Την τρίτη διαδοχική ήττα υπέστη η ομάδα μας την περασμένη Πέμπτη απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα. Πάμε να δούμε πως φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα και ποια συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε από το παιχνίδι.
Α’ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ
Η ομάδα στερήθηκε την συμμετοχή των Πρίντεζη – Παπανικολάου – McKissic και ειδικά οι δύο τελευταίοι θα ήταν κομβικοί σε ένα παιχνίδι που προμηνυόταν σκυλομαχία. Ο Μπαρτζώκας ξεκίνησε τον αγώνα με την πεντάδα Walkup – Dorsey – Λαρεντζάκης – Vezenkov – Fall, ενώ ο κόουτς Radonjic πέρασε στο παρκέ τους Walters – Dobric – Kalinic – White – Kuzmic. Ο Ερυθρός Αστέρας έψαξε εξαρχής να επιτεθεί και να εκτελέσει σε πρώτο χρόνο στο transition, προτού οργανωθεί η άμυνά μας, και έτσι βρήκε σκορ και ρυθμό από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Εμεις ήμασταν στατικοί επιθετικά, με αρκετές pick ‘n’ roll δράσεις οι οποίες ήταν νωθρές. Έτσι δεν βάζαμε πραγματική πίεση στην άμυνα των Σέρβων, οι οποίοι είχαν το νου τους κυρίως στο να κάνουν <pack the paint> και να πηγαίνουν σε double teams στον Fall, ώστε να μην πληγωθούν από τον θηριώδη Γάλλο σέντερ. Ο Radonjic πήρε το λελογισμένο ρίσκο να τζογάρει σε κάποια μακρινά σουτ των παικτών μας, καθώς δεν είμαστε σταθερά καλοί στην περιφερειακή εκτέλεση και η αστοχία μας τον δικαίωσε. Έτσι ο Αστέρας δημιούργησε γρήγορα μια διαφορά 10 πόντων (10-20), που του έδωσε το ψυχολογικό αβαντάζ που ήταν απαραίτητο για να βρει ροή στο παιχνίδι του. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και το γεγονός ότι σημάδεψε και βρήκε σκορ στα πολλά missmatches που δημιουργούνταν, είτε λόγω διαφοράς ύψους (ειδικά με Dobric), είτε ακουμπώντας στη ρακέτα μετά τις αλλαγές που δίναμε στα screens.
Στην pick ‘n’ roll άμυνά τους οι Σέρβοι πήγαιναν σε επιθετικά hedge outs βάζοντας τον παίκτη που ήταν στο low tag να ελέγχει τον roller μας, με το ρίσκο να βρεθεί κάποιο ελεύθερο περιφερειακό σουτ από εμάς βέβαια, αλλά όπως προείπαμε είχαν επιλέξει να είναι αυτό το ρίσκο που θα έπαιρναν. Στην παρακάτω φάση ο Walkup σωστά σπάει το hedge out του Zirbes περνώντας δίπλα του, κάτι που είναι κομβικό στο να βρει τον Fall χαμηλά. Το “σπάσιμο” επιθετικών αμυνών στο pick ‘n’ roll, με τον τρόπο που το κάνει εδώ ο Walkup, επιβάλλεται να είναι οδηγός και για το μέλλον, καθώς είμαστε ομάδα που βασίζεται πολύ σε τέτοιες δράσεις και απαγορεύεται να “μασάμε” στην πίεση.
Εν τέλει βρήκαμε σκορ με lay up του Walkup που έκανε split σε ένα ακόμη hedge out του Zirbes (γιατί;) και με τρίποντο του Vezenkov τρέξαμε ένα σερί 11-0 και προηγηθήκαμε με 21-20 προτού ο Lazarevic κάνει το 21-22 που ήταν και το σκόρ με το οποίο έκλεισε το πρώτο δεκάλεπτο .
Β’ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ
Ο Μπαρτζώκας πέρασε στο παρκέ τους Jean–Charles και Martin ψηλώνοντας το σχήμα, αφού έβαλε τον Vezenkov στο 3. Με ένα γρήγορο 5-0 περάσαμε μπροστά με 26-22 όμως η απίστευτη φλυαρία στην επίθεση σε φάσεις χωρίς πίεση (ο Dorsey ήταν εκτός τόπου και χρόνου), έδινε στον Αστέρα την ευκαιρία να να μένει κοντά στο σκορ, βρίσκοντας εύκολους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο, ενώ από τη γλώσσα του σώματος των παικτών και του προπονητή μας φαινόταν ότι δεν υπήρχε καθαρό μυαλό και ψυχραιμία, ακόμη και αν βρισκόμασταν μόλις στο 14ο λεπτό του αγώνα. Ο Αστέρας εφάρμοσε ice στα pick ‘n’ roll που έστηναν ο Σλούκας και ο Dorsey, κάτι που δεν διαβάζαμε με αποτέλεσμα να είμαστε πολύ προβλέψιμοι και στατικοί. Στα πρώτα 8.5 λεπτά του δεκαλέπτου σκοράραμε 11 μόλις πόντους, αδυνατώντας να ελέγξουμε με οποιονδήποτε τρόπο το ρυθμό του παιχνιδιού. Οι Σέρβοι σκόραραν 4 πόντους προς το τέλος της περιόδου με δύο πανομοιότυπα καλάθια, σε missmatch στο low post, και είναι απορίας άξιο γιατί δεν χρησιμοποιήσαμε τα διαθέσιμα φάουλ που είχαμε για να τους σταματήσουμε. Αντίστοιχα αξιοπερίεργο είναι και το γιατί μας πήρε 19 λεπτά για να σταματήσουμε το transition του αντιπάλου, κάτι που έκανε τελικά ο Λούντζης πάνω στον Walters. Όταν δε σου βγαίνει τίποτα επιθετικά, οφείλεις να είσαι πιο έξυπνος ακόμη και σε τέτοια μικρά και βασικά… και επιβάλλεται να αναγκάσεις τον αντίπαλο να σε νιώσει στο πετσί του, πηγαίνοντας σε πιο σκληρό αμυντικό παιχνίδι. Η πρώτη φορά που είδαμε κάποιον παίκτη μας να μπαίνει πραγματικά δυνατά στην άμυνα ήταν επίσης ένα λεπτό πριν τη λήξη του ημιχρόνου, με τον Acy ο οποίος έριξε μια…ανάποδη στον Dobric για να μην τον αφήσει να πάρει το διάδρομο. Ναι, το ξέρω ότι δε μιλάμε για μπάσκετ τόση ώρα αλλά για… Ελληνορωμαϊκή, όμως η ένταση και η σκληράδα που βγάζαμε στο παρκέ στον πρώτο γύρο ήταν από τα πολύ βασικά χαρακτηριστικά που μας βοήθησαν να είμαστε τόσο ψηλά στη βαθμολογία. Το τέλος του, πολύ κακού για εμάς, πρώτου ημιχρόνου βρήκε τον Αστέρα να προηγείται με 36-37.
Γ’ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ
Στο τρίτο δεκάλεπτο επανήλθε η αρχική πεντάδα, η οποία έβγαλε κάποιες καλές άμυνες αρχικά όπως η παρακάτω. Εδώ δεν αλλάζουμε στο screen, ο Fall πάει σε drop δημιουργώντας traffic και έτσι ο Αστέρας παγιδεύεται από το καλό rotation και την καλή close out άμυνα. Όσο ανεβαίνει η ένταση με την οποία εκτελούνται τέτοιες δράσεις, χωρίς εμμονές στις αλλαγές στα screens, ειδικά με το πεντάρι μας, τόσο θα ανεβαίνει αμυντικά και η ομάδα.
Το πρόβλημα στο συγκεκριμένο παιχνίδι όμως παρέμενε η επιθετική μας δυστοκία, και ο κόουτς προφανώς και είχε ευθύνη σε αυτό. Να δείξουμε δύο παραδείγματα, σημειώνοντας ότι όταν ο αντίπαλος πηγαίνει σε επιθετική pick ‘n’ roll άμυνα σχεδόν για ένα ολόκληρο ημίχρονο, τότε θα πρέπει να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι στην συνέχεια του αγώνα. Πιο πάνω είπαμε για το πως έσπασε ο Walkup το hedge out του Zirbes, εδώ βλέπουμε 1+1 φάσεις στις οποίες ο Dorsey αρνείται να το κάνει σταματώντας την τρίπλα και κόβοντας τη ροή της επίθεσης.
Και ξανά εδώ, εφόσον έχουμε διαβάσει (;) ότι ο Kuzmic θα κάνει hedge out, πρέπει ο Dorsey να είναι έτοιμος να περάσει από τα δεξιά και όχι να σταματήσει ξανά την τρίπλα. Αν το κάνει του εμφανίζεται ξεκάθαρη γωνία για πάσα στον Fall, ενώ δεν δοκιμάσαμε ποτέ να πασάρουμε γρήγορα στη γωνία για να βγει από εκεί η πάσα για τον Fall.
Το ίδιο παρατηρήθηκε και με τον Σλούκα σε επόμενες δράσεις, με την ομάδα να δυσκολεύεται τρομερά να βρει επιθετική ροή σημειώνοντας μόλις 6 πόντους στα πρώτα 6 λεπτά της 3ης περιόδου. Αυτό που έπρεπε να κάνουμε το δείχνει ο Walkup στην παρακάτω φάση. Δε σταματάει την τρίπλα και κερδίζει φάουλ…
Σε μια τόσο heavy pick ‘n’ roll επίθεση είναι κομβικής σημασίας να βελτιώσουμε τέτοια μικρά πραγματάκια. Συνολικά φέτος, όταν ο αντίπαλος μπορεί να ρίξει στους χειριστές μας ψηλά και αμυντικογενή γκαρντ, σε συνδυασμό με επιθετική άμυνα στο pick ‘n’ roll, συχνά κόβει την επίθεσή μας στη μέση. Υπάρχει ταλέντο σε παίκτες όπως οι Σλούκας, Vezenkov και Dorsey κυρίως για να “διορθώσουν” τέτοιες δράσεις, που μας αναγκάζουν να εκτελούμε στο τέλος των 24’’, όμως θα πρέπει να είμαστε γενικά περισσότερο έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τέτοιες άμυνες.
Το 3ο δεκάλεπτο έκλεισε με το σκορ στο 52-56, αξιοσημείωτο είναι ότι στο 2ο+3ο δεκάλεπτο σκοράραμε συνολικά 31 πόντους…
Δ’ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ
Η άμυνά μας είχε αρχίσει να δουλεύει αρκετά καλύτερα, όμως η μεγάλη αστοχία από την περιφέρεια δε μας επέτρεπε να κάνουμε ένα μικρό ξέσπασμα που είχαμε ανάγκη εκείνη τη στιγμή. Στα πρώτα 3 λεπτά της 4ης περιόδου σημειώσαμε μόλις 2 πόντους, αν και κυκλοφορήσαμε τη μπάλα αρκετά καλύτερα, όμως όταν αστοχείς σε 4 συνεχόμενα ελεύθερα τρίποντα τότε είναι λογικό να είσαι άξιος της μοίρας σου. Ο Αστέρας προηγήθηκε με 8 (57-65) και από εκεί και πέρα ήταν θέμα του πόσο ψύχραιμα θα διαχειρίζονταν οι ίδιοι οι Σέρβοι το υπόλοιπο του παιχνιδιού, έχοντας στόχο να μη λυγίσουν στην δεδομένη προσπάθεια ανατροπής από τον Ολυμπιακό. Όντως μειώσαμε σε 2 περιπτώσεις τη διαφορά στον πόντο, όμως σε εκείνο το σημείο ο Αστέρας ακούμπησε στον καλύτερό του παίχτη, τον Kalinic. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί στην άμυνα έπρεπε, ειδικά σε εκείνο το σημείο, να τον μαρκάρει ο Λαρεντζάκης και γιατί στην επίθεση μας έπρεπε ξανά ο συμπαθής Λάρι να υποδυθεί τον Σπανούλη, σε 3 συνεχόμενες επιθέσεις στο crunch time… Η ανατροπή όπως γίνεται κατανοητό δεν έγινε ποτέ, καθώς ο Αστέρας έκανε απλά τα βασικά και καθάρισε το παιχνίδι.
Σίγουρα ήταν μια κάκιστη ήττα, όμως θεωρώ δύσκολο να μην είναι αυτό το low point της σεζόν για εμάς, οπότε από εδώ και πέρα ευελπιστούμε να επανέλθουν όλοι οι παίκτες στις προπονήσεις και σε φουλ αγωνιστικούς ρυθμούς, ώστε να παίξουμε καλύτερα στο μέλλον. Αυτή τη στιγμή χρειάζεται ψυχραιμία και συσπείρωση περισσότερο από ποτέ, η ομάδα παίζει μακριά από το ταβάνι της όμως είναι δεδομένο ότι έχει εμπειρία και ποιότητα και θα βγάλει αντίδραση στο μέλλον.
