Αγαπητό μου ημερολόγιο, τελικά οι Γάλλοι δεν έμαθαν από τη ζώνη της Σλοβενίας και την πάτησαν από τους Ισραηλινούς.
Οι Γάλλοι υστερούν στην ανάγνωση των καταστάσεων και σε αρκετούς τομείς του παιχνιδιού δείχνουν να προσπαθούν να επιβληθούν μόνο μέσω της αθλητικής τους ανωτερότητας.
Δεν είναι απαραίτητα κακό κάτι τέτοιο, απλά έχει κάποιους περιορισμούς.
Για παράδειγμα χτες οι Ισραηλινοί είχαν μεγαλύτερα, περισσότερα και κυρίως πιο μπασκετικά κορμιά από τους Σλοβένους για να εφαρμόσουν τη matchup ζώνη.
Επίσης χτες έλειπε ο Sarr που ήταν το αντικλείδι απέναντι στους Σλοβένους στο κλείσιμο σε άμυνα και επίθεση.
Αυτό το εκμεταλλεύτηκε ο Sorkin, γνωστός για την έφεση του στο επιθετικό rebound, και εξέθεσε το άλλο αδύναμο σημείο της Γαλλικής ομάδας, που είναι οι δεύτερες ευκαιρίες που δίνει στους αντιπάλους της. Αν δεν διορθώσει τίποτα από τα δύο θα έχει ζόρικα knock outs η αρμάδα του Yabusele.
Στα δικά μας τώρα, το ματς με τη Γεωργία κανονικά θα έπρεπε να απογοητεύσει τον coach Σπανούλη και το team του.
Όχι η εμφάνιση, αλλά η δειχείρισή του από τον coach Džikić. Βλέπετε, οι Bitadze, Shengelia, Mamu, Burjanadze, Sermantini ήταν μια καλή συνύπαρξη θηρίων για να αναδειχτούν τα πραγματικά ζητήματα που έχουμε στην frontline εν τη απουσία του Γιάννη σε επίθεση και άμυνα.
Ακόμα ακόμα να δούμε και τι άλλο μπορούμε να κάνουμε αν ο Γιάννης βρει τείχος.
Τελικά δεν είδαμε τίποτα από όλα αυτά, οι Βόσνιοι έχουν ανάλογα κορμιά αλλά δεν ξέρω αν θα έχουν και αυτοί τη διάθεση να κονταροχτυπηθούν και έτσι ελπίζουμε στο φιλότιμο (πλάκα κάνω) και στην ανάγκη των Ισπανών.
Ελπίζω δηλαδή οι Ιταλοί να τους έχουν κερδίσει και να έχουν κίνητρο την τελευταία αγωνιστική να αποφύγουν τους Γάλλους.
Αν όχι φοβάμαι πως η εθνική θα πάει στη Ρίγα έχοντας παίξει επί της ουσίας ένα μόνο πραγματικά ανταγωνιστικό ματς στην Κύπρο.
Αντιλαμβάνομαι πως δε χρειάζεται να γκρινιάζω μετά από μια νίκη με 40 πόντους , αλλά να θυμίσω κάπου εδώ το Mundobasket της Ισπανίας που κάναμε 5-0 στον όμιλο και μετά ήρθαν οι Σέρβοι και αναρωτιόμασταν πως και γιατί.
Βέβαια αν ολοκληρώσουμε τη δουλειά στην Κύπρο και δεν γίνει κάτι ακραίο ο δρόμος στη Ρίγα έχει αρχικά Σλοβενία ή Ισραήλ ή Πολωνία και μετά Λιθουανούς – Φιλανδούς ή Λετονούς .
Τίποτα απαγορευτικό, τίποτα δεδομένο.
Κανείς από τους παραπάνω δε μας φοβίζει, αλλά και κανένα δε φοβίζουμε.
Ο Γιάννης τρομάζει τους πάντες, αλλά το εναλλακτικό πλάνο δεν το έχουμε δει. Δεν έχουμε δει το Γιάννη να δημιουργεί σταθερά, δεν έχουμε δει την εθνική να προσπαθεί να κρατήσει ζεστούς και με ξεκάθαρο καθηκοντολόγιο τους κοντούς της.
Η προσπάθεια να επιτεθεί γρήγορα δεν φαίνεται να έχει γίνει κτήμα του συνόλου και σίγουρα επιδέχεται βελτίωση η αξιοποίηση του Σλούκα στο screen n roll.
Ναι ο Γιάννης δεν γουστάρει ιδιαίτερα να λειτουργεί σαν screener γενικά, πόσο μάλλον στην Εθνική, αλλά δε μου μοιάζει βιώσιμο να καταλωνει τόσο χρόνο ντριμπλάροντας και ψάχνωντας το mismatch ή το χώρο για να παρασύρει τους πάντες στο διάβα του.
Η χρήση του Σαμοντούροφ έστω και σαν τρίτο forward σε ένα big σχήμα, είναι καλή ιδέα, αλλά και πάλι δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε αν είναι λειτουργική.
Μεταξύ μας, επειδή η εθνική έχει μόνο το δρόμο του κατενάτσιο να πάρει αν θέλει να υπερβεί το ταβάνι της, καλό είναι ο Σάμο να συνεχίζει να δοκιμάζεται.
Τα χαμηλά σχήματα με 3 περιφερειακούς είναι ευάλωτα αμυντικά και όχι ιδιαίτερα λειτουργικά από άποψη απειλής και spacing.
Αρκετή γκρίνια για αρχή εβδομάδας και μήνα .
Καλό μήνα να έχουμε .