Πολύ σημαντική νίκη πέτυχε χθες η ομάδα μας απέναντι στην Armani Milano, η οποία ήρθε στο ΣΕΦ με τον αέρα της αήττητης ομάδας στα επίσημα παιχνίδια φέτος.
Αμφότερες οι ομάδες ξεκίνησαν κάπως νωθρά και νευρικά το παιχνίδι. Η αρχική πεντάδα του Ολυμπιακού αποτελούταν από τους Σλούκα – Mckissic –Παπανικολάου – Πρίντεζη – Ellis, με τον Μπαρτζώκα να βλέπει τα όποια αρχικά πλάνα είχε σχεδιάσει να ακυρώνονται, εξαιτίας των δύο γρήγορων φάουλ του McKissic. Η ομάδα έβρισκε δύσκολα το δρόμο προς το καλάθι, κυρίως μέσα από τη δημιουργία του Σλούκα, αλλά το ίδιο ίσχυε και για την Armani, η οποία δημιούργησε εν τέλει μια μικρή διαφορά στο σκορ βασιζόμενη κυρίως στην εκτελεστική ικανότητα, μετά από τρίπλα, των Rodriguez και Delaney (όσο ήταν ακόμη φρέσκοι…), ειδικά όταν αυτοί επέλεξαν να επιτεθούν πάνω στον Σλούκα.
Ήταν φανερό ότι η ομάδα χρειαζόταν να είναι πιο επιθετική απέναντι στην άμυνα των Ιταλών, καθώς, εν τη απουσία του Mckissic, τα ψηλά σχήματα των Ιταλών, και γενικότερα η επιθετική τους άμυνα, συχνά με αλλαγές στα pick ‘n’ roll με τον Hines, μας δυσκόλευαν. Πολύ σημαντική η συνεισφορά του Πρίντεζη στο ξεκίνημα, καθώς λειτούργησε ως βαλβίδα αποσυμπίεσης με τους οκτώ πόντους που σκόραρε.
Στο δεύτερο δεκάλεπτο δεν άλλαξαν πολλά. Γενικά το πρώτο ημίχρονο ήταν κακό και για τις δύο ομάδες, με τα λάθη να διαδέχονται το ένα το άλλο και με τον εκνευρισμό να κυριαρχεί στο παρκέ, και κυρίως στην ομάδα μας. Το σχήμα με Σπανούλη και Jenkins δε λειτούργησε, ξανά, επιθετικά και η είσοδος του Σλούκα δίπλα τους δεν άλλαξε δραματικά την κατάσταση. Θα έλεγε κανείς ότι μέναμε κοντά στο σκορ κυρίως λόγω της ατομικής αμυντικής ικανότητας των Ellis και Jenkins, όπως φαίνεται στις παρακάτω φάσεις.
Πάντως, όπως προείπαμε, και η Armani δυσκολευόταν να εμπλέξει όλους τους παίκτες της στη ροή της επίθεσης, κι έβρισκε λύσεις από “τρελά” σουτ του Rodriguez. Ουσιαστικά, η διαφορά των δύο ομάδων στο πρώτο ημίχρονο αποτυπώνεται στην παρακάτω φάση, όπου παρά την πολύ καλή αμυντική αλληλουχία που επιτυγχάνει η ομάδα, ο Chacho σκοράρει.
Φτάνουμε λοιπόν στο δεύτερο ημίχρονο, όπου εκεί ο McKissic μπαίνει με mood ¨τελείωσαν τα ψέματα, αναλαμβάνω εγώ¨. Αυτές είναι οι δύο πρώτες φάσεις στις οποίες συμμετέχει ο εκρηκτικός guard/forward, μετά την ανάπαυλα.
Ο Mckissic ήταν αυτός που άναψε τη σπίθα που χρειαζόταν η ομάδα, σε ένα σημείο που ήταν ζωτικής σημασίας να μείνουμε κοντά στο σκορ με κάθε τρόπο. Ο Shaq έδειξε τον δρόμο, σκοράροντας 6 πόντους και μοιράζοντας 3 assists, στα πρώτα 4 λέπτα του Β’ ημιχρόνου. Ταυτόχρονα, η άμυνά μας συνέχιζε να ανεβάζει στροφές, ο Ellis ήταν εξαιρετικός στην pick n roll άμυνα (καλά πλάγια βήματα και καλός στις αλλαγές/hedge ‘n’ recover) και το σχήμα με Mckissic – Harrison στις θέσεις 2-3 (ο Παπανικολάου βγήκε στο πρώτο τρίλεπτο του 2ου ημιχρόνου και δεν ξαναμπήκε) άρχισε να γίνεται επιδραστικό και στις 2 πλευρές του παρκέ. Η ομάδα ξαναπέρασε μπροστά στο 24’, ενώ έβλεπε την πλάτη του αντιπάλου για πάνω από 10 λεπτά μέχρι τότε. Ο τρόπος με τον οποίο προηγηθήκαμε, όπως φαίνεται και στην παρακάτω φάση, είναι ενδεικτικός της διάθεσης της ομάδας να εμπλέξει όσο το δυνατόν περισσότερους παίκτες στην επιθετική της λειτουργία και να βάλει σε κίνηση τον αντίπαλο. Απλά υπέροχο!
Αργά αλλά σταθερά, και με οδηγό πάντα την άμυνά μας, καταφέραμε να ελέγξουμε το ρυθμό. Φάσεις σαν και την παρακάτω αλλάζουν το μομέντουμ και δείχνουν το δρόμο προς την επιτυχία. Παρατηρήστε την αντίδραση των βοηθών του Μπαρτζώκα μετά το airball!
Έτσι φτάνουμε στο κλείσιμο της 3ης περιόδου, όπου η ομάδα έχει μετατρέψει το -6 του ημιχρόνου σε +5, με μια από τις πιο εντυπωσιακές φάσεις της αγωνιστικής!
Μπαίνουμε λοιπόν στην 4η περίοδο, και τα στατιστικά δείχνουν ότι, μετά από 30 αγωνιστικά λεπτά, η Armani έχει 9 assists για 11 λάθη, δείγμα του επιθετικού τους προσανατολισμού αλλά και της εξαιρετικής μας άμυνας, η οποία σε εκείνο το σημείο δαγκώνει.
Ο Ολυμπιακός, με μπροστάρη το Σλούκα ο οποίος ανέβασε ένταση, φάνηκε διατεθειμένος να εξερευνήσει το παρκέ και να ψάξει την έξτρα πάσα. Εδώ βλέπουμε μια φάση στην οποία ο Σλούκας δεν μασάει από την παρουσία του Hines, ενώ στο πρώτο ημίχρονο σε αντίστοιχη φάση σταματούσαμε την τρίπλα.
Παράλληλα, ο Jenkins είχε επιστρατευτεί στη θέση του McKissic ώστε να ασκήσει έξτρα πίεση στην άμυνα, και ο Αμερικάνος guard έβγαλε τρομακτική δύναμη και ενέργεια στο παρκέ. Παρατηρήστε τη συμπεριφορά του στην παρακάτω άμυνα.
Και ενώ η Armani περίμενε από τον… Roll να της γυρίσει το παιχνίδι στην επίθεση, στην άμυνα έριξε μια τελευταία ζαριά εφαρμόζοντας ζώνη 2-3. Ο Σλούκας δεν πτοήθηκε ιδιαίτερα και έκανε πάρτι στον κεντρικό διάδρομο, πασάροντας όπου ήθελε, την ώρα που οι Ιταλοί δεν είχαν την ενέργεια να παίξουν καλή close out άμυνα. Για την ακρίβεια μια έξτρα πάσα ήταν αρκετή για να καταρρεύσουν. Ο Messina επέμεινε στη ζώνη, ενώ είχε το δίδυμο Rodriguez – Roll μέσα, κάτι που δεν τον βοήθησε καθόλου. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να σκεφτεί ο Ιταλός coach, διότι δε νοείται να κλείνεις τα παιχνίδια χωρίς να μπορείς να βάλεις την ελάχιστη πίεση στην περιφέρεια.
Έτσι φτάσαμε σε μια σπουδαία νίκη. Πάρα πολύ αισιόδοξο μήνυμα, για το πρώιμο στάδιο της season, τα 0 λάθη στην 4η περίοδο και τα 2 συνολικά στο 2ο ημίχρονο, στο οποίο πετύχαμε συνολικά 50 πόντους! Το σχήμα Σλούκας – Harrison – ΜcKissic φαίνεται να “κλειδώνει” στην περιφέρεια. Αυτοί οι 3 παίκτες είχαν συνολικά τους μισούς πόντους (43/86), τις 16/20 assists της ομάδας, με μόλις 2 λάθη, και χειρίστηκαν σχεδόν τις μισές κατοχές (36/78). Ο Πρίντεζης (16 πόντοι – 3 assists) ήταν εξαιρετικός και λυτρωτικός σε αυτό το στάδιο θα έλεγα διότι, ειδικά η περιφέρεια, ψάχνει ακόμη τα πατήματά της, ενώ και ο Martin κέρδισε κατά κράτος τον Hines, σε σχεδόν όλες τις μονομαχίες τους, σαν να το είχε πάρει προσωπικά ο Hassan. Ο McKissic εξελίσσεται σε παίκτη-κλειδί, καθώς είναι ο μόνος που μπορεί να βάλει πραγματικά πίεση στην αντίπαλη άμυνα, με το δυναμικό του προφίλ, και νομίζω ήταν ο x-factor της χθεσινής ανατροπής. Ο coach προτίμησε να ξεκουράσει παίκτες όπως οι Σπανούλης – Παπανικολάου – Vezenkov, ίσως και ενόψει και του παιχνιδιού της Παρασκευής με τη Maccabi το οποίο αναμένουμε πλέον με μεγάλη ανυπομονησία! Πάμε γερά ομαδάρα!
