Η εποχή των αδερφών Αγγελόπουλων, αναμφίβολα, έχει σημαδευτεί από τρομερά εύστοχες επιλογές στην γραμμή των ψηλών και ειδικότερα από την σεζόν 2011-12, οπότε και άρχισε η πολιτική των πιο φθηνών και έξυπνων επιλογών, η οποία αντικατέστησε το δόγμα «όσο πιο ακριβό, τόσο πιο καλό». Ωστόσο ένα πρόβλημα της εποχής αυτής ήταν πως ο Ολυμπιακός, πλην κάποιων εξαιρέσεων, κράταγε τους ψηλούς του έως 2 χρόνια, αδυνατώντας στην συνέχεια να πληρώσει την υπεραξία αυτών των παικτών που ο ίδιος είχε δημιουργήσει. Με αφορμή λοιπόν την ανανέωση του Sasha Vezenkov, πάμε να δούμε τους ψηλούς που έμειναν στον Ολυμπιακό για 3 ή παραπάνω χρόνια.
Σοφοκλής Σχορτσανίτης (2005-2010)
Ο γεννημένος το 1985 στο Τίκο του Καμερούν Έλληνας center αποτέλεσε μία από τους πρώτες κινήσεις των αδερφών Αγγελόπουλων για την ενίσχυση του ελληνικού κορμού της τότε ομάδας του Jonas Kazlauskas. Προερχόμενος από τον Άρη ο “Baby Shaq” αποτέλεσε από την πρώτη χρονιά βασικό γρανάζι του αναγεννημένου, από τις στάχτες του, Ολυμπιακού και ολόκληρη η θητεία του στον Πειραιά μπορεί να κριθεί σταθερή και πετυχημένη. Ως παίκτης των “ερυθρόλεύκων” έπαιξε και στο συγκλονιστικό (τόσο για τον ίδιο όσο και για την εθνική ομάδα) Mundobasket το 2006 στην Ιαπωνία, όπου τα κατορθώματα του εναντίον των Η.Π.Α έκαναν όλο τον κόσμο να μιλά για το όνομά του. Δυστυχώς όμως ο Σοφοκλής αντιμετώπισε σοβαρό θέμα με το σώμα του, κάτι που δεν του επέτρεψε να φτάσει στο pick των δυνατοτήτων του, που σίγουρα ήταν τεράστιες. Στα 5 χρόνια στον Ολυμπιακό ο “Big Sofo” είχε περίπου 8 ppg, 3 rpg και 0,3 bpg στην Α1 και 7,2 ppg, 2,8 rpg σε 4 σεζόν στην Euroleague.
Γιάννης Μπουρούσης (2006-2011)
Ο 36χρονος, πλέον, Έλληνας center ήρθε στο Λιμάνι το 2006 από την ACB και συγκεκριμένα από την Barcelona, όπου έπαιξε όμως μόλις 3 παιχνίδια με την φανέλα των “blaugrana”, και αφού είχε διαγράψει πριν μία απόλυτα πετυχημένη πορεία στην ΑΕΚ. Ο Μπούρου εξελίχθηκε πάρα πολύ στον Ολυμπιακό, ανέβασε επίπεδο την frontline του, όμως τρεις στιγμές θα στιγματίσουν την καριέρα του με τα “ερυθρόλευκα”. Η πρώτη είναι το χαμένο hook στον ημιτελικό του Βερολίνου το 2009, η δεύτερη ο τρόπος με τον οποίο έφυγε το 2011 με την περιβόητη ιστορία με τα αναβολικά και τρίτη στιγμή τα πανηγύρια του και τα υβρεολόγια εναντίον του Ολυμπιακού, μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος στο ΣΕΦ με την φανέλα του Παναθηναικού το 2017. Ο Μπουρούσης είχε συνολικά 10,3 ppg και 6,7 rpg στο ελληνικό πρωτάθλημα και 9,3 ppg με 6 rpg σε συνολικά 5 season.
Λουκάς Μαυροκεφαλίδης (2007-2008, 2009-2011)
Άρτι αφιχθής και αυτός από την ACB και την Valencia ο Λουκάς αποτέλεσε έναν παίχτη που δεν αξιοποιήθηκε σωστά από τον Ολυμπιακό, ίσως όμως έπεσε και σε μια εποχή που η ποιότητα ξεχείλιζε σε όλες τις θέσεις. Την πρώτη του χρονιά στο μεγάλο λιμάνι ο Μαυροκεφαλίδης δεν έχει σημαντικό ρόλο και μετά από μία σεζόν στο Μαρούσι. Επέστρεψε όμως, σίγουρα πιο έτοιμος ν, για α μας βοηθήσει στην πορεία προς τον τελικό του Παρισιού, το 2010. Ο 36χρονος σέντερ ολοκλήρωσε την καριέρα του στον Ολυμπιακό με 6,7 ppg, 2, 6 rpg και 6 ppg, 3,2 rpg σε Α1 και Euroleague αντίστοιχα σε 3 σεζόν.
Ανδρέας Γλυνιαδάκης (2009-2012)
Ο 38χρονος Χανιώτης center ήρθε στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2009 και έμελλε να αποτελέσει μία αξιόπιστη λύση παλαιάς κοπής ψηλού, τόσο για τον Παναγιώτη Γιαννάκη όσο και για τον Duda. Άλλωστε, ο Γλυνιαδάκης είναι ένας από τους λίγους Έλληνες ψηλούς που έπαιξαν στο NBA, εμπειρία η οποία σίγουρα του έκανε καλό στην μετέπειτα καριέρα του. Ποτέ δεν είχε ένα φοβερά μεγάλο ρόλο στο Λιμάνι, ωστόσο δεν αποκτήθηκε για τον σκοπό αυτό ούτε βέβαια είχε κάποιο παράπονο ο ίδιος από την ομάδα. Ο Γλυνιαδάκης ήταν ένας παίκτης που κατάφερε να πανηγυρίσει 4 τίτλους με τον Ολυμπιακό (2 κύπελλα, 1 πρωτάθλημα και 1 Ευρωλίγκα), επίτευγμα που δεν είναι διόλου αμελητέο. Σε 3 σεζόν με την ερυθρόλευκη φανέλα σημείωσε 4,4 ppg και 2,2 rpg στο ελληνικό πρωτάθλημα και 2,5 ppg και 0,8 rpg στην Euroleague.
Δημήτρης Αγραβάνης(2013-2019)
Ακόμα μία ιδιαίτερη περίπτωση παίκτη που αποτελεί τον μακροβιότερο ψηλό της ομάδας στην εποχή των αδερφών Αγγελόπουλων, μετά τον Γιώργο Πρίντεζη. Ο Έλληνας forward/center έπιασε λιμάνι σε ηλικία 18 ετών, ερχόμενος ως μεγάλο ταλέντο από τον Πανιώνιο. Παρά το μέγαλο ταλέντο, που όλοι είδαμε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις το έδειξε, ο “Άγρα” δεν κατάφερε να γίνει βασικό στέλεχος της ομάδας αφού, τόσο κάποιοι τραυματισμοί όσο και το γεγονός πως δεν δούλεψε όσο και όπως θα έπρεπε, δεν του επέτρεψαν να πάρει την σκυτάλη κάποια στιγμή από τον Πρίντεζη. Σίγουρα, όμως, έχουμε να θυμόμαστε και καλές στιγμές, με κορυφαία όλων το τρίποντο εκτός ισορροπίας στον επικό 4ο τελικό του ΟΑΚΑ το 2016 που άνοιξε κατά κάποιον τρόπο τον δρόμο για τα υπόλοιπα που ακολούθησαν. Επί David Blatt, ο Δημήτρης έχασε εντελώς την θέση και τον ρόλο του στην ομάδα, με αποτέλεσμα να φύγει πέρυσι το καλοκαίρι με προορισμό τον Προμηθέα Πάτρας. Στα 6 χρόνια του στον Ολυμπιακό σημείωσε 5,4 ppg με 2,7 rpg στην Α1 και 3 ppg με 2 rpg στην Euroleague.
Nikola Milutinov (2015-2020)
Τι να πεις για τον Nikola, που έγινε Νικόλας και με την βούλα αφού απέκτησε πρόσφατα την ελληνική ιθαγένεια. Ο Σέρβος γίγαντας ήρθε στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2015, επί Γιάννη Σφαιρόπουλου, σε μια κίνηση που τότε αντιμετωπίστηκε από πολλούς φωστήρες με χλευασμό και αμφισβήτηση. Ο Νίκο έμελλε μετά από 1-2 season να προσαρμοστεί απόλυτα στα θέλω και την φιλοσοφία της ομάδας, να παρουσιάσει αλματώδη εξέλιξη και να δεθεί με την ερυθρόλευκη κερκίδα. Η εξέλιξη του ήταν τόσο εντυπωσιακή που κατάφερε πλέον να συγκαταλέγεται ανάμεσα στα καλύτερα center της Ευρώπης, ενώ πολύ θετική εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι πέρυσι στην περίοδο των μεγάλων προβλημάτων στον Ολυμπιακό, όχι μόνο έβαλε πλάτη αλλά, έβγαλε και έναν ανατριχιαστικό λόγο στα αποδυτήρια, που κατέληγε πως “ο Ολυμπιακός με έφτασε εδώ που είμαι, οπότε δεν πρόκειται να τον αφήσω στην δύσκολη στιγμή”. Συνολικά, στην θητεία του στο Λιμάνι μέτρησε 7,4 ppg με 5 rpg, ενώ στην Euroleague είχε 7,6 ppg και 5,6 rpg. Ωστόσο τα νούμερα μικρή σημασία έχουν, αφού δεν αναπαριστούν την συνολική συνεισφορά του στον Ολυμπιακό.
Γιώργος Πρίντεζης (2001-2006, 2007-2009, 2011-σήμερα)
Η απόλυτη σημαία, ο πιο πιστός στρατιώτης, ο άνθρωπος που στην λέξη Ολυμπιακός θα έχει δίπλα το όνομα του. Το 2001 σε ηλικία 16 ετών μετακομίζει στον Ολυμπιακό, σε μία μεταγραφή που φυσικά εκείνη την εποχή πέρασε στα ψιλά. Κανείς δεν φανταζόταν πόσα θα πετύχει ο Συριανός forward με την ερυθρόλευκη φανέλα, για το πόσο θα αγαπήσει και θα αγαπηθεί. Φυσικά η πρώτη του θητεία ήταν με την στάμπα του ταλέντου και, μετά από έναν δανεισμό στην Ολύμπια Λάρισας επέστρεψε και πλέον είχε κανονικό ρόλο. Το 2009 πωλήθηκε στην Malaga, αλλά ευτυχώς για όλους μας επέστρεψε ξανά το 2011, δεν ξαναέφυγε και δεν θα ξαναφύγει ποτέ. Είναι λίγο ανούσιο να γράψουμε εδώ νούμερα καθώς δεν θα δείχνουν απολύτως τίποτα. Ενδεικτικά θα πούμε ότι κατέκτησε 2 Euroleagues, όντως ο 3ος scorer στην ιστορία της διοργάνωσης, και 3 πρωταθλήματα και φυσικά ήταν για χρόνια ο καλύτερος παίκτης στην θέση του. Highlight για πολλούς αναμφίβολα είναι το πεταχτάρι στον τελικό του 2012 και το τρίποντο-πρόκριση το 2015 επί της Barcelona για το F4. Όμως προσωπικά, πάνω από όλα, βάζω την αυταπάρνηση να παίξει στον 4ο τελικό το 2016 ενώ την ίδια μέρα είχε χάσει τον πατέρα του.
Γιώργο ψυχάρα Ολυμπιακάρα.
