Ιστορία
Real – Ολυμπιακός επεισόδιο Νο 42. Ο βασιλιάς μας απέναντι στη βασίλισσα. Ένα ζευγάρι που έχει γράψει τη δίκη του ιστορία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και περιλαμαβάνει τα πάντα. Από αναμετρήσεις σε regular season, play-off και φυσικά 3 τελικούς σε Final-4, με τους Μαδριλένους να προηγούνται 2-1 (σε ισπανικό έδαφος και οι δυο, Σαραγόσα 1995-Μαδρίτη 2015), με τον τελικό στο Λονδίνο (2013) να μας θυμίζει το πιο ολοκληρωτικό μπάσκετ που έχουμε δει ποτέ σε τελικό. Η ισορροπία είναι αυτό που χαρακτηρίζει τις αναμετρήσεις μεταξύ των 2, με το σκορ να είναι στο 20-21 υπέρ των Μαδριλενων, ενώ το επιμέρους στη Μαδρίτη είναι 16-4 υπερ των πρωταθλητών Ισπανίας.
Η Real φέτος
Κι επειδή τα στέμματα δεν αποδίδονται τυχαία, μιλάμε για μια ομάδα που, και φέτος-όπως σταθερά την τελευταία 7ετια-, αποτελεί ένα από τα powerhouses της διοργάνωσης, με μόνιμη παρουσία σε Final-4 και εδραιωμένη στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας (δεύτερη με 9-3 όσο διαβάζετε αυτές τις γραμμές). Η Real έχει την τέταρτη καλύτερη επίθεση στη Euroleague (86 μ.ο), το δεύτερο καλύτερο PIR (103.42), σουτάρει με σχεδόν 41% από το τρίποντο (τρίτη καλύτερη), ενώ μαζεύει και περίπου 35 rebounds, έναντι 36 ημών. Το ρόστερ της φαντάζει εκκωφαντικό, αφού σε κάθε θέση υπερχειλίζει το ταλέντο. Campazzo, Llull, Rudy, Randolph, Tavares, Carroll, Mickey, Causeur, Taylor είναι μερικά από τα πυρηνικά που διαθέτει στο οπλοστάσιο του ο coach Laso.
What about us
Έλα όμως που η ομάδα μας έχει πάρει την ανιούσα. Η ήττα στο ΟΑΚΑ, και κυρίως ο τροπος με τον οποίο ήρθε, δε μπορεί παρά να αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα που ο coach Kemzura και οι παίκτες του έχουν αρχίσει να επιβάλλουν στην ευρωπαϊκή μπασκετική πιάτσα τον τελευταίο μήνα, και το fighting spirit που καθιέρωσε την ομάδα στη συνείδηση όλων μας την τελευταία 8ετια έχει αρχίσει να μυρίζει πάλι έντονα στον ιδρώτα των ερυθρολεύκων ριγωτών που εμφανίζονται στα παρκέ της Euroleague. Δεν ξέρω τι πιστεύουν εκεί στο Palacios Deportes, αλλά το timing που αντιμετωπίζουν τον Ολυμπιακό δεν πρέπει να τους βρίσκει και πολύ ευχαριστημένους.
Στα παπούτσια του coach-key players
Μαέστρος στην καλοκουρδισμένη μηχανή του Laso είναι ο ‘’όσο μπόι του λείπει τόσο τσαγανό και ταλέντο έχει’’ Facundo Campazzo. Ο Αργεντινός undersized guard αποτελεί τον κινητήριο μοχλό των Ισπανών, καθώς βρίσκεται στο παρκέ περίπου 25 λεπτά, σκοράροντας 12 ποντους, μοιράζοντας 6.5 assists ενώ κλέβει σχεδόν 2 φορές τη μπάλα ανά παιχνίδι!! Οκ για τη Real μιλάμε που από το 1 μέχρι το 5 μπορεί να σε σκοτώσει, αλλά θεωρω ότι η προσέγγιση του ματς με τον Παναθηναϊκό θα πρέπει να αποτελέσει αντιγραφή-επικόλληση και στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Deny πάνω στον κοντοπίθαρο μάγο – όπως και στον Καλαθη – μετατοπίζοντας όσο περισσότερο μπορούμε τη δημιουργία από τα χέρια του, κάτι που σημαινει ότι Cherry και Baldwin θα έχουν πολλή δουλειά και πάλι. Ιδιαίτερη προσοχη απαιτεί και το μαρκάρισμα του Randolph, που στρετσάρει με συνέπεια από το 4. Θεωρω ότι δεν του ταιριάζει ο Πρίντεζης στα πόδια, οπότε ίσως δούμε αρκετά τον Vezenkov πάνω του .
Πιθανόν να υπερισχύσουμε στον τομέα των rebounds. Αν μάλιστα μπουν και τα σουτ του Paul, δηλαδή συνολικά σουτάρουμε κοντα στο 40% στο τρίποντο, ευστοχώντας σε περίπου 9 από αυτά, έχουμε πιθανότητες να τους κάνουμε ζημιά.
Απουσίες
Κάθε μια από τις δυο ομάδες θα στερηθεί το τοτέμ της στο συγκεκριμένο παιχνίδι, κάνοντας το αρκετά φτωχότερο. Σπανούλης και Llull είναι από μόνοι τους σημεία αναφοράς, όχι μόνο για τις δυο ομαδες αλλά και, για το legacy της ίδιας της διοργάνωσης. Μοιραία θα πρέπει να βγει μπροστά ο Rochestie από τη μία και ο Causeur από την άλλη, αφού για τη βασίλισσα μαζί με τον Ισπανό ηγέτη της απουσιάζει και ο Laprovittola, κάνοντας ακόμα πιο επιτακτική τη στόχευση στη φθορά των κοντών της, αφού υπάρχει λειψανδρία στον άσσο.
Story to tell
Όπως είπαμε και στον πρόλογο πολλά παιχνίδια έχουν αποτελέσει μπασκετικά μνημεία του αθλήματος στην γηραιά ήπειρο, αλλά ένα από αυτά ξεχωρίζει σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα. Πρόκειται για το Real Ολυμπιακός στις 16 Οκτωβρίου του 2000. Το πρώτο ματς στην ιστορία της Euroleague από τη σύσταση της. Ένα ματς που σηματοδότησε και επίσημα το σχίσμα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, σπάζοντας οριστικά την πρωτοκαθεδρία της FIBA στο άθλημα, εγκαθιστώντας ένα νέο στάτους κβο για τα ισχυρά brand name της διοργάνωσης, με τα καλά της και τα κακά της, αλλά σε κάθε περίπτωση αποτελώντας την εβδομαδιαία εξάρτηση όλων εμάς που αγαπάμε το καλό μπάσκετ, αλλά δε συμπαθούμε τόσο πολύ και το εμπορικό ΝΒΑ. Για την ιστορία το ματς έληξε με 75 73 υπέρ των Ισπανών με τους Risacher, Οικονόμου και Radja να ξεχωρίζουν από μας, στην επιστροφή του David Rivers στο λιμάνι.
