- Λυτρωτικό φαίνεται να είναι για τον κόουτς Kemzura το καινούργιο status που υπάρχει στο τεχνικό επιτελείο της ομάδας, αφού πλέον λειτουργεί με λιγότερο άγχος χωρίς τον “δυνάστη” David Blatt να τον ελέγχει στο 100% και να μην του αφήνει ελευθερία κινήσεων ώστε να μπορεί κι εκείνος να εφαρμόσει τις καινοτόμες ιδέες του (πχ κεντρικό PnR). Ο Coach Κ πλέον έχει αναλάβει πολλές παραπάνω πρωτοβουλίες συγκριτικά με την David Blatt era, αφού ο νέος προπονητής της ομάδας, Coach Bill, του έχει δώσει το πράσινο φως να γίνει πιο ενεργός και παρεμβατικός κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.
- Εκπληκτικό bounce back του οργανισμού του Ολυμπιακού, μετά το συναινετικό διαζύγιο με τον αιμοδιψή ραββίνο. Ο “νέος” GM ήδη προσπαθεί να ανανεώσει Milu, και ταυτόχρονα να εντάξει ομαλά τον Αντώνη Κόνιαρη, με τακτικές guerrilla και πολλή “Φαντασία”. Μέσω αυτού, αλλά και μέσω άλλων εξωγηπεδικών δραστηριοτήτων του, έμπειροι αναλυτές εκτιμούν ότι δεν είναι απίθανο να “κυοφορείται” τελικός για τον Ολυμπιακό και “Αργυρό” στην Κολωνία!
- Η εμφατική νίκη επί της Valencia, έκανε για λίγο το χειλάκι μας να χαμογελάσει! Ειδικότερα η εμφάνιση και το πάθος των περισσότερων παικτών, ήταν αυτά που μας έδωσαν κάτι να ελπίζουμε. Σίγουρα, ο συγκεκριμένος αντίπαλος, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, έμοιαζε ως ιδανική συγκυρία.
- Αυτό που έκανε «μπαμ» από μακριά, ήταν ότι ο Ελληνικός κορμός μαζί με το Milutinov, προέβησαν σε ένα “statement” μέσα στο γήπεδο, ότι τελικά οι ίδιοι ήταν που δεν ήθελαν τον Blatt. Τόσο η απόδοση τους όσο και οι δηλώσεις τους μετά τον αγώνα δεν είναι τυχαίες. Το ερώτημα και ταυτόχρονα ο αντίλογος είναι αν κάτι τέτοιο, δηλαδή ένα σύνολο αθλητών να κάνει «κουμάντο» μέσα στην ομάδα, αποτελεί τη δέουσα φιλοσοφία για έναν οργανισμό, που κανονικά όλα τα μέλη του έχουν έναν κοινό σκοπό.
- Αν θέλετε τη γνώμη μου, σε μια άλλη ομάδα, υπό άλλες συνθήκες, μια τέτοια επανάσταση θα σήμαινε συναγερμό στις τάξεις της διοίκησης και προσπάθεια, αν όχι να καταπνιγεί έστω, να υπάρξει ένας συμβιβασμός μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών. Ωστόσο μιλάμε για τον επαγγελματικό αθλητισμό όπου, καλώς ή κακώς, αυτή είναι η σκληρή μοίρα των προπονητών, η τύχη τους να ορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις ορέξεις των παικτών. Η σχέση του Blatt με την Αγία Τετράδα του Ολυμπιακού (Σπανούλη, Πρίντεζη, Παπανικολάου και εσχάτως Milutinov), φάνηκε ότι είναι σαν το … γεφύρι της Άρτας, δηλαδή κάτι που δεν κατάφερε ποτέ να χτιστεί πάνω σε στέρεες βάσεις! Για λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν.
- Για να μη βλέπουμε όμως μόνο τη μία όψη του νομίσματος και αυτή η «ανθρωποφαγία», εφόσον τείνει να γίνεται μόνιμο φαινόμενο, σημαίνει ότι κάτι δε λειτουργεί καλά μέσα στην ομάδα. Τα αποδυτήρια πρέπει ξανά να αποκτήσουν «στεγανά» και να τοποθετηθεί, έστω από το καλοκαίρι, ένας μπασκετάνθρωπος ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον εκάστοτε προπονητή, τους παίκτες αλλά και τη διοίκηση, κάποιος ο οποίος θα έχει το γενικό πρόσταγμα. Αυτά πάντως, θα μας απασχολήσουν στην off season του ερχόμενου καλοκαιριού. Αυτό που καίει όλους μας είναι το τώρα!
- Το τώρα λοιπόν είναι η κατάσταση την οποία αντιμετωπίζει ο Ολυμπιακός. Η εποχή Blatt έφθασε άδοξα στο τέλος της και πλέον ξημερώνει μια νέα ημέρα, με άγνωστο τον επόμενο καπετάνιο. Στο Κυριακάτικο Podcast ειπώθηκαν αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα αλλά. περισσότερο από όλους, ταυτίζομαι με το Filman. Ο Kemzura, στην κατάσταση που βρίσκεται ψυχολογικά η ομάδα, αξίζει μια ευκαιρία για κάποιους αγώνες να δείξει τι μπορεί να προσφέρει.
- Θεωρώ ότι στην παρούσα φάση, ο Ολυμπιακός χρειάζεται «ψυχολόγο», κάποιον να ενθαρρύνει τους παίκτες και να τους κάνει να πιστέψουν σε αυτούς, ένα διαχειριστή κρίσεων. Εφόσον το group των αθλητών νιώθει άνετα με αυτόν, τότε ας ρίξει τη ζαριά του! Το να γίνει εκ νέου μια ριζική αλλαγή, μεσούσης της σεζόν, θα είναι ένα νέο ηλεκτροσόκ, το οποίο δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυτό που χρειάζεται η ομάδα, στην παρούσα φάση.
- Θα έρθει προπονητής; Θα γίνουν προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ; Η διοίκηση θεωρεί τη χρονιά χαμένη ή όχι; Αλήθεια υπάρχει το απαιτούμενο καθαρό μυαλό ώστε οποία κίνηση και να γίνει να έχει ένα νόημα κ να μη γίνει απλά για τους τύπους; Πολλές οι ερωτήσεις και δυστυχώς δεν μπορεί να δοθεί κάποια επαρκής απάντηση. Ας ελπίσουμε ότι οι παίχτες άφησαν πίσω τη “δύσκολη” και “ανυπόφορη” συνύπαρξη με τον Blatt και νιώθουν όντως καλύτερα (οι μπέμπηδες) και ας ελπίσουμε επίσης ότι η διοίκηση έχει ακόμη φιλοδοξίες για το τμήμα. Tο μόνο σίγουρο είναι ότι ο χρόνος πιέζει και πολύ σύντομα θα φανεί τι ψάρια πιάνουν όλοι.
- Η ομάδα με κεκτημένη ταχύτητα θα κερδίσει την Ζενίτ; Ακόμα και να κερδίσει χρειάζονται αλλαγές στο ρόστερ, ώστε να μην χαθεί εντελώς η χρονιά. Δύο κινήσεις θα “αναγκάσουν” την ομάδα να δείξει τις δυνατότητες που έχει , διότι χωρίς αυτές θα υπάρξει αρκετή γκρίνια όσο περνάει η χρονιά. Από το twitter όμως, γιατί στο γήπεδο θα βρίσκονται αυτοί οι λίγοι που αγαπάνε πραγματικά αυτή την ομάδα.
- Εφόσον μείνει ο κόουτς Kemzura η διοίκηση αναγκαστικά θα πρέπει να τον προστατέψει διότι διαφορετικά, σε κάθε βαριά ή κακή ήττα, ο ίδιος θα τα ακούει. Όχι οι παίκτες που τον ήθελαν ώστε να παίξει ο Ολυμπιακός το μπάσκετ του.
- Η προστασία από την διοίκηση θα έχει τεθεί σε ισχύ αν γίνουν δύο κινήσεις που θα ενισχύσουν το ρόστερ και θα καλύψουν τα κενά τα οποία βλέπουμε.
- Ο Baldwin – που διαφωνώ με την μεγαλύτερη μερίδα που παρακολουθούν συστηματικά την ομάδα που αναφέρουν πως δεν κάνει- έχει κάποια στοιχεία που μπορούν να τον αναγάγουν ένα πολύ καλό γκαρντ, για τα ευρωπαϊκά επίπεδα. Το πρόβλημα το οποίο φαίνεται να έχει στη ψυχολογία τον έχει κάνει να είναι άτολμος και υπερβολικά φοβισμένος. Ο επόμενος προπονητής πρέπει να καταφέρει να τον “ξεκλειδώσει” ώστε να βγάλει την καλή του εικόνα στο παρκέ.
- Υπάρχει ένας διχασμός ανάμεσα στο αν ο Blatt “έπεσε” άδικα εκ των έσω ή αν ήταν ένα εύλογο αποτέλεσμα της διαχείρισης των ισορροπιών στο έμψυχο δυναμικό και την ουσία ανάμεσα στο αποτέλεσμα και την ανανέωση. Σκέφτομαι ότι αυτή η συνταγή “όπως παλιά” που απέδωσε απέναντι σε ομάδα όπως η Valencia, που δε μπορούσε να αμυνθεί, σου έδωσε άνετη νίκη. Και αναρωτιέμαι τι θα συνέβαινε αν ο Blatt είχε αφήσει, έστω λίγο, αυτό το simple παρωχημένο πράγμα να τραβήξει τουλάχιστον αυτά που μπορεί.
- Δηλαδή θυμάμαι το ματς με Darussafaka, που έτρωγε πάγκο ο Σπανούλης στο τέλος ανεξήγητα. Από τη μία θα μπορούσαν όλα αυτά να μπουν στο πλαίσιο ανάπτυξης ενός νέου πλάνου και χτισίματος, από την άλλη ο ίδιος δεν το στήριξε αυτό όταν έκαψε όλες του τις περσινές μεταγραφές που από τη μία θεωρητικά έψηνε, από την άλλη όμως τις έβαζε σε μια αμφιβολία συνεχώς με το rotation του και τον τρόπο που προσπαθούσε να παίξει.
- Και αν πχ πήγε να κάνει τα ίδια τώρα και με Baldwin, δυστυχώς ο coach έδειχνε να είναι σε ένα στάδιο περίεργου πειραματισμού μέχρι να βγάλει ακριβώς αυτό που έχει στο μυαλό του στην εντέλεια ψάχνοντας για χρόνο, που δε μπορούσε να κερδίσει σε αυτή την κατάσταση.
- Και ασφαλώς σε όλη αυτή τη φάση ο Blatt έχει ένα σωρό ελαφρυντικά, κι άλλα τόσα ως ερωτηματικά. Όταν ήρθε, έμοιαζε ως η τέλεια λύση για να συνδυάσει το παλιό με το νέο, να εντάξει ομαλά όλον αυτό τον πυρήνα επιτυχιών σε μια λογική μετάβαση βγάζοντας τα καλά τους και κουρδίζοντας το σύνολο στις σύγχρονες ανάγκες. Δυστυχώς όμως δε βγήκε και, εκ του αποτελέσματος, μάλλον απέτυχε. Κρίνεται σίγουρα με πολύ αυστηρές συνθήκες και κριτήρια γιατί δεν ήταν στο χέρι του πολλά πράγματα, αλλά η ουσία είναι ότι αυτή την πολύ δύσκολη αποστολή δεν κατάφερε να τη φέρει στα μέτρα του.
- Πρέπει φυσικά, να μας κάνει να αναρωτιόμαστε ότι αν δε τα κατάφερε ο Blatt που θεωρείται master στη διαχείριση, όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και σε θέματα έμψυχου συνόλου (αν και η ασθένεια επαναορίζει τα πάντα), τότε ποιος μπορεί να το κάνει και μήπως, όλο αυτό που ψάχνουμε, είναι ακατόρθωτο.
- Νηνεμία. Πάντα αυτό ακολουθεί μετά από μια καταιγίδα. Και η προηγούμενη βδομάδα τάραξε συθέμελα την ομάδα, δίχως -ευτυχώς- τα απόνερα της τρικυμίας να λερώσουν το αγωνιστικό κομμάτι. Αυτή η ευλογημένη, πολλές φορές, νηνεμία είναι ίσως ό,τι χρειάζεται αυτή την περίοδο το τμήμα στρέφοντας, έστω προσωρινά, αλλού τα φώτα της προβολής που γεννά η αδηφάγα αγωνία της επόμενης μέρας. Για μένα καλύτερα, αφού το μόνο που δε χρειάζεται τώρα είναι σπασμωδικές κινήσεις, σε ένα τραυματισμένο κορμί που προσπαθεί να αναρρώσει από τις πληγές του, αλλά ακόμα δεν είναι έτοιμο 100% να ορθώσει ανάστημα.
- Η νίκη – και κυρίως το εύρος αυτής – επί της Valencia αποτέλεσε ένα παυσίπονο που γλύκανε λίγο την ανησυχία, αλλά δεν είναι από μόνη της ικανή να φέρει την πλήρη ίαση. Δίνει όμως τον απαραίτητο χρόνο σε παίκτες και προπονητή να δουλέψουν λίγο με την ησυχία τους, εστιάζοντας στο αγωνιστικό κομμάτι και μόνο (διπλές προπονήσεις διαβάζω), κάτι το οποίο θα έπρεπε να είναι και το μοναδικό ζητούμενο στις καθημερινές μας προτεραιότητες, σε αυτή την πρώιμη, χρονικά, φάση που βρίσκεται η σεζόν (όχι άλλο φήμες, κριτικές, υποψήφιοι, αναθέματα, κλίκες κτλ).
- Η αλήθεια είναι πως η βδομάδα που ξημέρωσε μου προκάλεσε για πρώτη φορά φέτος μια γλυκιά προσμονή να δω, αν αυτό που αποτυπώθηκε στο παρκέ την δεύτερη αγωνιστική του ΣΕΦ ήταν απλώς ένα ψυχολογικό πυροτέχνημα ή μια πραγματική προσπάθεια αγωνιστικής αλλαγής, με κατεύθυνση ένα πιο γρήγορο, ελκυστικό και ‘Λιθουανικό’ μπάσκετ του οποίου – δε το κρύβω- αποτελώ θαυμαστής. Εν αναμονή του αγώνα με τη Zenit λοιπόν. Παρασκευή αργείς;;;
