αΠαρατηρώ άρα υπάρχω! Τα πάντα γύρω μας αποκτούν υπόσταση χωρίς καμιά αμφιβολία μέσα από την παρατήρηση τους. Ο χρόνος και η αφοσίωση μάλιστα στην παρατήρηση τους υποδηλώνει και το μέγεθος της αξίας τους στην πάροδο του χρόνου. Κάποιες φορές σκέπτομαι ότι τελικά έτσι αποκτά λόγο ύπαρξης και ο παρατηρητής. Ίσως τελικά δεν υπάρχουν όλα αυτά γύρω μας για να τα παρατηρούμε, αλλά εμείς υπάρχουμε επειδή ακριβώς λειτουργούμε ως παρατηρητές τους. Περίεργα πράγματα. Σκέφτομαι για παράδειγμα ότι από την πρώτη στιγμή σχεδόν που κατανόησα την ύπαρξη μου σε τούτο τον μάταιο τούτο κόσμο επικεντρώθηκα στην παρατήρηση ενός… ενός… Αλήθεια πιο επίθετο ταιριάζει σε ΑΥΤΟ που σήμερα συμπτωματικά συμπληρώνει 95 χρόνια ζωής;
Πάμε λίγο πίσω πριν 95 χρόνια λοιπόν. Η δεκαετία του ’20 ήταν μια από τις πλέον ταραγμένες στην σύγχρονη ελληνική ιστορία. Τους βαλκανικούς πολέμους διαδέχθηκε η Μικρασιατική καταστροφή και η άφιξη σχεδόν ενάμισι εκατομμυρίου προσφύγων, με το λιμάνι του Πειραιά να αποτελεί το ένα βασικό καταφύγιο τους. Στο μεγάλο λιμάνι οι πρόσφυγες φέρνουν μαζί τους και το ρεμπέτικο τραγούδι, που ανθεί στις ταβέρνες της περιοχής. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, ο Πειραιάς αναζητούσε ένα σύμβολο.
Ένα σύμβολο που θα στεκόταν σαν ίσος προς ίσο απέναντι στην αθηναϊκή αστική τάξη και το δικό της σύμβολο, τον Παναθηναϊκό. Κάπως έτσι γεννήθηκε ο Ολυμπιακός Πειραιώς. Και κάπως έτσι άρχισαν να περιφέρουν τις υπάρξεις τους σε τούτη την Γη οι αρρωστημένες αυτές ψυχές που ονομάζονται ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ.
Στις 10 Μαρτίου 1925 γεννήθηκε λοιπόν ΑΥΤΟ που κανείς ερυθρόλευκος παρατηρητής δεν έχει καταφέρει να του προσδώσει τον κατάλληλο επιθετικό προσδιορισμό. Σύμβολο ή ιδέα; «Αρρώστια» ή Θρύλος; Τίποτα δεν μπορεί με μία λέξη, με 10 λέξεις ή με ολόκληρο λεξικό σε όλες της γλώσσες που γράφτηκαν ή ακούστηκαν πάνω σε τούτο τον πλανήτη να περιγράψει και να εξηγήσει το συναίσθημα τόσων οπαδών, τόσων γενεών στη θέα αυτής της ερυθρόλευκης στολής με τον θρυλικό αιώνιο έφηβο στο στήθος και τα μεγάλα γράμματα που σχηματίζουν την μία και μοναδική λέξη, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.
Πρεμιέρα σήμερα για την καινούργια εβδομαδιαία στήλη του Red Point Guard. Ο «ερυθρόλευκος παρατηρητής» θα επικεντρώνεται σε θέματα που αφορούν την ομάδα μπάσκετ του συλλόγου εξετάζοντας όμως και γενικότερα θέματα από ερυθρόλευκη σκοπιά. Το πρώτο κείμενο της στήλης όμως συμπίπτει με μια μεγάλη ερυθρόλευκη γιορτή οπότε απαραίτητη η διαφοροποίηση του περιεχομένου της μιλώντας για το μεγαλείο της ομάδας μπάσκετ και βάζοντας κάποια πράγματα στη θέση τους. Αλλά ας συνδέσουμε λίγο το μπάσκετ με την ιστορία του συλλόγου για αρχή. Αυτό που έκανε τον Ολυμπιακό τον μεγαλύτερο σύλλογο στην Ελλάδα χωρίς καμιά αμφιβολία ήταν οι επιτυχίες. Αρχικά εδραιώθηκε ως ο μεγαλύτερος οργανισμός σε τοπικό επίπεδο και αργότερα σε πανελλαδικό. Έχει πλέον τους περισσότερους υποστηρικτές σε κάθε γωνιά της Ελλάδας σε όλες της ηλικίες και σε όλα τα… αθλήματα!!
Ναι και στο μπάσκετ φυσικά. Επουδενί δεν πρέπει να συνδέουμε την προσέλευση σε μια συγκεκριμένη περίοδο για να θεωρήσουμε ότι ο ΠΑΟ έχει περισσότερους οπαδούς. Για παράδειγμα την δεκαετία του ’90 ή την περίοδο 2007-2013 η προσέλευση σε αγώνες του Ολυμπιακού ήταν μεγαλύτερη. Επίσης δεν είναι σωστό να διαχωρίζουμε οπαδούς σε «μπασκετικούς» και μη. Το ενδιαφέρον ενός οπαδού είναι όπως το υγρό σε συγκοινωνούντα δοχεία και ανάλογα με τις συγκυρίες μπορεί να υπάρχει μεγαλύτερο ή μικρότερο ενδιαφέρον για κάποιο τμήμα. Αλλά στο βαθμό που ο Ολυμπιακός διαθέτει τους περισσότερους φιλάθλους με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο θα πρέπει να θεωρούμε ότι δυνητικά διαθέτει κάθε φορά για κάθε τμήμα τους περισσότερους οπαδούς.
Υπάρχει πάντα βέβαια η αντίρρηση από πλευράς οπαδών του Παναθηναϊκού που ισχυρίζονται ότι είναι οι πιο «μπασκετικοί». Νομίζω ουδέν αναληθέστερο. Ο Παναθηναϊκός σίγουρα έχει μια πιο μεγάλη συλλογή από ελληνικά πρωταθλήματα. Αλλά αυτά σε πρώτη φάση συγκεντρώνονται τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Πολύ παλιά δηλαδή για να υπάρχει κληρονομιά «μπασκετοσύνης» διότι φτάνουμε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90 για να δημιουργηθεί ένα σερί κατακτήσεων ξανά από τον ΠΑΟ. Ουσιαστικά αυτό που ισχυρίζονται λοιπόν είναι ότι ο ΠΑΟ έχει πιο «μπασκετικό» λαό, επειδή όταν αυτοί μάθαιναν το μπάσκετ από τον Bodiroga και τον Obradovic π.χ. εμείς είχαμε γυρίσει την πλάτη μας και τρώγαμε ποδοσφαιρικά βελανίδια.
Απλά θα μπορούσαμε να πούμε το ίδιο για την δεκαετία του ’90 που προηγήθηκε, όπου η «πελατειακή» σχέση στο μπάσκετ είχε μονοπωλιακό χαρακτήρα, ενώ οι οπαδοί του Παναθηναϊκού πανηγύριζαν τα ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα του «καπετάνιου» αλλά δεν θα το θεωρούσα σωστό.
Το βασικό επιχείρημα για μένα είναι ότι αν θεωρεί κάποιος ότι η γνώση του αθλήματος αποκτάται μόνο στην παρακολούθηση της ομάδας του χωρίς να βλέπει κανείς άλλες ομάδες, άλλα πρωταθλήματα ή ακόμα και να αγωνίζεται ο ίδιος, θα πρέπει να τον ενημερώσω ότι έτσι απλά αποκτάται η ιδιότητα του οπαδού και όχι του «μπασκετικού λαού».
Υποστηρίζεται ακόμα ότι ο ΠΑΟ είναι ο πιο πετυχημένος ελληνικός σύλλογος μπάσκετ. Αν μετρήσουμε τίτλους μπορεί και να ισχύει. Στην πραγματικότητα στην πρόσφατη περίοδο που πραγματικά το μπάσκετ στη χώρα μας άνθισε και απέκτησε προβολή τα πράγματα είναι μοιρασμένα. Το σύνολο των τίτλων του ΠΑΟ – ειδικά των ευρωπαϊκών – αποκτήθηκε την περίοδο 1999-2011 όπου πραγματικά κυριάρχησε. Νωρίτερα την δεκαετία του 70 και του 80 τα τρόπαια μεταξύ ΠΑΟ και Ολυμπιακού ήταν περίπου μοιρασμένα ενώ τόσο την δεκαετία του 90 όσο και την τρέχουσα δεκαετία η ομάδα μας έχει μεγαλύτερες επιτυχίες. Ουσιαστικά λοιπόν τα τελευταία 50 χρόνια ο ΠΑΟ υπήρξε μεγαλύτερο μέγεθος μόνο για μια δεκαετία όπου παρουσιάστηκε και συμπύκνωση των επιτυχιών του. Η διάρκεια όμως είναι πιο καθοριστική για να αξιολογήσουμε το μέγεθος και όχι μόνο τα τρόπαια. Για παράδειγμα η Γιουγκοπλάστικα σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μεγαλύτερο μέγεθος από την Barcelona.
Ο Ολυμπιακός είναι τεράστιο μέγεθος με πολυπληθείς οπαδούς που κατανοούν και αγαπούν το άθλημα και δεν διακρίνεται οποιαδήποτε κυριαρχία του Παναθηναϊκού σε κανένα επίπεδο. Αυτό αποτελεί αξίωμα της στήλης και του μπασκετόγαυρου.
Φέτος η αλήθεια είναι ότι δημιουργήθηκαν νέα δεδομένα με την αποχή του Ολυμπιακού από το ελληνικό πρωτάθλημα οπότε ένα πεδίο «σύγκρουσης» με τους αιώνιους αντίπαλους έπαψε να υφίσταται. Η ομάδα καλώς αποχώρησε από ένα φαύλο και διεφθαρμένο πρωτάθλημα, άσχετα αν αυτό έγινε με σωστή ή λάθος διαχείριση της κατάστασης από τους ιδιοκτήτες του. Είμαι βέβαιος ότι οι ιδρυτές του συλλόγου θα είναι πολύ υπερήφανοι γι αυτή την αποχή. Γίνεται αντικείμενο συζήτησης αν πρέπει η ομάδα να επιστρέψει υποστηρίζοντας πολλοί ότι έχει ήδη ληφθεί τέτοια απόφαση. Στο θέμα μπλέκουν μάλιστα και τον Γιώργο Μπαρτζώκα αναφέροντας ότι ο ίδιος θεωρεί προτιμότερη την συμμετοχή. Η αλήθεια είναι μία όμως.
Οι Αφοι Αγγελόπουλοι δεν έχουν ανοίξει τα χαρτιά τους ακόμα και σε καμιά περίπτωση δεν θα υπάρξει επιστροφή στην Α1 αν δεν έχουν προηγηθεί συγκεκριμένες αλλαγές οι οποίες δεν είναι ακόμα όμως ορατές ή πιθανές.
Τυχόν αλλαγή προέδρου στην ΕΟΚ δεν αρκεί και απαιτούνται αλλαγές συνολικά στην λειτουργία της ΕΟΚ, του ΕΣΑΚΕ και της ΚΕΔ. Η υπόθεση της επιστροφής έχει πολύ δρόμο ακόμα. Φυσικά ούτε ο Μπαρτζώκας ζήτησε συμμετοχή σε Α1 κατά τις συζητήσεις υπογραφής συμβολαίου. Έχει λοιπόν πολύ ψωμί ακόμα η περίπτωση επιστροφής και πρέπει να συμβούν συνταρακτικές αλλαγές για να τη δούμε να συμβαίνει αυτό το καλοκαίρι.
Μέχρι το καλοκαίρι όμως δύο θέματα απασχολούν την ομάδα αυτή τη στιγμή. Το πρώτο αφορά την προσπάθεια για πρόκριση στα play off. Η ομάδα σίγουρα παρουσιάζει, ειδικά μετά της προσθήκες, εμφανή σημάδια βελτίωσης, τον τελευταίο μήνα. Τώρα όμως έχουμε φτάσει στην crunch time της διοργάνωσης και κάθε επίθεση δηλαδή κάθε αποτέλεσμα είναι καθοριστικό. Με Armani πρέπει να κερδίσουμε υποχρεωτικά όπου και αν γίνει το παιχνίδι. Με ήττα το ιδιότροπο φετινό μας ταξίδι τελειώνει εδώ ενώ με νίκη προχωράμε στην επόμενη πίστα με το μοναδικό κανονάκι που έχει απομείνει στα χέρια του κόουτς Μπαρτζώκα. Το επιπλέον πρόβλημα είναι ότι οι πίστες από δω και πέρα είναι δύσκολες ενώ η επιδημία κορονοϊού κάνει τα πράγματα πιο απρόβλεπτα. Τα ταξίδια στο Μιλάνο πλέον είναι προβληματικά, η ομάδα της Armani δυσκολεύεται να ταξιδέψει σε πολλές χώρες, στην Ελλάδα και την Ισπανία θα διεξάγονται παιχνίδια χωρίς θεατές και η Maccabi θα αγωνιστεί σε όλα τα ματς εκτός Ισραήλ.
Προφανώς και όλα αυτά μπερδεύουν πολύ την κατάσταση και περιπλέκουν αλλά και αλλοιώνουν ως ένα βαθμό πιθανότατα και την τελική βαθμολογία. Ο Ολυμπιακός για παράδειγμα θα κληθεί να παίξει όλα τα εντός χωρίς τον κόσμο του αλλά τα κρίσιμα εκτός με Khimki και Fener μπροστά σε εχθρικό κοινό. Ο ΠΑΟ το ίδιο και μόνο με Baskonia από τα εκτός χωρίς θεατές. Η Fener και η Khimki αντίθετα, θα αγωνιστούν μπροστά στο κοινό τους σε όλα τα εντός αλλά χωρίς θεατές σε όλα τα εκτός!!! Κάτι παρόμοιο θα συμβεί και με Zalgiris. Προφανώς και η τελική κατάσταση μπορεί να επηρεαστεί από όλα αυτά τα γεγονότα. Υπάρχει βέβαια και τα απευκταίο σενάριο κάποιο μέλος από μια ή περισσότερες ομάδες να βρεθεί θετικό στον ιό με αποτέλεσμα όλη η ομάδα να μπει αναγκαστικά σε καραντίνα και να μην αγωνιστεί για 2-3 εβδομάδες τουλάχιστον. Οπότε σίγουρα πιθανότατα να τεθεί θέμα αναβολής όλου του πρωταθλήματος και να τεθεί εν αμφιβόλω συνολικά η ολοκλήρωση της τρέχουσας σεζόν.
(Σημείωση: την στιγμή που γραφόταν το κείμενο δεν γνωρίζαμε την απόφαση της Euroleague για την πραγματοποίηση του αγώνα κανονικά την Πέμπτη στο Μιλάνο για την οποία ως σελίδα διαφωνούμε κάθετα!)
Euroleague's decision to organize the game in Milan in the middle of a virus outbreak and with Italy in lock-down is irrational and unacceptable.
— Red Point Guard (@RedPointGuard) March 10, 2020
Η οποία υπόλοιπη τρέχουσα σεζόν για μας έχει εν μέρει και χαρακτήρα «δοκιμαστικών» όπως λένε και στην formula 1. Με τα περισσότερα συμβόλαια είτε να λήγουν είτε να υπάρχει option από την πλευρά της ομάδας, το καλοκαίρι θα πρέπει να παρθούν σημαντικές αποφάσεις για την δομή του roster. Σε ότι αφορά τους ξένους της ομάδας, θα πρέπει να υποθέτουμε βάσιμα ότι αυτοί που υπέγραψαν συμβόλαιο προ της έλευσης Μπαρτζώκα δεν έχουν πολύ μέλλον στην ομάδα. Αναφέρομαι φυσικά στους Paul, Rochestie, Rubit και Baldwin οι οποίοι δεν αναμένεται να συνεχίσουν του χρόνου. Κάτι που αντίθετα είναι σχεδόν βέβαιο για Ellis και McKissic, ενώ είναι πολύ πιθανό να συμβεί και για τη περίπτωση του Buycks εφόσον συνεχίσει να βελτιώνεται. Οι Έλληνες πιθανότατα θα μείνουν όλοι εφόσον υπάρξει και οικονομική συμφωνία. Ο Milutinov είναι σχεδόν αδύνατο να μείνει, ειδικά με τα το συμβόλαιο που μπορεί να βρει στην αγορά. Σίγουρα θα είναι μια μεγάλη απώλεια διότι πρόκειται αφενός για έναν από τους καλύτερους Center της διοργάνωσης και αφετέρου για ένα «δικό μας» παιδί που συνολικά ο σύλλογος επένδυσε πολλά πάνω του.
Και μια που φτάσαμε στα δικά μας παιδιά λίγες κουβέντες για τον Κώστα Σλούκα που για μια ακόμα φορά φούντωσε το θέμα της απόκτησης του. Υπάρχει επιθυμία του παίκτη να φύγει από Τουρκία, προφανώς θα ήθελε να γυρίσει σε Ελλάδα και Ολυμπιακό, ενώ και ο Μπαρτζώκας έχει πολύ καλή άποψη για αυτόν και θα επιθυμούσε ίσως την απόκτηση του. Πραγματικά μπορούμε να πούμε ότι για πρώτη φορά μετά τη φυγή του Κώστα από την ομάδα υπάρχουν πραγματικά πολλές πιθανότητες να τον δούμε πάλι με τα ερυθρόλευκα. Κάποιοι συνοπαδοί μας πανηγυρίζουν ίσως σε αυτή την προοπτική και κάποιοι άλλοι είναι (γκουχ γκουχ) επιφυλακτικοί ας πούμε αλλά η ύπαρξη του Μπαρτζώκα στην άκρη του πάγκου δημιουργεί κλίμα αποδοχής. Με πιθανή έλευση του Σλούκα δεν πρόκειται μάλλον να δούμε επιπλέον μεταγραφή Έλληνα.
Ως Ερυθρόλευκος παρατηρητής που τιμάει τον τίτλο δεν θα μπορούσα να αποφύγω και ένα μικρό σχόλιο για τον αιώνιο αντίπαλο μέρα που είναι που όπως όλοι γνωρίζουμε υπήρξε και ένας από τους λόγους ίδρυσης του συλλόγου μας. Η χρονιά δεν βαδίζει καλά για τον ΠΑΟ, για να μην πω όλη η δεκαετία. Οι αλλοπρόσαλλες αποφάσεις του ιδιοκτήτη του, κυρίως αυτές, στερούν την δυνατότητα συμμετοχής της ομάδας τους για μια ακόμα φορά από ένα f4. Φυσικά και δεν θα κλάψουμε. Ίσα – ίσα αποτελεί μια μορφή δικαίωσης να βλέπουμε αυτό το μοντέλο διοίκησης του ΠΑΟ να αποτυγχάνει το οποίο στηρίζεται στο εξής απλό το οποίο είναι και το αντίθετο θα λέγαμε του slogan του Red Point Guard.
To τελευταίο κομμάτι του σήριαλ θέλει τον Ιδιοκτήτη του ΠΑΟ να προσπαθεί να «γλιτώσει» το 1/12 των συμβολαίων και τους παίκτες να είναι πυρ και μανία μαζί του και τον προπονητή να έχει απολέσει την εμπιστοσύνη του Προέδρου, των παικτών και του μισού πράσινου κόσμου. Και φυσικά τελείωσαν και τα παιχνίδια με Ολυμπιακό για φέτος ώστε να μπορεί η πράσινη διοίκηση να δώσει άλλη μια φαιδρή παράσταση όπως η φετινή στο ΣΕΦ για να γελάσει και η… μάνα… του κάθε πικραμένου. Ας μην συνεχίσω. Καλά ξεμπερδέματα.
Κάπου εδώ κλείνει λοιπόν και η σημερινή στήλη. Ο «Ερυθρόλευκος παρατηρητής» κάθε εβδομάδα θα στρέφει από δω και πέρα τις κεραίες του στην ομάδα με την ελπίδα να καταγράφονται θετικές ειδήσεις και επιτυχίες. Κλείνοντας θα ήθελα να να πω ότι η υγεία είναι πάνω από όλα. Ας ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες των ειδικών και ας αντιμετωπίσουμε την επιδημία με σοβαρότητα, ψυχραιμία και ωριμότητα χωρίς θρησκευτικές προκαταλήψεις ή απρόσεκτες συμπεριφορές που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή των συμπολιτών μας, ειδικά αυτών που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες.
