Καλησπέρα και πάλι λοιπόν! Τελευταία φορά που έγραψα encore ήταν για το παιχνίδι με την Maccabi, στο οποίο η ομάδα κέρδισε και είχε βελτιώσει το ρεκόρ της (10-8). Ακολούθησαν τα 2 ματς απέναντι στη Villeurbanne, αυτό στο Κάουνας και το τελευταίο στο Mιλάνο. Μια σειρά αγώνων που ο Ολυμπιακός κατάφερε μόλις μία νίκη, με αποτέλεσμα να έρθει στο 11-11 και το πράγμα για την πρόκριση στους 8 να ζορίζει αρκετά, χωρίς ωστόσο να έχει χαθεί το τρένο…
1η περίοδος
Αμυντικά ξεκινήσαμε με τον Ellis να κάνει ένα <show and recover> απέναντι στον κοντό του <PnR>, σε αντίθεση με τους Sasha – Πριντ που άλλαζαν πάνω στην μπάλα και αυτό για τα πρώτα 4 λεπτά, μέχρι να χρεωθεί ο Ellis με δεύτερο foul και να περάσει ο Martin στο παιχνίδι για να αλλάξουμε κι εμείς συνολικά αμυντική συμπεριφορά.
Εδώ, σε μία από τις πολλές φάσεις που κατέληξαν σε ελεύθερη εκτέλεση της Armani, με τον Ellis να τρέχει για βοήθεια στο <miss-match> του Σλούκα με τον Datome (μετά την αλλαγή με τον Sahsa στο screen), αυτός να βρίσκει όμως σχετικά εύκολα το σκαλοπάτι στον Tarczewski για να βρεθεί το εντελώς ελεύθερο σουτ στην αδύνατη πλευρά από έναν shooter σαν τον Punter, με τους Πριντ – Jenkins να έχουν κλείσει εντελώς στη ρακέτα μετά το <double team> του Ellis.
Η ίδια βοήθεια δόθηκε και πάλι ανεπιτυχώς από τον Mckissic, στο δεύτερο δεκάλεπτο, για να καταλήξει και πάλι σε ελεύθερο τρίποντο του Punter.
Με τον Martin στο “5”, ο Ολυμπιακός ξεκίνησε ένα τρικ αμυντικά συνήθως όταν αμυνόταν μετά από επαναφορά και όχι χαμένο σουτ. Έβαζε τον Sasha πάνω στον playmaker (στο μισό γήπεδο), και κατόπιν άλλαζε σε όλα τα screens. Αυτό συνέβαινε με τον Hines στη θέση του Tarczewski, φέρνοντας έτσι ουσιαστικά τον Sasha απέναντι στον Kyle μετά το screen, έτσι ώστε να μην υπάρχει μειονέκτημα ούτε για την πάσα μέσα ούτε για τη διεκδίκηση του rebound, αν ο κοντός χτυπούσε πάνω στον Martin ή τον Πρίντεζη. Αν έχω μετρήσει σωστά, στις 5 φάσεις που ο Ολυμπιακός πήγε σε αλλαγές παντού στην άμυνα του στο πρώτο δεκάλεπτο, βγήκαν οι 4 άμυνες με την Armani να καταφέρνει ουσιαστικά να χτυπήσει μόλις μια φορά πάνω στον Martin από ψηλά, με τον Sergio.
Tην ίδια ώρα επιθετικά, ο Jenkins αποφόρτιζε τον Σλούκα από το κατέβασμα, ξεκινώντας συνήθως από τη baseline δεχόμενος screen για ν’ ανέβει στην κορυφή να πάρει την μπάλα και να συνεχίσει με <PnR>. Ο Ολυμπιακός με τον Sasha στο “3”, προσπάθησε να βρει τους χώρους που ενδεχομένως να χάνει ο Vezenkov με την ταυτόχρονη παρουσία του Πρίντεζη στο “4”. Έτσι, ο Πρίντεζης συχνά ξεκινούσε από χαμηλά στη ρακέτα με σκοπό να τροφοδοτηθεί άμεσα και να παίξει, αν αυτό δεν γινόταν και το πεντάρι μας ανέβαινε για το screen στην μπάλα, την ώρα που θα έκανε το dive εκείνος θα έβγαινε έξω στην περίμετρο με σκοπό να έχει περισσότερους χώρους ο Martin (συνήθως) με τον Σλούκα μετά το <PnR>, αλλά και περισσότερες επιλογές για να χτυπήσει συνολικά στο close out ο Ολυμπιακός. Αυτό που παρατηρείται πλέον, όλο και περισσότερο βέβαια, είναι ότι οι συνεργασίες του Σλούκα απευθείας με τους ψηλούς μετά το pick n roll είναι όλο και λιγότερες, είτε γιατί τα <hard hedge> εμποδίζουν τόσο την άμεση πάσα μέσα στον Κώστα είτε γιατί, αμέσως μετά το <hedge>, παρατηρείται στατικότητα από τους υπόλοιπους 3 με αποτέλεσμα να είναι σχετικά εύκολο για την άμυνα να προσαρμοστεί στον ψηλό και στη συνεργασία των δύο. Έτσι ο Σλούκας τις περισσότερες φορές έψαχνε, είτε δίπλα είτε στην αδύνατη πλευρά, έναν εκ των Sasha – Πριντ για να χτυπήσουν το <close out>.
Μια παραλλαγή που είδαμε αρκετές φορές στο παιχνίδι στην πρώτη περιστροφή, που ενδεχομένως να ήταν προσπάθεια για να βρεθεί πιο εύκολα ο ψηλός μας μετά το screen ήταν ότι αφού ο Κώστας έπαιρνε την μπάλα, ο Sasha γινόταν ο δεύτερος παίχτης πίσω από τον screener μας, με σκοπό να κάνει ουσιαστικά screen στον screener προσπαθώντας να κόψει τον αντίπαλο ψηλό από τη ρακέτα και να διευκολυνθεί το <dive> του δικού μας. Αν αυτό δεν γινόταν ο Vezenkov πήγαινε ανάποδα από το πεντάρι μας για να δώσει την επιλογή για πάσα στο τρίποντο.
Εδώ μάλιστα, βλέπουμε το ίδιο play με τον Harrison όμως σε ρόλο Sasha, κάτι που καταλήγει σε ξεκάθαρο miss-match στη ρακέτα.
2η περίοδος
Με τους Harrison–Σπανούλη πια στο παρκέ στις θέσεις των guards, ο Ολυμπιακός προσπάθησε να επιτεθεί με τον Αμερικανό ως κύριο χειριστή και τον Σπαν να έρχεται από το πλάι. Όταν ο Harrison έμπαινε προς τα μέσα μετά το <PnR> όλη η άμυνα της Armani έκλεινε προς τη ρακέτα, αφού πρώτα έκανε hedge στο screen, κάνοντας δύσκολη τόσο την εκτέλεση του όσο και την πάσα μέσα. Mοιραία λοιπόν είτε πήγαινε σε εκτέλεση με κακές προυποθέσεις είτε ξαναέβγαζε την μπάλα έξω σε Mckissic – Σπανούλη για νέα επίθεση, με πολύ λίγο χρόνο πια. Η Armani συνέχισε ότι και οι προηγούμενοι αντίπαλοι του Ολυμπιακού, να δίνει χώρο στον Mckissic για να εκτελέσει και οι επιθέσεις μας γίνονταν όλο και πιο ”δυσκοίλιες”. Αν υπολογίσουμε ότι ο Σπανούλης έκανε γρήγορα 3 φάουλ και για μερικά λεπτά ο Ολυμπιακός έπαιζε στην ουσία χωρίς κλασσικό δημιουργό καταλαβαίνουμε το μέγεθος του προβλήματος. Στην άμυνα συνεχίσαμε για το μεγαλύτερο μέρος τις αλλαγές ωστόσο, με 3 περιφερειακούς στο παιχνίδι, τα miss-match ήταν πολύ περισσότερα, τόσο μέσα στη ρακέτα όσο και στο μέγεθος που δεν υπήρχε για βοήθειες, από το πλάι, πάνω στους κοντούς. Ο Punter και ο Delaney χτυπούσαν στο <1vs1>, ψάχνοντας παράλληλα το post του Datome, αν υπήρχε πάνω του κοντύτερος παίχτης. Εκμεταλλευόμενοι τα miss-match των αλλαγών κατάφεραν να πάνε και αρκετές φορές στη γραμμή αφού ο Ολυμπιακός είχε συμπληρώσει από νωρίς τα ομαδικά. Επίσης, η δυσκολία του Mckissic να αμυνθεί μακριά από την μπάλα φάνηκε και πάλι, με τον ίδιο να χάνεται τουλάχιστον 3 φορές για ελεύθερα τρίποντα των Punter–Sergi.
Μ΄ αυτά και μ’ άυτά η διαφορά έφτασε μέχρι και το +18 (44-26) για τους Ιταλούς, για να κάνουμε ένα μίνι σερί 8-0 στο τελευταίο δίλεπτο και να κλείσουμε στο μάλλον τιμητικό για το ημίχρονο -10.
3η/4η περίοδος
Στο δεύτερο ημίχρονο τώρα, και με τον Vezenkov να επιστρέφει στο “3”, ο Ολυμπιακός προσπάθησε να παίξει την άμυνα του πρώτου δεκαλέπτου μάλλον μάταια. Ο Ellis ως center δε φαινόταν να έχει ξεκάθαρη οδηγία αφού σε άλλα screens έκανε <hard hedge> και σε άλλα έμενε ένα βήμα πίσω, δίνοντας χώρο κυρίως στον Punter να εκτελέσει από μέση απόσταση. Ο οποίος για πολλές φάσεις έκανε την ίδια κίνηση από την baseline, παίρνοντας ένα screen στις 45 μοίρες για να ξεμαρκαριστεί, να πάρει την μπάλα μπαίνοντας προς την ρακέτα και να εκετελέσει. Εκεί φάνηκε να υπάρχει πρόβλημα, όπως και γενικότερα στην άμυνα στο ζωγραφιστό, αφού στο πρώτο πεντάλεπτο της τρίτης περιόδου είχαμε δεχθεί 8 πόντους από τον κεντρικό διάδρομο και εντός ρακέτας. Ο Martin πέρασε στο παιχνίδι, οι αλλαγές δίνονταν πια πιο στοχευμένα, και ο Sasha ξαναπήγε να μαρκάρει τον play-maker για να περιοριστούν τα miss-match, κάτι που και πάλι δούλεψε.
Ταυτόχρονα, επιθετικά όσο ο Σλούκας δεν έβρισκε την πάσα στον ψηλό μετά το <PnR> τόσο έβρισκε τους υπόλοιπους στην περίμετρο. Ο Sasha και πάλι, αρκετές φορές ερχόταν, όπως και στο πρώτο ημίχρονο, για να σκρινάρει τον screener και να πεταχτεί έξω, με τους Πρίντεζη – Jenkins παράλληλα μακριά από την μπάλα και με την Armani να κλείνει στη ρακέτα μετά το screen στον Σλούκα. Με αυτό τον τρόπο χτυπούσαμε συνεχώς, είτε με σουτ τριών πόντων είτε ψάχναμε τις επιλογές μας στο <close-out> συνήθως με καλές επιλογές, κάτι που μας έκανε να ευστοχήσουμε σε 6 τρίποντα συνολικά στην περίοδο (6/10) και να φτάσουμε το ματς στην ισοπαλία.
Εδώ βλέπουμε μια φάση που μάλλον θα έπρεπε να βλέπουμε συχνότερα, ο Σλούκας αντιμετωπίζει άλλο ένα <hard hedge>, με τον Martin να πηγαίνει στο <short roll> και να δίνει την ευκαιρία στον Σλούκα για πιο εύκολη πάσα μετά το <hedge>.
Πάλι εδώ μια <short roll> επιλογή και τελειώμα με καλές συνθήκες για τον Martin.
<Side PnR> με τον Sasha πιο κοντινό παίχτη κι έτσι ο Leday δεν μπορεί να δώσει άμεση βοήθεια, με αποτέλεσμα ο Σλούκας να βρίσκει τη <2vs2> συνεργασία χωρίς έξτρα χέρια πάνω στην μπάλα ή κορμιά πάνω στον Martin.
Mε την είσοδο του Tarczewski στο ματς, ο Ολυμπιακός σταμάτησε τις αλλαγές στο “5” και ο Martin γύρισε στο <drop>, κάτι που φάνηκε να βολεύει τον ψηλό της Armani, ο οποίος βρήκε δύο φάσεις με αυτόν τον τρόπο και 4 πόντους. Ο Punter συνέχιζε να παίρνει το ίδιο <curl> από τις 45 μοίρες βρίσκοντας εκτέλεση από τα 5 μέτρα για καλάθι ή για να κερδίσει βολές.
Επιθετικά, και με την είσοδο του McKissic στο “3” (με τον Vezenkov πια στο “4”), η ομάδα έχασε τις καλές αποστάσεις και την κυκλοφορία που είχε πριν, αφού ο McKissic αντιμετωπίστηκε με το γνωστό τρόπο του <under>, δίνοντας την ευκαιρία στην άμυνα της Armani να προσαρμοστεί καλύτερα και να κλείσει τις αποστάσεις της πάσας.
Σ’ένα σημείο και για 2 επιθέσεις μας (συν κάποιες ακόμα μετά κάπως αλλαγμένη όμως) ο Messina δοκίμασε μια ζώνη, την οποία καταλάβαμε γρήγορα και επιτεθήκαμε με τον Σλούκα να δημιουργεί ρήγμα από τον κεντρικό διάδρομο και να βρίσκουμε 3 τρίποντα με καλές προυποθέσεις (1/3).
Εδώ ένα απλό screen στην μπάλα (fake στην ουσία) για να φέρουν την αλλαγή πάνω στον Delaney και να παίξει με τον Sasha, καταλήγει όμως με μεγαλύτερη ανισορροπία αφού ο McKissic οριακά δε γυρνάει πλάτη στην μπάλα, δεν πάει ξεκάθαρα πάνω στο <dive> του Leday, αλλά ούτε μένει στην περιφέρεια για τον Punter που βγαίνει ταυτόχρονα έξω, με τον Harrison να κολλάει κι αυτός και τον Punter να βρίσκει ένα εύκολο τρίποντο για να στείλει το ματς και πάλι σε διψήφια διαφορά.
Ο Ολυμπιακός κατάφερε και πάλι να αντιδράσει με τρεις γρήγορες επιθέσεις κι ένα 8-0 να φτάσει στο -2 για το τελευταίο δίλεπτο αλλά μέχρι εκεί, καθώς οι αποφάσεις μας στο τελευταίο δίλεπτο, για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι, ήταν κακές και η ευκαιρία για να… κλέψουμε ουσιαστικά το ματς δεν εμφανίστηκε ποτέ.
Τρίτη ήττα λοιπόν, σε μια σειρά τεσσάρων παιχνιδιών που, μάλλον, για την οικονομία της 8άδας ζητούσαμε κάτι παραπάνω από μία νίκη. Η ομάδα φαίνεται να μην είναι σε καλό φεγγάρι, αγωνιστικά υπάρχουν ακόμα θέματα ρόλων αλλά και διαχείρισης, αφού πολλές φορές παίχτες μας αναγκάζονται να κάνουν υπερωρίες. Φταίει η ποιότητα του ρόστερ; Φταίει ο τραυματισμός του Παπανικολάου; Φταίει ο coach; Φταίει ότι δεν υπάρχουν στοιχεία στο ρόστερ τα οποία δεν έχουν καλυφθεί με κάποια μεταγραφή; Mάλλον λίγο απ’όλα… Αναζητούνται νίκες πια και όσο το δυνατόν καλυτερο finish, σε μια σεζόν που έχουμε καλύψει τα 2/3 της και σε μια Euroleague με τουλάχιστον εννιά διεκδικητές για την 8άδα (αν θεωρήσουμε μόνες σίγουρες τις CSKA, Barcelona, Real).
Βarcelona στο ΣΕΦ απόψε λοιπόν και Παναθηναϊκός την άλλη βδομάδα, πριν τη διακοπή, με την ομάδα να έχει 4-6 στα παιχνίδια εντός έδρας μέχρι στιγμής.
