Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα να ξεκινάς να γράφεις pre game ενός αγώνα και μόλις 48 ώρες πριν η ομάδα να προέρχεται από θρίαμβο, έχοντας μάλιστα παίξει μπάσκετ βγαλμένο από τα πιο υγρά όνειρα όλων μας. Είναι το καλύτερο συγγραφικό boost, αν και μεταξύ μας, λίγο πολύ το έχουμε ήδη αφήσει ήδη στην άκρη και ανυπομονούμε για το αποψινό στο Βελιγράδι. Όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά επειδή ο συγκεκριμένος οργανισμός και ακόμα περισσότερο το συγκεκριμένο τμήμα έχει αναγάγει την ψυχρολουσία σε δεύτερη φύση. Επομένως λίγο πολύ όλοι μας ξυπνήσαμε με μια ανησυχία το πρωί ότι σήμερα δεν ξέρουμε κατά πόσο θα ντυθούμε την αγαπημένη μας αμφίεση, αυτή δηλαδή του πανηγυρτζή των σόσιαλ, εκεί γύρω στις 10 το βράδυ που τελειώνει το ματς. Διότι κακά τα ψέματα, Τρίτη βράδυ οργιάσαμε περισσότερο κι από όσο οργίασε ο Hassan απέναντι στην frontline των Blaugrana.
Και το είχαμε ανάγκη να πω την αλήθεια, ήταν μια ψυχική εξιλέωση απέναντι στις μπασκετικές ανορθογραφίες των προηγούμενων αγωνιστικών που μας είχαν φέρει στο 5-5, απότοκο του τραυματισμού του Harrison (αποδείχθηκε πόσο κομβικός ήταν) αλλά και του covid που στέρησε από την ομάδα την αριθμητική επάρκεια με συνέπεια την αγωνιστική διαταραχή. Το δήλωσε και ο coach B πριν από το ματς στη Βαρκελώνη και νομίζω ότι το αποτέλεσμα τον δικαίωσε πανηγυρικά, αυτή η ομάδα όταν δουλέψει με πληρότητα και χωρίς άλλες ατυχίες θα παίξει μπάσκετ υψηλού επιπέδου. Επομένως ανορθογραφίες με σχήματα ανάγκης, όπως η συνύπαρξη Mckissic – Παπανικολάου στην ίδια 5αδα που καθιστούσε την κίνηση στο σετ παιχνίδι δυσλειτουργική, μάλλον θα αργήσουμε να ξαναδούμε στο rotation (αμήν).
Είπα McKissic, και θυμήθηκα το 3/4 που έγραψε προχθές. Εξαιρετικά μεστή εμφάνιση και γενικότερα σωστές αποφάσεις (πλην 2 εξαιρέσεων), νομίζω ότι το συναπάντημα με Σλούκα και Harrison είναι αυτό που τον αφομοιώνει καλύτερα από όλα, αφού του στερεί χρόνο με τη μπάλα στα χέρια άρα ελαττώνεται και η πιθανότητα λάθους. Το παιδί είναι cutter στο 5 εναντίον 5 και ως τέτοιος θα πρέπει να αξιοποιείται, εκτος αν βρει διάδρομο στο ανοιχτό γήπεδο οπότε εκεί κάντε όλοι στην άκρη. Εντύπωση μου προκαλεί επίσης το γεγονός ότι είναι πιο εύστοχος από την περιφέρεια όταν το σουτ που επιχειρεί είναι contested, ενώ στα ελεύθερα μέχρι τώρα έχουν δακρύσει τα στεφάνια. Δεν ξέρω αν ήταν το πιο efficient σε net rating σχήμα αυτό με Σλούκα – Harrison – Mac (νομίζω ήταν το Σλουκας – Jenkins – Παπ), αλλά σίγουρα είναι το πιο δόκιμο με τον Shaquille στην περιφερειακή τριάδα.
Ζητούμενο όμως είναι η διάρκεια, επομένως η προχθεσινή νίκη θα χάσει κάθε αξία αν δε συνοδευτεί με διπλό σήμερα απέναντι στα… αδέρφια μας τα οποία μόνο αδερφικά δε μας έχουν φερθεί τις τελευταίες 2 επισκέψεις στο Βελιγράδι. Δεν έχουμε και τεράστια προϊστορία, συνολικά έχουμε αναμετρηθεί 7 φορές (5-2 υπέρ μας, το 8ο στο ΣΕΦ πέρυσι δεν έγινε ποτέ λόγω διακοπής της διοργάνωσης), αλλά συγκεκριμένα στο Βελιγράδι το επί μέρους είναι στο 2-2 με τις δυο ήττες να είναι τις προηγούμενες 2 σεζόν. Επομένως μην περιμένετε εύκολο βράδυ σήμερα. Τουναντίον, ελλοχεύει κίνδυνος για αρκετό… ξύλο, πολύ περισσότερο από αυτό που υποτίθεται θα τρώγαμε από τον Saras. Κι αν οι Davies, Mirotic, Oriola, Smits σπρώχνουν, οι Terry, O’ Bryant, Davidovac δέρνουν κανονικά, ενώ και οι Walden, Loyd στην περιφέρεια μόνο cheat δεν κάνουν στα αμυντικά τους καθήκοντα.
Γενικά φέτος ο Αστέρας εμφανίζεται αρκετά πιο αθλητικός από όλα τα προηγούμενα χρόνια, αφού το σύνολο του Sasa Obradovic έχει αρκετές Αφροαμερικανικές ενέσεις στο κατά τα άλλα σέρβικο DNA του. Ο ανταγωνισμός στη EuroLeague επιβάλλει αθλητικότητα και φέτος στον Ερυθρό υπάρχει σε πλεόνασμα. Φυσικά ξεχωρίζει ο σταρ της ομάδας ο Loyd, ο οποίος οργιάζει φέτος επιθετικά. Είναι ο δεύτερος σκόρερ της διοργάνωσης πίσω από τον James, και 5ος στη συνολική αξιολόγηση, είναι ο παίκτης με το μεγαλύτερο usage στην ομάδα, αφού οι περισσότερες μπάλες περνάνε από τα χέρια του. Παρόλα αυτά σουτάρει με το χλιαρό 30% στα τρίποντα, αφού το επιθετικό του ρεπερτόριο είναι γενικότερα πληθωρικό και όχι μονόπλευρο. Επίσης είναι ο δεύτερος πόλος δημιουργίας του Αστέρα με 3.2 τελικές. Δεύτερος είπα, γιατί ο πρώτος είναι ο Langston Hall, που θα απουσιάσει από τον αποψινό αγώνα (ενώ και ο περσινός δικός μας Rochestie χαιρέτησε νωρίς). Μόνο ως θετικό θα πρέπει το λάβουμε καθώς είναι ο πιο νοικοκυρεμένος παίκτης του Ερυθρού, με τις πιο αλτρουιστικές διαθέσεις (4 τελικές μ.ο.). Αυτομάτως η απουσία του σημαίνει ότι ακόμα μεγαλύτερο βάρος θα πέσει απόψε σε Lloyd και Walden.
Θεωρώ δεδομένο ότι, όπως με τον Καλάθη έτσι και, με τον Loyd θα δούμε από την αρχή και για πολύ ώρα τον Παπανικολάου πάνω του, που θα προσπαθήσει να του περιορίσει τη δημιουργία. Ο Jenkins θεωρώ ότι πάλι θα πάρει σημαντικά λεπτά στο rotation πάνω στον Walden. Κλειδί στην έκβαση είναι ξεκάθαρα τα rebounds, τομέας στον οποίο ο Ερυθρός υπερτερεί με 32 έναντι 30 μ.ο.. Στοιχείο το οποίο μας πονάει, ειδικά η αδυναμία στο να μαζέψουμε το αμυντικό που μας εμποδίζει και να τρέξουμε στο ανοιχτό γήπεδο, και με δεδομένο ότι οι Bryant και Terry θα σπρώξουν πολύ επιβάλλεται η ενεργοποίηση του Ellis σήμερα στα περσινά του επίπεδα. Θεωρώ δεδομένο, με βάσει το rotation του coach B στην τελευταία περίοδο με την Barca, που άφησε την ίδια 5αδα σερί, ότι θα δούμε περισσότερο χρόνο σήμερα στο παρκέ τόσο τον Σπανούλη όσο και τον Πρίντεζη. Θα χρειαστούμε σήμερα πόντους και από τους δυο και θεωρώ ότι τους ταιριάζει περισσότερο ο Αστέρας από την Barca για ευνόητους λόγους.
ΥΓ: Είναι τόσο ευμετάβλητη φέτος η κατάσταση με τον ιό στη διοργάνωση που τα αγωνιστικά σκαμπανεβάσματα όλων των ομάδων είναι συχνότερα από κάθε άλλη φορά. Το ξέρω ότι είναι ζητούμενο η σταθερότητα, ο ρυθμός και η συνέπεια αλλά το βλέπουμε και αλλού ότι φέτος είναι ουτοπικό να συμβεί. Παρόλα αυτά θεωρώ πισωγύρισμα ενδεχόμενο στραβό αποτέλεσμα απόψε. Πρέπει να έρθει το ροζ φύλλο πάση θυσία για να πάμε στο 7-5 αν θέλουμε να συζητάμε με ρεαλιστικά δεδομένα ως contender 8αδας ακόμα και σε αυτή την αλλοπρόσαλλη χρόνια.
