηλά από το συνηθισμένο (στα 8-9 μέτρα και όχι στη γραμμή του τριπόντου). Αυτό γίνεται γιατί, όταν το guard είναι τόσο πίσω, οι χώροι ανοίγουν αρκετά, με αποτέλεσμα να ρισκάρεις τόσο μια πάσα μέσα σε περισσότερο κενούς χώρους, όσο και με ένα re-screen το ρήγμα από τον κεντρικό διάδρομο (αφού και ο Lauvergne θα έπρεπε να διανύσει μεγαλύτερες αποστάσεις και χωρίς τη βοήθεια της ρακέτας που θα έκλεινε μέσα αν το screen δινόταν χαμηλά). Κάτι που φάνηκε να αποδίδει αφού είδαμε τον Lauvergne να μη βγαίνει τόσο ψηλά, αντίθετα να περιμένει στο τρίποντο αλλά και τον Lekavicius να κάνει ένα βήμα πίσω και να μη σπάει τόσο το screen. Έτσι ο Σλούκας έβρισκε την πάσα στον Martin ή ακόμα βάζοντας τον Αμερικάνο ως δόλωμα στο dive, είχε επιλογή για πάσα στα πλευρά και close out.
Άλλος τρόπος που είδαμε να αποφεύγεται το αρχικό hedge στον Κώστα, ήταν να στήνεται το πρώτο αρχικό spain pick n roll από τον Dorsey, με τον Σλούκα δεύτερο παίχτη πίσω από το πεντάρι. Εκεί, αν γινόταν αλλαγή στον Fall, υπήρχε η πάσα μέσα που συχνά θα έβρισκε τον Jankunas απέναντι του αφού ο Zdovc είχε δώσει οδηγία για κάτι σαν… τριπλή αλλαγή (ας πούμε) για να ελαχιστοποιήσει το miss-match. Αν αυτό δε λειτουργούσε, δηλαδή η γρήγορη θέση του Γάλλου χαμηλά, γινόταν η πάσα στον Σλούκα για να στήσει ένα άμεσο pick και να βρει την άμυνα σε κίνηση και να μην της δώσει ευκαιρία για δυνατό hedge.
Αντίστοιχους χώρους βέβαια έβρισκε ο Σλούκας στο mid range και με τον Nebo μέσα, ο οποίος πήγαινε στο drop, και φάνηκε να έχει ”θεματάκια” αμυντικά, τόσο στο <pick n roll> όσο και με τον Πρίντεζη στο “4”. Αφού οι συνεχείς κινήσεις του Πριντ πλάγια του κεντρικού pick στο χαμηλό post, μπέρδευαν τον Nebo και τη θέση που έπρεπε να πάρει με αποτέλεσμα να υπάρχει επιλογή, είτε για τον Martin είτε για την πάσα χαμηλά στον αρχηγό.
Με τον Martin μέσα, είδαμε επίσης, την αντίστοιχη συνθήκη με τα 2 guard στο <spain pick n roll>, με στόχο όμως το άμεσο post του Αμερικάνου, με τα 2 guards να εξασφαλίζουν μεγαλύτερο miss-match σε περίπτωση αλλαγής. Αν τώρα, ο Zdovc πήγαινε σε έξτρα αλλαγή από το πλάι (αυτό το κάτι σαν τριπλή αλλαγή), τότε το πλεονέκτημα θα βρισκόταν συνήθως στον Sasha και θα ψάχναμε το δικό του post. Η τροφοδότηση αυτή του Martin χωρίς ουσιαστικά να τρέχει ένα τυπικό pick n roll, αλλά βάζοντάς τον κυρίως να ψάξει τη θέση του στη ρακέτα, είναι κάτι που βλέπουμε αρκετά τελευταία. Τέλος, να σημειώσουμε και τις καλές πάσες του Hassan, στο short roll, εκεί που αν έρθει βοήθεια από το πλάι, σίγουρα υπάρχει έξτρα πάσα έξω που συχνά θα δώσει ελεύθερο σουτ.
Καλή νίκη για το νέο πια στόχο της 4άδας και του πλεονεκτήματος έδρας, σε μια έδρα που αντικειμενικά δεν μας πήγαινε καλά.
Σε λίγες ώρες στο ΣΕΦ, παίζουμε άλλο ένα παιχνίδι απέναντι στον Παναθηναϊκό και το αποτέλεσμα αυτού θα μας δείξει εν πολλοίς, αν θα κλειδώσει ουσιαστικά η τετράδα, λίγες αγωνιστικές πριν το φινάλε.
