Στο παρελθόν μετά από μια τέτοια ήττα η πίκρα θα ήταν τέτοια που δεν θα είχα διάθεση να μιλήσω για μπάσκετ για ημέρες. Βέβαια τα χρόνια πέρασαν και οι εμπειρίες με δίδαξαν – πως το συναίσθημα συνήθως διαστρεβλώνει την πραγματικότητα – και ως εκ τούτου έχω συνειδητά επιλέξει να προτάσσω τη λογική στις δύσκολες στιγμές. Και αν το σκεφτεί κανείς σοβαρά και σε καθαρά Ολυμπιακά μπασκετικά πλαίσια δεν είναι και τόσο δύσκολη η φάση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα! Δύσκολη ήταν η ήττα στον τελικό του Τελ Αβίβ από την Μπανταλόνα, η ήττα από τον ΠΑΟ στον ημιτελικό του Βερολίνου (παρένθεση: δεν μας πάει αυτή η πόλη ούτε η Γερμανία συνολικά αν βάλω και το Φ4 του Μονάχου στην εξίσωση). Ούτε η διαφορά της ήττας ήταν τόσο τραγική αν π.χ. θυμηθούμε την προ ετών ήττα στο ΣΕΦ από την ΕΦΕΣ με 50π κλπ. Με άλλα λόγια έχουμε δει και ζήσει και πολύ χειρότερα …
Τίποτα από ότι συνέβει την προηγούμενη Πέμπτη δεν κάνει την ήττα από την Κίμκι ιδιαίτερη παρά μόνο οι προσδοκίες των φίλων της ομάδας μας που ήταν βασισμένες στις προγενέστερες επιτυχίες του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια – και την απόδοση της ομάδας όταν έπαιζε με την πλάτη στο τοίχο. Αλλά όλα αυτά ήταν παρελθόν εδώ και αρκετό καιρό απλά δεν θέλαμε να το παραδεχτούμε και ο όμιλος ήταν τέτοιος που τα αποτελέσματα και των αντιπάλων μας κρατούσαν μέσα στο παιχνίδι της πρόκρισης.
Τα δεδομένα πριν το παιχνίδι ήταν ξεκάθαρα ο Ολυμπιακός είχε χάσει την αγωνιστική ταυτότητα του, δεν έκανε διπλό στο ΤΟΠ16 μετά την 2η αγωνιστική στη Βιτόρια, έκανε απρόβλεπτα κακές εμφανίσεις και ήττες με την Ζαλγκίρις και την Μπαμπεργκ, έχασε με κάτω τα χέρια στη Βαρκελώνη και στη Μαδρίτη και έδειχνε παιχνίδι με το παιχνίδι πως είχε χτυπητές αδυναμίες τόσο στο επιθετικό κομμάτι αλλά τόσο και στο αμυντικό το οποίο ήταν το “φετίχ” της αγωνιστικής φιλοσοφίας μας. Από την άλλη η Κίμκι είχε ένα ακριβό ρόστερ, ήταν δυνατή στην έδρα της (όπου και έχασε μόνο από την Ρεάλ) και αφότου άλλαξε προπονητή είχε την ψυχολογία και μια μοναδική ευκαιρία /κίνητρο να διεκδικήσει την πρόκριση της στα Play Off απέναντι αρχικά στην πιο επιτυχημένη ομάδα των τελευταίων ετών και την περσυνή πρωταθλήτρια (Ρεάλ). Με αυτά τα δεδομένα και με την Κίμκι να έχει σε εξαιρετική βραδιά τους σουτέρ της έξω από τα 6,75μ – το τελικό αποτέλεσμα ήταν λογικό εάν όχι φυσιολογικό .. (εδώ φέτος τα τρώμε τα τρίποντα αβέρτα από ομάδες που δεν φημίζονται για την ικανότητα τους σιγά μην περιορίζαμε μια ομάδα που έτσι παίζει με αυτή τη λογική εδώ και χρόνια) Εν κατακλείδι στη Μόσχα πήραμε αυτό που αξίζαμε και ως συνέπεια της συνεχόμενης κακής αποδόσεως στο ΤΟΠ16. Η τελευταία αγωνιστική ελπίζω να είναι καθαρά διαδικαστική και να μην γίνει κανένα αστείο και προκριθούμε από σπόντα γιατί η σκούπα στα Play Off από τον μελιτζάνα θα είναι σίγουρη – και δεν έχω καμμία διάθεση να διαβάζω από τους έγκριτους δημοσιογράφους πως ο μεγάλος Γκαστόνε μας έχει πελάτες και με τη Φενέρ.
Σε ότι τώρα αφορά την κριτική σε διοίκηση, προπονητή και παίκτες καλό θα είναι να περιμένουμε μέχρι το τέλος της σαιζόν και το αποτέλεσμα στο Ελληνικό πρωτάθλημα – όχι γιατί ο τίτλος θα διαγράψει την απαράδεκτη εικόνα του ΤΟΠ16 και την μη πρόκριση στα Play Off (μόλις 2η φορά σε 23 συμμετοχές – Πίνακας Α) αλλά γιατί δεν έχει νόημα οποιαδήποτε κουβέντα τώρα όταν όλες οι διορθωτικές κινήσεις μπορούν και θα πρέπει να γίνουν το καλοκαίρι. Μέχρι τότε απαιτείται στήριξη στην ομάδα χωρίς άναρθρες κραυγές, στρατοδικεία, απαξίωση και σπασμωδικές ενέργειες. Ο αποκλεισμός από μόνος του και το γεγονός πως μετά από 11 χρόνια ο Ολυμπιακός δεν θα συμμετάσχει στα Play Off θα προκαλέσουν τις απαραίτητες εξελίξεις – δεν χρειάζεται τίποτα άλλο.
ΠΙΝΑΚΑΣ Α
Ως οπαδός το ισχυρότερο μύνημα που μπορώ να δώσω είναι να μην πω τίποτα! Όπως έχει πει και ένας Αμερικανός φιλόσοφος ο Elbert Hubbard «Αυτός που δεν αντιλαμβάνεται τη σιγή σου πιθανότατα δεν θα αντιληφθεί και τα λόγια σου» Και οι Αφοι δεν είναι χαζοί! Ξέρουν πως η μπάλα πλέον είναι στα χέρια της διοίκησης η οποία και θα πρέπει να αποφασίσει ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις και με ποιους θα πορευτεί γιατί ο κύκλος αυτής της ομάδας έκλεισε οριστικά. Στο ρόστερ υπάρχει καλό υλικό και τεχνογνωσία για να φτιαχτεί κάτι νέο, ανταγωνιστικό και με καλύτερες προοπτικές από το φετινό project. Επιπροσθέτως θα έχουμε και μια ευκαιρία να παρατηρήσουμε στα Play Off προς τα πού πηγαίνει το Ευρωπαϊκό μπάσκετ (σε επίπεδο top ομάδων) κάτι που δεν μπορείς να το κάνεις αποτελεσματικά όταν διαρκώς διεκδικείς προκρίσεις και τίτλους. Με δεδομένη την αλλαγή του τρόπου διεξαγωγής από του χρόνου (16 ομάδες με Regular Season 15 αγώνες εντός και εκτός) είναι πιθανό λόγω κλήρωσης να ξεκινήσουμε τον Οκτώβριο με αγώνες σημασίας επιπέδου ΤΟΠ16 αν πχ έχεις στον πρώτο γύρο εντός τις πρώτες αγωνιστικές κάποιες εκ των (Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚ, ΠΑΟ, Μακαμπι, Φενέρ). Τέλος τα οικονομικά δεδομένα λόγω του νέου τρόπου διεξαγωγής θα πρέπει λογικά να αυξήσουν το budget (περισσότεροι εντός έδρας αγώνες υψηλού ενδιαφέροντος και μεγαλύτερα έσοδα ανά νίκη). Aν λοιπόν αναλύσουμε καλά το προς τα πού πάει το παιχνίδι, έχουμε αυξημένο budget, περισσότερο χρόνο για να προετοιμάσουμε το νέο Project και κυρίως μάθουμε από τα φετινά λάθη μας, ίσως και να έχουμε κάνει το πρώτο βήμα για ένα νέο κύκλο επιτυχιών. Μέχρι τότε keep it calm and be sure that your silence will be so loud!
Painting of this post: Silence by Mario Sánchez Nevado
