Πριν από σχεδόν ένα χρόνο, ένα παιχνίδι εναντίον της CSKA στο ΣΕΦ, ήταν η αφετηρία της ενασχόλησής μου με το RedPointGuard. Τότε ο, απόντας δυστυχώς όλη τη χρονιά, Clybern και η παρέα του είχαν ισοπεδώσει τον Ολυμπιακό με σχεδόν κατοστάρα και γω ξενυχτούσα αγχωμένος να καταφέρω να παρουσιάσω ένα κείμενο που να βγάζει νόημα.
Δε θα κρυφτώ και θα ομολογήσω πως και χτες όλη μέρα σκεφτόμουν πως με περιμένει ένα δύσκολο βράδυ και πως οι μοναδικές διαφορές με το περσινό θα ήταν πως πλέον είμαι παντρεμένος, ότι δεν δουλεύω αξημέρωτα, όπως τότε, την επόμενη και πως πρέπει να φτιάξω και gifs.
Τελικά έπεσα πάρα πολύ έξω. Δεν υπολόγισα το ένστικτο της επιβίωσης και τη συσπείρωση που επιφέρουν οι απώλειες, οι δυσκολίες και η αμφισβήτηση γενικά σε ομάδες ανθρώπων, έστω και παροδικά. Επίσης δεν είχα συμπεριλάβει στο απλοϊκό σκεπτικό μου το μπλαζέ ύφος των παιχτών της αρκούδας.
Δε μου αρέσει, αλλά πρέπει να ομολογήσω πως χτες το βράδυ στο Φάληρο κυρίαρχο ρόλο στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος έπαιξαν η διάθεση , η μαχητικότητα και το πάθος. Ο coach Μπαρτζώκας μπορεί να είχε μικρό αριθμό παιχτών διαθέσιμο, αλλά κατάφερε να τους πείσει να βγουν στο παρκέ με το μαχαίρι στα δόντια, να μη σκέφτονται το ενδεχόμενο της ήττας και να παλέψουν για κάθε μπάλα.
Ο coach μάλλον πρέπει να είναι πολύ ευχαριστημένος σε αυτό το κομμάτι. Τα παλικάρια του μάζεψαν 45 rebounds, από τα οποία τα 19 ήταν επιθετικά, και κύριος υπέυθυνος για αυτό δεν ήταν άλλος από το Milutinov, που έμοιαζε σαν να ήταν το μεγαλύτερο και ψηλότερο παιδάκι σε μια σχολική αυλή.
Δεν κυριάρχησε μόνο ψηλά όμως ο Ολυμπιακός όμως. Το στατιστικό που μας κάνει να κοιτάζουμε με δέος και να αναρωτιόμαστε τι πραγματικά συνέβη είναι τα 14 κλεψίματα που πέτυχαν οι ερυθρόλευκοι Arsen Lupen και που πρέπει να είναι περισσότερα από το άθροισμα των κλεψιμάτων που έχουν πραγματοποιήσει σε όλες τις προηγούμενες αγωνιστικές.
Καταλαβαίνετε λοιπόν πως με τόσες πολλές έξτρα κατοχές, ακόμα και αν σουτάρεις με 27% στο τρίποντο, έχεις πιθανότητες να κερδίσεις ένα παιχνίδι ακόμα και απέναντι σε ένα διεκδικητή του τίτλου. Για να μιλήσουμε με αριθμούς, όχι επειδή θέλω αλλά επειδή μου έχει βάλει το μαχαίρι στο λαιμό ο Red Emerald, οι γηπεδούχοι διαχειρίστηκαν 91 κατοχές, όταν το σύνολο του coach Ιτούδη 80. Αυτές οι 12 κατοχές κάνουν τη διαφορά, όταν μάλιστα ο αντίπαλός σου έχει πρόβλημα στη σύνδεσή του με το καλάθι και σουτάρει άσχημα από το τρίποντο (25%) και απλά συμπαθητικά μέσα από αυτό (42%).
Πολύ σωστά τώρα θα με ρωτήσετε: “Καλά ρε Navaho , ΟΚ ήμασταν τσολιάδες , ήμασταν λεβέντες , ήμασταν λιοντάρια , αλλά αγωνιστικά δεν κάναμε τίποτα ιδιαίτερο;”. Θα πάρω λοιπόν εγώ την πάσα από την ερώτησή σας και θα ξεκινήσω να παραθέτω τα αγαπημένα gifs και να σας αραδιάζω τις όποιες παρατηρήσεις έκανα.
Ξεκινάω με την επίθεση για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί, χωρίς τους 2 μοναδικούς δημιουργούς του, ο coach Μπαρτζώκας δεν είχε να περιμένει πολλά και προσπάθησε να οδηγήσει την ομάδα του σε όσο πιο απλές και ασφαλείς συνεργασίες, ακουμπώντας την μπάλα όσο το δυνατόν περισσότερο στο post, που ήταν και το σημείο αναφοράς του στο χτεσινό παιχνίδι. Στην επίτευξη του σχεδίου του έπαιξαν ρόλο και κάποιες επιλογές του coach Ιτούδη.
Η πρώτη ήταν πως ο Έλληνας προπονητής της Αρκούδας δεν πίεσε ποτέ με ένταση και από ψηλά τους χειριστές του Ολυμπιακού. Baldwin, Κόνιαρης αλλά κυρίως Παπανικολάου δεν ζορίστηκαν να κουβαλήσουν την μπάλα. Αν απορείτε γιατί στους χειριστές τοποθέτησα και τον Τρικαλινό Sf να σας πω πως χτες διαχειρίστηκε, κρατηθείτε, 22 (!!!) κατοχές και πήρε αντίστοιχες αποφάσεις. Και όμως κανείς από του κατοίκους της Μόσχας δεν φρόντισε να του κάνει τη ζωή δύσκολη.
Η δεύτερη επιλογή ήταν πως, στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, ο προπονητής της κατόχου του τίτλου επέλεξε να αντιμετωπίσει του ψηλούς των γηπεδούχων χωρίς βοήθειες και γενικότερα εφάρμοσε άμυνες χωρίς πάρα πολλές βοήθειες, ίσως και γιατί δεν ήθελε να ρισκάρει με την έξτρα πάσα που έχει εισάγει στο παιχνίδι του Ολυμπιακού ο Μπαρτζώκας.
Όπως και να έχει ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύτηκε την τακτική των αντιπάλων του και χτύπησε εκεί με αποφασιστηκότητα και επιμονή. Μπορεί ο Milutinov να ήταν άστοχος (28,6% 2π.) αλλά και έφθειρε με φάουλ από νωρίς τον Hines και έσπρωξε τον δαντελένιο Voigtman και τον όχι στα κυβικά του Bolomboy. Κυρίως όμως μάζεψε τόσα πολλά επιθετικά που έκανε τον Κουφό να μοιάζει με κοντό, δίνοντας δεύτερες και πολλές φορές τρίτες ευκαιρίες στην παρέα του.
Άξονας της κυκλοφορίας και της ανάπτυξης του Ολυμπιακού, για ακόμα ένα παιχνίδι, υπήρξε το weave. Μεταφορές της μπάλας χέρι με χέρι, με προσπάθεια είτε να απομονωθεί κοντά στο καλάθι ο Milu, είτε να βγει ένα πλάγιο screen στην μπάλα με καθαρό διάδρομο για να τραβήξει βοήθεια και να δώσει επιλογές σε δυνατή και αδύνατη πλευρά για πάσα έξω.
Στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα ο Μπαρτζώκας προσπαθούσε να έχει τους ψηλούς του με αρκετό χώρο χαμηλά και να τους δώσει την ευκαιρία να παίξουν 1 εναντίον 1 με τους προσωπικούς τους αντιπάλους. Ειδικά ο Rubit έκανε θράυση εκθέτοντας όποιον και αν έριξε πάνω του ο Ιτούδης, κυρίως κινούμενος στην αριστερή πλευρά.
Όταν ο Ολυμπιακός δεν εκτελούσε weave, προσπαθούσε να δώσει ένα downscreen σε Paul ή Παπ (screen κάθετο στη βασική γραμμή με τον παίκτη που το πάιρνει να ξεκινάει την κίνηση του από το χαμηλό post), συνήθως από το 5άρι μας, και στη συνέχεια ένα Pick n Fade με το PF (Rubit/Sasha) με σκοπό να μείνει πάλι μόνος ο ψηλός, χαμηλά, αλλά και να δωθεί μια ευκαιρία για εκτέλεση πίσω από από το screen.
Θα ήταν άδικο να μην κάνω μια αναφορά στον Παπανικολάου, που χτες ανέλαβε ένα πάρα πολύ σύνθετο ρόλο και ίσως να κατάλαβε τι θα μπορούσε να είχε πετύχει αν δούλευε ουσιαστικά. Πήρε την μπάλα, προσπάθησε να στήσει συνεργασίες, χωρίς να αποφύγει τις υπερβολές, αλλά κυρίως έβγαλε επιθετικότητα. Σήκωσε τα μάτια, κοίταξε το καλάθι και κινήθηκε αποφασιστικά προς αυτό. Ταλαιπώρησε τον Kurbanov και ανάγκασε τον Ιτούδη να εγκαταλείψει το πλάνο με το ψηλό σχήμα.
Στην άμυνα τα πράγματα τα καθόρισαν τα χέρια και η συγκέντρωση.Είδαμε μια ευρεία γκάμα αμυντικών προσεγγίσεων που σκοπό είχαν να οδήγήσουν τον James στην λάθος , ή στην λιγότερο σωστή απόφαση.
Εδώ φτάνουμε σε μια ακόμα απόφαση του προπονητικού επιτελείου της Cska. Οι Ρώσοι στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού προσπάθησαν να στηρίξουν και να στήσουν τις επιθετικές δράσεις τους σε συνεργασίες 2 με 2 και σε απλωμένες διατάξεις με σκοπό την απομόνωση του Mike James. Μάλλον, χωρίς να τους αδικώ, σκέφτηκαν πως απέναντι στην ερυθρόλευκη άμυνα έχουν κάνει ρεκόρ καριέρας άπαντες οι κοντοί της Ευρωπαϊκής επικράτειας, οπότε ο πυραυλοκίνητος Mike θα μπορούσε να μας κερδίσει μόνος του.
Φυσικά και δεν τα πήγε άσχημα αφού πέτυχε 20 πόντους σε 23 κατοχές και μοίρασε 7 assists, αλλά με τον Baker να μην έχει κατανοήσει τι πρέπει να κάνει με την μπάλα, τον Ginobili της Βαλτικής (κλαίω) να ειναι κλασικά νερόβραστος και τον Hackett σε κακή βραδιά, με ελάχιστους χώρους, να ποστάρει ή να εκτελέσει με χώρο από μακριά, ο James έπρεπε να κάνει ακόμα περισσότερα.
Εκεί έρχονται και κάνουν την εμφάνισή τους τα χέρια των Πειραιωτών και η κακή τοποθέτηση των Ρώσων. Ο Ολυμπιακός αρχικά ξεκίνησε να μαρκάρει των Mike παίζοντας over (οι αμυντικοί περνούσαν πάνω από το screen) και στέλνοντάς του βοήθεια στο drive από τον παίκτη που είχε χρεωθεί τον Sant Ross, ενώ αργότερα το ίδιο συνέβη και με τον Baker.
Έτσι και τη διείσδυση του δυσκόλευαν και την πάσα έξω στην δυνατή πλευρά έλεγχαν και τελικά για αυτό έκλεψαν τόσες πολλές μπάλες.
Στον όποιο περιορισμό του ηγέτη της αρκούδας ρόλο έπαιξε και ότι όποιος τον μάρκαρε φρόντιζε, ακόμα και όταν τον περνούσε ο James, να εχει σωματική επαφή στην πλάτη του αμερικανού guard και, σε συνδυασμό με την ενδιάμεση θέση άμυνας του ψηλού, να του περιορίσει το πεδίο.
Αρκετές φορές είδαμε όταν ο James ξεκινούσε από το πλαι να επιτεθεί, μετά από handoff, να βγαίνει hedge out στο δεξί του χερι επιθετικά, κυρίως από Rubit – Ellis, με τον αμυντικό της αδύναμης πλευράς να καλύπτει την έξοδο του ψηλού.
Επειδή όλοι οι υπόλοιποι των Ρώσων απλώνονταν στις γωνίες και παρέμεναν στατικοί, οι γωνίες πάσας του James, που έτσι και αλλιώς βλέπει μόνο τη δυνατή πλευρά, ήταν καλυμένες με πολλά πολλά χέρια και τα deflections πήγαν σύννεφο.
Χτες είδαμε πως οι αλλαγές είχαν μια μεγαλύτερη εφαρμογή, αλλά σπάνια ήταν ανάμεσα σε 2 άτομα. Είχαμε και triple switch, με τον Παπανικολάου να είναι ο τρίτος που εμπλεκόταν σε αυτές, αλλά και στις περιπτώσεις που στηνόταν screen επιλογής ο ψηλός που είχε την εποπτεία ενός εκ των Bolomboy -Voigtman έκλεινε ένα βήμα πιο κοντα στον James, για να του απαγορεύσει να σκεφτεί να περάσει ανάμεσά τους.
Δεύτερος άξονας επίθεσης των Ρώσων υπήρξε ο Hilliard, αν και σε μικρότερο βαθμό, ο οποίος προσπάθησε από τα φτερά να βρει διαδρόμους, είτε μόνος είτε μετα από screen. Εκεί ο Ολυμπιακός επέλεξε να του δώσει το διάδρομο προς τη βασική γραμμή και να έχει τον ψηλό του έτοιμο, με απλωμένα χέρια, να τον περιμένει.
Η άμυνα λοιπόν του Ολυμπιακού χτες έδωσε τη νίκη και κατάφερε να καλύψει την για, δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι, ασθματική επιθετική μας λειτουργία. Προσωπικά θεωρώ ότι με τη Ζαλγκίρις χάσαμε από την επίθεση.
Ο τραυματισμός του Σπανούλη, και η πολύμηνη απουσία του, ίσως αναγκάζουν τον Ολυμπιακό να σκεφτεί, αναγκαστικά πλέον , την αλλαγή σελίδας και ίσως το χτεσινό παιχνίδι να είναι ο μπούσουλας για το τι πρέπει να εφαρμοστεί.
Δεν χρειάζεται ενθουσιασμός για την χτεσινή εμφάνιση αφού, κυρίως επιθετικά, τα ζητουμενα είναι πάρα πολλά, αλλά πάντα τέτοιες μέγαλες και against all odds νίκες σου δίνουν κέφι να συνεχίσεις να δουλεύεις.
ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟ overbasket.com
