Με αφορμή την επερχόμενη ανακοίνωση του Aaron Harrison από τον Ολυμπιακό και καθώς ο παίκτης ήταν στο RPG Radar του Manolo77 επαναδημοσιεύουμε τι είχε γράψει στις 15/3/20.
(To ακόλουθο κείμενο είναι μέρος των προτάσεων από την Τουρκική BSL που μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο εδώ)
AARON HARRISON: USA, (25y, 198cm) | Guard / Forward |
(NBA Stats Turkey G-League Stats College Stats)
Συνεχίζουμε με ένα swingman, δηλαδή “πλάγιο” παίκτη, ο οποίος μπορεί να αγωνιστεί εξίσου αποτελεσματικά στο 2 και στο 3 και, εφόσον δεν ευοδωθεί ένα μεταγραφικό “μπαμ” τύπου Broekhoff, θα μπορούσε να αποτελέσει το sniper (και όχι μόνο) της περιφερειακής γραμμής του Ολυμπιακού!
Για την ιστορία του Aaron Harrison, και το πως κατέληξε από super star του NCAA στη freshman season του το 2014 οδηγώντας το Kentucky με τρία buzzer beater (το ένα μάλιστα απέναντι στο Louisville του Pitino) μέχρι τον τελικό απέναντι στο Connecticut (όπου όμως ηττήθηκε), σε γυρολόγο ομάδων της G League και κυνηγό 10ήμερων συμβολαίων στο ΝΒΑ, πριν τελικά πάρει την απόφαση να ακολουθήσει το δρόμο της ξενιτιάς, μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά στο αφιέρωμα, που είχα ετοιμάσει πέρυσι στο προσωπικό μου blog. <ΕΔΩ>
Άλλο ένα παράδειγμα μεγάλου ταλέντου το οποίο, βιάστηκε να αφήσει το κολλέγιο και τελικά, δεν κατάφερε να πάει το παιχνίδι του ένα βήμα παραπάνω και να αφομοιωθεί από το ΝΒΑ. Μόλις στα 26 του χρόνια μοιάζει ήδη με βετεράνο, με 5 χρόνια επαγγελματικής καριέρας, εκ των οποίων τα δύο είναι στη Galatasaray…
Σε αυτό το κείμενο θα δώσουμε βάση στο αγωνιστικό profile του και κυρίως στο τι έχει κάνει στη διετία του στην Τουρκία, μελετώντας αν η εικόνα και το στυλ παιχνιδιού του, μπορούν να τον οδηγήσουν σε ομαλή μετάβαση στο υψηλότερο, ευρωπαϊκό, επίπεδο.
Τα physical tools του Harrison, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, κρίνονται αποδεκτά για ένα παίκτη της θέσης και του ρόλου του. Με ύψος 198cm (άνοιγμα χεριών 203cm) και βάρος περίπου 95 κιλά, διαθέτει τη δύναμη για να ανταπεξέλθει στο πιο physical παιχνίδι της Euroleague. Δεν είναι ο πιο ταχύς swingman που αγωνίζεται στα μέρη μας, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπηρετήσει fast tempo ρυθμό και transition. Σε αντίθεση με τον Johnson, δεν είναι ο παίκτης που στηρίζεται στα αθλητικά / φυσικά του προσόντα, όπως δείχνει και το μέτριο vertical jump του, το οποίο το 2015 είχε μετρηθεί στις 28,5” (71cm). (Αν σας ενδιαφέρουν οι μετρήσεις μπορείτε να τις βρείτε εδώ => METRICS)
Όσον αφορά το πνευματικό κομμάτι, ο Harrison, έχοντας παραστάσεις πρωταθλητισμού από μικρή ηλικία και μάλιστα με τον ίδιο σε πρωταγωνιστικό ρόλο, εκτιμώ ότι είναι Euroleague ready να ανταποκριθεί στην αυξημένη πίεση της συγκεκριμένης διοργάνωσης. Εκτός του ότι είναι clutch παίκτης, που σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του παίρνει (με επιτυχία μάλιστα) κρίσιμα σουτ, φαίνεται και από την πορεία του στη Galatasaray ότι διαθέτει κίνητρο και φιλοδοξίες, χωρίς να ενδιαφέρεται αποκλειστικά για τα ατομικά του στατιστικά. Αλλά και στον τομέα της τακτικής μοιάζει αρκετά ώριμος, παρά το γεγονός ότι αμυντικά θα χρειαστεί να επιδείξει μεγαλύτερη προσήλωση, τόσο στην προσωπική όσο και στην ομαδική άμυνα, σε σχέση με ό,τι είχε συνηθίσει μέχρι τώρα.
Ο χειρισμός της μπάλας δεν είναι το πιο δυνατό του σημείο, παρόλο που φέτος εμφανίζεται σαφώς βελτιωμένος, και σε αρκετά σχήματα χρησιμοποιείται ως point forward από τον coach Erdogan. Ωστόσο, αν και προστατεύει την μπάλα με σχετική επιτυχία, ακόμα απέχει από το να χαρακτηριστεί ικανοποιητικός δημιουργικά. Θεωρώ ότι είναι ένα κομμάτι του παιχνιδιού του που, αν το δουλέψει, μπορεί να τον βοηθήσει να σταθεί με επιτυχία στο υψηλότερο επίπεδο. Δε θα μου προκαλούσε εντύπωση αν τον έβλεπα στην Efes, αντί του Anderson, μελλοντικά.
Προς το παρόν ωστόσο, ο Harrison χαρακτηρίζεται και από ροπή προς το λάθος, κάτι το οποίο αποτυπώνεται στη στατιστική του εικόνα, καθώς και τις δύο σεζόν στην BSL εμφανίζει μέτριο προς κακό δείκτη ast/to. Πέρυσι είχε 3.3 τελικές πάσες για 3.2 λάθη (1.0), ενώ φέτος έχει ratio κάτω της μονάδας (0.97 με 3.3 assists για 3.4 λάθη). Πάντως υπάρχει δικαιολογία για αυτό καθώς, μέχρι την απόκτηση του Roberson στο back court, με μόνη ποιοτική επιλογή στον άσο τον Tai Webster, o Harrison αναγκαζόταν να έχει αυξημένες αρμοδιότητες, ακόμα και να κατεβάζει την μπάλα σε πολλές περιστάσεις. Σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός της νέας σεζόν, με καλούς χειριστές (ελπίζω) point guards και την παρουσία του McKissic, ο οποίος λειτουργεί κυρίως με την μπάλα στα χέρια, κάτι τέτοιο δε θα ήταν τόσο σύνηθες φαινόμενο.
Συνεπώς σε πρώτη φάση, σε Euroleague level, ίσως θα του ήταν πιο ταιριαστός ένας ρόλος off guard, ή ο SF που θα κινείται στην αδύνατη πλευρά χωρίς την μπάλα, εκμεταλλευόμενος το καλό spot shooting του. Προχωρώντας λοιπόν στο επιθετικό κομμάτι, ο Harrison είναι ένας παίκτης pure scorer. Έχει την ικανότητα να βάλει την μπάλα στο καλάθι με πολλούς τρόπους, με τον αγαπημένο του να είναι το μακρινό σουτ. Επίσης, χωρίς να είναι καθαρός slasher, δεν είναι λίγες οι φορές που θα τον δούμε να φθάνει με drive μέχρι το καλάθι, ειδικά σε δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς ή σε καταστάσεις που βρίσκει διάδρομο μετά από screen. Το φόρτε του Harrison, όμως, είναι αναμφισβήτητα το μακρινό σουτ, και ειδικά το τρίποντο σε κάθε περίσταση, off dribble, spot, catch and shoot, σε set παιχνίδι, στο transition. Γενικά μπορεί να σκοράρει με κάθε τρόπο έξω από τα 6.75μ!
Τα ποσοστά του είναι εξαιρετικά, λαμβάνοντας υπόψιν ότι παίρνει πολλές προσπάθειες ανά παιχνίδι, όντας efficient, παρά τον υψηλό αριθμών επιθέσεων, που καταλήγουν σε αυτόν. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι, τη φετινή σεζόν στην BSL, έχει 2.4 εύστοχα τρίποντα σε 6.1 απόπειρες ανά αγώνα, ήτοι 40.2%. Αντίστοιχα είναι τα νούμερα του και στο Eurocup, όπου “μετράει” 2.8/7.3, δηλαδή ποσοστό 38%. Το επιθετικό του οπλοστάσιο περιλαμβάνει επίσης απειλή και με την μπάλα στα χέρια, είτε με drive είτε με mid range jumpers, καθώς τα ποσοστά του στα δίποντα είναι υψηλά (51% στην BSL και 47% στο Eurocup). Το θετικό στην περίπτωση του Harrison, είναι ότι και στις δύο σεζόν στην Ευρώπη σκοράρει με συνέπεια από μακριά, καθώς και πέρυσι είχε πολύ καλά ποσοστά στα τρίποντα, τόσο στο Eurocup (44.2%), όσο και στο Τουρκικό Πρωτάθλημα (41%). Συνεπώς μπορεί μια ομάδα να στηριχθεί στο σουτ του, σε βάθος χρόνου και για μεγάλα διαστήματα κάθε αγώνα.
Τέλος, αναφορικά με την επίθεση, αξίζει να σημειώσουμε ότι, παρόλο που ο Harrison σε όλη την καριέρα του θεωρείται streaky shooter, τη διετία στη Galatasaray δείχνει σταθερότητα, χωρίς μεγάλες μεταπτώσεις από αγώνα σε αγώνα. Πιο πολύ θα τον χαρακτήριζα microwave scorer, που μπορεί να σκοράρει μαζεμένους πόντους, χωρίς όμως να επηρεάζεται η ευστοχία του π.χ. από το αν ξεκινήσει καλά ή όχι ένα παιχνίδι, ή αν θα βρει ρυθμό.
Ολοκληρώνουμε την ανάλυση με το αμυντικό κομμάτι, όπου είναι ο αγωνιστικός τομέας που με κάνει να βλέπω το Harrison ως SF στην Euroleague. Εξάλλου και στην Cim Bom κυρίως στο 3 αγωνίζεται, με τον Koksal βασική επιλογή στο 2. Χωρίς να είναι ιδιαίτερα ταχύς, και με footwork που δεν τον βοηθάει να μαρκάρει εκρηκτικά guard τα οποία βασίζονται στο γρήγορο πρώτο βήμα, ο Harrison μπορεί να εκμεταλλευτεί τον όγκο του, για να μαρκάρει αντίπαλους SF, ακόμα και στο post. Γενικά, δεν είναι ο παίκτης που θα βγάλει μεγάλο effort στα μετόπισθεν. Παρόλα αυτά θα παίξει προσωπική άμυνα σε ανεκτό επίπεδο, μη αποτελώντας liability, όπως φαίνεται και από το μ.ο. κλεψιμάτων του διαχρονικά. Όμως, δεν έχει τόσο ανεπτυγμένο το hustling, όπως π.χ. του McKissic, και συνεπώς σε γενικές γραμμές θα έλεγα ότι είναι ένας μέτριος αμυντικά SF, του οποίου αυτή η αδυναμία θα πρέπει να μακιγιαριστεί σε 5άδες με rim protectors στη 2η γραμμή άμυνας.
(Σημείωση: H αξιολόγηση του παίκτη σε ότι αφορά τους μετρήσιμους στατιστικούς δείκτες γίνεται με βάση τις ιστορικά κατώτερες (Poor) και ανώτερες (Excellent) επιδόσεις στην Euroleague)
Και φθάνουμε στην ώρα της κρίσεως. Είναι ο Aaron Harrison μια ποιοτική προσθήκη για ένα φιλόδοξο Ολυμπιακό ή δεν είναι ακόμα έτοιμος και μια πιθανή έλευση του θα εμπεριείχε μεγάλη δόση ρίσκου;
Μετά από μια “γεμάτη” διετία στην Ευρώπη, σε μια ομάδα, όπου ήταν ο πρωταγωνιστής, δείχνοντας την ηγετική του στόφα και τα intangibles που διαθέτει, ο Harrison δείχνει να είναι ένας παίκτης ο οποίος θα απασχολήσει στο μέλλον την Euroleague. Το πολύ καλό σουτ του, σε συνδυασμό με το συνολικό skillset του, τον καθιστά ελκυστική περίπτωση για ομάδες όπως π.χ. η Μπασκόνια, που θα ήθελε ένα 3&D swingman, στα χνάρια του Hilliard. Όσον αφορά τον Ολυμπιακό και την στελέχωση του, όπως φαίνεται ότι διαμορφώνεται για τη νέα σεζόν, θα περιλαμβάνει κατά πάσα πιθανότητα έναν αντικαταστάτη του Paul, δηλαδή ένα 2 – 3άρι με αξιόπιστο και σταθερό μακρινό σουτ και καλύτερο παιχνίδι με την μπάλα στα χέρια. Θεωρώ ότι ο Harrison είναι ένας τέτοιος παίκτης, που θα μπορούσε να καλύψει με επιτυχία αυτό το ρόλο και να “ανοίξει” το γήπεδο για τους ερυθρόλευκους, προκειμένου να είναι πιο εύκολο το έργο για slashers όπως ο McKissic, υπό την προϋπόθεση να αποκτηθεί ένα leading guard με ικανοποιητικά play making skills!
Αυτό, λοιπόν, ήταν το scouting report για τον Aaron Harrison μερικούς μήνες πριν. Έκτοτε δεν αγωνίστηκε σε άλλα παιχνίδια λόγω του κορωνοϊού, ενώ πλέον έχουμε και μια πιο ξεκάθαρη οπτική για τη φετινή στελέχωση του Ολυμπιακού. Δεδομένου ότι η μπαγκέτα του leading guard περνάει φαινομενικά στα χέρια του Σλούκα, ενώ έχει αποκτηθεί και ο Charles Jenkins για το ρόλο του defensive stopper (το αναλυτικό του report από το Navaho βρίσκεται εδώ), είναι ξεκάθαρο ότι ο Harrison επιλέγεται για αυτό που είχαμε προβλέψει, δηλαδή ως ο anti-Paul, ο παίκτης που θα ανοίξει το γήπεδο με το καλό του σουτ υπό όλες τις προϋποθέσεις, αλλά παράλληλα θα είναι και πιο απειλητικός με την μπάλα στα χέρια από ό,τι ο Brandon.
Η ικανότητα του να δίνει instant scoring και βρίσκοντας ρυθμό να αποτελεί σημαντικό παράγοντα στην επίθεση, θα βοηθήσει τη συνολική λειτουργία της ομάδας και θα αυξήσει τις επιλογές του προπονητή, ενώ το versatility του, που του επιτρέπει να αγωνίζεται ως SG ή ως SF, δίνει δυνατότητα για πολλά διαφορετικά σχήματα, ανάλογα με τις συνθήκες και τις περιστάσεις κάθε αγώνα. Όσον αφορά το αμυντικό κομμάτι, όπου επικρατεί σκεπτικισμός, αρκεί να αναφέρουμε ότι διαθέτει το μέγεθος και τα physical tools για να είναι αξιοπρεπής στην προσωπική άμυνα (ακόμη και απέναντι σε υψηλότερους αντιπάλους στο post), ωστόσο μένει να βελτιώσει το footwork και την off ball συμπεριφορά του (καθώς και τη ράθυμη μερικές φορές διάθεσή του, κάτι που το θεωρώ βέβαιο).
Συνολικά με τη μετακίνηση του Harrison, η ομάδα βάζει ένα κλασικό sniper στο ρόστερ, που είχαμε να δούμε από την εποχή Lojeski, σε καλή ηλικία, με 2-way profile σε ένα βαθμό, ο οποίος ταιριάζει σε πολλά σχήματα με όλους τους παίκτες της περιφερειακής γραμμής (και σαν off guard και σαν point forward) και αν καταφέρει να ανταποκριθεί σε πνευματικό επίπεδο, θυμίζοντας τον Harrison της freshman χρονιάς στο Kentucky, τότε εκτιμώ ότι θα συνεισφέρει πολύπλευρα και θα γίνει ο G/F, που έψαχνε ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Charles Jenkins: The Red Panther
