Προφανώς η χτεσινή γεμάτη ημέρα που περιελάμβανε κούρεμα, γυμναστική, βόλτα την Κιάρα, μαγείρεμα και σάπισμα με αντικοινωνικότητα από τις 13:30 το μεσημέρι βλέποντας μπάσκετ και θρύλο στην μπάλα, δε μου άφησε χρόνο να να καταθέσω τις σκέψεις μου.
Δεν αφορά κανένα αυτό βέβαια πλην του @RedEmerald που κάνει χαρά με τα κείμενα. (Σημ: Red Emerald “Επιβεβαιώνω”)
Στο προκείμενο.
Φυσικά και δεν είδα το Ελλάδα – Κύπρος.
Εχασα την ευκαιρία να συγκινηθώ με το δύο ομάδες ένας ύμνος.
Θα γίνω ακόμα πιο ακραίος και θα ασχοληθώ με την Τουρκία.
Αν έχετε διαβάσει τα προηγούμενα σημειώματα θα θυμάστε ότι είχα εκφράσει αμφιβολίες για το βάθος τους πίσω από την καλή πρώτη 5αδα τους.
Κάπου εδώ να σας ομολογήσω πως το δεύτερο γεγονός που με οδηγούσε στην αμφισβήτηση των Τούρκων ήταν η διαχείριση του Sengun από τον Ataman.
Όσο περνούν τα παιχνίδια διαπιστώνω πως έχω πέσει έξω και στα δύο. Ο Alperen είναι ο πυρήνας του συστήματος της Τουρκίας χωρίς να χρειάζεται όλη ο ομάδα να περιστρέφεται γύρω του.
Μέσα από short rolls δημιουργεί για τους υπόλοιπους (Hazer 2 stare down dunks απο assists του) και έτσι δεν αλλάζει την ιδέα του μπάσκετ που γουστάρει ο coach Ataman.
Το πάνε και ένα βήμα παρακάτω με τον Sengun να λειτουργεί και σαν χειριστής PNR με screeners είτε τον τίμιο σε Pop Out καταστάσεις Osmani είτε τον επίσης εξαιρετικό Osman χωρίς το «ι».
Η παρουσία αυτών των δύο έχει απελευθερώσει από τη λάντζα τον Larkin που έχει αποκλειστικά εκτελεστικό ρόλο και δε φθείρεται. Παίζει όταν πρέπει, παίρνοντας τις κατοχές που πρέπει χωρίς να υπερφορτώνεται .
Την έλλειψη βάθους στα PF o Ataman την έλυσε εκμεταλευόμενος το πακέτο του Sengun με την μπάλα αλλά και παίρνοντας μαζί του έναν ακόμα “αυθεντικό Τούρκο” μετά τον Larkin τον Bona, που έρχεται να γίνει κατά κάποιο τρόπο ο Adams των φτωχών για τους Τούρκους.
Bona, Osmani, Sipahi, Hazer, Osman είναι οι άνθρωποι που ευθύνονται για την αμυντική παρουσία των Τούρκων. Μεγάλα κορμιά σχήματα που αφήνουν στην άκρη το spacing για να κλείσουν και άλλο τους χώρους.
Εδώ να πω πως ο Sengun παρότι έχει κλασική μούρη αδύνατου που από κάτω είναι τσουπωτούλης με γάμπα γαλόνι είναι master του box out και εξαιρετικά ευφυής στο πως θα περιστραφεί αμυντικά.
Το μεγάλο τεστ θα είναι με τους Σέρβους, το ξέρουμε όλοι αλλά νομίζω ότι πλέον και η δική τους εικόνα αλλά και οι Σέρβοι τους δίνουν πιθανότητες.
Ο Bogdan δυστυχώς θα χάσει το υπόλοιπο Eurobasket και αυτό είναι τεράστια απώλεια για τη Σερβία αγωνιστικά και κυρίως εξωαγωνιστικά.
Αν θυμάστε το φιάσκο με το Spissu στο προηγούμενο Eurobasket έγινε εν τη απουσία του Bogdan και εν τη παρουσία του Joker.
Ο υπέροχος Bogdan κουβαλάει ηγεσία, ελιτ εκτέλεση με κάθε τρόπο, πνευματική σκληράδα και τους ισορροπεί.
Οκ τον Guduric έχουν πίσω του όχι τον Τολιοπουλο ή τον Dorsey αλλά δεν είναι το ίδιο σαν οντότητες. Αφήστε που τα μπουνίδια του Petrusev επειδή τόλμησε να τον παίξει δυνατά ένας Πορτογάλος, αλλά κυρίως η κακή χημεία ανάμεσα σε Micic & Pesic και η ανοιχτή μουρμούρα του Βασίλη στον πάγκο μετά από αλλαγή, δείχνουν ότι οι Σέρβοι όταν είναι άπαιχτοι μπορούν να κάνουν όλα μπουρδελο μονάχοι τους.
Παραμένουν φαβορί, αλλά πλέον όχι απόλυτο.
Γιατί οι Γερμανοί έχουν καταργήσει αυτές τις απολυτότητες αποδεικνύοντας σε βάθος πόσο αποτελεσματική είναι η απλότητα όταν εφαρμόζεται άρτια.
Ο Schroeder κάνει ταχυδακτυλουργικά και διαχειρίζεται το τέμπο αλάνθαστα, οι αυτοματισμοί τους είναι εκεί και θα το ξαναπώ ο κορμός των προηγούμενων τριών διοργανώσεων βρίσκεται με κλειστά μάτια.
Χτες απέναντι στην τιμιότατη και σκληρή Λιθουανία, του σπουδαίου και ώριμου Jokubaitis που απελευθερωμένος από την παρουσία άλλου guard βγάζει αυτοπεποίθηση, απέδειξαν πόσο δουλεμένοι είναι και πόσο πνευματικά & σωματικά έτοιμοι να ανταπεξέλθουν.
Μπορεί ο Mo να τους περιορίζει λύσεις στο μέγεθος αλλά υπάρχει ο υπέροχος αδελφός του να κυριαρχεί τόσο απόλυτα στο παρκέ με τον όγκο του βγάζοντας μια αρμονία σε κάθε του κίνηση. Eurostep σε πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα αιφνιασμό, putbacks, step back τρίποντα.
Αυτός ήταν ο πρώτος τρόπος αντίδρασης των Γερμανών στις αντεπιθέσεις των Λιθουανών.
Ο δεύτερος φυσικά ήταν ο άγγελος Χαριστέας του μπάσκετ. Ο Obst με την εξαιρετική κίνηση του μακριά από την μπάλα και την ταχύτητα εκτέλεσης παίρνει πάνω του συνεχόμενες επιθέσεις σπάει την ψυχολογία των απέναντι και δημιουργεί και για τους ψηλούς του ενίοτε.
Οι ψηλοί είναι οι Tais, Voightman, Thiemann. Πλαισιωμένοι είτε από τον Bonga είτε από τον Franz στο φτερό δίνουν ένταση και ενέργεια στην πίσω γραμμή άμυνας.
Αφήνω τους Γερμανούς και πιάνω τα Γαλλάκια που ζορίστηκαν υπερβολικά από τον υπέροχο Luka και τους ψηλούς του.
Πολλές δεύτερες ευκαιρίες οι Σλοβένοι, υπερβολική χρήση switch all από τους Γάλλους τους έμπλεξε για 35 λεπτά. Βέβαια μετά ο Sarr έμεινε στο post και κυριάρχησε άμυνα επίθεση και έδωσε ένα στήριγμα στον Francisco που έμοιαζε μια ταχύτητα γρηγορότερος από κάθε guard της Σλοβενιας.
Η απειρία των Γάλλων φάνηκε και στο χρόνο που χρειάστηκαν να αποκωδικοποιήσουν την 2-1-2 ζώνη των Σλοβένων στο δεύτερο ημίχρονο. Μαθήματα.
Στον δικό μας όμιλοι το Καυκάσιοι Παλαιστές vs Italian mobs τελείωσε με νίκη της ποιότητας των δεύτερων.
Βασικά τελείωσε όταν επιτέλους σταμάτησαν να τρώνε το ίδιο καλάθι με δεξιά ντρίμπλα από τον Mamu και σταμάτησαν να τσιμπάνε στα close out drives του πολύ καλού Bitadze.
Diouf, Niang, Ricci, Pajola, Melli πλαισίωσαν όταν χρειάστηκε τον Fintechio που ψάχνει περισσότερο μπάλα στα χέρια και κλείδωσαν το παιχνίδι.
Αρκετά έγραψα πάλι.
Αύριο πάλι .