Άλλο ένα ντέρμπι προχθές στο άδειο ΟΑΚΑ, με τις άδειες κερκίδες αν μη τι άλλο κάπως να μας κακοφαίνονται για τέτοιο παιχνίδι αλλά μάλλον είναι μια εικόνα που θα πρέπει να συνηθίσουμε για αρκετό καιρό ακόμα.
Πάμε κατευθείαν στο ψητό λοιπόν !
Στο ξεκίνημα του παιχνιδιού και οι δύο ομάδες φάνηκαν περισσότερο βιαστικές στις επιλογές τους, με τη στόχευσή τους ωστόσο να είναι ξεκάθαρη. Ο Παναθηναϊκός προσπαθούσε να δώσει χώρο στον Παπαπέτρου, ο οποίος πήγαινε στο ένας μ’ έναν απέναντι στον Παπανικολάου, χωρίς όμως να μπορεί να βρει τα σωστά τελειώματα αφού συνήθως έβρισκε καλή βοήθεια απέναντι του. Παράλληλα ο Ολυμπιακός, στήνοντας ένα γρήγορο fake screen με τον Πρίντεζη, προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί την οδηγία Βόβορα για αλλαγή του Μήτογλου. Έτσι οι ερυθρόλευκοι ακουμπούσαν στο post στον Πρίντεζη, αφού αυτός συχνά βρισκόταν απέναντι με κοντύτερο αντίπαλο (Nedovic, Sant-Roos).
Tαυτόχρονα, ο Μπαρτζώκας προσπάθησε να απειλήσει και με τους τρεις περιφερειακούς του δημιουργικά, αφού πολλά plays ξεκινούσαν είτε από τον Παπ είτε από τον Mckissic περισσότερο (3 assists στην πρώτη περίοδο), με τον Σλούκα στο πλάι. Αυτό είχε σαν στόχο να βάλει σε κίνηση όλη την άμυνα του Παναθηναϊκού και να μην αρκεστεί μόνο σε μια pick ‘n’ roll συνεργασία, κάτι που ίσως να ήταν και πιο προβλέψιμο για την αντιμετώπισή του.
Με την είσοδο του Sykes όμως, και με τον ίδιο να αναλαμβάνει το μαρκάρισμα του Σλούκα, η μπάλα πέρασε ξανά στα χέρια του βασικού pointguard του Ολυμπιακού, με σκοπό να χτυπήσει με το pick ‘n’ roll τον Αμερικάνο.
Η περίοδος τελείωσε με τον Ολυμπιακό να παίρνει 16 πόντους από τη ρακέτα, και να κλείνει με τη διαφορά στο +10.
Στο ξεκίνημα της δεύτερης περιόδου, με τον Παναθηναϊκό να συνεχίζει να αλλάζει στα screen στη θέση 4, ο Ολυμπιακός προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τα miss-match που έβρισκε με τον Vezenkov, ο οποίος ξεκινώντας από το post έψαχνε είτε το τελείωμα είτε κάποιο kick-out.
Λίγα λεπτά αργότερα ο Βόβορας πέρασε τον White στη θέση πέντε με στόχο να κάνει πιο επιθετική την άμυνα του με περισσότερες αλλαγές και βοήθειες. Κάτι που περισσότερο φάνηκε να μπερδεύει εκείνη την ώρα τον Παναθηναϊκό παρά να τον διευκολύνει, αφού ο Ολυμπιακός με συνεχόμενα drive ‘n’ kick έβρισκε καλές επιλογές.
Την ίδια ώρα στην άμυνα, οι Jenkins – Sasha έδιναν ενέργεια, με τον Αμερικάνο να πιέζει σταθερά την μπάλα και τον Veze, να πιέζει στην άμυνα μετά από pick ‘n’ roll ικανοποιητικά τους κοντούς, αλλά και να βάζει πολλά χέρια σε κάθε ευκαιρία στις άμυνες χαμηλά.
Ο Παναθηναϊκός συνέχιζε χωρίς κλασσικό πεντάρι, αλλάζοντας στα περισσότερα screen κάτι που έφερνε ανισορροπία χαμηλά, με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να χτυπάει στα miss-match αλλά και να βρίσκει αρκετά επιθετικά rebound.
Με την επιστροφή του Ellis στο παρκέ, επέστρεψε και ο Παπαγιάννης στο παιχνίδι, με τον Βόβορα όμως να επιμένει στο σχήμα με τα πολλά forward (Παπαπέτρου, Κασελάκης, White). Προσπάθησε έτσι, με το μέγεθος της πεντάδας του, να κλείσει γωνίες πάσας επιθετικά, να δυσκολέψει τα pick ‘n’ roll, να εκμεταλλευτεί χαμηλά τα miss-match αλλά και να πάρει πλεονέκτημα στο rebound.
Mε τον Σλούκα εκτός (λόγω τραυματισμού) ο coach B αποφάσισε να περάσει εκτός και τον Σπανούλη για τα τελευταία 3 λεπτά του ημιχρόνου βλέποντας και το σχήμα με τα πολλά forward του Βόβορα, προσπάθησε να το εκμεταλλευτεί στην περιφέρεια, χωρίς κλασσικό δημιουργό χτυπώντας με τους Mckissic – Harrison οι οποίοι έβρισκαν απέναντι τους ψηλότερους (και μάλλον πιο αργούς) αντιπάλους.
Ο Ολυμπιακός έκλεισε το ημίχρονο με 15/21 δίποντα, ένα ποσοστό που τον έφερε μέχρι και το +15 πριν πέσει η διαφορά στους 9 με τα δυο τρίποντα του Παναθηναϊκού στο τέλος του ημιχρόνου.
Με το ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου και με την επιστροφή Σλούκα στο παρκέ, ο Ολυμπιακός συνέχισε να ταΐζει τον Πρίντεζη ο οποίος είτε με αντίπαλο τον White είτε τον Auguste έβρισκε καλά τελειώματα και επιλογές γύρω από τη ρακέτα.
Από την άλλη μεριά, ο Παναθηναικός έβρισκε mid-range σκορ με τον Παπαπέτρου, με τον ίδιο είτε να χτυπάει στο close-out είτε να δέχεται κάποιο side pick ‘n’ roll. Ο Παπανικολάου πάνω του είτε δεν άλλαζε και να βρισκόταν σχεδόν σε κάθε φάση μια ταχύτητα πίσω του, είτε έχανε εύκολα την ισορροπία του αν ο Παπαπέτρου του ”έπαιρνε” την επαφή πριν την εκτέλεση.
Με τους Σλούκα – Παπ φανερά εκτός παιχνιδιού, ο Ολυμπιακός έπρεπε να βρει τρόπο να απειλήσει πέρα από το post του Πρίντεζη, και την απομόνωση του Mckissic, αφού ο Παναθηναικός μείωνε όλο και περισσότερο τη διαφορά.
Χαρακτηριστικό της ”αμηχανίας” Σλούκα στην επίθεση είναι η τελευταία φάση της τρίτης περιόδου, που ενώ δέχεται το screen από τον Ellis, ο Παναθηναϊκός αλλάζει με τον Παπαγιάννη να έρχεται πάνω του, αυτός δεν σκέφτεται στιγμή να παίξει απέναντι του αντίθετα κάνει μια κακή πάσα στο πλάι για να έρθει το κλέψιμο του Nedovic.
Μπαίνοντας στην τέταρτη περίοδο, ο Βόβορας συνέχισε να δίνει την αλλαγή και στο 5, με τον Παπαγιάννη να βγαίνει πια όλο και πιο ξεκάθαρα ψηλά στον εκάστοτε περιφερειακό. Αυτό μπορεί να έκλεινε το πεδίο των κοντών του Ολυμπιακού με τον όγκο του, ωστόσο είχε και ρίσκο αφού δημιουργούσε miss match χαμηλά με τον Μartin και αν η μπάλα περνούσε γρήγορα εκεί υπήρχε πρόβλημα.
Αμυντικά, ο coach B συνέχιζε να δικαιώνεται με το under απέναντι στον Sant-Roos, αφού ο Κουβανός έβρισκε μόνο σίδερο από μακριά, επιπλέον ο Vezenkov συνέχιζε τις καλές άμυνες, είτε στην απομόνωση του Vezenkov είτε και μετά από αλλαγή απέναντι σε κάποιο κοντό.
Με τους Mckissic – Ηarrison να απειλούν όλο και περισσότερο στο ένας μ’ έναν φτάνοντας στο καλάθι, ο Ολυμπιακός βρήκε στα τελευταία λεπτά το σκορ που χρειαζόταν για να μην κινδυνέψει παραπάνω και να καθαρίσει το παιχνίδι.
Ο Ολυμπιακός κέρδισε σχετικά εύκολα ένα παιχνίδι που συνολικά δεν ήταν και τόσο καλός. Στα θετικά, ότι κατάφερε να βρει καλές επιλογές από την περιφέρεια παρά το κακό παιχνίδι του Σλούκα, με τους Mckissic – Harrison να βγαίνουν μπροστά όταν χρειάστηκε. Ακόμα η πολύ θετική παρουσία του Harrison αμυντικά ο οποίος ειδικά στο ένας μ΄έναν δείχνει να χρησιμοποιεί σωστά τον κορμό του και φαίνεται αρκετά δύσκολο να περαστεί.
Θετική επίσης και η προσπάθεια του Sasha αμυντικά ο οποίος ακόμα και στις αλλαγές απέναντι σε κοντό ήταν θετικότατος, όπως επίσης και η βοήθεια του στα rebounds (4 αμυντικά – 4 επιθετικά). Μαζί με τον Πριντ, μοιράστηκαν πολύ καλά τη θέση στο 4 και ο Ολυμπιακός πήρε σημαντικό μέρος του παιχνιδιού από το παιχνίδι των δυο συνολικά που έκαναν και την απουσία Livio να περάσει μάλλον απαρατήρητη.
Ακόμα κρατάμε, τη συγκέντρωση των ψηλών μας στο rebound, ιδιαίτερα του Ellis, όπως επίσης και τα τελειώματα του Martin κοντά στο καλάθι, ο οποίος αν υποδεχτεί σε σωστό χρόνο την μπάλα και πάρει την επαφή δείχνει να έχει πολύ καλή αίσθηση στα τελειώματα του.
Τέλος και η δεύτερη αγωνιστική λοιπόν, με τις περισσότερες (αν όχι όλες) ομάδες ακόμα να ψάχνονται και να θέλουν χρόνο για να βρουν αγωνιστικό ρυθμό μετά την 7μηνη αποχή, με την πρώτη διαβολοβδομάδα που έρχεται να μας βάζει πια ακόμα περισσότερο στα βαθιά.
