(Η στήλη “Σφηνάκια” αγγίζει επιγραμματικά – σε εβδομαδιαία βάση (κάθε Τετάρτη) όλα όσα περνάνε από το μυαλό μας και αφορούν την τρέχουσα επικαιρότητα – συμμετέχει όλη η παρέα του Red Point Guard.)
- Θα τελειώσει η σεζόν, και το μόνο που θα θυμόμαστε από τον Toupane θα είναι η εμφάνιση με την Efes στο ΣΕΦ και…το τρίποντο με την Κύμη. Ο οποίος ωστόσο μέχρι εκείνο το παιχνίδι με τους Τούρκους (12η αγωνιστική), είχε 14/27 τρίποντα… Από εκείνο το σημείο κι έπειτα: 12/43! Ίσως να έπεσε θύμα του rotation θα πουν κάποιοι, ίσως πάλι και όχι.
- Από το τέλος του παιχνιδιού με τους Λιθουανούς, έχει ειπωθεί από τρία διαφορετικά “στόματα” της ομάδας η φράση: “Θα εξαντλήσουμε τις πιθανότητες μας για την πρόκριση”. Δηλαδή;
- Είναι μάλλον η ανάγκη να πιαστείς από κάπου αν παίρνεις στα σοβαρά δηλώσεις από τους φετινούς πρωταγωνιστές παίκτες και προπονητές. Οι οποίοι μόνοι τους έβαλαν εαυτούς και ομάδα σε αυτή την θέση. Όταν με δύο νίκες επί Darusafaka και Gran Canaria θα είχαν κλειδώσει την πρόκριση εδώ και εβδομάδες.
- Την περασμένη Παρασκευή το βράδυ δεν με ενδιέφερε να ασχοληθώ με σενάρια, λίγες μέρες μετά έχω “πιάσει” τον εαυτό μου να κάνει υπολογισμούς. Την Πέμπτη το απόγευμα ανοίγοντας τη Euroleague TV θα με πιάσει αυτό το άγχος (ξέρεις για ποιο άγχος λέω), θα ανοίξω την πρώτη μπύρα και θα το ζήσω μέχρι τέλους… όποιο κι αν είναι αυτό. Γιατί έτσι μας έμαθε αυτή η ομάδα, να περιμένουμε να “τραγουδήσει η χοντρή” για να σιγουρευτούμε ότι τελείωσε, έστω κι αν φέτος δεν μας το υπενθύμισε ποτέ, έστω κι αν το τέλος μπορεί να έρθει χωρίς εκείνη στο παρκέ.
- Ωραία τα λέμε γενικώς, αλλά πραγματικά ο Ολυμπιακός είναι τελείως βαρετή ομάδα φέτος. Η επικαιρότητα του αφορά κουτσομπολιά (ρουφιάνους κλπ), νταηλίκια, ανούσιες παντιέρες αποχώρησης από κάθε δυνατή και αδύνατη διοργάνωση και χαβαλετζίδικα βιντεάκια από τους παίκτες. Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σχέση με το μπάσκετ και φυσικά σχέση με το μπάσκετ δεν έχει η ομάδα των ερυθρόλευκων. Και όλοι εμείς επίσης, ασχολούμαστε πολύ λιγότερο με το μπάσκετ και πολύ περισσότερο με τον Ολυμπιακό. Σε βάθος χρόνου, αυτή η ενασχόληση κατάντησε πια τελείως ανούσια έως αδιάφορη, πολύ απλά διότι δεν έρχεται για όλους η ομάδα πάνω από όλα. Πλήξη.
- Με προβληματίζει κάτι σχετικά με το #mexri_telous εδώ και μερικές ημέρες. Έχει την υποστήριξη του κόσμου 100%, έχει (;;;) την υποστήριξη της διοίκησης, έχει την υποστήριξη του coach σύμφωνα με τα λεγόμενα του, αλλά μοιάζει να μην την έχει από τους ίδιους τους παίκτες. Δύο τα τινά, ή που οι παίκτες απέκτησαν το απόλυτο άλλοθι από εκείνο το ματς κυπέλλου στο ΟΑΚΑ ή μου το #mexri_telous μεταφράζεται σαν ηρωική έξοδο (;;;) των Αφών από τον Ολυμπιακό. Όπως και να ‘χει καθόμαστε σε αναμμένα κάρβουνα όλοι. Τι θα γίνει κύριοι; Θα ακούσουμε κάτι επίσημο σύντομα;
- Άλλη μια εβδομάδα όπου επικρατεί διοικητική σιγή ασυρμάτου. Μια οποιαδήποτε επίσημη δήλωση όλο αυτό το διάστημα θα είχε σίγουρα βοηθήσει να κάτσει η σκόνη και να δούμε το όποιο μέλλον λίγο καλύτερα.
- Πριν από μερικά χρόνια οι αδελφοί Αγγελόπουλοι είχαν δηλώσει ότι «το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν την χαραυγή». Δυστυχώς ο οργανισμός μοιάζει να έχει ξαναφτάσει σε αυτό το σημείο. Κι αν τότε χρειάστηκε να ρίξουμε το budget από τα 20 εκατομμύρια στα 10, τώρα που είμαστε στα 10-11 που θα πάμε; Κι αν το ρίξουμε κι άλλο που θα βρεθούμε αγωνιστικά; Αν δεν το ρίξουμε; «Συμπαίκτη» ακούμε και «συμπαίκτη» δεν βλέπουμε. Δυστυχώς όπως φαίνεται τα αγωνιστικά ζητήματα έρχονται σε 2η μοίρα, ακόμα και για τους ίδιους τους παίκτες. Μία πρόκριση πιθανόν να μην σημαίνει τίποτα παραπάνω από εξοικονόμηση χρόνου για να βρουν οι πρόεδροι, προσωρινή ή μόνιμη λύση.
- Το όποιο οικονομικό άνοιγμα υπάρχει είναι κυρίως τεχνικό ζήτημα παρά αδυναμία, εκτιμώ πως θα κλείσει μέσω δανεισμού καθώς η φερεγγυότητα των μεγαλομετόχων δεν αμφισβητείται από πουθενά. Συμπαίκτης όμως με αυτό το άνοιγμα ίσως και να σημαίνει αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος.
- Ο Ολυμπιακός, εκτός από το #mexritelous έχει πιο πολύ ανάγκη μια #neaarxi..
- Είναι αποδεκτή κάθε αποτυχημένη χρόνια, κάθε άστοχη επιλογή, κάθε λανθασμένη νοοτροπία.. Αυτό που δεν είναι αποδεκτό είναι η εσωτερική διάλυση ενός οργανισμού από τα ίδια τα μέλη του..
- Οι rasta-men φαίνεται τελικά ότι ταιριάζουν στην ψυχοσύνθεση του Ολυμπιακού! Μετά τους Ρισασέ, Χάκετ και ο Γουέμπερ ξεχειλίζει από πάθος και έχει αρχίσει να δένεται με τον κόσμο των ερυθρόλευκων. Ας ελπίσουμε το «λάθος» με τη μη ανανέωση του συμβολαίου του Ιταλού, να διορθωθεί με πρόταση για νέο συμβόλαιο στον Μπριάντε. Εξάλλου είναι γνωστό ότι “two wrongs don’t make a right”…
- Είναι υπεραπαραίτητο φέτος, ο σχεδιασμός για την ομάδα της επόμενης σεζόν να ξεκινήσει νωρίς και με αποφασιστικότητα. Να υπάρξει στόχευση σε συγκεκριμένους παίκτες και προσπάθεια να «κλειστούν» άμεσα, πριν το καλοκαίρι, που ξεκινάει ο πλειστηριασμός (θυμηθείτε περιπτώσεις Χένρι και Λεσόρ πέρυσι). Προϋπόθεση φυσικά, να ξέρουμε με ποιον προπονητή θα πορευθούμε, για να κάνει ο ίδιος τη στελέχωση και κυρίως σε ποια διοργάνωση εκτός της Euroleague θα αγωνιζόμαστε.
- Αγκάθι για ευελιξία στο μεταγραφικό παζάρι ίσως αποτελέσουν τα πολλά «κλειστά συμβόλαια», με τα οποία δένονται αρκετοί παίκτες από το τωρινό ρόστερ, που δεν έχουν εντυπωσιάσει κιόλας. Σε κάθε περίπτωση πάντως, ας ελπίσουμε να εκτιμηθεί η τεράστια προσφορά του Σπανούλη στην ομάδα και η ανανέωση του συμβολαίου του, να είναι η πρώτη κίνηση που θα γίνει…
- Ένας άλλος παράγοντας που, σε μεγάλο βαθμό, θα επηρεάσει το μεταγραφικό σχεδιασμό του Ολυμπιακού είναι ο Νίκολα Μιλουτίνοφ. Δεσμεύεται μεν με ένα ακόμη χρόνο συμβολαίου, ωστόσο τον τελευταίο λόγο θα τον έχουν οι Σπερς… Αν δεν πάει ούτε φέτος το καλοκαίρι στο ΝΒΑ, μήπως να του γινόταν μια πρόωρη επέκταση συμβολαίου με αυξημένες αποδοχές? Μιλάμε αν όχι για τον καλύτερο (κάπου στο Top 3 όμως), σίγουρα για τον πιο ανερχόμενο σέντερ στην από δω πλευρά του Ατλαντικού!
- Έχω την εντύπωση πως ο κόσμος του Ολυμπιακού θέλει πιο πολύ την πρόκριση από την ίδια την ομάδα. Αυτή την εικόνα βγάζουν οι περισσότεροι παίκτες όταν τους βλέπεις πως κινούνται στο παρκέ..
- Το καλοκαίρι όλοι πιστέψαμε ότι οριακά θα μπούμε στα play off φέτος. Και τελικά αυτό βλέπουμε ότι είναι πιθανό να συμβεί. Είναι η χρονιά αποτυχημένη αγωνιστικά τελικά; Από που προκύπτει ότι μια ομάδα με μπάτζετ όχι ανάμεσα στα 8 υψηλότερα, έπρεπε ντε και καλά να βρίσκεται στην πρώτη 8άδα άνετα; Η Armani δαπάνησε μόνο για τον James όσα εμείς για έξι παίκτες!!! Και μετά την 29η αγωνιστική ίσως και να έχει λιγότερες πιθανότητες πρόκρισης από την ομάδα μας.
- Γκρινιάζουμε για τον Goss, τον Leday κλπ γιατί δεν ξεπετάχτηκαν, λες και δεν αυτό δεν είναι σπάνιο φαινόμενο για 24χρονους πρωτοεμφανιζόμενους στην Euroleague.
- Προβλέπουμε και γι’ αυτούς το μέλλον όπως «σωστά» το προβλέψαμε για τον Pangos, τον Micic, τον Wilbekin …τον Milutinov; Η ομάδα βρίσκεται σήμερα εκεί που οι προδιαγραφές της, όρισαν να είναι. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Το αγωνιστικό μέλλον το 99% από εμάς τους φιλάθλους, δεν έχει τις ικανότητες να το προβλέψει και καλό είναι να είμαστε πιο μετριοπαθείς στις κρίσεις μας για όλους.
- Κάθε φορά που ο Γκος κάνει φλόουτερ, χιλιάδες μικρές πεταλούδες φτερουγίζουν στο στομάχι των φίλων της ομάδας. Έχουμε αυτή την τάση ως λαός να δαιμονοποιούμε πρόσωπα και καταστάσεις. Και ο Αμερικανός rookie είναι εύκολο θύμα σε μια άσχημη συνολικά περίοδο.
- Η περίπτωση του Timma είναι πολύ διδακτική. Αυτό που βλέπουμε σε άλλες ομάδες να λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός και αυτό που βλέπουμε στην ομάδα μας να υπo-αποδίδει δεν είναι πάντα για πέταμα. Πριν σταυρώσουμε γρήγορα κάποιον παίκτη ή πριν μας τρέξουν τα σάλια χαζεύοντας κάποιον άλλο, καλό είναι να θυμόμαστε πάντα την περίπτωση του συμπαθούς Janis Timma.
- Ένας νεοφερμένος παίκτης, είτε υψηλού είτε χαμηλού επιπέδου συνήθως είναι από θετικός μέχρι πολύ κάλος στα πρώτα παιχνίδια με την νέα του ομάδα. Δεν έχει πίεση, δεν τον βαραίνει το πρέπει … ψυχολογικά είναι άνετος ως νέος και αυτό το βγάζει στο παρκε. Αν βλέπεις τον Τιμα και εκνευρίζεσαι … θυμήσου τον Γουότερς και τσίλαρε. Η συνέπεια είναι το παν στον επαγγελματικό αθλητισμό.
- Είναι η εποχή που αναπόφευκτα επικεντρωνόμαστε στα λάθη που έχουν γίνει στον Ολυμπιακό κρίνοντας αυστηρά τους υπαίτιους. Πάντως ότι και να συμβεί στο μέλλον δεν πρέπει να ξεχνάμε τα πόσα καλά έχουν προσφέρει ορισμένοι στην ομάδα. Για αυτό το λόγο ας μη μηδενίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις όσο σκληρή και αν είναι η σημερινή πραγματικότητα.
- H αλήθεια είναι πως πλέον ο μόνος λόγος για τον οποίο ο Ολυμπιακός κυνηγάει την οκτάδα είναι το πρεστίζ (ή για να σώσει την αξιοπρέπεια του).
- Η συνέχεια στη διοργάνωση απαιτεί ομάδες σφυρηλατημένες στη Μόρντορ με 1-2 franchise παίχτες και αυτή τη στιγμή δεν έχουμε τίποτα απ’ τα δύο.
- Μία ακόμα από τις δύσκολες συγκυρίες στις οποίες έχει επέλθει η ομάδα είναι η υπόθεση του ελληνικού κορμού. Για ένα μεγάλο κομμάτι της φετινής πτώσης μπορούμε λίγο πολύ να ψέξουμε παίκτες του ελληνικού πυρήνα και τον κορεσμό στον οποίον έχουν οδηγήσει αγωνιστικά ή ακόμα και σε κλίμα-διάθεση.
- Κοιτάζοντας την επόμενη μέρα, δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή πληθώρα επιλογών σε Έλληνες παίκτες που πρέπει να στελεχώσουν την ομάδα και η απομάκρυνση ορισμένων Ελλήνων από το ρόστερ θα δυσκολέψει την αντικατάσταση τους. Ειδικά σε θέμα πραγματικά πολλά υποσχόμενων και ταλέντων, υπάρχει σχετική ένδεια.
- Τουλάχιστον, ίσως αυτό βοηθήσει να αποφευχθούν πληρωμές τέτοιων υπεραξιών και η ομάδα να πάει καθαρά σε κάποιους ξένους από το πάνω ράφι διαλέγοντας φθηνούς Έλληνες ρολίστες. Άλλωστε βρίσκεις τέτοια χαρακτηριστικά και μπασκετική ιδιοσυγκρασία να υπηρετηθούν δεύτεροι ρόλοι από τα τέκνα της “σχολής” μας. Ο Κόνιαρης που συζητιέται είναι μια τέτοια περίπτωση, θα έμοιαζε αποδεκτό και το όνομα του Βουγιούκα αν έπεφτε στο τραπέζι, ενώ σε πιτσιρικάδες ο Μωραΐτης είναι από τις καλύτερες περιπτώσεις.
- Εκφράζεται από μερίδα του κόσμου ότι καλύτερα να μην περάσουμε Ρ.Ο. διότι δεν το αξίζουμε πρώτον, διότι θα διασυρθούμε δεύτερον και θα θολώσει την εικόνα για την ομάδα τρίτον. Διαφωνώ κάθετα.
- Πρώτον αν περάσουμε, έστω και από την κλειδαρότρυπα, θα το αξίζουμε διότι μέχρι την 20η αγωνιστική ήμασταν σε τροχιά πλεονεκτήματος, άρα για τον στόχο των Ρ.Ο. υπήρχε περιθώριο για τις όντως πολλές ήττες που κάναμε. Αν περάσουμε θα το αξίζουμε, ακριβώς διότι ήμασταν στα 2/3 της RS σε πολύ υψηλότερο επίπεδο από την οριακή πρόκριση.
- Δεύτερον, σε κάθε περίπτωση είναι προτιμητέο να ανεβαίνεις το επόμενο σκαλί, και ας φας σφαλιάρα μετά. Αν ήταν έτσι να μην περνάγαμε στους τελικούς το ’15 και το ’17 για να μη φάμε 20άρες. Εκτός του ότι στα Ρ.Ο. ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται, ένας μικροτραυματισμός κομβικού παίκτη του αντιπάλου, μια επιστροφή ή θεαματικό Step Up παίκτη σου, ένα πετυχημένο τρυκ του προπονητή σου (και ο Μπλατ ίσως βρει κάτι στο μανίκι του) και μπορεί να περάσεις.
- Τρίτον θα πρέπει επιτέλους να κρίνουμε περισσότερο από αυτό που βλέπουμε και ποιοτικά στοιχεία του παιχνιδιού μας, παρά από τα στεγνά αποτελέσματα. Τα προβλήματα που έχουμε δεν πρέπει να κρύβονται πίσω από ενδεχόμενες επιτυχίες, ούτε τα θετικά της ομάδας να θάβονται κάτω από τις αποτυχίες. Αυτό το 15-20% που έχουμε για τα Ρ.Ο. πρέπει να το παλέψουμε, όπως και το 10% που θα έχουμε μετά για Φ4, να περάσουμε. Επιπλέον, για το κύρος του Συνδέσμου, είναι σημαντικό στην χειρότερη χρονιά της δεκαετίας να μην πέφτεις κάτω από την πρόκριση στα Ρ.Ο.
- Παρά το γεγονός ότι η πρόκριση δεν βρίσκεται στα χέρια μας τα πάντα είναι ακόμη ανοιχτά καθώς οι ανταγωνιστές μας παίζουν πολύ δύσκολα ματς. Η πρόκριση στα πλέι-οφ είναι μείζονος σημασίας διότι θα προσφέρει έστω την ελάχιστη ηρεμία σε κάθε επίπεδο, κυρίως διοικητικό, μιας κ αυτή της στιγμή ισορροπούμε σε τεντωμένο σχοινί κ ένας αποκλεισμός θα ήταν δύσκολα διαχειριστικός και ίσως οδηγούσε σε βεβιασμένες κινήσεις σε ότι έχει να κάνει με το μέλλον της ομάδας…πρόκριση στα πλέι-οφ λοιπόν και βλέπουμε…ας γίνει αυτό το πρώτο βήμα για την επιστροφή στην κανονικότητα.
- Όσο και αν η χρόνια μοιάζει (και μεταξύ μας είναι) χαμένη, όσο και αν απαισιόδοξοι σαν και μένα βλέπουν μηδαμινά κέρδη και μάλιστα όχι σιγουρά (Webber, Miloutinov μπορεί και να φύγουν, για αυτούς μιλάω), όσο και αν δε θα μείνει τίποτα πάνω στο οποίο θα χτιστεί επί της ουσίας το αύριο, όσο και αν είμαστε σε μια κατάθλιψη μπασκετική, δεν μπορώ να δεχθώ ότι κάποιοι ισχυρίζονται πως καλύτερο θα ήταν να μείνουμε εκτός ευρωπαϊκής συνέχειας.
- Αγωνιστικά τα κέρδη θα είναι ελάχιστα, οι πιθανότητες πρόκρισης μόνο θεωρητικές, αλλά όπως και να έχει μια σειρά play offs με σπουδαίο αντίπαλο θα είναι ο καλύτερος τρόπος για να μας χαρίσουν τον τελευταίο χορό τους αυτοί που αποτέλεσαν τον πυρήνα των τελευταίων ετών.
- Παιδιά που θα ανήκουν πάντα στις καρδιές και στην ιστορία του Θρύλου, αλλά για τον ένα η τον άλλο λόγο καλό θα ήταν να προχωρήσουν και αυτοί και η ομάδα χωριά. Τίποτα δεν κρατά για πάντα.
- Ας ελπίσουμε πως ο Ολυμπιακός, που η αλήθεια είναι ότι δεν τα πάει καλά με τους αποχαιρετισμούς , να δώσει αυτή την ευκαιρία σε αυτή τη γενιά.
- Σιδερένιος τεράστιε αρχηγέ!
- Δεν θέλουμε ούτε να σκεφτόμαστε πως η τελευταία σου εμφάνιση με τα ερυθρόλευκα ήταν εκείνο το στραβοπάτημα στο Μιλάνο. Η διοίκηση του Ολυμπιακού πρέπει να κάνει το αυτονόητο και να κρατήσει το Βασίλη Σπανούλη στον οργανισμό του Ολυμπιακού, είτε σαν παίκτη, είτε σε κάποιο διοικητικό πόστο.
- Ο Βασίλης Σπανούλης θα είναι έννοια συνυφασμένη με το όνομα του μπασκετικού Ολυμπιακού για πάντα!