Ξεκινάμε. Νέα σεζόν, νέες ομάδες, νέο format (λίγκας και όχι τουρνουά, επιτέλους για εμάς τους οπαδούς των ομάδων με σταθερότητα και διάρκεια). Κάποιες σκόρπιες σκέψεις γι’αυτά που περιμένω να δω. Από τους άλλους φυσικά.
Αρχίζω απ’την Barcelona του Μπαρτζώκα. Αρχικά να πω ότι δεν μπορώ να «πάω» με ομάδα που έχει κρατήσει το «FUTBOL CLUB» ως όνομα για το ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΟ της τμήμα. Δικό μου κόλλημα κι’αυτό. Ναι, η ομάδα είναι μια και αδιαίρετη, το όνομά της είναι FCB, σύμφωνοι, αλλά δεν γίνεται να έχεις «τμήμα» με το όνομα FUTBOL CLUB BARCELONA BASQUET. Πιο αστείο και από το Superfoods. Έλεος κάπου.
https://media.giphy.com/media/6OWIl75ibpuFO/giphy.gif
Δεν ξέρω αν θα κερδίσει κάποιον τίτλο στο τέλος της χρονιάς & για να πω την αλήθεια δε με απασχολεί όσο φαν του και αν είμαι (ίσως επειδή δεν είμαι Καταλανός), όμως το στοίχημα στα μάτια μου, είναι άλλο: Να βάλει στις δικές του «ράγες» την ομάδα. Η πρώτη σεζόν θα είναι μεταβατική, ο Μπάρτζι είναι κατ’εμέ ο ιδανικός αντί-Pasqual, το αγωνιστικό στιλ δε θα αλλάξει δραματικά. Υπομονή πάντως έχουν στην Barcelona όπως φάνηκε στην 8ετία του Pasqual. Σφιχτή ομάδα αμυντικά που όμως θα στηρίζεται στο ατομικό ταλέντο κάποιων παικτών επιθετικά, θα ψάχνει την έξτρα πάσα, θα είναι μάλλον η πιο ισορροπημένη ομάδα μεταξύ transitioning & set παιχνιδιού.
Για την CSKA τα πράγματα είναι ίσως πιο απλά από ποτέ. Ίδιος προπονητής, ίδιος κορμός. Πιστεύω θα είναι και φέτος η πιο «διαβασμένη» ομάδα, κάτι που πιστώνεται στον Ιτούδη. Κατ’εμέ αυτό έκανε πέρυσι την διαφορά, δηλαδή το ότι ήξερε κάθε φορά με τι έχει να κάνει απέναντί της. Απελευθερωμένη πλέον απ’τα άγχη και με το μακράν καλύτερο περιφερειακό δίδυμο της Ευρώπης (Teodosic-De Colo) να έχει βρει ισορροπία, την δίνω πρώτο φαβορί για repeat, όπως και οι books. Δύσκολο πράγμα το repeat πάντως, φάνηκε και πέρυσι.
Η ομάδα που περιμένω με μεγαλύτερη ανυπομονησία και φέτος, είναι ξεκάθαρα η Baskonia. Έχασε τα 3 πιο βασικά αστέρια της πέρυσι, αλλά δεν πανικοβλήθηκε, έκανε πολύ ωραίες κινήσεις το καλοκαίρι, νηφάλιες για μια ομάδα που έκανε υπερβατική σεζόν. Αρχικά, Shane Larkin. Ο παίκτης που περιμένω να δω φέτος πιο πολύ απ’τον οποιοδήποτε στην λίγκα. Κατ’εμέ καλύτερος του Adams. Εξαιρετικός pull up σκόρερ, διεισδυτικός, γρήγορος, καλός χειριστής. Παίκτης ταμάμ γι’αυτήν την ομάδα, θα δώσει το απρόβλεπτο. Επίσης Bargnani. Έχει ξεκινήσει ως τώρα (μικρό το δείγμα, ναι) εξαιρετικά. Η δυνατότητά του να ανοίγεται στο γήπεδο και να απειλεί από παντού, θα δώσει αυτό που προσωρινά έχασαν με την απώλεια του Μπουρούση. Δεν τον φοβάμαι, πιστεύω θα έχει καλούς μέσους όρους. Αμυντικά υπάρχουν κάποιοι αστερίσκοι, αλλά θα φανούν. Στην τελική για σκληράδα έχουν τον underrated Kim Tillie. Μην ξεχνάμε και τον Beaubois. Θα δίνει πολύ ποιοτικές λύσεις επιθετικά. Αυτόν θα μου άρεσε να τον δω και στον Ολυμπιακό, αλλά εν τέλει η επιλογή Green μου φαίνεται ακόμα καλύτερη. Anyways, αν ο (ικανός) Sito Alonso τους κάνει και καλό σύνολο (κάτι που πέτυχε ο Perasovic), τότε μιλάμε ξανά για την πιο fun-to-watch ομάδα. Για να πληρώσεις να πας γήπεδο να τους δεις. Κι ας σε βάλουν δίπλα στην μουσική μπάντα της Βασκονίας με τα τύμπανα, whatever.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η πιο αντιπαθητική ομάδα της ηπείρου, η Real. Είναι η πρώτη της σεζόν μετά από αρκετά χρόνια που θεωρητικά πάντα, η frontline της φαίνεται καλύτερη από την περιφέρειά της. Αλλά μου φαίνεται αδιανόητο να αλλάξει αγωνιστικό στιλ. Το να στηριχτεί δηλαδή στο παιχνίδι στη ρακέτα. Δεν το ξέρουν και τόσο καλά αυτό. Ναι, έχασαν τον point guard με το καλύτερο court vision στην Ευρώπη κατ’εμέ (Sergi), αλλά δεν πιστεύω πως θα το πάνε αλλού. Φέτος θα πάρει πολύ χρόνο ο Doncic, ο Rudy αποκλείω να είναι τόσο ΜΕΤΡΙΟΣ όσο πέρυσι (οι τραυματισμοί), ενώ ο Llull θα αναλάβει ρόλο ηγέτη. Το ‘χει, μιλάμε για τον πιο clutch περιφερειακό της Ευρώπης, μετά φυσικά τον μετρ του είδους, τον Σπανούλη. Προσωπική αδυναμία ο Llull. Έχει και περίεργο επίθετο, μ’αρέσει να το γράφω :Ρ Από εκεί και πέρα, θέλω πολύ να δω τον ρόλο που θα έχει ο Hunter. Για τι τον προορίζουν. Αν αξιοποιήσουν το face up παιχνίδι του, θα έχουν κάνει κάτι που δεν κάναμε εμείς. Α, έχουν και τον ίσως καλύτερο σουτέρ της Ευρώπης, τον Carroll. Αυτός και ο αγαπημένος μου Lojeski είναι ό,τι πιο σε «κλασικός σουτέρ» στην Euroleague. Πέρυσι έκαναν την κακή χρονιά που κάθε ομάδα στον κόσμο δικαιούται. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν τους πιστεύω για φέτος.
Τις τουρκικές ομάδες τις έχω στο μυαλό μου ως εξής: Η Fenerbahce και τα λοιπά σκορποχώρια. Η FB φέτος δεν έκανε φανταχτερές μεταγραφές, κράτησε τον κορμό της, θα είναι ακόμα πιο δεμένη. Θα έχει και ακόμα περισσότερη πίεση όμως. Αυτοί για κάποιον λόγο ακόμα και τώρα, δε μου είναι αντιπαθείς. Πιο πολύ αδιάφοροι. Καλή ομάδα με διάρκεια μέσα στη σεζόν, αλλά κάτι με χαλάει αισθητικά. Δεν είναι ο Obradovic, δεν ξέρω τι είναι. Πάντως χρόνο με τον χρόνο προοδεύουν, μην είμαι κακός. Έτοιμη ομάδα έχουν, οπότε γιατί όχι; Η Efes ας πούμε, για εμένα έχει πολύ περισσότερο ενδιαφέρον φέτος. Λόγω του Perasovic κυρίως. Θα στηρίξει τους νεαρούς Τούρκους απ’ό,τι φαίνεται. Πήρε και τον πολύ καλό Honeycutt από την Khimki. Καλός και ο Thomas, θα «γράψει» στην καλή του μέρα. Cotton, Granger, Heurtel εξαιρετική 3άδα για μια περιφέρεια που θέλει να παίξει ωραίο μπάσκετ. Γενικώς Efes & Milano δεν εμπιστεύεσαι, αλλά κάποτε πρέπει να πάνε μακριά κι’αυτοί. Τελευταία φορά που παρουσίασαν σοβαρή εικόνα ήταν με Farmar, τότε που τους αποκλείσαμε στο δρόμο για το Λονδίνο. Όσο για την Darussafaka του Blatt, υπομονή. Δεν τα κατάφεραν άλλοι κι άλλοι απ’την πρώτη τους χρονιά. Ό,τι πετύχουν είναι συν, δεν υπάρχει αποτυχία γι’αυτούς.
Δύο ομάδες που περιμένω ή του ύψους ή του βάθους, είναι ο PAO Superfoods (το λατρεύω) και η Maccabi. Γιατί πρέπει να βρουν ισορροπίες. Οι πρώτοι έχουν τελείως αταίριαστο roster με τον προπονητή τους. Ο οποίος προπονητής τους, βγάζει μια πίεση, ένα άγχος, μια «ασφυξία». Έχει χάσει την ηρεμία του, φαίνεται ανήσυχος. Στην πρώτη του θητεία ήταν άλλος άνθρωπος, πλέον βγάζει μια νευρικότητα, μια επιθετικότητα. Ξέρει μάλλον ότι δε θα είναι εύκολα τα πράγματα φέτος. Η Maccabi καλούς παίκτες έχει, αλλά μου φαίνεται ότι χτίστηκε τελείως πρόχειρα. Βρήκαμε 5-6 καλούς ελεύθερους παίκτες που κυκλοφορούσαν και τους κλείσαμε. Θέλω να δω τι θα παρουσιάσουν, μου φαίνονται το αντίθετο της Baskonia από άποψη προγραμματισμού. Μου βγάζουν την εικόνα ομάδας που ξέρει ότι είναι μεγάλη, ξέρει ότι απέχει χρόνια απ’το πρώτο ράφι & παλεύει απεγνωσμένα για να επανέλθει εκεί. Ίσως και με λάθος τρόπο.
Βέβαια μπορεί να πέσω και τελείως έξω σε όλα. Δε θα είναι και η πρώτη φορά.
