Καλησπέρα φίλες και φίλοι του RedPointGuard.
Έχω ξεχάσει πως είναι να γράφω post game, αφού η “ηγεσία” της σελίδας με έχει εξωστρακίσει αποκλειστικά στη παραγωγή εικόνας χωρίς να έχει αποδώσει καρπούς το εγχείρημα.
Όλα αυτά τα λέω για να δικαιολογήσω την καθυστερημένη παράδοση του πονήματος που διαβάζετε αυτή τη στιγμή.
ΟΚ δε θα χρονοτριβήσω ακόμα πιο πολύ και θα περάσω στο θέμα μας.
Στο Βελιγράδι λοιπόν, ο Ολυμπιακός κεφαλαιοποίησε το τεράστιο διπλό που πέτυχε στη Βαρκελώνη την Τρίτη. Το παιχνίδι με τους Σέρβους ερυθρόλευκους από μόνο του δεν ήταν εύκολο , πόσο μάλλον όταν ακολουθεί μόλις δύο 24ωρα μετά από μια υπερπροσπάθεια.
Η κόπωση της “μάχης” της Βαρκελώνης έκανε από την αρχή του αγώνα εμφανή τα σημάδια που άφησε στο κορμί και στο μυαλό των Πειραιωτών. Αδύναμες πάσες, που οδηγούσαν σε κλεψίματα, αργές αμυντικές αντιδράσεις που επέφεραν περισσότερες βοήθειες από όσες χρειάζονταν, αβίαστα εώς παιδικά λάθη (παράβαση 8 δευτερολέπτων και πάσα στον διαιτητή σε αιφνιδιασμό από τον Σπανούλη), κακά τελειώματα ακόμα και σε lay up (βάλε το δεξί lay up re Mac!!!) είχε το menu στο πρώτο ημίχρονο. Βέβαια και ο Ερυθρός Αστέρας έβαλε το χεράκι του. Πίεζε αφόρητα την μπάλα, πολλές φορές σε όλο το γήπεδο για να χαλάσουν τη ροή και να καθυστερήσουν την εξέλιξη των επιθέσεων, Lazic και Dobric κυνηγούσαν παντού Σλούκα και Σπανούλη, πίσω από κάθε screen. Oι Σέρβοι έβαγαζαν ενέργεια και συγκέντρωση κυνηγώντας κάθε μπάλα και βάζοντας χέρια παντού.
Η διαφορά όμως έγινε με την επιλογή του coach Obradovic να ξεκινήσει, αλλά και να επιμείνει, χρησιμοποιώντας τα μεγαλύτερα κορμιά του στη ρακέτα. Reath, Kuzmic εναλλάσονταν στο “5” σπρώχνοντας και “δέρνοντας” διαρκώς τον, εμφανώς καταπονημένο, Hassan Martin αλλά και τον Livio, ενώ και ο O’Bryant έβαζε δύσκολα, τόσο από τη θέση 4 με τη δύναμή του όσο και με το pop out παιχνίδι του στο οποίο δεν είχαμε ούτε απάντηση ούτε λύσεις.
Γενικά οι Σέρβοι θέλησαν να χτυπήσουν τα mismatch και να βρουν παιχνίδι από μέσα προς τα έξω και για αυτό το λόγο είδαμε μετά από καιρό τον Davidovac να παίρνει αρκετές μπάλες στο post, ειδικά από τη στιγμή που βγήκε από το παρκέ ο Παπανικολάου, και παίζοντας χαμηλά να προσπαθεί να εκτελέσει απέναντι σε κοντύτερους αντιπάλους (κυρίως τον Harrison) ή να δημιουργήσει από μέσα προς τα έξω τιμωρώντας τις βοήθειες που πήγαιναν πάνω , αρκετές φορές αλόγιστα.
Πρόβλημα όμως υπήρξε και απέναντι στις horns δράσεις (κάποιοι θα με δουλεύετε αλλά είδατε πόσες έτρεξαν οι Σέρβοι) ειδικά όταν σε ρόλο screener συναντούσαμε τον Loyd ή τον εκάστοτε sf των Σέρβων.
Μιας που τον ανέφερα, ο Αμερικανός SG ακόμα και στο καλό πρώτο ημίχρονο της ομάδας του δεν κατάφερε να πληγώσει τον Ολυμπιακό σε βαθμό ανάλογο των προηγούμενων εμφανίσεων του. Αρχικά, η τοποθέτηση του Παπανικολάου πάνω του, αλλά και του Jenkins, τον περιόρισε και έτσι λειτούργησε περισσότερο σαν αντιπερισπασμός παρά σαν πρωταγωνιστής στην επίθεση της ομάδας του.
Και εδώ θα επιστρέψουμε στα Horns.
O Loyd λοιπόν λειτουργώντας σαν screener σε τέτοιες καταστάσεις, κάνοντας Pop out, μπέρδευε την πειραιώτικη άμυνα, που δεν άλλαζε πάνω του στο πρώτο ημίχρονο δημιουργώντας χώρους στο Walden να εκτελέσει, να διεισδύσει και να τραβήξει βοήθειες και κάνοντας kick out να τις τιμωρήσει και γενικά να προκαλέσει ανισορροπία και να δώσει και αρκετές δεύτερες ευκαιρίες στους γηπεδούχους.
Γενικά η άμυνα στο screen στην μπάλα υπήρξε σε αρκετές περιπτώσεις προβληματική και παθητική, αφού άλλοτε βλέπαμε drop και άλλοτε κάποια χλιαρά hedge outs που δεν προβλημάτιζαν του χειριστές του Ερυθρού που έβρισκαν και τους διαδρόμους που ήθελαν δημιουργώντας υπεραριθμία αλλά και τις πιθανές πάσες, αφού διάβαζαν σωστά κάθε συνθήκη.
Η διαφορά στο πρώτο ημίχρονο διατηρήθηκε σε ελεγχόμενα επίπεδα γιατί υπήρξαν ατομικές αναλαμπές, από τους κοντούς κυρίως, του Ολυμπιακού. Προσωπικά καλάθια από Σλούκα, Σπανούλη και Mckissic, κάποια καλά διαβάσματα καταστάσεων από τους ίδιους και φυσικά το post παιχνίδι του Πρίντεζη. Οι φάσεις που ακολουθούν είναι, με εξαιρεση ίσως την assist του Παπανικολάου, προϊόντα ατομικής ικανότητας στο διάβασμα παρά ομαδικής δουλειάς.
Το δεύτερο ημίχρονο σημαδεύτηκε φυσικά από την επιλογή του coach Μπαρτζώκα να κλείσει, όσο ποτέ άλλοτε, το rotation και ουσιαστικά να αλλάξει ελάχιστα πρόσωπα στη διάρκειά του. Σίγουρα η κούραση κάποιον παιδιών να έπαιξε σημαίνοντα ρόλο στην επιλογή του, αλλά υπήρξαν και αγωνιστικοί λόγοι. Οι Παπανικολάου, Vezenkov, Jenkins, Mckissic δεν έπαιξαν καθόλου, ο Livio πάτησε παρκέ στο κλέισιμο, ο Hassan ξεκούρασε τον Ellis που δεν ξαναμπήκε.
Ναι οκ σίγουρα θα μπορούσε να στοιχίσει η επιλογή αλλά εφόσον δε συνέβη θα κάνω μια προσπάθεια να την εξηγήσω.
Νομίζω ότι ο coach, αναλογιζόμενος και τα όσα συνέβησαν στη Βαρκελώνη, ήθελε και πάλι να έχει για όσο περισσότερο χρόνο γίνεται ταυτόχρονα στο παρκέ, 3 χειριστές. Με τον Mckissic κουρασμένο, τον Παπανικολάου το ίδιο και λιγότερο επιδραστικό με την μπάλα γενικά, οι Harrison και Λαρεντζάκης ήταν οι μοναδικές επιλογές διαθέσιμές.
Θα μου πείτε ότι υπήρχε και ο Jenkins και θα έχετε δίκιο, αλλά τα δύο αυτά παιδιά έχουν ακόμα ένα κοινό χαρακτηριστικό και αυτό είναι το μέγεθος. Επίσης, και οι δυο έχουν αποδείξει ότι μπορούν να είναι αρκετά αποδοτικοί στην άμυνα στην μπάλα εκμεταλλευόμενοι το μέγεθός τους, απέναντι σε κοντύτερους ή ισοϋψείς αντιπάλους. Τέλος και οι δύο μπορούν να σουτάρουν και να λειτουργήσουν σαν PnR χειριστές αρκετά “τίμια”, εξασφαλίζοντας μια συνέχεια στη ροή της επίθεσης και αποφορτίζοντας τους Σλούκα και Σπανούλη.
Και ο Aaron και ο Λάρυ ήταν σημαντικότατοι στην ανατροπή του σκηνικού, αφήνοντας το στίγμα τους και στις δυο μεριές του γηπέδου. Πίεσαν αρκετά καλά τον Loyd, o Έλληνας Sg κούρασε τον, ολομόναχο μετά την αποχώρηση Rochesti στον άσσο, Walden, ενώ ο Αμερικανός έσπρωξε αρκετά τον Davidovac. Επιθετικά έβαλαν πολλά και μεγάλα σουτ, είτε τελειώνοντας early offense (τα 2 από τα 3 του Harrison), είτε ολοκληρώνοντας με τον καλύτερο τρόπο την, για πρώτη φορά τόσο εύρυθμη, ομαδική λειτουργία σε PnR δράσεις.
Πάμε να τα δούμε ένα ένα γιατί όλα, πέρα από μεγάλα σουτ, είναι προϊόντα του σχεδίου που θέλει να παρουσιάσει ο coach Μπαρτζώκας, με μεγαλύτερη συνέπεια και διάρκεια όσο προχωράει η season.
O Ολυμπιακός έχει αμυνθεί καλά πάνω στο Loyd, που προσπαθεί να στήσει ένα PnR μέσα από screen επιλογής (aka horns) Harrison και Lary αμύνονται καλά σταματόντας την ντρίμπλα του, τελικά στήνει ένα PnR με τον O’Bryant, ο Harrison βγαίνει μπροστά του στο short roll, τον καθυστερεί δίνει χρόνο στον Ellis να επιστρέψει και να κόψει τον Davidovac, ο Σλούκας να τρέξει στο γήπεδο και να πασάρει στον Harrison για ένα τρίποντο στον αιφνιδιασμό.
Ακόμη μια καλή άμυνα που ολοκληρώνεται με το rebound, o Σλούκας τρέχει χωρίς πολλή σκέψη, πάσα στη γωνία στον Aaron που έρχεται σαν τρέιλερ και ακόμα ένα 3πτ στο transition.
Set παιχνίδι με τον Ολυμπιακό να προσπαθεί να βάλει την μπάλα στο Σλούκα για ένα spread (απλωμένο) PnR από τις αριστερές 45 μοίρες. Ο Ellis έχει την υπομονή να κάνει rescreen & short roll για να δώσει στήριγμα απέναντι στο hard hedge των Σέρβων τραβώντας τον Jagodic να τον καλύψει. Την ίδια στιγμή ο Πρίντεζης κάνει ένα lift (ανεβαίνει πιο κοντά στον Σλούκα) δίνοντας του ακόμα μια επιλογή πάσας και αναγκάζοντας την άμυνα της αδύνατης πλευράς να αλλάξει προσανατολισμό χωρίς να έχει ισορροπία. Extra πάσα(μετά από καιρό), ο Davidovac βγαίνει έγκαιρα στο close out αλλά δεν έχει ισορροπία μια ντρίμπλα και άμεση εκτέλεση από Harrison.
Στο πρώτο πάλι έχουμε ένα πλάγιο PnR, o Σλούκας παίρνει το διάδρομο έχει δει τον Λάρυ στην αδύναμη μόνο, του δίνει την πάσα αλλά η κίνηση που κάνει την διαφορά είναι το backscreen / flare , πείτε το όπως θέλετε , που δίνει ο Πρίντεζης πάνω στον Loyd.
Στο δευτερο παράδειγμα ο Σλούκας στήνει PnR με Hassan, hard hedge out από τους Σερβους, το ρολάρισμα του Σέρβου αναλαμβάνει να το tagάρει ο Davidovac, μαρκάρει τον Πρίντεζη που είναι στη γωνία, και έτσι ο Walden δεν ξέρει αν πρέπει να μαρκάρει Πρίντεζη ή Λάρυ, που έκανε lift στην κορυφή.
Τα τελευταία 3 αποσπάσματα δείχνουν τη σημασία της κίνησης μακριά από την μπάλα παράλληλα με τις PnR δράσεις που ανοίγουν επιλογές και βάζουν την άμυνα σε διλλήματα και δισταγμούς.
Τρίτος παράγοντας ανατροπής ήταν ο Ellis, που τόσα έχει ακούσει (άδικα) τον τελευταίο καιρό. Ο Οκτάβιος στην έναρξη του 2ου ημιχρόνου έδωσε οντότητα στην άμυνα της ομάδας του στο post, έκοψε σουτ, λειτούργησε καλά σε hedge outs και περιστροφές, πήρε τα rebounds και έδωσε την ευκαιρία στην ομάδα του να τρέξει και τέλειωσε ρολάροντας τις φάσεις που του έφτιαξε ο Σλούκας.
Όμως πέρα από τα πρόσωπα, ο Ολυμπιακός στο δεύτερο μέρος προχώρησε σε αναπροσαρμογές. Πρώτη και κύρια η αλλαγή στην άμυνα στο Loyd, όταν αυτός έδινε ή έπαιρνε screen. Όταν έδινε γινόταν αμέσως αλλαγή ειδικά όταν ήταν πάνω του ο Σλούκας, ενώ όταν έπαιρνε ειδικά από τον Davidovac ο Harrison έβγαινε επιθετικά πάνω του.
Έτσι ο Αμερικανός σκόρερ αναγκαζόταν είτε να σταματήσει την ντρίμπλα είτε να κατευθυνθεί εκεί που τον περίμενε ο ψηλός του Ολυμπιακού. Μια άλλη αμυντική παράμετρος ήταν πως ακόμα και όταν κατάφερνε ο Loyd ή ο Walden να περάσουν από το screen, o Ολυμπιακός εφάρμοζε next στην άμυνα, δηλαδή τους αναλάμβανε αμέσως ο πλησιέστερος guard.
Γενικά ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε πολύ πιο επιθετικός στην άμυνα στο screen στην μπάλα με δυναμικά hedge out και πολύ καλές περιστροφές και καλύψεις που μετρίασαν τις καταστάσεις ανισορροπίας και τις αχρείαστες βοήθειες του πρώτου μισού. Παρουσιάστηκε πιο συγκεντρωμένος και σίγουρα η παρουσία του Λάρυ τον έκανε και πιο μαχητικό.
Άλλωστε μπορεί τα τρίποντα να γύρισαν το ματς , αλλά τελικά , όταν τα χέρια βάρυναν και η κούραση θόλωσε το μυαλό στην επίθεση(εδώ κολλάει η φρασκάδα που χρειαζόταν) , αυτό που το καθόρισε ήταν μια καλή άμυνα σε αλλαγή του Livio πάνω στον Loyd και δυο κερδισμένα επιθετικά φάουλ από Πρίντεζη και Λάρυ.
Κάπως έτσι λοιπόν μετά από όλα αυτά και αφού μεσολάβησαν επιθετικά φαουλ εκατερωθεν, χαμένες βολές και πολλή κούραση φτάσαμε στην τελευταία κατοχή που έμελλε να μας χαρίσει το δεύτερο buzzer beater της χρονιάς.
Είμαι σίγουρος πως θα το έχετε δει μπόλικες φορές αλλά θα το παραθέσω, απλά για να ενισχύσω την άποψη μου ότι είναι ένα play σχεδιασμένο να δώσει επιλογές και μάλιστα το ίδιο play to είδαμε σε διαφορετικές εκδοχές του ακόμα και στο προχθεσινό παιχνίδι.
Εδώ είναι η καλαθάρα του Πρίντεζη, που εκμεταλευεται τον πανικό που προκαλεί η παρουσία Σπαν, κάνει fake handoff και τελειώνει την φάση. Την κίνηση την έχει, την εμπειρία να διαβάσει τα αργά πόδια του αντιπάλου την έχει, οπότε το κάνει….
Ίδιο play, ίδια εισαγωγική στον Πρίντεζη, ίδια χιαστή κίνηση από Σπαν και Σλούκα, αλλά αυτή τη φορά το handoff γίνεται και ο αρχηγός του Ολυμπιακού πετυχαίνει τρίποντο.
Σε κανονική ροή αγώνα backscreen για να πάρει την μπάλα χαμηλά στο post o Γιώργος, flare Σλουκα σε Σπαν, που απαγορεύει να πάει βοήθεια χαμηλά, χορευτικό Πρίντεζη και καλάθι.
Και τα 3 στιγμιότυπα είναι εκτελεσμένα στο 2ο ημίχρονο, οπότε είναι λογικό η άμυνα του Αστέρα να βρίσκεται σε δίλλημα για το τι από τα δυο θα συμβεί τελικά. Ο Πρίντεζης έχει την ποιότητα να τιμωρήσει αυτόν τον δισταγμό.
Ο Ολυμπιακός πέρασε αλώβητος την, εκτός προγράμματος, διπλή αγωνιστική, όμως πρέπει να επενδύσει στα θετικά της Τρίτης και του 2ου μέρους της Πέμπτης, να τα σταθεροποιήσει στο παιχνίδι του και φυσικά να μελετήσει και να δει πως θα διορθώσει τα κακώς κέιμενα, που και πάλι ήταν αρκετά.
Ακολουθεί γολγοθάς ισπανικής προέλευσηςτη βδομάδα που μας έρχεται. Real και Valencia είναι ποιοτικές ομάδες, γεμάτες αυτοματισμούς που θα χρειαστεί απόλυτη συγκέντρωση και ένεργεια από όλο το roster για να ανταποκριθεί ο Ολυμπιακός στις απαιτήσεις.
Σας χαιρετώ λοιπόν, να προσέχετε εσάς και τους αγαπημένους σας, να βλέπετε μπάσκετ και να διαβάζετε RedPointGuard.
PS: Αυτό το διήμερο τα όσα υπέροχα έκανε ο Σλούκας αξίζουν κείμενο από μόνα τους. Διάβασε άριστα καθε κατάσταση, αυξομοίωσε τον ρυθμό σύμφωνα με τα θέλω της ομάδας του, έβγαλε ένταση και ενέργεια. Όμως όλα αυτά τα έκανε με ακόμα 2 χειριστές στο πλάι του. Ας το κρατήσουμε αυτό.
